Read Uzbek Muqaddas Kitob Matto 27 Bible Online

Matto 27 - Uzbek Muqaddas Kitob bible

Matto 27

¹Tong otganda, bosh ruhoniylar va xalq yoʻlboshchilarining hammasi Isoni oʻlimga mahkum qilishga kelishib oldilar.

²Ular Isoni bogʻlab, hokim Pilatga[270] olib borib topshirdilar.

³Xoin Yahudo esa Isoning oʻlimga mahkum etilganini bilib, qilgan ishidan pushaymon boʻldi. U oʻttiz kumush tangani bosh ruhoniylar bilan yoʻlboshchilarga qaytarib olib keldi.

⁴U: — Men gunoh qildim! Begunoh odamga xoinlik qildim, — dedi. Ular esa: — Bizga nima?! Bu sening ishing! — deyishdi.

⁵Yahudo kumush tangalarni Ma’badga otib yubordi — da, chiqib ketdi. U borib, oʻzini osib oʻldirdi.

⁶Bosh ruhoniylar tangalarni terib olib: “Bu pulni Ma’bad xazinasiga qoʻsha olmaymiz, chunki bular qonga belangan”, — deyishdi.

⁷Ular maslahatlashib, bu pulga kulolning dalasini[271] sotib oldilar, u yerga musofirlar dafn qilinadigan boʻldi.

⁸Shuning uchun oʻsha yer bugungacha “Qon Yeri” deb ataladi.

⁹Shunday qilib, Yeremiyo paygʻambarning bashorati[272] bajo boʻldi: “Ular oʻttiz kumush tangani olib, Kulolning dalasini sotib oldilar. Bu pul Isroil xalqining U uchun belgilagan narxi edi.” Egamizning amri boʻyicha, Yeremiyoning hayotida ham xuddi shunday voqea yuz bergan edi.

¹⁰

¹¹Iso hokim Pilatning huzurida turganda hokim Isodan: — Sen yahudiylarning Shohimisan? — deb soʻradi. — Siz shunaqa deysiz, — deb javob berdi Iso.

¹²Bosh ruhoniylar bilan yoʻlboshchilar Isoni ayblayotganlarida esa, U hech qanday javob bermadi.

¹³Shunda Pilat Unga: — Eshitmayapsanmi, Sening boʻyningga qancha ayblar qoʻyishyapti! — dedi.

¹⁴Lekin Iso bironta ayblovga javob qaytarmadi. Hokim bunga qoyil qoldi.

¹⁵Hokimning bir odati bor edi: u har Fisih bayramida[273] olomonning xohishiga koʻra, bir mahbusni ozod qilar edi.

¹⁶Oʻsha paytda otning qashqasiday taniqli boʻlgan Yoshua[274] Barabbas[275] ismli bir mahbus bor edi.

¹⁷Xalq toʻplangach, Pilat ulardan soʻradi: — Sizlar kimni ozod qilishimni istaysizlar: Yoshua Barabbasnimi yoki Masih deb atalgan Isonimi?

¹⁸Ular Isoni hasad tufayli qoʻlga tushirishganini Pilat bilar edi.

¹⁹Pilat hukm kursisida oʻtirgan edi, xotini unga shunday xabar yubordi: “Bu Odam aybsiz, Unga biron narsa qila koʻrmagin, kecha tushimda U sababli qattiq azob tortdim.”

²⁰Ammo bosh ruhoniylar bilan yoʻlboshchilar olomonni qayrab, Pilatdan: “Barabbasni ozod qiling, Isoni esa oʻldiring” deb soʻrashga ularni koʻndirdilar.

²¹Hokim olomondan yana soʻradi: — Ikkovidan qaysi birini ozod qilishimni istaysizlar? — Barabbasni! — deb javob berdi ular.

²²— Masih deb nom olgan Isoni nima qilay? — deb soʻradi Pilat. — Xochga mixlansin! — deyishdi bir ogʻizdan.

²³— Nimaga? U nima yomonlik qildi? — deb soʻradi hokim. Lekin olomon: — Xochga mixlansin! — deb battar baqirardi.

²⁴Pilat qoʻlidan hech narsa kelmayotganini va gʻalayon boshlanayotganini koʻrib: — Bu Odamning[276] toʻkiladigan qoni uchun men aybdor emasman. Bunga oʻzlaringiz javob berasizlar! — dedi — da, olomonning koʻzi oldida suv olib, qoʻllarini chaydi.

²⁵Butun xalq bunga javoban: — Uning qoni bizning va bolalarimizning gardanida boʻlsin! — deyishdi.

²⁶Shundan soʻng Pilat Barabbasni ozod qildi. Isoni esa qamchilatib, xochga mixlashni buyurdi.

²⁷Hokimning askarlari Isoni hukumat saroyiga olib borib, butun boʻlinmani Uning oldiga toʻplashdi.

²⁸Ular Isoning kiyimlarini yechib olib, Uning egniga qizil toʻn kiydirdilar.

²⁹Tikanlardan toj oʻrib, boshiga kiygizdilar. Oʻng qoʻliga qamish tutqizib, Uning oldida tiz choʻkkancha: “Yashavor, ey yahudiylarning Shohi!” deb masxara qildilar.

³⁰Soʻng Unga tupurib, qamish bilan qayta — qayta boshiga urdilar.

³¹Uni shunday masxara qilganlaridan keyin, ustidagi toʻnni yechib olib, Oʻzining kiyimlarini kiydirishdi. Soʻng Uni xochga mixlash uchun olib ketishdi.

³²Ular yoʻlda Kirineyalik[277] Shimoʻn degan kishini uchratib qolib, Isoning xochini[278] koʻtarib borishga uni majbur qildilar.

