Read Uzbek Muqaddas Kitob Matto 26 Bible Online

Matto 26 - Uzbek Muqaddas Kitob bible

Matto 26

¹Iso bu gaplarni aytib boʻlgach, shogirdlariga shunday dedi:

²“Ikki kundan keyin Fisih ziyofati[246] boʻlishini bilasizlar. Ana oʻshanda Inson Oʻgʻliga xoinlik qilishadi, Uni xochga mixlashadi.”

³Bu paytda bosh ruhoniylar va xalq yoʻlboshchilari Kayafas ismli oliy ruhoniyning saroyida yigʻilgan edilar.

⁴Ular Isoni hiyla bilan tutib, oʻldirish uchun fitna oʻylab topdilar.

⁵Ammo ular: “Biz bu ishni bayram kunlari qilmasligimiz kerak, aks holda, xalq gʻalayon koʻtarishi mumkin”, dedilar.

⁶Iso Baytaniyada[247] ilgari teri kasalligiga[248] chalingan Shimoʻnning[249] uyida

⁷mehmon boʻlib oʻtirgan edi. Shunda bir ayol ganchdan[250] yasalgan idishda qimmatbaho atir moy olib kelib, Isoning boshidan quydi.

⁸Shogirdlar buni koʻrgach, gʻazablanib: — Bu isrofgarchilikning nima keragi bor edi?!

⁹Axir, bu moyni katta pulga sotib, kambagʻallarga taqsimlab berish mumkin edi — ku! — deyishdi.

¹⁰Shogirdlar nima toʻgʻrisida gapirayotganlarini Iso bilib qolib, ularga dedi: — Nega ayolni xijolatda qoldiryapsizlar? U Men uchun ajoyib ish qildi.

¹¹Kambagʻallar har doim sizlar bilan birga boʻladilar. Men esa har doim ham sizlar bilan birga boʻlmayman.

¹²Ayol bu moyni tanamga toʻkib, Meni dafnga tayyorladi[251].

¹³Sizlarga chinini aytayin: Xushxabar dunyoning qaysi yerida e’lon qilinmasin, bu ayol ham esga olinib, uning qilgan ishi haqida aytiladi.

¹⁴Shunda oʻn ikki shogirddan biri boʻlgan Yahudo Ishqariyot bosh ruhoniylarning oldiga borib:

¹⁵— Agar Isoni sizlarga tutib bersam, menga nima berasizlar? — deb soʻradi. Ular Yahudoga oʻttiz kumush tanga berdilar.

¹⁶Oʻsha vaqtdan boshlab Yahudo Isoni tutib berish uchun qulay fursatni kuta boshladi.

¹⁷Xamirturushsiz non bayramining[252] birinchi kunida shogirdlar Isoning oldiga kelib dedilar: — Fisih taomini qayerda yemoqchisiz? Biz borib tayyorgarlik koʻraylik.

¹⁸Iso dedi: — Quddusga falonchining oldiga borib, unga shunday deb aytinglar: Ustozimiz sizga: “Vaqtim yetdi. Men Fisih ziyofatini shogirdlarim bilan sizning uyingizda oʻtkazmoqchiman”, deb aytib yubordilar.

¹⁹Shogirdlar Isoning aytganini qilib, Fisih taomini tayyorladilar.

²⁰Kech kirganda, Iso oʻn ikki shogirdi bilan dasturxon atrofiga yonboshladi.

²¹Ovqatlanayotganlarida Iso: — Sizlarga chinini aytayin, orangizdan bittangiz Menga xiyonat qiladi, — dedi.

²²Shogirdlar qattiq xafa boʻlib, birin — ketin: — Hazrat, nahotki meni nazarda tutayotgan boʻlsangiz? — deb soʻradilar.

²³U esa shunday javob berdi: — Men bilan baravar kosaga nonni botirgan Menga xiyonat qiladi.

²⁴Ha, Inson Oʻgʻli U haqda yozilganday jon beradi. Ammo Inson Oʻgʻliga xiyonat qilgan odamning holiga voy! Uning tugʻilganidan koʻra, tugʻilmagani yaxshiroq edi.

²⁵Sotqin Yahudo Isoga: — Ustoz, nahotki oʻsha men boʻlsam? — dedi. — Oʻzing aytding, — deb javob berdi Iso.

²⁶Ular ovqatlanayotganda, Iso nonni oldi, duo oʻqib sindirdi. Nonni shogirdlariga berib: — Olib yenglar, bu Mening tanamdir, — dedi.

²⁷Sharob quyilgan kosani ham oldi, shukrona duosini oʻqib, ularga uzatdi: — Bundan hammalaring ichinglar, — dedi.

²⁸— Bu sharob Xudoning ahdini[253] bildiradi. Bu ahd koʻplarning gunohini yuvish uchun toʻkiladigan qonim evaziga kuchga kiradi.

