Read Uzbek Muqaddas Kitob Matto 21 Bible Online

Matto 21 - Uzbek Muqaddas Kitob bible

Matto 21

¹Iso bilan shogirdlari Quddusga yaqinlashib, Zaytun togʻi[198] etagidagi Baytfagiya qishlogʻiga yetib kelishganda, Iso ikki shogirdiga dedi:

²— Anavi qishloqqa boringlar. U yerga borishingiz bilanoq, bogʻlab qoʻyilgan eshakni va yonidagi xoʻtikni koʻrasizlar. Ularni yechib, Mening oldimga olib kelinglar.

³Agar kimdir sizga biron nima desa, “Bular Rabbimiz Masihga kerak. U darhol bularni qaytarib yuboradi”, deb aytinglar.

⁴Bu voqea paygʻambarning aytgan quyidagi soʻzlari bajo boʻlishi uchun yuz bergan edi:

⁵“Quddus xalqiga[199] ayting: Mana Shohingiz kelyapti. Kamtarindir Shohingiz, U eshakning ustida, Ha, eshakning bolasini — Xoʻtikni minib kelyapti.”[200]

⁶Shogirdlar borib, Iso ularga buyurganiday qilishdi.

⁷Ular eshak bilan xoʻtikni Isoning oldiga olib kelishdi. Eshak va xoʻtik ustiga toʻnlarini tashlashdi, Iso xoʻtikka mindi.

⁸Bir talay olomon toʻnlarini yoʻlga poyandoz qildi. Ba’zilari esa daraxt shoxlarini kesib, yoʻlga toʻshadilar.

⁹Oldinda va orqada yurayotgan olomon shunday deb hayqirardi: “Dovud Oʻgʻliga[201] tasanno! Egamiz nomidan kelayotgan Inson baraka topsin![202] Falak toqida Unga tasanno oʻqilsin!”

¹⁰Iso Quddusga kirib kelganda, butun shahar: “Bu kim boʻldi?” deb gʻimirlab qoldi.

¹¹Olomon esa shunday deb javob berardi: “U Jalilaning Nosira shahridan boʻlgan Iso paygʻambar!”

¹²Iso Ma’badga kirib, ichkarida oldi — sotdi qilayotgan hammani quvib chiqardi. Sarroflarning[203] xontaxtalarini va kaptar sotuvchilarning kursilarini agʻdarib yubordi.

¹³Iso ularga shunday dedi: — “Mening uyim, ibodat uyi deb ataladi”[204], deb Tavrotda yozilgan — ku! Sizlar esa Xudoning uyini qaroqchilar uyasiga[205] aylantirib yuboribsizlar!

¹⁴Ma’badda Isoning oldiga koʻrlar va choʻloqlar keldi. Iso ularga shifo berdi.

¹⁵Bosh ruhoniylar bilan Tavrot tafsirchilari Isoning qilayotgan ajoyib ishlarini koʻrib va Ma’baddagi bolalarning: “Dovud Oʻgʻliga tasanno!” deb hayqirayotganini eshitib, qattiq gʻazablandilar.

¹⁶— Ularning nima deyayotganlarini eshityapsanmi? — dedilar Unga. — Ha, eshityapman! — deb javob berdi Iso. — Nahotki sizlar: “Sen bolalar va chaqaloqlarga madhiya aytishni oʻrgatding”[206] degan soʻzlarni hech qachon oʻqimagan boʻlsangiz?

¹⁷Soʻng Iso ularni tark etib, Quddusdan chiqib ketdi. U Baytaniya qishlogʻiga[207] borib, u yerda tunab qoldi.

¹⁸Ertalab Iso shaharga qaytib kelayotganda och edi.

¹⁹Yoʻl chetida bir anjir daraxtini koʻrib, uning yoniga bordi. Iso barglardan boshqa hech narsa topmay, daraxtga: — Bundan buyon senda aslo meva boʻlmasin! — dedi. Anjir daraxti shu zahoti qurib qoldi.

²⁰Shogirdlar buni koʻrib: — Qanday qilib anjir daraxti darrov qurib qoldi? — deb hayron boʻldilar.

²¹Iso ularga shunday dedi: — Sizlarga chinini aytayin, agar shubhalanmay ishonsangiz, nafaqat anjir daraxtini shu koʻyga sola olasiz, balki mana bu toqqa: “Qoʻporilib, dengizga otil”, — desangiz, aytganingiz boʻladi.

²²Ishoning, shunda ibodatda nimaiki soʻrasangiz, olasiz.

²³Iso Ma’badga kirib ta’lim berayotganda, bosh ruhoniylar va xalq yoʻlboshchilari Uning oldiga kelib, savol berdilar: — Siz bu ishlarni qanday hokimiyat bilan qilyapsiz? Bu hokimiyatni Sizga kim bergan?

²⁴Iso ularga shunday javob berdi: — Men ham sizlarga bir savol berayin. Agar Menga javob bersangizlar, Men ham bu ishlarni qanday hokimiyat bilan qilayotganimni sizlarga aytaman.

