Read Uzbek Muqaddas Kitob Mark 7 Bible Online

Mark 7 - Uzbek Muqaddas Kitob bible

Mark 7

¹Farziylar va Quddusdan kelgan ayrim Tavrot tafsirchilari Isoning yoniga yigʻilib keldilar.

²Ular Isoning shogirdlaridan ba’zilari harom, ya’ni yuvilmagan qoʻllari[73] bilan non yeyayotganlarini koʻrib qoldilar.

³Farziylar va umuman yahudiylar ota — bobolarining urf — odatini saqlab, hech ham qoʻllarini yuvmasdan ovqat yemaydilar.

⁴Bozordan qaytganlarida ham yuvinmay ovqat yemaydilar. Shuningdek, soʻri, kosa, tovoq, qozonni yuvish kabi koʻpgina udumlarga rioya qiladilar.

⁵Shunday qilib, farziylar va tafsirchilar Isodan soʻradilar: — Nega Sizning shogirdlaringiz ota — bobolarimizning urf — odatini saqlashmaydi? Nima uchun harom qoʻllari bilan non yeyishadi?

⁶Iso ularga shunday javob berdi: — Ishayoning bashorati siz ikkiyuzlamachilarga juda toʻgʻri keladi. Xudoning quyidagi soʻzlarini Ishayo yozib qoldirgan: “Bu xalq Meni tilidagina izzat qiladi, Yuraklari esa Mendan uzoqdir.

⁷Ular Menga sajda qiladilar, Ammo sajdalari behudadir. Chunki ular inson yaratgan qoidalarni Ilohiy qonun deb oʻrgatadilar.”[74]

⁸Sizlar Xudoning amrlarini yigʻishtirib qoʻyasizlar, insoniy urf — odatlarga esa yopishib olasizlar[75].

⁹Iso yana ularga dedi: — Ha, sizlar urf — odatlaringizni saqlash uchun Xudoning amrlarini chetlab oʻtishning zoʻr yoʻlini topgansizlar!

¹⁰Muso aytgan edi: “Ota — onangizni hurmat qiling. Otasini yoki onasini xoʻrlagan har qanday odamga oʻlim jazosi berilsin.”[76]

¹¹Ammo sizlar shunday ta’lim berasizlar: odam oʻz otasi yoki onasiga: “Farzandlik burchim — Xudoga qurbon, ya’ni Xudoga in’om qilingan”, deb aytishi mumkin.

¹²Shundan keyin oʻsha odamning otasiga yoki onasiga yaxshilik qilishiga sizlar yoʻl qoʻymaysizlar.

¹³Shu tariqa sizlar oʻzlaringiz oʻrnatgan urf — odatlaringiz orqali Xudoning kalomini bekor qilasizlar. Sizlar bunga oʻxshash yana koʻp ishlarni qilasizlar.

¹⁴Keyin Iso butun xalqni yana yoniga chaqirib, dedi: — Hammalaringiz Menga quloq solib, tushunib olinglar!

¹⁵Tashqaridan inson ichiga kiradigan hech narsa uni harom qila olmaydi. Aksincha, inson ichidan chiqadigan narsa uni harom qiladi[77].

¹⁷Iso xaloyiq orasidan chiqib uyga kirdi, shogirdlar Undan: “Haligi aytganlaringizni tushuntirib bering”, deb iltimos qilishdi.

¹⁸Iso ularga dedi: — Sizlar ham shunchalik befahmmisizlar?! Tashqaridan insonning ichiga kiradigan hech narsa uni harom qila olmasligini anglamaysizlarmi?

¹⁹Bu narsalar insonning qalbiga emas, qorniga kiradi va kerakli joydan chiqib ketadi. Iso bu gaplari bilan hamma yeguliklar halol ekanini e’lon qildi.

²⁰U yana dedi: — Insonning ichidan chiqadigan narsalar insonni harom qiladi.

²¹Chunki ichdan, ya’ni inson qalbidan yomon fikrlar, fahsh, oʻgʻrilik, qotillik,

²²zino, ochkoʻzlik, fosiqlik, makkorlik, shahvat, hasad, tuhmat, manmanlik va nodonlik chiqadi.

²³Ana shu yomonliklarning hammasi insonning ichidan chiqib, uni harom qiladi.

²⁴Iso u yerdan chiqib, Tir[78] hududiga ketdi. Bir uyga kirdi va buni hech kim bilib qolishini istamas edi, lekin yashirina olmadi.

²⁵Qizalogʻini yovuz ruh chalgan bir ayol Iso haqida eshitib qoldi — da, tez kelib, Uning oyogʻiga yiqildi.

²⁶Bu ayol Suriyadagi Finikiya[79] oʻlkasida tugʻilgan boʻlib, yahudiy emas edi. U: — Qizimdan jinni quvib chiqaring, — deb Isodan yolvorib soʻradi.

²⁷Biroq Iso unga: — Avval bolalar toʻysin, bolalardan nonni olib kuchuklarga tashlash yaxshi emas, — dedi.

²⁸— Toʻgʻri, Hazrat[80], — dedi ayol. — Lekin kuchuklar ham bolalarning dasturxonidan toʻkilgan ushoqlarini yeydi — ku.

²⁹Iso unga: — Mana shu gaping uchun senga yordam beraman. Endi ketaver. Qizingdan jin chiqib ketdi, — dedi.

³⁰Ayol uyiga borganda, qizini jindan qutulib, toʻshakda yotgan holda koʻrdi.

³¹Iso Tir hududidan chiqib, Sidonga[81] bordi. Soʻng Jalila koʻli boʻylaridan oʻtib, Dekapolis hududiga[82] bordi.

³²Ayrim odamlar Isoning oldiga zoʻrgʻa gapiradigan bir kar odamni olib kelib, unga qoʻl tekkizishini soʻrashdi.

³³Iso u odamni xaloyiq orasidan bir chetga olib chiqdi, soʻng Oʻz barmoqlarini uning quloqlariga tiqib qoʻydi. Soʻng tupurib, soʻlagini oʻsha odamning tiliga tekkizdi.

³⁴Keyin osmonga qarab, chuqur xoʻrsindi — da, unga: “Effatah!”[83] dedi. Bu soʻzning tarjimasi “Ochil!” demakdir.

³⁵Shu onda u odamning quloqlari ochilib, tilga kirdi, ravongina gapira boshladi.

³⁶Iso u yerdagilarga, buni hech kimga aytmanglar, deb buyurdi. Biroq Iso odamlarga qancha man etsa ham, ular bu hodisani yanada koʻproq yoyishardi.

³⁷Ular haddan tashqari hayratda qolib, shunday deyishardi: “U hamma narsani yaxshi qiladi, karlarni eshitadigan, soqovlarni gapiradigan qiladi.”