³³Ular Goʻlgota degan joyga yetib keldilar. Goʻlgota “bosh suyagi” ma’nosini beradi.

³⁴Askarlar u yerda Isoga ichgani achchiq oʻt[279] aralashtirilgan sharob berdilar. Iso uni tatib koʻrdi, ammo ichmadi.

³⁵Askarlar Isoni xochga mixlab qoʻyishdi. Kiyimlari uchun qur’a tashlab, oʻzaro boʻlishib olishdi[280].

³⁶Keyin oʻsha yerda Isoni qoʻriqlab oʻtirishdi.

³⁷Isoning bosh tomoniga ular: “Bu yahudiylarning Shohi Isodir” degan aybnomani osib qoʻydilar.

³⁸Iso bilan birga ikkita qaroqchini ham mixlagan edilar. Ularning biri Isoning oʻng tomonida, biri chap tomonida edi.

³⁹Oʻtib ketayotganlar boshlarini chayqab, Isoni haqoratlashardi[281]:

⁴⁰— Ey Ma’badni buzib uch kun ichida tiklaydigan! Agar Xudoning Oʻgʻli[282] boʻlsang, Oʻzingni Oʻzing qutqar — chi! Xochdan tushib koʻr — chi!

⁴¹Bosh ruhoniylar, Tavrot tafsirchilari va yoʻlboshchilar ham ularga qoʻshilib, Isoni masxaralay ketishdi:

⁴²— U boshqalarni qutqarardi, Oʻzini esa qutqara olmaydi! U Isroilning Shohi emish! Qani, xochdan tushsin, shunda biz Unga ishonamiz.

⁴³U Xudoga ishonardi. Agar Xudo Undan mamnun boʻlsa, hozir Uni qutqarsin[283]. Axir, U Oʻzini Xudoning Oʻgʻli deb atagan — ku!

⁴⁴Iso bilan birga xochga mixlangan qaroqchilar ham Uni shunday haqoratlar edilar.

⁴⁵Tushdan boshlab soat uchgacha[284] hamma yoq zulmatga choʻmdi.

⁴⁶Soat uchlarda Iso baland ovoz bilan: — Eli, Eli, lamo shavaqtani?[285] — deb faryod qildi. Buning tarjimasi: “Ey Xudoyim! Ey Xudoyim! Nega Meni tark etding?!”[286] demakdir.

⁴⁷U yerda turgan ba’zilar buni eshitib: — U Ilyosni[287] chaqiryapti, — deyishdi.

⁴⁸Ulardan biri yugurib borib, shimgichni oldi va arzon sharobga[288] botirib, bir qamishning uchiga ildi — da, Isoga ichish uchun uzatdi.

⁴⁹Boshqalari esa: — Qani, koʻraylik — chi, Ilyos kelib[289] Uni qutqararmikan, — deyishdi.

⁵⁰Ammo Iso qattiq faryod qildi — yu, jon berdi.

⁵¹Shu zahoti Ma’baddagi parda[290] yuqoridan pastgacha yirtilib, ikkiga boʻlinib ketdi. Yer larzaga keldi, toshlar yorildi.

⁵²Qabrlar ochilib, taqvodor odamlarning koʻpchiligi tirildi.

⁵³Ular qabrlaridan chiqdilar, Iso tirilgandan keyin muqaddas Quddus shahriga bordilar. Koʻp odamlar ularni koʻrdi.

⁵⁴Isoni qoʻriqlab turgan Rim yuzboshisi bilan yonidagi askarlar zilzilani va sodir boʻlayotgan barcha ishlarni koʻrib, vahimaga tushdilar. Ular: — Haqiqatan ham bu Odam Xudoning Oʻgʻli ekan! — dedilar.

⁵⁵U yerda bir talay ayollar ham bor edi, ular uzoqdan qarab turgan edilar. U ayollar Jaliladan Isoga ergashib kelgan va Unga xizmat qilgandilar.

⁵⁶Ularning orasida Magdalalik[291] Maryam, Yoqub bilan Yusufning onasi Maryam va Zabadiyo oʻgʻillarining[292] onasi ham bor edi.

⁵⁷Oqshom tushayotgan paytda[293] Yusuf degan Arimateyalik[294] bir boy odam keldi. U ham Isoning shogirdi edi.

⁵⁸Yusuf Pilatning huzuriga borib, Isoning jasadini soʻradi. Pilat jasadni unga berishni buyurdi.

⁵⁹Yusuf jasadni olib, uni toza zigʻir matosiga kafanladi

⁶⁰va oʻzi uchun qoyaga oʻydirgan yangi qabrga qoʻydi. Yusuf katta toshni yumalatib kelib, qabrning ogʻzini yopdi va oʻzi ketdi.

⁶¹Magdalalik Maryam bilan boshqa Maryam[295] u yerda qolib, qabrning roʻparasida oʻtiraverdilar.

⁶²Shabbat arafasining ertasiga bosh ruhoniylar va farziylar Pilatning huzuriga yigʻilishib,

⁶³dedilar: — Hazrati oliylari, bir narsa esimizga tushib qoldi: oʻsha yolgʻonchi tirikligida: “Uch kundan keyin Men tirilaman”, degan edi.

⁶⁴Shuning uchun buyruq bering: qabr uch kun qoʻriqlansin. Aks holda, Uning shogirdlari borib, jasadni oʻgʻirlab ketadilar — da, odamlarga: “U oʻlikdan tirildi” deb aytadilar. Bu yolgʻon birinchisidan[296] ham battar boʻladi.

⁶⁵Pilat ularga dedi: — Xoʻp, qoʻriqchilarni olib, qoʻlingizdan kelgancha, qabrni qoʻriqlanglar.

⁶⁶Ular borib, qabr toshiga muhr bosdilar va qabrni qoʻriqlay boshladilar.