Read Uzbek Muqaddas Kitob Matto 9 Bible Online

Matto 9 - Uzbek Muqaddas Kitob bible

Matto 9

¹Iso qayiqqa tushib, koʻlning narigi tomonidagi Kafarnahum shahriga suzib bordi. U oʻsha paytda Kafarnahumda yashardi.

²Iso shaharga kirishi bilanoq bir necha kishi Uning oldiga toʻshakda yotgan bir shol odamni koʻtarib keldilar. Iso ularning ishonchini koʻrib, sholga: — Dadil boʻl, oʻgʻlim, gunohlaring kechirildi, — dedi.

³Shunda Tavrot tafsirchilaridan ba’zilari oʻzlaricha: “Bu Odam kufrlik qilyapti — ku!” deyishdi.

⁴Ularning bu oʻy — fikrlarini bilgan Iso dedi: — Nega sizlar bunday yomon narsalarni oʻylaysizlar?

⁵Qaysi biri osonroq? “Gunohlaring kechirildi!” deb aytishmi, yoki: “Oʻrningdan turib yur!” deb aytishmi?

⁶Inson Oʻgʻliga yer yuzida gunohlarni kechirish hokimiyati berilgan. Hozir shuni bilib olasizlar. Iso shunday dedi — yu, sholga: — Oʻrningdan tur! Toʻshagingni olib, uyingga bor! — deb buyurdi.

⁷Shol oʻrnidan turib, uyiga ketdi.

⁸Olomon bu voqeani koʻrib, qoʻrqib ketdi[85]. Ular inson zotiga bunday hokimiyat bergan Xudoni ulugʻladilar.

⁹Iso yoʻlda davom etarkan, soliq yigʻadigan joyda oʻtirgan Mattoni koʻrib qoldi. Iso unga: — Ortimdan yur! — dedi. Matto oʻrnidan turib, Isoga ergashdi.

¹⁰Bir ozdan keyin Iso Mattoning uyida mehmon boʻldi. Koʻp soliqchilar[86] va gunohkorlar kelib, Iso va Uning shogirdlari bilan birga dasturxon atrofiga oʻtirdilar.

¹¹Farziylar buni koʻrib, Isoning shogirdlaridan: — Nega Ustozingiz soliqchilaru gunohkorlar bilan birga yeb — ichib oʻtiribdi? — deb soʻradilar.

¹²Iso bu gapni eshitib, ularga shunday javob berdi: — Sogʻlar emas, xastalar tabibga muhtojdir.

¹³Boringlar — da, Tavrotdagi: “Men qurbonlikni emas, rahm — shafqatni istayman”[87] degan soʻzlarning ma’nosini oʻrganib kelinglar. Axir, Men solihlarni emas, gunohkorlarni tavbaga chaqirgani kelganman.

¹⁴Bir kuni Yahyoning shogirdlari Isoning oldiga kelib, shunday savol berdilar: — Bizlar va farziylar koʻp roʻza tutamiz, nega Sizning shogirdlaringiz roʻza tutmaydilar?

¹⁵Iso ularga dedi: — Kuyov davrada boʻlganda toʻydagi mehmonlar qaygʻuradimi? Biroq ular kuyovdan judo boʻladigan kunlar keladi, ana oʻshanda roʻza tutadilar.

¹⁶Hech kim eski kiyimga yangi matodan yamoq solmaydi. Chunki yangi yamoq eski kiyimni battar yirtib yuboradi.

¹⁷Shuningdek, yangi sharobni ham eski meshga quymaydilar. Chunki mesh yorilib ketadi[88], sharob ham toʻkiladi, mesh ham nobud boʻladi. Aksincha, yangi sharobni yangi meshga quyadilar, shunda unisi ham, bunisi ham saqlanib qoladi.

¹⁸Iso ularga bu soʻzlarni aytib turganda, bir sinagoga boshligʻi kelib qoldi. U Isoning oldida tiz choʻkib, shunday deb yolvordi: — Qizim hozirgina vafot etdi. Yuring, qizimga qoʻlingizni tekkizing, u tirilib ketadi.

¹⁹Iso oʻrnidan turib, shogirdlari bilan oʻsha odamning orqasidan bordi.

²⁰Shu payt oʻn ikki yildan beri qon ketishidan azob chekayotgan bir ayol Isoning orqasidan kelib, Uning kiyimi etagiga qoʻl tekkizdi.

²¹U oʻzicha: “Agar kiyimiga bir tegib olsam, sogʻayib ketaman”, deb oʻylagan edi.

²²Iso orqasiga oʻgirildi. Ayolni koʻrib, dedi: — Dadil boʻl, qizim, ishonching seni sogʻaytirdi. Ayol shu zahoti dardidan xalos boʻldi.

²³Iso sinagoga boshligʻining uyiga yetib borganda, nay chaluvchilarni va dod — faryod qilayotgan olomonni[89] koʻrdi.

²⁴Iso: — Hammalaringiz chiqinglar! — deb buyurdi. — Qizcha oʻlmagan, u uxlab yotibdi. Odamlar Isoning ustidan kulishdi.

²⁵Olomon tashqariga chiqarilgandan soʻng Iso ichkariga kirib, qizchaning qoʻlidan ushladi. Qizcha oʻrnidan turib ketdi.

²⁶Bu xabar butun atrofga yoyildi.

²⁷Iso u yerdan joʻnab ketayotganda, ikki koʻr Uning orqasidan ergashgancha dod solib: — Ey Dovud Oʻgʻli[90] Iso, bizlarga rahm qiling! — deb faryod qilishardi.

²⁸Iso uyga kirganda, koʻrlar Uning yoniga kelishdi. Iso ulardan soʻradi: — Sizlarga shifo bera olishimga ishonasizlarmi? — Ha, Hazrat! — deb javob berishdi ular.

²⁹Shunda Iso ularning koʻzlariga qoʻlini tekkizib: — Sizlarning ishonchingizga yarasha boʻlsin, — dedi.

³⁰Ularning koʻzlari ochilib ketdi. Iso ularga: — Buni hech kim bilmasin! — deb qat’iy ogohlantirdi.

³¹Ammo ular oʻsha yerdan chiqiboq, butun atrofga Iso haqida ovoza qildilar.

³²Ular ketgandan keyin, Isoning oldiga jin chalgan bir soqovni olib kelishdi.

³³Iso jinni quvib chiqargandan keyin, soqov tilga kirdi, xalq esa hayratda qolib: — Isroil xalqi orasida bunday hodisa hech qachon boʻlmagan, — dedi.

³⁴Ammo farziylar shunday derdilar: — U ins — jinslar hukmdorining[91] kuchi bilan jinlarni quvib chiqaryapti.

³⁵Iso hamma shaharu qishloqlarga borib, sinagogalarda ta’lim berardi, Xudoning Shohligi toʻgʻrisidagi Xushxabarni e’lon qilib, odamlarning turli xastaligu dardlariga shifo berardi.

³⁶Iso olomonni koʻrib, ularga achinib ketdi, chunki ular choʻponsiz qoʻylarday dovdiragan va holdan toygan edilar.

³⁷Shunda Iso shogirdlariga dedi: — Hosil moʻl, ammo ishchilar oz.

³⁸Shuning uchun hosil Egasidan: “Hosilingni yigʻib olishga yana ishchilar yubor”, deb soʻranglar.