Read Uzbek Muqaddas Kitob Matto 20 Bible Online

Matto 20 - Uzbek Muqaddas Kitob bible

Matto 20

¹Osmon Shohligi erta saharda uzumzoriga mardikorlar yollagani chiqqan bogʻ egasiga oʻxshaydi.

²Bogʻ egasi mardikorlarga, sizlarga bir kumush tangadan[188], odatdagi bir kunlik ish haqini toʻlayman, deb ular bilan kelishibdi. Soʻng ularni oʻzining uzumzoriga yuboribdi.

³Soat toʻqqizlarda u bozor maydoniga chiqqan ekan, bekor turgan bir necha odamlarni koʻrib,

⁴ularga: — Sizlar ham mening uzumzorimga boringlar, tegishli ish haqingizni toʻlayman, — debdi. Ular boribdi.

⁵Bogʻ egasi soat oʻn ikkilarda va uchda bozor maydoniga chiqib, yana shunday qilibdi.

⁶Soat beshlarda tagʻin bozor maydoniga borsa, bekor turgan yana boshqalarni koʻribdi — da: — Nega sizlar bu yerda kun boʻyi bekor turibsizlar? — deb soʻrabdi.

⁷Ular: — Hech kim bizni ishga yollamadi, — deb javob beribdilar. Shunda bogʻ egasi: — Sizlar ham mening uzumzorimga borib ishlanglar[189], — debdi.

⁸Kech boʻlganda, uzumzor egasi oʻzining ishboshisiga: — Mardikorlarni chaqirib, ularga ish haqlarini ber. Oxir kelganlardan boshlagin, birinchi kelganlarga oxirida berasan, — deb buyuribdi.

⁹Shunday qilib, soat beshlarda ish boshlaganlar bir kumush tangadan olishibdi.

¹⁰Birinchi kelganlarga haq toʻlash navbati kelganda, ular: “Biz koʻproq olamiz”, deb oʻylabdilar. Ammo ularning har biriga ham bir kumush tangadan berilibdi.

¹¹Ular pullarini olgach, bogʻ egasiga noroziligini bildira boshlashibdi:

¹²— Manavi oxirgi kelganlar bir soatgina ishlashdi, biz esa kun boʻyi jaziramada mehnat qildik. Ammo siz bizning mehnatimizni ularning qilgan ishi bilan teng koʻrdingiz.

¹³Bogʻ egasi ulardan biriga shunday dedi: — Doʻstim, men senga nohaqlik qilganim yoʻq. Sen bilan bir kumush tangaga kelishgan edik — ku!

¹⁴Endi haqingni olgin — u, joʻna. Mana bu oxirgi kelganlarga sen bilan baravar ish haqi berishni xohladim.

¹⁵Oʻzimning pulimni xohlaganimcha sarf qila olishga haqim yoʻqmi?! Yoki mening saxiyligimni koʻrolmayapsanmi?

¹⁶Shunday qilib, oxirgilar birinchi boʻladilar, birinchilar esa oxirgi boʻladilar[190].”

¹⁷Iso Quddusga ketayotganda, oʻn ikki shogirdini chetga olib, ularga dedi:

¹⁸— Mana, biz Quddusga ketyapmiz. U yerda Inson Oʻgʻli bosh ruhoniylar va Tavrot tafsirchilari qoʻliga tutib beriladi. Ular Inson Oʻgʻlini oʻlimga mahkum qiladilar.

¹⁹Soʻng gʻayriyahudiylarga[191] topshiradilar. Gʻayriyahudiylar Uni haqoratlaydilar, qamchilaydilar va xochga mixlaydilar. Ammo uchinchi kuni U tiriladi.

²⁰Oʻsha paytda Zabadiyoning xotini ikki oʻgʻlini[192] boshlab, Isoning oldiga keldi. U Isodan bir narsa iltimos qilmoqchi boʻlib, Unga ta’zim qildi.

²¹Iso ayoldan: — Nima istaysiz? — deb soʻradi. — Shohligingizda oʻgʻillarimning biri Sizning oʻng tomoningizda[193], biri chap tomoningizda oʻtirsin! — dedi Unga ayol.

²²Iso shunday dedi: — Sizlar nima soʻrayotganingizni bilmaysizlar. Men ichadigan azob kosasidan[194] sizlar icha olasizlarmi?[195] — Icha olamiz! — deb javob berdi ular.

²³Iso ularga dedi: — Sizlar — ku Men ichadigan azob kosasidan ichasizlar[196], ammo Mening oʻng va chap tomonimda oʻtirishga ruxsat berish Oʻz ixtiyorimda emas. Bu oʻrinni osmondagi Otam kimlarga atagan boʻlsa, oʻshalarniki boʻladi.

²⁴Qolgan oʻnta shogird buni eshitib, ikkala aka — ukadan achchiqlanib ketishdi.

²⁵Iso esa ularni yoniga chaqirib, dedi: — Butparastlarga qaranglar, ularning hukmdorlari xalqlariga oʻz hukmini oʻtkazadilar, katta amaldorlari elga zoʻravonlik qiladilar.

²⁶Ammo sizlarning orangizda bunday boʻlmasin. Aksincha, orangizda kim katta boʻlishni istasa, sizlarga xizmat qilsin.

²⁷Orangizda kim birinchi boʻlishni istasa, sizlarga qul boʻlsin.

²⁸Axir, Inson Oʻgʻli ham Oʻziga xizmat qildirish uchun emas, balki Oʻzi boshqalarga xizmat qilish va Oʻz jonini fido qilib, koʻplarni ozod qilish uchun kelgan.

²⁹Iso bilan shogirdlari Yerixodan ketar ekanlar, bir talay olomon Isoga ergashdi.

³⁰Yoʻl boʻyida ikkita koʻr odam oʻtirgan edi. Ular oldilaridan Iso oʻtib ketayotganini eshitib: — Ey Hazrat, Dovud Oʻgʻli[197], bizlarga rahm qiling! — deb baqirdilar.

³¹Olomon esa: — Jim boʻlinglar! — deb ularga doʻq qildi. Ular esa yanada qattiqroq baqirib: — Ey Hazrat, Dovud Oʻgʻli, bizlarga rahm qiling! — deb faryod qilishardi.

³²Iso toʻxtab, ularni yoniga chaqirdi — da: — Mendan nima istaysizlar? — deb soʻradi.

³³Ular: — Hazrat, koʻzlarimiz ochilsin! — deyishdi.

³⁴Isoning ularga rahmi kelib, koʻzlariga qoʻl tekkizdi. Shu zahoti ularning koʻzlari ochildi. Soʻng ular Isoning ortidan ergashdilar.