Read Uzbek Muqaddas Kitob Mark 5 Bible Online

Mark 5 - Uzbek Muqaddas Kitob bible

Mark 5

¹Iso shogirdlari bilan koʻlning narigi qirgʻogʻidagi[47] Gerasa[48] hududiga yetib keldi.

²Iso qayiqdan tushishi bilanoq, yovuz ruhga chalingan bir odam qabrlar orasidan yugurib kelib, Uning qarshisidan chiqdi.

³U odam qabristonda yashardi. Uni hech kim hatto zanjir bilan ham bogʻlay olmasdi.

⁴Koʻp marotaba uni kishanlaru zanjirlar bilan bogʻlagan boʻlsalar — da, ammo u zanjirlarni uzib, kishanlarni ham sindirib tashlar edi. Uni tinchitishga hech kimning kuchi yetmas edi.

⁵Doimo, kechayu kunduz qabrlar orasida, togʻlarda baqirib yurar, badanini toshlar bilan tilib, jarohatlar edi.

⁶U Isoni uzoqdan koʻrib, yugurib keldi — da, Unga ta’zim qilib,

⁷ovozi boricha baqirdi: — Ey Iso, Xudoyi Taoloning Oʻgʻli![49] Meni tinch qoʻy! Xudo haqi Senga yolvoraman, menga azob berma!

⁸Chunki Iso unga: “Ey yovuz ruh, bu odamdan chiqib ket!” — deb buyurgan edi.

⁹Iso yovuz ruhdan: — Isming nima? — deb soʻradi. — Ismim Tumonat[50], chunki bizlar koʻpchilikmiz, — deb javob berdi u.

¹⁰Ularni bu hududdan tashqariga haydab chiqarmasligini Isodan qayta — qayta yolvorib soʻradi.

¹¹Oʻsha togʻning yon bagʻrida katta choʻchqa podasi oʻtlab yurgan edi.

¹²Yovuz ruhlar Isoga yolvorib: — Bizni shu choʻchqalarga yuborgin, ularga kiraylik, — deyishdi.

¹³Iso ularga ruxsat berdi. Yovuz ruhlar esa shu zahoti u odamdan chiqib, choʻchqalarga kirib olishdi. Ikki mingga yaqin choʻchqa tik qiyalikdan koʻlga yopirilib, choʻkib ketdi.

¹⁴Shunda choʻchqa boquvchilar qochib ketib, boʻlib oʻtgan hodisani shahar va qishloqlarda gapirib yurdilar. Aholi esa nima boʻlganini koʻrishga bordi.

¹⁵Ular Isoning oldiga kelganlarida, ilgari tumonat jin qamragan odamni kiyingan va aqli raso holda oʻtirganini koʻrib, qoʻrqib ketishdi.

¹⁶Voqeani koʻrganlar esa haligi odam jindan qanday qutulgani va choʻchqalar bilan nima roʻy bergani haqida xalqqa soʻzlab berishdi.

¹⁷Shunda mahalliy xalq Isodan: “Hududimizdan chiqib keting”, deb oʻtindi.

¹⁸Iso qayiqqa tushdi. Jindan qutulgan odam Isoga: — Siz bilan ketay, — deb yolvordi.

¹⁹Lekin Iso rozi boʻlmadi. Unga shunday dedi: — Uyingga bor, Men — Rabbing sen uchun nimalar qilganimni, qanday rahm — shafqat koʻrsatganimni oʻz yaqinlaringga gapirib ber.

²⁰Shunda u kishi borib, Iso unga qanchalar muruvvat koʻrsatganini Dekapolis hududida[51] e’lon qila boshladi. Hamma hayratga tushardi.

²¹Iso qayiqda koʻlning narigi tomoniga[52] yana suzib oʻtdi. Bir talay olomon qirgʻoqda Uning atrofiga toʻplandi.

²²Shu payt Yair ismli bir kishi kelib qoldi. U sinagoga boshligʻi edi. U Isoni koʻrdi — yu, oyogʻiga yiqilib:

²³— Mening jajji qizim oʻlim toʻshagida yotibdi. Kelib unga qoʻlingizni tekkizing, u sogʻayib tirik qolsin, — deb qayta — qayta yolvordi.

²⁴Iso u bilan ketdi. Isoning orqasidan koʻp xaloyiq ergashib, Uni qisib qoʻyar edi.

²⁵U yerda oʻn ikki yildan beri qon ketishidan azob chekayotgan bir ayol ham bor edi.

²⁶U koʻp tabiblar muolajasidan ancha qiynalib, butun mol — mulkini sarf etgani bilan hech foyda koʻrmagan, ahvoli battar yomonlashib borardi.

²⁷Ayol Iso haqida eshitdi — yu, xaloyiq orasida Isoning orqasidan kelib, kiyimiga qoʻl tekkizdi.

²⁸U oʻzicha: “Agar kiyimiga bir tegib olsam bas, sogʻayib ketaman”, deb oʻylagan edi.

²⁹U shunday qilishi bilanoq, qon ketishi toʻxtadi. Ayol kasallikdan forigʻ boʻlganini oʻz tanasida his etdi.

³⁰Iso esa shu onda Oʻzidan bir kuch chiqqanligini sezdi. U orqasiga oʻgirilib xaloyiqdan: — Kiyimimga kim tegdi? — deb soʻradi.

³¹Shogirdlari Unga: — Sizni xaloyiq qisib turganligini koʻrib turibsiz — ku! Nimaga yana: “Menga kim tegdi?” deb soʻrayapsiz? — deyishdi.

³²Lekin Iso buni kim qilganini koʻrish uchun atrofga qarar edi.

³³Ayol oʻzida qanday oʻzgarish boʻlganini bilib, titrab — qoʻrqib keldi, Isoning oyoqlari ostiga oʻzini tashlab, butun haqiqatni Unga soʻzlab berdi.

³⁴Iso unga dedi: — Qizim, ishonching seni sogʻaytirdi. Eson — omon bor, dardingdan xalos boʻlgin.

³⁵Iso shunday deb turgan ham ediki, sinagoga boshligʻining uyidan odamlar kelib unga: — Qizingiz oʻldi, nega yana Ustozni ovora qilyapsiz? — dedilar.

³⁶Iso bu soʻzlarni eshitib qolib, sinagoga boshligʻiga: — Qoʻrqmang, faqat ishoning, — dedi.

³⁷Iso hech kimning ergashishiga yoʻl qoʻymay, faqat Butrus, Yoqub va uning ukasi Yuhannoni olib ketdi.

³⁸Sinagoga boshligʻining uyiga yetganlarida, bezovtalikni, dod — faryod qilayotgan odamlarni koʻrdilar[53].

³⁹Iso ichkariga kirib: — Nega bezovtasizlar? Nega yigʻlayapsizlar? Qizcha oʻlmagan, u uxlab yotibdi, — dedi.

⁴⁰Ular esa Isoning ustidan kulishdi. Iso hammani tashqariga chiqarib yubordi. U qizchaning ota — onasi va shogirdlarini olib qolib, qizcha yotgan xonaga kirdi.

⁴¹Qizchaning qoʻlidan ushlab unga: — Talifa kum![54] — dedi. Bu gapning tarjimasi: “Qizaloq, qani, oʻrningdan tur!” demakdir.

⁴²Oʻn ikki yashar qizcha shu onda oʻrnidan turdi, yurib, atrofni aylana boshladi. Buni koʻrganlarning aqli shoshdi.

⁴³Iso: — Buni hech kim bilmasin, — deb ularga qat’iy buyurdi va qizchaga ovqat berishlarini aytdi.