Read Uzbek Muqaddas Kitob Luqo 13 Bible Online

Luqo 13 - Uzbek Muqaddas Kitob bible

Luqo 13

¹Oʻsha vaqtda ba’zi odamlar kelib, Isoga hokim Pilat[177] oʻldirgan Jalilaliklar haqida xabar qilishdi. Jalilaliklar qurbonlik keltirayotgan paytda Pilat ularni oʻldirib, qonlarini soʻyilgan qurbonliklar qoniga aralashtirib tashlagan edi.

²Iso xabarchilarga dedi: “Sizningcha, bu Jalilaliklar boshqa hamma Jalilaliklarga qaraganda koʻproq gunoh qilganlari uchun shunchalik jafo chekdilarmi?

³Sizga yoʻq, deyman. Lekin tavba qilmasangizlar, hammalaringiz ular kabi halok boʻlasizlar.

⁴Yoki Siloam qishlogʻidagi[178] minora qulaganda nobud boʻlgan oʻn sakkiz kishini olaylik. Sizlarning fikringizcha, oʻsha nobud boʻlganlar Quddusda yashaydigan qolgan hamma odamdan koʻra, koʻproq gunoh qilgan edilarmi?

⁵Sizlarga, yoʻq, deb aytaman. Lekin tavba qilmasangizlar, hammangiz ular kabi halok boʻlasizlar.”

⁶Shundan keyin Iso shu masalni aytib berdi: “Bir odamning uzumzoriga anjir daraxti ekilgan ekan. Oʻsha odam kelib, anjir daraxtidan meva izlabdi, ammo topa olmabdi.

⁷U bogʻbonga debdi: — Menga qara, uch yildirki, men mana bu anjir daraxtidan meva izlayman, ammo shu paytgacha bironta meva topa olmadim. Uni kesib tashla! Bekorga yerni egallab turishining nima keragi bor?!

⁸Bogʻbon esa shunday javob beribdi: — Xoʻjayin, daraxtingiz bu yil ham tursin. Men uning atrofini chopib, goʻng solay.

⁹Balki kelgusi yil meva berar. Agar bermasa, unda kesib tashlaymiz.”

¹⁰Shabbat kuni Iso sinagogalarning birida ta’lim berayotgan edi.

¹¹U yerda oʻn sakkiz yildan beri jinga chalingan bir ayol bor edi. U ikki bukilib qolgan boʻlib, qaddini umuman rostlay olmasdi.

¹²Iso uni koʻrgach, yoniga chaqirib dedi: — Ey ayol, sen dardingdan xalos boʻlding!

¹³Soʻng ayolga qoʻllarini qoʻydi, shu zahoti ayolning qaddi tiklandi — qoldi. Ayol Xudoga hamdu sanolar aytdi.

¹⁴Iso Shabbat kuni xastaga shifo bergani uchun sinagoga boshligʻi achchiqlanib, olomonga shunday dedi: — Ishlash uchun olti kun bor. Shifo topmoqchi boʻlsangiz, Shabbatdan boshqa kuni kelinglar.

¹⁵Rabbimiz Iso unga javoban dedi: — Ey ikkiyuzlamachilar! Sizlar oʻzlaringiz ham Shabbat kuni hoʻkizingiz yoki eshagingizni oxurdan yechib, sugʻorgani olib borasizlar — ku!

¹⁶Bu esa Ibrohimning qizi, axir! Shayton oʻn sakkiz yildan beri uni bogʻlab qoʻygan edi. Uni Shabbat kuni kishanlaridan ozod qilish nahotki mumkin boʻlmasa?!

¹⁷Iso shu gaplarni aytganda, Uning hamma raqiblari sharmanda boʻldilar. Jamiki olomon esa Iso qilgan ajoyib ishlardan xursand edi.

¹⁸Iso dedi: “Xudoning Shohligi nimaga oʻxshaydi? Uni nimaga oʻxshatsam boʻladi?

¹⁹Xudoning Shohligi bir odam oʻz bogʻiga ekkan xantal urugʻiga[179] oʻxshaydi. Urugʻ unib — oʻsib, daraxt boʻladi, qushlar uning shoxlariga uya quradi.”

²⁰Iso yana shunday dedi: “Xudoning Shohligini yana nimaga oʻxshatsam boʻladi?

²¹Xudoning Shohligi xamirturushga oʻxshaydi. Ayol bir boʻlak xamirturushni bir togʻora[180] unga qorsa ham, hamma xamir oshadi.”

²²Iso Quddusga yoʻl oldi va shaharu qishloqlarga borib, ta’lim berar edi.

²³Bir odam Undan soʻradi: “Hazrat, nahotki sanoqli odam najot topsa?!” Iso shunday javob berdi:

²⁴“Tor eshikdan kirishga jon — jahdingiz bilan harakat qilinglar. Sizlarga shuni aytay: koʻp odam ichkari kirishga intiladi, ammo kira olmaydi.

²⁵Uy egasi oʻrnidan turib eshikni yopganda, sizlar tashqarida qolib eshikni taqillatasizlar va: Hazrat, bizga eshikni oching! — deb aytasizlar. U esa sizlarga: — Kimligingizni va qayerdan kelganingizni bilmayman! — deb javob beradi.

²⁶Shunda sizlar: — Axir, biz Siz bilan birga yeb — ichganmiz! Koʻchalarimizda ta’lim bergansiz! — deb aytasizlar.

²⁷Ammo U sizlarga deydi: — Men sizlarni tanimayman! Qayerdanligingizni ham bilmayman! Yoʻqolinglar oldimdan, ey badkirdorlar!

²⁸Sizlarni tashqariga quvib chiqarishganda, qattiq pushaymon boʻlasizlar, figʻon chekasizlar, chunki Ibrohim, Is’hoq, Yoqub[181] va barcha paygʻambarlar Xudoning Shohligida ekanini koʻrasizlar.

²⁹Shundan keyin sharqu gʻarbdan, shimolu janubdan odamlar kelib, Xudoning Shohligida ziyofatga oʻtiradilar.

³⁰Shunda oxirgi boʻlgan ba’zi odamlar birinchi boʻladilar, birinchi boʻlgan ba’zilar esa oxirgi boʻladilar.”

³¹Shu paytda farziylardan ayrimlari Isoning oldiga kelib deyishdi: — Bu yerdan ketishingiz kerak. Hirod[182] Sizni oʻldirmoqchi.

³²Iso ularga shunday dedi: — Borib u tulkiga aytinglar: “Eshitib ol, Men bugun ham, ertaga ham jinlarni quvib, xastalarga shifo beraman. Uchinchi kuni esa ishimni tugataman.”

³³Ammo shunday boʻlsa ham, Men bugun, ertaga va indinga Oʻz yoʻlimdan qolmasligim kerak. Axir, paygʻambar Quddusdan tashqarida oʻldirilishi mumkin emas.

³⁴Eh Quddus, Quddus! Paygʻambarlarni qatl etib, huzuriga yuborilganlarni toshboʻron qiluvchi shahar! Tovuq oʻz joʻjalarini qanotlari ostiga qanday toʻplasa, Men ham sening xalqingni bir necha marta shunday toʻplamoqchi boʻldim. Lekin sen istamading.

³⁵Ey Quddus aholisi, sizning Ma’badingiz huvullab qoladi. Sizga shuni aytay: “Egamiz nomidan keladigan Inson baraka topsin”[183], deb aytmaguningizcha, Meni koʻrmaysizlar.