Read Uzbek Muqaddas Kitob Mark 14 Bible Online

Mark 14 - Uzbek Muqaddas Kitob bible

Mark 14

¹Fisih ziyofatiga va Xamirturushsiz non bayramiga[158] ikki kun qolgan edi. Bosh ruhoniylar va Tavrot tafsirchilari Isoni hiyla bilan tutib, oʻldirish uchun fursat poylab yurgan edilar.

²Ular: “Biz bu ishni bayram kunlari qilmasligimiz kerak, aks holda, xalq gʻalayon koʻtarishi mumkin”, dedilar.

³Iso Baytaniya qishlogʻida[159] ilgari teri kasalligiga[160] chalingan Shimoʻnning[161] uyida mehmon boʻlib oʻtirgan edi. Shunda bir ayol ganchdan[162] yasalgan idishda toza, qimmatbaho sunbul moyi[163] olib keldi. Idishni sindirib ochib, moyni Isoning boshidan quydi.

⁴Ba’zilar bundan gʻazablanib, bir — biriga: — Moyni bunday isrof etishning nima keragi bor edi?!

⁵Axir, uni uch yuz kumush tangadan[164] ham koʻproqqa sotib, kambagʻallarga taqsimlab berish mumkin edi — ku! — deb ayolni qattiq koyishdi.

⁶— Qoʻyinglar uni! — dedi Iso. — Nega ayolni xijolatda qoldiryapsizlar? U Men uchun ajoyib ish qildi.

⁷Kambagʻallar har doim sizlar bilan birga boʻladilar. Istagan vaqtingizda ularga yordam bera olasizlar. Lekin Men sizlar bilan doimo birga boʻlmayman.

⁸Bu ayol qoʻlidan kelganini qildi. U Mening tanamga xushboʻy moy surtib, oldindan dafnga tayyorladi[165].

⁹Sizlarga chinini aytayin: Xushxabar dunyoning qaysi yerida e’lon qilinmasin, bu ayol ham esga olinib, uning qilgan ishi haqida aytiladi.

¹⁰Shunda oʻn ikki shogirddan biri boʻlgan Yahudo Ishqariyot bosh ruhoniylarning oldiga borib, Isoni sizlarga tutib beraman, dedi.

¹¹Bosh ruhoniylar bu gapni eshitib, juda xursand boʻldilar, Yahudoga pul berishni va’da qildilar. Shunday qilib, Yahudo Isoni tutib berish uchun qulay vaqtni kuta boshladi.

¹²Xamirturushsiz non bayramining birinchi kunida, Fisih qoʻzisi soʻyiladigan paytda shogirdlar Isodan soʻradilar: — Fisih taomini qayerda yemoqchisiz? Biz borib tayyorgarlik koʻraylik.

¹³Iso shogirdlaridan ikkitasini yuborayotib, ularga dedi: — Quddusga boringlar, u yerda koʻzada suv koʻtarib ketayotgan bir odamni uchratasizlar. Uning orqasidan boringlar.

¹⁴U kiradigan xonadon egasiga shunday deb aytinglar: “Ustozimiz shogirdlari bilan Fisih taomini yemoqchilar. U sizdan: «Bizga tayyorlab qoʻyilgan mehmonxona qayerda?» deb soʻrab yubordilar.”

¹⁵Uy egasi sizlarga jihozlangan, tayyorlab qoʻyilgan katta boloxonani koʻrsatadi. U yerda biz uchun hozirlik koʻringlar.

¹⁶Shogirdlar joʻnashdi. Shaharga kirganlarida, xuddi Isoning aytganini topdilar va Fisih taomini tayyorladilar.

¹⁷Kech kirganda, Iso oʻn ikki shogirdi bilan birga u yerga keldi.

¹⁸Ular ovqatlanib oʻtirganlarida Iso shunday dedi: — Sizlarga chinini aytayin, Men bilan taom yeyayotgan kishi Menga xiyonat qiladi. U sizlarning orangizdadir.

¹⁹Shogirdlar xafa boʻlib, birin — ketin: — Nahotki oʻsha men boʻlsam? — deb Undan soʻray boshladilar.

²⁰Iso ularga javoban dedi: — U oʻn ikkitangizdan bittasi, Men bilan baravar kosaga nonni botirgan — oʻshadir.

²¹Toʻgʻri, Inson Oʻgʻli U haqda yozilganday jon beradi. Lekin Inson Oʻgʻliga xiyonat qilgan odamning holiga voy! Uning tugʻilganidan koʻra, tugʻilmagani yaxshiroq edi.

²²Ular ovqatlanayotganda, Iso nonni oldi, duo oʻqib sindirdi. Nonni shogirdlariga berib: — Olinglar, bu Mening tanamdir, — dedi.

