Read Uzbek Muqaddas Kitob Mark 4 Bible Online

Mark 4 - Uzbek Muqaddas Kitob bible

Mark 4

¹Iso yana koʻl boʻyida ta’lim berdi. Uning atrofida shu qadar koʻp olomon toʻplandiki, U koʻldagi qayiqqa tushib oʻtirishga majbur boʻldi. Olomon esa koʻl qirgʻogʻida turardi.

²Iso masal orqali xalqqa ta’lim berib, shunday dedi:

³“Quloq solinglar! Bir dehqon urugʻ sepgani chiqibdi.

⁴Urugʻ sepayotganda ba’zi urugʻlar soʻqmoq yoʻl ustiga tushibdi. Qushlar uchib kelib, urugʻlarni choʻqib ketibdi.

⁵Ba’zi urugʻlar tuprogʻi kam toshloqqa tushibdi. Tuproq kam boʻlgani uchun urugʻlar tez koʻkarib chiqibdi.

⁶Biroq quyosh chiqqach, qovjirab, ildizi boʻlmagani uchun soʻlib qolibdi.

⁷Boshqa urugʻlar tikanlar orasiga tushibdi. Tikanlar oʻsib, urugʻlarni boʻgʻib qoʻyibdi, urugʻlar hosil bermabdi.

⁸Yana boshqa urugʻlar esa yaxshi tuproqqa tushibdi va unib — oʻsib, oʻttiz, oltmish, hattoki yuz barobar koʻp hosil beribdi.”

⁹Keyin Iso yana dedi: “Kimning eshitar qulogʻi boʻlsa, eshitsin!”

¹⁰Iso oʻn ikki shogirdi va boshqa ba’zi odamlar bilan yolgʻiz qolganda, ular Isodan boyagi masalni tushuntirib berishini soʻradilar.

¹¹Iso ularga dedi: “Xudo Shohligining sirini bilish sizlarga berilgan. Tashqaridagilarga esa hamma narsani masallar bilan gapiraman,

¹²toki: «Ular qarab turib, anglamasinlar, Tinglab turib, tushunmasinlar. Aks holda, Xudoga qaytadilar, Gunohlaridan forigʻ boʻladilar.»”[44]

¹³Iso ularga dedi: “Agar bu masalni tushunmagan boʻlsangiz, boshqa masallarni qanday tushunasiz?!

¹⁴Urugʻ sepuvchining sepgani — Xudoning kalomidir.

¹⁵Ba’zi odamlar soʻqmoq yoʻl ustiga tushgan urugʻlarga oʻxshaydilar. Ular kalomni eshitadilar, ammo oʻsha zahoti shayton kelib, ularning ichiga ekilgan kalomni olib ketadi.

¹⁶Boshqa odamlar toshloq yerga tushgan urugʻlarga oʻxshaydilar. Ular kalomni eshitganda, uni darrov sevinch bilan qabul qiladilar.

¹⁷Lekin ularning ildizi boʻlmagani uchun uzoqqa chidamaydilar. Kalom tufayli qaygʻu yoki quvgʻinga duchor boʻlishsa, darrov chekinadilar.

¹⁸Boshqa birlari tikanlar orasiga tushgan urugʻlarga oʻxshaydilar. Ular Xudoning kalomini eshitadilar,

¹⁹lekin dunyoning tashvishlari, boylikka oʻchlik va boshqa havaslar ularning yuraklariga kirib, kalomni boʻgʻib qoʻyadi, kalom esa samarasiz qoladi.

²⁰Boshqa birlari esa yaxshi tuproqqa tushgan urugʻlarga oʻxshaydilar. Ular kalomni eshitib, qabul qiladilar va oʻttiz, oltmish, hatto yuz barobar hosil beradilar.”

²¹Iso ularga yana dedi: “Chiroqni olib kelib, idishning yoki chorpoyaning tagiga qoʻyadimi?! Aksincha, chiroqpoyaga qoʻyadi.

²²Shu singari, har qanday yashirin narsa ma’lum boʻladi, har qanday sir ochiladi.

²³Kimning eshitar qulogʻi boʻlsa, eshitsin!”

²⁴Keyin ularga yana dedi: “Eshitayotganlaringizni qulogʻingizga quyib oling! Siz qanday oʻlchov bilan oʻlchasangiz, xuddi shunday oʻlchov bilan sizga ham oʻlchab beriladi. Sizga yana qoʻshib beriladi.

²⁵Kimda bor boʻlsa, unga yana beriladi. Kimda yoʻq boʻlsa, bori ham undan tortib olinadi.”

²⁶Iso yana shunday dedi: “Xudoning Shohligini shunga qiyoslasa boʻladi: dehqon dalasiga urugʻ ekadi.

²⁷Kechasi boʻldimi, uxlaydi, kunduzi boʻldimi, turadi. Ammo urugʻ qanday unib chiqib, oʻsishini u bilmaydi.

²⁸Yer oʻz — oʻzidan avval poyani, soʻngra boshoqni, undan keyin boshoqdagi toʻliq donni yetishtiradi.

²⁹Hosil pishgach, yigʻim — terim vaqti keldi, deb oʻsha odam darhol oʻroqni ishga soladi.”

³⁰Iso yana dedi: “Xudoning Shohligini yana nimaga oʻxshatsak boʻladi?! Uni qanday masal bilan ifodalasak boʻladi?!

³¹Xudoning Shohligi xantal urugʻiga[45] oʻxshaydi: u yerga sepiladigan urugʻlarning eng maydasidir.

³²Lekin sepilgandan keyin koʻkaradi va barcha koʻkatlardan baland boʻlib oʻsadi. Katta shoxlar chiqaradi, osmondagi qushlar ham uning panohida uya quradi.”

³³Shunday qilib, Iso xalqning eshitish imkoniyatiga qarab, bu singari, koʻpgina masallar orqali Xudoning soʻzini oʻrgatardi.

³⁴Ularga masalsiz gapirmas edi. Shogirdlari bilan yolgʻiz qolganda esa, ularga hammasini tushuntirar edi.

³⁵Oʻsha kuni kechqurun Iso shogirdlariga: — Koʻlning narigi tomoniga[46] oʻtaylik, — dedi.

³⁶Ular olomonni qoldirib, Isoni oʻtirgan qayigʻida olib ketdilar. Isoning ketidan boshqa qayiqlar ham suzib ketdi.

³⁷Shu orada koʻlda kuchli boʻron koʻtarildi. Toʻlqinlar qayiqni tebratib yubordi, qayiq suvga toʻla boshladi.

³⁸Iso esa qayiqning quyruq tomonida yostiqqa bosh qoʻyib, uxlab yotgan edi. Shogirdlar Isoni uygʻotib: — Ustoz! Halok boʻlyapmiz! Nahotki Sizga baribir boʻlsa?! — deyishdi.

³⁹Shunda Iso turib, shamolga: “Jim boʻl!” va koʻlga: “Bas qil!” deb buyurdi. Shu onda shamol tindi, chuqur sukunat boʻldi.

⁴⁰Iso shogirdlariga: — Nega qoʻrqasizlar? Nega haligacha ishonchingiz yoʻq? — dedi.

⁴¹Ular esa vahimaga tushib, bir — biriga shunday deyishdi: — Bu Kim boʻldi ekan — a? Shamol ham, koʻl ham Unga boʻysunadi — ya!