²⁵Yahyo xalqni suvga choʻmdirish huquqini Xudodan olganmidi yoki insondanmi? Ular esa oʻzaro mulohaza yuritdilar: — Agar: “Xudodan”, — desak, U: “Nega Yahyoga ishonmadingizlar?” — deydi.

²⁶Agar: “Insondan”, — desak, xalqdan qoʻrqamiz, chunki hamma Yahyoni paygʻambar deb hisoblaydi.

²⁷Shunday qilib, ular Isoga: — Bilmaymiz, — deb javob berdilar. Iso ularga dedi: — Unday boʻlsa, Men ham bu ishlarni qaysi hokimiyat bilan qilayotganimni sizlarga aytmayman.

²⁸Soʻng Iso ularga dedi: “Sizlar mana bunga nima deysizlar? Bir odamning ikki oʻgʻli bor ekan. U katta oʻgʻlining yoniga kelib: — Oʻgʻlim, bor, bugun uzumzorda ishla, — debdi.

²⁹— Bormayman! — debdi oʻgʻil. Ammo keyin aytgan gapiga pushaymon boʻlib, boribdi.

³⁰Ota kenja oʻgʻlining oldiga borib, oʻsha gapini aytibdi. Bu oʻgʻil: — Boʻpti, boraman, ota, — debdi, ammo bormabdi.

³¹Ikkovidan qaysi biri otasining xohishini bajardi?” “Birinchisi”, — deb javob berdi ular. Iso ularga: “Sizlarga chinini aytayin, — dedi. — Soliqchilar[208] bilan fohishalar Xudoning Shohligiga sizlardan oldin kirib boradilar.

³²Chunki Yahyo choʻmdiruvchi sizning oldingizga toʻgʻri yoʻlni koʻrsatgani keldi, ammo sizlar unga ishonmadingizlar. Soliqchilar bilan fohishalar esa ishonishdi. Sizlar buni koʻrib turib ham pushaymon boʻlmadingizlar, ishonmadingizlar.

³³Endi boshqa bir masalni eshitinglar: bir yer egasi bor ekan. U uzumzor barpo qilibdi. Atrof — tevaragini devor bilan oʻrab, uzum siqish chuqurini[209] qazibdi, kuzatuv minorasini quribdi. Keyin uzumzorni bogʻbonlarga ijaraga berib, oʻzi safarga ketibdi.

³⁴Yigʻim — terim mavsumida xoʻjayin: «Hosildan menga tegishli ulushni olib kelinglar», deb xizmatkorlarini bogʻbonlar oldiga yuboribdi.

³⁵Bogʻbonlar esa uning xizmatkorlarini tutib olishibdi, birini urib, birini oʻldirib, boshqa birini esa toshboʻron qilishibdi.

³⁶Shundan keyin u oldingidan koʻproq xizmatkorlarini bogʻbonlar oldiga joʻnatibdi. Bogʻbonlar esa ular bilan ham xuddi shunday qilishibdi.

³⁷Oxirida uzumzor egasi: — Oʻgʻlimni albatta hurmat etadilar, — deb bogʻbonlar oldiga oʻz oʻgʻlini yuboribdi.

³⁸Ammo bogʻbonlar uning oʻgʻlini koʻrganlarida bir — biriga: — Bu merosxoʻr — ku! Kelinglar, uni oʻldirib, merosiga ega boʻlaylik, — deyishibdi.

³⁹Uni tutib, uzumzordan tashqariga chiqarib, oʻldirishibdi.

⁴⁰Xoʻsh, sizningcha, uzumzorning egasi qaytib kelganda, u bogʻbonlarni nima qiladi?”

⁴¹“U bu yaramaslarni shafqatsizlarcha oʻldiradi, — deb javob berdi ular. — Uzumzorni esa boshqa bogʻbonlarga ijaraga beradi. Bu bogʻbonlar uzum hosilini unga oʻz vaqtida berishadi.”

⁴²Iso ularga dedi: “Nahotki sizlar Muqaddas bitiklardagi shu soʻzlarni hech oʻqimagan boʻlsangiz: «Binokorlar rad etgan tosh Binoning tamal toshi[210] boʻldi. Bu Egamizning qilgan ishidir, Koʻz oldimizdagi ajoyibotdir.»[211]

⁴³Shuning uchun sizlarga aytaman: Xudoning Shohligi sizlardan tortib olinadi va Shohlik uchun hosil yetishtiradigan odamlarga beriladi.

⁴⁴Kim bu tamal toshiga[212] yiqilsa, parcha — parcha boʻladi. Tosh kimning ustiga tushsa, uni ezib yuboradi.”

⁴⁵Bosh ruhoniylar va farziylar bu masalni eshitib, Iso ular haqida gapirganini tushundilar.

⁴⁶Uni hibsga olmoqchi boʻldilar, ammo xalqdan qoʻrqdilar. Chunki xalq Isoni paygʻambar deb bilar edi.