²³Sharob quyilgan kosani ham oldi, shukrona duosini oʻqib ularga uzatdi. Hammalari undan ichdilar.

²⁴Iso ularga dedi: — Bu sharob Xudoning ahdini[166] bildiradi. Bu ahd koʻplar uchun toʻkiladigan qonim evaziga kuchga kiradi.

²⁵Sizlarga chinini aytayin: Xudoning Shohligida Men yangi sharob ichadigan kungacha uzum ne’matini ogʻzimga ham olmayman.

²⁶Soʻng ular hamdu sano kuylab, Zaytun togʻi[167] tomon ketdilar.

²⁷Iso shogirdlariga dedi: — Hammalaringiz Meni tashlab, qochib ketasizlar. Chunki yozilgan: “Men choʻponni oʻldiraman, Shunda qoʻylar har yoqqa tarqalib ketadi.”[168]

²⁸Biroq Men tirilganimdan keyin, sizlarni Jalilada kutaman.

²⁹Butrus Isoga dedi: — Sizni hamma tashlab ketsa ham, men Sizni tashlab ketmayman!

³⁰Iso unga: — Senga chinini aytayin, bugun, shu kechasiyoq, xoʻroz ikki marta qichqirmasdan oldin, sen Mendan uch marta tonasan, — dedi.

³¹Lekin Butrus oʻz gapida qattiq turib oldi: — Kerak boʻlsa, Siz bilan birga oʻlaman! Ammo Sizdan aslo tonmayman! — dedi. Boshqa hamma shogirdlar ham shunday deyishdi.

³²Ular Getsemaniya[169] degan joyga bordilar. Iso shogirdlariga: — Men ibodat qilayotganimda, sizlar shu yerda oʻtirib turinglar, — dedi.

³³U yoniga Butrusni, Yoqub va Yuhannoni oldi. Isoni qaygʻu, gʻam bosib kela boshladi.

³⁴U shogirdlariga: — Yuragimdagi ogʻir qaygʻu Meni oʻlguday qiynab yubordi. Shu yerda qolinglar — da, koʻz — quloq boʻlib turinglar, — dedi.

³⁵Bir oz nari ketib yerga muk tushdi: “Agar iloji boʻlsa, bu lahza Meni chetlab oʻtsin”, deb ibodat qildi.

³⁶U shunday deb yolvordi: — Otajon![170] Sen uchun hamma narsaning imkoni bor! Bu azob kosasini[171] Mendan uzoqlashtir. Ammo Mening xohishim emas, Sening xohishing bajo boʻlsin.

³⁷Iso qaytib kelib, shogirdlarining uxlab yotganini koʻrdi. Butrusga dedi: — Shimoʻn![172] Uxlayapsanmi? Bir soatgina ham uygʻoq oʻtira olmadingmi?

³⁸Koʻz — quloq boʻlib turinglar, vasvasaga tushib qolmaylik, deb ibodat qilinglar[173]. Ruh tetik, tana esa zaifdir.

³⁹Iso yana borib, oʻsha soʻzlarni aytib ibodat qildi.

⁴⁰U qaytib kelib, shogirdlarining yana uxlab yotganini koʻrdi. Ularning koʻzlari yumilib ketavergan edi. Ular Isoga nima deb aytishni bilmay qoldilar.

⁴¹Uchinchi marta borib kelib, Iso shogirdlariga dedi: — Haligacha dam olib, uxlab yotibsizlarmi?! Boʻldi, vaqt — soati keldi! Inson Oʻgʻli gunohkorlar qoʻliga tutib berilyapti.

⁴²Turinglar, ketaylik! Ana, Menga xoinlik qiluvchi kelyapti!

⁴³Iso hali gapini tugatmagan ham ediki, Yahudo kelib qoldi. U oʻn ikki shogirddan biri boʻlib, uning yonida qilich va tayoq koʻtarib olgan olomon bor edi. Bu olomonni bosh ruhoniylar, Tavrot tafsirchilari va yoʻlboshchilar yuborgan edilar.

⁴⁴Xoin Yahudo olomon bilan til biriktirib, shunday degandi: “Men kimni oʻpsam, U oʻsha Kishidir. Uni qoʻlga olinglar, qoʻriqlab, olib ketinglar.”

⁴⁵Yahudo toʻppa — toʻgʻri Isoning oldiga borib: — Ustoz! — deb Uni oʻpdi.

⁴⁶Shu zahotiyoq odamlar Isoni ushlab, qoʻlga oldilar.

⁴⁷Oʻsha yerda turganlardan biri qilichini qinidan sugʻurdi — da, oliy ruhoniyning xizmatkoriga bir urib, qulogʻini kesib tashladi.

⁴⁸Iso ularga dedi: — Sizlar Meni qoʻlga olish uchun qoʻzgʻolonchiga qarshi chiqqandek qilichu tayoqlar bilan qurollanib kelibsizlar.

