Read Uzbek Muqaddas Kitob Hizqiyol 31 Bible Online

Hizqiyol 31 - Uzbek Muqaddas Kitob bible

Hizqiyol 31

¹Surgun boʻlgan paytimizning oʻn birinchi yili uchinchi oyining[166] birinchi kunida Egamiz menga Oʻz soʻzini ayon qildi:

²“Ey inson, Misr fir’avni va uning toʻdasiga shunday deb ayt: «Buyukligingda senga teng keladigan kim bor?!

³Ossuriyaga bir qara! U ham bamisoli Lubnondagi sadr daraxti[167] edi, Koʻrkam shoxlari oʻrmonga soya solar edi, Uning uchi bulutlarga tegib turardi.

⁴Suvlar uni sugʻorar edi, Yer osti buloqlari uni oʻstirar edi. Anhor suvlari ildizlarining atrofida oqar edi, Irmoqlari hamma dasht daraxtlarini toʻydirardi.

⁵Bu ulkan sadr baland oʻsib, Atrofdagi hamma daraxtlardan daroz boʻldi. Moʻl sugʻorilgani uchun novdalari oʻsdi, Shoxlari uzun va sersoya boʻldi.

⁶Barcha osmon qushlari shoxlarida in qurardi, Ostida barcha yovvoyi hayvonlar bolalashardi, Soyasida hamma buyuk xalqlar yashardi.

⁷Bu daraxt koʻrkam, salobatli edi, Uning shoxlari keng yoyilgan edi. Axir, ildizlari serob suvdan bahra olardi.

⁸Xudoning bogʻi — Adandagi birorta sadr Unga teng kela olmas edi, Birorta archa uning butoqlari bilan bellasha olmasdi. Birorta chinorning bunday shoxlari yoʻq edi, Xudoning bogʻidagi birorta daraxt shu qadar goʻzal emasdi.

⁹Xudo uni goʻzal qilib yaratdi, Shox — butoqlarini serfayz qildi. Xudoning bogʻi — Adandagi hamma daraxtlar unga havas qilardi.

¹⁰Shu bois Egamiz Rabbiy shunday deb aytmoqda: ey fir’avn, bu sadr daraxti baland oʻsib, uchi bulutlarga yetdi. U balandligidan magʻrurlanib ketdi.

¹¹Men uni ajnabiy hukmdorning[168] qoʻliga topshirdim. U oʻsha daraxtni fosiqligiga yarasha jazoladi. Men Oʻzim esa bu daraxtdan voz kechdim.

¹²Ajnabiylarning eng yovuz xalqi uni yiqitib, tashlab ketdi. Chopilgan shoxlari qirlaru vodiylarda, singan butoqlari yurtning hamma jarliklarida sochilib yotdi. Soyasida orom olgan jahonning hamma xalqlari tarqalib ketdi.

¹³Barcha osmon qushlari agʻdarilib yotgan daraxt tanasiga kelib qoʻndi, barcha yovvoyi hayvonlar shoxlari orasiga kirib yotdi,

¹⁴toki suv boʻyiga oʻtqazilgan birorta daraxt endi bu qadar baland boʻlib oʻsmasin. Ularning uchi bulutlarga tegmasin. Suvga toʻygan birorta daraxt shunchalik baland boʻlmasin. Ularning hammasi, foniy bandalar kabi, bu dunyodan oʻtib ketishadi, qabrdagi marhumlarga hamroh boʻlishadi.

¹⁵Egamiz Rabbiy demoqda: oʻsha ulkan daraxt oʻliklar diyoriga[169] tushganda, unga aza tutishlari uchun Men yer osti suvlarini berkitgan edim. Daryolariga toʻsiq qoʻygan edim, serob suvlarini toʻxtatgan edim. Uni deb Lubnon togʻlariga zulmat libosini kiydirgan edim. Uni deb hamma oʻrmon daraxtlari xazon boʻlgan edi.

¹⁶Men oʻsha daraxtni chuqurdagi marhumlarga hamroh qilib, oʻliklar diyoriga tushirganimda, daraxtning qulashi shovqinidan xalqlar qoʻrquvga tushib, titragan edi. Oʻshanda Adan bogʻining yer qa’riga tushgan hamma daraxtlari, Lubnonning eng sara, eng a’lo, yaxshi sugʻorilgan hamma daraxtlari uning qulashidan taskin topgan edi.

¹⁷Uning panasida yashagan ittifoqchilarining hammasi daraxt bilan birga oʻliklar diyoriga tushishgan. Ular qilich tigʻidan halok boʻlganlarga qoʻshilishgan.

¹⁸Ey fir’avn, sening shon — shuhratingu salobatingni Adandagi qaysi daraxtga qiyoslasam boʻlar ekan — a? Sen ham Adandagi boshqa daraxtlar singari, yer qa’riga tushasan. Qilichdan halok boʻlgan sunnatsizlar bilan birga goʻrda yotasan. Sen va toʻdangning qismati xuddi Ossuriyanikiday boʻladi. Egamiz Rabbiyning kalomi shudir.»”