Read Uzbek Muqaddas Kitob Matto 13 Bible Online

Matto 13 - Uzbek Muqaddas Kitob bible

Matto 13

¹Oʻsha kuni Iso uydan chiqib, koʻl boʻyiga borib oʻtirdi.

²Uning atrofida shu qadar koʻp olomon toʻplandiki, U qayiqqa tushib, oʻtirishga majbur boʻldi. Olomon esa koʻl qirgʻogʻida turardi.

³Iso masal orqali xalqqa koʻp narsalarni oʻrgatdi: “Quloq solinglar! Bir dehqon urugʻ sepgani chiqibdi.

⁴U urugʻ sepayotganda ba’zi urugʻlar soʻqmoq yoʻl ustiga tushibdi. Qushlar uchib kelib, urugʻlarni choʻqib ketibdi.

⁵Ba’zi urugʻlar tuprogʻi kam toshloqqa tushibdi. Tuproq kam boʻlgani uchun urugʻlar tez koʻkarib chiqibdi.

⁶Biroq quyosh chiqqach, qovjirab, ildizi boʻlmagani uchun soʻlib qolibdi.

⁷Boshqa urugʻlar tikanlar orasiga tushibdi. Tikanlar oʻsib, urugʻlarni boʻgʻib qoʻyibdi.

⁸Yana boshqa urugʻlar esa yaxshi tuproqqa tushibdi. Ba’zilari yuz, ba’zilari oltmish, ba’zilari esa oʻttiz barobar koʻp hosil beribdi.

⁹Kimning eshitar qulogʻi boʻlsa, eshitsin!”

¹⁰Shundan keyin shogirdlar kelib, Isodan soʻradilar: — Nega odamlarga masallar bilan gapiryapsiz?

¹¹U shunday javob berdi: “Osmon Shohligining sirlarini bilish ularga emas, sizlarga berilgan.

¹²Zero, kimda bor boʻlsa, unga yana beriladi va unda moʻl — koʻlchilik boʻladi. Ammo kimda yoʻq boʻlsa, bori ham tortib olinadi.

¹³Odamlarga masallar bilan gapirayotganimning sababi shuki, ular qarab turib koʻrmaydilar, quloq solib turib, eshitmaydilar va anglamaydilar.

¹⁴Ishayoning bashorati ularda bajo boʻlgan: «Sizlar tinglab turasiz — u, lekin hech tushunmaysiz, Qarab turasiz — u, ammo hech anglab yetmaysiz.

¹⁵Zero, bu xalqning aqli oʻtmas boʻlib qoldi, Quloqlari garang boʻldi, Koʻzlarini yumib olishdi. Aks holda, koʻzlari koʻrgan boʻlardi, Aks holda, quloqlari eshitgan boʻlardi, Aqllari anglagan boʻlardi, Yana Menga qaytgan boʻlishardi, Men ularga shifo bergan boʻlardim.»[128]

¹⁶Sizlar esa nihoyatda baxtlisizlar! Axir, sizlarning koʻzlaringiz koʻradi, quloqlaringiz eshitadi.

¹⁷Sizlarga chinini aytay: qanchadan — qancha paygʻambarlar, qanchadan — qancha solih odamlar siz koʻrganlarni koʻrishni istaganlar, ammo koʻrmaganlar. Sizlar eshitganlaringizni eshitishni ular istaganlar, ammo eshitmaganlar.

¹⁸Urugʻ sepuvchi haqidagi masalning ma’nosini anglab olinglar.

¹⁹Osmon Shohligi toʻgʻrisidagi kalomni eshitgan, ammo tushunib olmagan odamga yovuz shayton kelib, uning yuragiga ekilgan kalomni oʻgʻirlab ketadi. Soʻqmoq yoʻl ustiga tushgan urugʻlar ana shularga ishoradir.

²⁰Toshloq yerga sepilgan urugʻlar esa shunday odamlarni bildiradi: ular kalomni eshitganda, uni darrov sevinch bilan qabul qiladilar.

²¹Lekin ularning ildizi boʻlmagani uchun uzoq vaqtga chidamaydilar. Kalom tufayli qiyinchilik yoki quvgʻinga duchor boʻlishsa, darrov chekinadilar.

²²Tikanlar orasiga sepilgan urugʻlar shunday odamlarni bildiradiki, ular Xudoning kalomini eshitadilar, lekin dunyoning tashvishlari va boylikka oʻchlik kalomni boʻgʻib qoʻyadi, kalom esa samarasiz qoladi.

²³Yaxshi tuproqqa sepilgan urugʻlar esa shunday odamlarni bildiradi: ular kalomni eshitib, uning ma’nosini tushunib oladilar. Ularning ba’zilari yuz barobar, ba’zilari oltmish barobar va ba’zilari oʻttiz barobar moʻl hosil beradilar.”

²⁴Iso ularga boshqa bir masal aytib berdi: “Osmon Shohligini oʻz dalasiga yaxshi urugʻ sepgan bir odamning vaziyatiga oʻxshatsa boʻladi.

²⁵Hamma uxlab yotganda, dushman kelib, bugʻdoyzorga begona oʻt urugʻini sepib ketibdi.

²⁶Bugʻdoy oʻsib, boshoqlay boshlaganda, begona oʻtlar ham oʻsib chiqibdi.

²⁷Xizmatkorlar kelib, xoʻjayiniga aytibdilar: — Xoʻjayin, dalangizga yaxshi urugʻ ekkan edingiz — ku! Manavi begona oʻtlar qayoqdan paydo boʻldi ekan?

²⁸— Bu dushmanning ishi, — deb javob beribdi xoʻjayin. Xizmatkorlar xoʻjayinga: — Istasangiz, biz borib oʻsha oʻtlarni yulib tashlaymiz.