²⁹Sizlarga shuni aytay: bir kun kelib, Men sizlar bilan birga osmondagi Otamning Shohligida yangi sharob ichaman. Ammo oʻsha kun kelmaguncha uzum ne’matini ogʻzimga ham olmayman.

³⁰Soʻng ular hamdu sano kuylab, Zaytun togʻi[254] tomon ketdilar.

³¹Iso shogirdlariga dedi: — Bugun kechasi hammalaringiz Meni tashlab, qochib ketasizlar. Chunki yozilgan: “Men choʻponni oʻldiraman, Shunda suruvdagi qoʻylar har yoqqa tarqalib ketadi.”[255]

³²Biroq Men tirilganimdan keyin, sizlarni Jalilada kutaman.

³³Butrus Isoga dedi: — Sizni hamma tashlab ketsa ham, men tashlab ketmayman!

³⁴Iso unga: — Senga chinini aytayin, shu kechasiyoq, xoʻroz qichqirmasdan oldin, sen Mendan uch marta tonasan, — dedi.

³⁵Butrus Unga: — Kerak boʻlsa, Siz bilan birga oʻlaman! Ammo Sizdan aslo tonmayman! — dedi. Boshqa hamma shogirdlari ham shunday dedilar.

³⁶Shundan keyin Iso shogirdlari bilan Getsemaniya[256] degan joyga bordi. Iso shogirdlariga: — Shu yerda oʻtirib turinglar, Men nariroqqa borib, ibodat qilaman, — dedi.

³⁷U yoniga Butrusni va Zabadiyoning ikki oʻgʻlini[257] oldi. Isoni qaygʻu, gʻam qamradi.

³⁸U shogirdlariga: — Yuragimdagi ogʻir qaygʻu Meni oʻlguday qiynab yubordi. Shu yerda qolinglar — da, koʻz — quloq boʻlib turinglar, — dedi.

³⁹Soʻng bir oz nari ketib, yerga muk tushdi — da, shunday deb yolvordi: — Ey Otam, agar iloji boʻlsa, bu azob kosasi[258] Meni chetlab oʻtsin. Ammo Mening xohishim emas, Sening xohishing bajo boʻlsin.

⁴⁰U shogirdlari yoniga kelib, ularning uxlab yotganini koʻrdi. Butrusga dedi: — Men bilan birga bir soatgina ham uygʻoq oʻtira olmabsizlar — da!

⁴¹Koʻz — quloq boʻlib turinglar, vasvasaga tushib qolmaylik, deb ibodat qilinglar[259]. Ruh tetik, tana esa zaifdir.

⁴²Iso ikkinchi marta ketib, shunday deb iltijo qildi: — Ey Otam! Agar bu azob kosasidan qutulishimning iloji boʻlmasa, mayli, Men oʻsha kosadan ichaman. Sening xohishing bajo boʻlsin.

⁴³U qaytib kelib, shogirdlarining yana uxlab yotganini koʻrdi. Ularning koʻzlari yumilib ketayotgan edi.

⁴⁴Iso ularning oldidan yana ketib, avvalgi soʻzlarini takrorlab, uchinchi marta ibodat qildi.

⁴⁵Soʻng U shogirdlari yoniga qaytib kelib, ularga dedi: — Haligacha dam olib, uxlab yotibsizlarmi?! Mana, vaqt — soati keldi, Inson Oʻgʻli gunohkorlar qoʻliga tutib berilyapti.

⁴⁶Turinglar, ketaylik! Ana, Menga xoinlik qiluvchi kelyapti!

⁴⁷Iso hali gapini tugatmagan ham ediki, Yahudo kelib qoldi. U oʻn ikki shogirddan biri boʻlib, uning yonida qilich va tayoq koʻtarib olgan olomon bor edi. Bu olomonni bosh ruhoniylar va xalq yoʻlboshchilari yuborgan edilar.

⁴⁸Xoin Yahudo olomon bilan til biriktirib, shunday degandi: “Men kimni oʻpsam, U oʻsha Kishidir. Uni qoʻlga olinglar.”

⁴⁹U toʻgʻri Isoning oldiga borib: — Assalomu alaykum, Ustoz! — deb, Uni oʻpdi.

⁵⁰Iso unga: — Doʻstim, qiladigan ishingni qila qol, — deyishi bilanoq, odamlar Isoni ushlab, qoʻlga oldilar.

⁵¹Shunda Iso bilan birga boʻlganlardan biri qilichini qinidan sugʻurdi — da, oliy ruhoniyning xizmatkoriga bir urib, qulogʻini kesib tashladi.

⁵²Lekin Iso unga dedi: — Qilichingni qiniga solib qoʻy! Qilich koʻtarganlarning hammasi qilichdan halok boʻladi.

