Read Uzbek Muqaddas Kitob Mark 8 Bible Online

Mark 8 - Uzbek Muqaddas Kitob bible

Mark 8

¹Oʻsha kunlarda yana koʻp odam yigʻildi. Ularning yeyish uchun hech narsalari qolmaganda, Iso shogirdlarini yoniga chaqirib dedi:

²— Xalqqa achinyapman. Ular uch kundan beri Men bilan birga, yeyishga hech narsasi yoʻq.

³Agar ularni uylariga ovqat bermay joʻnatib yuborsam, yoʻlda holdan toyib qoladilar. Ularning ba’zilari uzoq yerlardan kelganlar.

⁴Shogirdlari bunga javoban: — Ularni toʻydirish uchun bu kimsasiz joyda kim qayerdan non topa olardi?! — deyishdi.

⁵— Qancha nonlaringiz bor? — deb soʻradi Iso. — Yettita, — dedi shogirdlar.

⁶Shundan keyin Iso xalqqa yerga oʻtirishni buyurdi. Yettita nonni olib, shukrona duosini oʻqib sindirdi va tarqatish uchun shogirdlariga berdi. Shogirdlar xalqqa tarqatishdi.

⁷Ularda bir nechta mayda baliq ham bor edi. Iso baliqlar uchun shukurlar aytib, baliqlarni ham tarqatishni buyurdi.

⁸Xalq yeb toʻydi. Ortib qolgan non burdalarini yigʻishganda, yettita savat toʻldi.

⁹U yerda toʻrt mingga yaqin odam bor edi. Iso ularni joʻnatgandan keyin,

¹⁰darhol shogirdlari bilan qayiqqa tushib, Dalmanuta[84] hududiga ketdi.

¹¹Farziylar Isoning oldiga borib, U bilan bahslasha boshladilar. Uni sinab koʻrish maqsadida shunday dedilar: — Bizga bir moʻjizali alomat koʻrsating, shunda Sizni Xudo yuborganini tan olamiz.

¹²Lekin Iso chuqur xoʻrsindi: — Nega bu avlod alomat talab qilyapti? Sizlarga chinini aytayin, bu avlodga hech qanday alomat berilmaydi!

¹³Iso ularning oldidan ketdi, yana qayiqqa tushib, narigi qirgʻoqqa[85] oʻtib oldi.

¹⁴Shogirdlar oʻzlari bilan non olishni unutgan ekanlar. Qayiqda bir dona non bor edi, xolos.

¹⁵Shu orada Iso shogirdlarini ogohlantirib dedi: — Farziylar va Hirodning[86] xamirturushidan[87] ehtiyot boʻlinglar!

¹⁶Shogirdlar oʻzlaricha: “Biz non olmaganimiz uchun U shunday deyapti”, deb muhokama qila boshladilar.

¹⁷Shogirdlar nimani muhokama qilayotganlarini Iso bilib, ularga dedi: — Nega sizlar, nonimiz yoʻq, deb aytyapsizlar? Hali ham tushunmayapsizlarmi, anglamayapsizlarmi? Imoningiz shunchalik sustmi?![88]

¹⁸Koʻzlaringiz bor — ku, nahotki koʻrmasangiz?! Quloqlaringiz bor — ku, nahotki eshitmasangiz?! Eslab koʻring:

¹⁹Men beshta nonni sindirib, besh mingta erkakka boʻlib berganimda, sizlar qolgan non burdalari bilan nechta savatni toʻldirib olgansizlar? — Oʻn ikkita savatni, — deb javob berdi ular.

²⁰— Men yettita nonni sindirib, toʻrt ming kishiga boʻlib berganimda, burdalari bilan nechta savatni toʻldirib olgansizlar? — Yettita savatni, — deyishdi.

²¹— Hali ham anglamadingizmi? — deb soʻradi ulardan Iso.

²²Iso shogirdlari bilan Baytsayda shahriga[89] keldi. Odamlar Isoning oldiga bir koʻrni olib kelib: “Unga qoʻlingizni tekkizib qoʻying”, deb yolvordilar.

²³Iso koʻrning qoʻlidan ushlab, shahardan yetaklab olib chiqdi. Soʻng koʻzlariga tupurib, qoʻllarini uning ustiga qoʻydi — da: — Biron narsa koʻryapsanmi? — deb soʻradi.

²⁴Koʻr boshini koʻtarib: — Odamlarni koʻryapman, lekin ular yurayotgan daraxtlarga oʻxshaydi, — dedi.

²⁵Shundan keyin Iso qoʻllarini yana koʻrning koʻzlariga tekkizdi[90]. Koʻr odam koʻzlarini ochib qarasa, sogʻayib qolgan, hamma narsani aniq koʻrayotgan edi.

²⁶Iso uni uyiga joʻnatar ekan: — Qishloqqa kirmay, toʻgʻri uyingga ket[91], — dedi.

²⁷Iso shogirdlari bilan Filip Qaysariyasi[92] atrofidagi qishloqlarga yoʻl oldi. Yoʻlda U shogirdlaridan: — Odamlar Meni kim deb biladi? — deb soʻradi.

²⁸Shogirdlar Isoga shunday javob berishdi: — Ba’zilar Sizni Yahyo choʻmdiruvchi deb hisoblaydilar, ba’zilar Ilyos[93], boshqalari esa, qadimgi paygʻambarlardan biri, deb aytib yuribdilar.

²⁹Iso ulardan soʻradi: — Sizlar — chi, Meni kim deb bilasiz? Butrus Unga javob berib: — Siz Masihsiz[94], — dedi.

³⁰Shundan soʻng Iso, Men haqimda hech kimga gapirmanglar, deb shogirdlariga qat’iy buyurdi.

³¹Iso shogirdlariga shunday deb uqtira boshladi: “Inson Oʻgʻli koʻp azob chekadi. Yoʻlboshchilar, bosh ruhoniylar[95] va Tavrot tafsirchilari tomonidan rad qilinib, oʻldiriladi. Uchinchi kuni esa tiriladi.”

³²U bu haqda ochiqdan — ochiq gapirdi. Shunda Butrus Isoni chetga tortib: — Ustoz, bunday deb aytmang, — dedi.

³³Ammo Iso oʻgirilib shogirdlariga qaradi — da, Butrusni qattiq koyib dedi: — Yoʻqol koʻzimdan, shayton! Sen Xudoning ishlarini emas, inson ishlarini oʻylayapsan, — dedi.

³⁴Shundan soʻng Iso xalq bilan shogirdlarini oldiga chaqirib dedi: — Kimda — kim Menga ergashishni istasa, oʻzidan kechsin va oʻz xochini koʻtarib[96], ortimdan yursin.

³⁵Kim oʻz jonini asrab qolmoqchi boʻlsa, uni yoʻqotadi. Kim Men uchun va Xushxabar uchun jonini bersa, jonini asrab qoladi.

³⁶Agar inson butun dunyoni egallab olsa — yu, oʻz jonidan mahrum boʻlsa, bundan unga nima foyda?!

³⁷Inson oʻz joni evaziga qanday toʻlov bera oladi?!

³⁸Bu bevafo va gunohkor nasl orasida Mendan va Mening soʻzlarimdan uyalmanglar! Aks holda, Inson Oʻgʻli muqaddas farishtalar bilan birga Otasining[97] ulugʻvorligiga burkanib kelganda, U ham sizlardan uyaladi.