²⁹— Yoʻq, — debdi u, — sizlar begona oʻtlarni yulayotganlaringizda, bugʻdoyni ham qoʻshib yulib olishingiz mumkin.

³⁰Mayli, oʻrim — yigʻim paytigacha bugʻdoy bilan birga begona oʻtlar ham oʻsaversin. Payti kelganda oʻroqchilarga: “Avval begona oʻtlarni yigʻishtirib, bogʻlanglar — da, yoqib yuboringlar, keyin bugʻdoyni yigʻishtirib, omborxonamga joylanglar”, deyman.”

³¹Iso ularga yana boshqa bir masalni aytib berdi: “Osmon Shohligi bir odam oʻz bogʻiga sepgan xantal urugʻiga[129] oʻxshaydi.

³²Xantal urugʻlarning eng maydasi boʻlsa — da, oʻsib chiqqanda, hamma koʻkatlardan baland boʻladi. U shunday daraxt boʻladiki, qushlar uning shoxlariga uya quradi.”

³³Iso ularga boshqa bir masalni ham aytib berdi: “Osmon Shohligi xamirturushga oʻxshaydi. Ayol bir boʻlak xamirturushni bir togʻora[130] unga qorsa ham, hamma xamir oshadi.”

³⁴Iso bularning hammasini olomonga masallar bilan gapirdi. Ularga hech narsa toʻgʻrisida masalsiz gapirmasdi.

³⁵Shunday qilib, paygʻambarning quyidagi soʻzlari bajo boʻldi: “Ogʻzimni masalga ochaman, Dunyo yaratilgandan beri sir saqlanganlarni Sizga e’lon qilaman.”[131]

³⁶Shundan keyin Iso olomon oldidan ketib, uyga kirdi. Shogirdlari Isoning oldiga kelib: — Begona oʻtlar haqidagi masalni bizga tushuntirib bering, — dedilar.

³⁷Iso shunday javob berdi: “Yaxshi urugʻ sepuvchi Inson Oʻgʻlidir.

³⁸Dala olamdir, yaxshi urugʻlar — Osmon Shohligining odamlari, begona oʻtlar esa yovuz shaytonning odamlaridir.

³⁹Begona oʻtlarni sepgan dushman — iblis, oʻrim — yigʻim — oxirzamon, oʻroqchilar esa farishtalardir.

⁴⁰Begona oʻtlarni yigʻishtirib, olovda yoqishganday, oxirzamonda ham xuddi shunday voqea yuz beradi.

⁴¹Inson Oʻgʻli Oʻz farishtalarini yuboradi. Farishtalar Uning Shohligidan gunohga undagan hammani va barcha badkirdorlarni yigʻib oladilar.

⁴²Ularni lovullab turgan oʻchoqqa tashlaydilar. Badkirdorlar u yerda qattiq pushaymon boʻlib, figʻon chekadilar.

⁴³Shunda solihlar oʻz Otalarining Shohligida quyosh kabi porlaydilar. Kimning eshitar qulogʻi boʻlsa, eshitsin!

⁴⁴Osmon Shohligi dalada yashirilgan xazinaga oʻxshaydi. Bir odam uni topib olibdi. Uni yana yashirib, xursand boʻlganidan bor — yoʻgʻini sotib, u dalani xarid qilibdi.

⁴⁵Osmon Shohligi nodir marvarid izlayotgan bir savdogarga oʻxshaydi.

⁴⁶Savdogar qimmatbaho marvaridni topganda, bor — yoʻgʻini sotib, marvaridni xarid qilibdi.

⁴⁷Osmon Shohligi baliqchilar dengizga tashlagan toʻrga oʻxshaydi. Toʻrga turli xil baliqlar tutilibdi.

⁴⁸Toʻr toʻlgach, baliqchilar uni qirgʻoqqa tortib chiqarishibdi va oʻtirib, yaxshi baliqlarni savatlarga solishibdi, yomonlarini esa tashlab yuborishibdi.

⁴⁹Oxirzamonda ham xuddi shunday boʻladi: farishtalar kelib, fosiqlarni solihlar orasidan ajratib olib,

⁵⁰lovullagan oʻchoqqa tashlaydilar. Oʻchoqqa tushganlar qattiq pushaymon boʻlib, figʻon chekadilar.”

⁵¹Iso shogirdlaridan soʻradi: — Bularning hammasini tushundingizlarmi? — Tushundik, — deb javob berdi ular.

⁵²Iso ularga dedi: — Shunday ekan, Osmon Shohligiga shogird tushgan har bir Tavrot tafsirchisi omboridan ham yangi, ham eski narsalarni olib chiqayotgan uy egasiga oʻxshaydi.

⁵³Iso bu masallarni aytib boʻlgach, u yerdan ketdi.

⁵⁴U ona shahriga[132] kelib, sinagogada odamlarga ta’lim berdi. Odamlar esa hayratga tushib dedilar: — Bu Odam shuncha donolikni va moʻjiza koʻrsatish qudratini qayerdan olgan ekan — a?

⁵⁵Bu oʻsha duradgorning oʻgʻli emasmi?! Onasining ismi Maryam, ukalari Yoqub, Yusuf, Shimoʻn va Yahudo — ku!

⁵⁶Uning singillari ham oramizda yashaydi! Bunday buyuk ishlarni U qanday qilar ekan — a?

⁵⁷Odamlar Isodan qattiq xafa boʻldilar. Iso esa ularga dedi: — Paygʻambar ona shahridan va oʻz uyidan boshqa hamma yerda izzatlanadi.

⁵⁸Odamlarning ishonchsizligi tufayli, Iso u yerda hech qanday moʻjiza koʻrsatmadi.