⁴⁹Men har kuni Ma’badda sizning orangizda edim, ta’lim berardim. Sizlar oʻshanda Meni qoʻlga olmadingizlar. Ammo bular Muqaddas bitiklarda[174] aytilganlar bajo boʻlishi uchun roʻy berdi.

⁵⁰Oʻshanda hamma shogirdlari Isoni tashlab, qochib ketishdi.

⁵¹Bir yosh yigit Isoga ergashib ketayotgan edi. U zigʻir matosiga oʻranib olgan, boshqa kiyimi yoʻq edi. Odamlar oʻsha yigitni ham ushlagan edilar,

⁵²u zigʻir matosini tashlab, yalangʻoch holicha qochib ketdi.

⁵³Isoni oliy ruhoniyning oldiga olib keldilar. Bosh ruhoniylar, yoʻlboshchilar va Tavrot tafsirchilarining hammasi yigʻilgan edilar.

⁵⁴Butrus esa Isoning orqasidan masofa saqlab ergashib kelib, oliy ruhoniyning hovlisiga kirdi. U soqchilar bilan birga olov yonida oʻtirib, isindi.

⁵⁵Bosh ruhoniylar va Oliy kengashning[175] barcha a’zolari Isoni oʻlimga mahkum qilish uchun Unga qarshi guvoh izlar edilar[176], lekin topolmasdilar.

⁵⁶Koʻp odamlar Unga qarshi soxta guvohlik berayotgan boʻlsalar — da, ammo bergan guvohliklari bir — biriga mos kelmas edi.

⁵⁷Soxta guvohlardan ba’zilari soʻzga chiqib shunday der edilar:

⁵⁸— U: “Inson qoʻli bilan qurilgan bu Ma’badni Men buzib tashlayman — u, uch kunda inson qoʻllarisiz, boshqa bir Ma’badni tiklayman”, — deganini eshitgan edik[177].

⁵⁹Lekin bu xususda ham guvohlarning bergan ma’lumotlari bir — biriga mos kelmas edi.

⁶⁰Bundan keyin oliy ruhoniy oldinga chiqib, Isoga: — Indamay turaverasanmi?! Ularning Senga qoʻygan ayblariga javob qaytarmaysanmi?! — dedi.

⁶¹Iso esa indamadi, hech javob qaytarmadi. Oliy ruhoniy yana Undan soʻradi: — Muborak Xudoning Oʻgʻli[178] — Masih Senmisan?

⁶²Iso dedi: — Men Oʻshaman. Sizlar Inson Oʻgʻlini Qodir Xudoning oʻng tomonida oʻtirganini[179] va osmon bulutlarida kelayotganini koʻrasizlar[180].

⁶³Shundan keyin oliy ruhoniy oʻz kiyimlarini yirtib[181] dedi: — Bizlarga boshqa guvohlarning nima keragi bor?!

⁶⁴Uning kufr ketganini oʻzlaringiz eshitdingizlar. Sizlarning qaroringiz qanday? Hammalari Uni oʻlimga loyiq deb topishdi.

⁶⁵Ba’zilar Unga tupurishdi. Uning yuz — koʻzini bogʻlab, mushtlashdi: “Paygʻambar, qani, top — chi, Seni kim urdi ekan?” deb aytishdi. Soqchilar ham Uni olib ketib, urdilar.

⁶⁶Butrus pastdagi hovlida ekan, oliy ruhoniyning bir choʻrisi kelib qoldi.

⁶⁷Isinib turgan Butrusni koʻrib, unga tikilib qaradi — da: — Siz ham oʻsha Nosiralik Iso bilan birga edingiz — ku! — dedi.

⁶⁸Lekin Butrus inkor etib: — Nima deyapsan oʻzi, tushunmayapman, — dedi — yu, boshqa yoqqa, tashqi hovliga chiqib ketdi. Shu payt xoʻroz qichqirdi.

⁶⁹Choʻri uni yana uchratib, u yerda turganlarga: — Bu odam oʻshalardan biri, — deb yana aytdi.

⁷⁰Butrus yana inkor etdi. Bir ozdan keyin u yerda turganlar yana Butrusga gapira boshlashdi: — Sen Jalilaliksan — ku![182] Oʻshalardan biri ekanliging aniq[183].

⁷¹— Xudo ursin! Sizlar aytayotgan bu Odamni men tanimayman! — deb qasam ichdi Butrus.

⁷²Naq shu payt xoʻroz ikkinchi marta qichqirdi. Isoning: “Xoʻroz ikki marta qichqirmasdan oldin, sen Mendan uch marta tonasan” degan soʻzi Butrusning esiga tushib ketdi. U chidolmay yigʻlab yubordi.