⁵³Kerak boʻlganda edi, Men Otamga iltijo qilgan boʻlardim. U Menga oʻsha zahotiyoq oʻn minglab[260] farishtalarini yuborgan boʻlardi. Shuni bilmaysanmi?

⁵⁴Lekin bunday qilganimda edi, qanday qilib Muqaddas bitiklar[261] amalga oshardi? Axir, bularning hammasi sodir boʻlishi kerak — ku!

⁵⁵Shundan soʻng Iso olomonga dedi: — Men qaroqchimidim, Meni olib ketgani qilichu tayoqlar bilan kelibsizlar?! Men har kuni Ma’badda ta’lim berardim. Sizlar oʻshanda Meni qoʻlga olmadingizlar.

⁵⁶Ammo bularning hammasi paygʻambarlarning Muqaddas bitiklardagi bashoratlari bajo boʻlishi uchun roʻy berdi. Oʻshanda hamma shogirdlari Isoni qoldirib, qochib ketishdi.

⁵⁷Isoni qoʻlga olganlar Uni oliy ruhoniy Kayafasning huzuriga olib keldilar. U yerda Tavrot tafsirchilari bilan yoʻlboshchilar ham yigʻilishgan edi.

⁵⁸Butrus esa Isoning orqasidan masofa saqlab ergashib, oliy ruhoniyning hovlisigacha keldi. Butrus ichkariga kirib, oxiri nima bilan tugarkin, deb kuzatish uchun soqchilarning yoniga oʻtirdi.

⁵⁹Bosh ruhoniylar va Oliy kengashning[262] barcha a’zolari Isoni oʻlimga mahkum qilish uchun Unga qarshi soxta dalillar izlar edilar[263].

⁶⁰Ancha guvohlar chiqqan boʻlsa — da, yetarlicha ayblovchi dalillar topilmadi. Nihoyat, ikki soxta guvoh soʻzga chiqib,

⁶¹shunday aytishdi: — Bu Odam: “Men Xudoning Ma’badini buzib, uch kunda uni tiklay olaman”, degan[264].

⁶²Oliy ruhoniy oʻrnidan turib, Isoga: — Indamay turaverasanmi?! Ularning Senga qoʻygan ayblariga javob qaytarmaysanmi?! — dedi.

⁶³Iso esa indamadi. Oliy ruhoniy Unga dedi: — Barhayot Xudo haqi qasam ichib, ayt: Xudoning Oʻgʻli[265] — Masih Senmisan?

⁶⁴Iso unga: — Gapingiz toʻgʻri, — dedi. — Bundan buyon sizlar Inson Oʻgʻlini Qodir Xudoning oʻng tomonida oʻtirganini[266] va osmon bulutlarida kelayotganini koʻrasizlar[267].

⁶⁵Shunda oliy ruhoniy oʻz kiyimlarini yirtib[268] dedi: — U kufrlik qilyapti — ku! Bizlarga boshqa guvohlarning nima keragi bor?! Uning kufrlik qilganini hozirgina oʻzlaringiz eshitdingizlar.

⁶⁶Sizlarning qaroringiz qanday? — U oʻlimga loyiq! — deb javob berdi ular.

⁶⁷Soʻng ular Isoning yuziga tupurib, Uni mushtlay boshladilar. Boshqalari esa Unga shapaloq urib:

⁶⁸— Ey Masih! Qani, top — chi, Seni kim urdi ekan? — derdilar.

⁶⁹Bu paytda Butrus tashqarida hovlida oʻtirgan edi. Bir choʻri qiz uning yoniga kelib: — Siz ham oʻsha Jalilalik Iso bilan birga edingiz — ku! — dedi.

⁷⁰Lekin Butrus hammaning oldida buni inkor etib dedi: — Nima toʻgʻrisida gapirayotganingizni tushunmayapman.

⁷¹Soʻng darvoza oldiga bordi. Shunda boshqa bir choʻri qiz uni koʻrib, u yerda turganlarga: — Mana bu odam Nosiralik Iso bilan birga edi, — dedi.

⁷²Butrus esa qasam ichib: — Men Uni tanimayman! — deb yana Isodan tondi.

⁷³Bir ozdan keyin u yerda turganlar kelib, Butrusga: — Sen oʻshalardan ekaning shevangdan[269] bilinib turibdi, — deyishdi.

⁷⁴— Xudo ursin! Men bu Odamni tanimayman! — deb qasam ichdi Butrus. Shu payt xoʻroz qichqirdi.

⁷⁵Shunda Butrus Isoning: “Xoʻroz qichqirmasdan oldin, sen Mendan uch marta tonasan” degan gapini esladi. U hovlidan chiqib, achchiq — achchiq yigʻladi.