Read Uzbek Muqaddas Kitob Luqo 17 Bible Online

Luqo 17 - Uzbek Muqaddas Kitob bible

Luqo 17

¹Iso Oʻz shogirdlariga yana dedi: “Gunohga yetaklaydigan vasvasalar doimo keladi. Ammo vasvasaga sababchi boʻlgan odamning holiga voy!

²Bu kichiklarning birontasini[196] gunohga boshlaganingizdan koʻra, boʻyningizga tegirmon toshini osib, sizni dengizga tashlashgani oʻzingiz uchun yaxshiroqdir.

³Ehtiyot boʻlinglar! Agar birodaringiz gunoh qilsa, unga tanbeh bering. Agar tavba qilsa, uni kechiring.

⁴Agar oʻsha odam bir kunning oʻzida sizga qarshi yetti marta gunoh qilsa — yu, yetti marta qaytib kelib, sizga: «Tavba qildim», desa, uni kechirib yuboring.”

⁵Havoriylar Rabbimiz Isoga: “Imonimizga imon qoʻshing”, — dedilar.

⁶Rabbimiz shunday javob berdi: “Agar zigʻirday[197] imoningiz boʻlib, shu tut daraxtiga: — Ildizing bilan qoʻporilib chiq va dengizga koʻchib ildiz ot, — desangiz, daraxt sizga boʻysunadi.

⁷Xizmatkoringiz qoʻsh haydab yoki poda boqib daladan endigina qaytib kelganda, qay biringiz unga: — Kel darrov, dasturxonga oʻtir, — deb aytasiz?

⁸Buning oʻrniga oʻsha xizmatkoringizga: — Kechki ovqatimni tayyorla, yeb — ichib boʻlgunimcha, belingni bogʻlab, menga xizmat qil, keyin oʻzing yeb — ichasan, — deb aytmaysizmi?!

⁹Xizmatkor oʻz vazifasini bajargani uchun unga tashakkurlar bildirmaysiz — ku!

¹⁰Shu singari, sizlar ham oʻzingizga buyurilgan hamma ishni bajarganingizdan soʻng: — Biz bor — yoʻgʻi xizmatkormiz, vazifamizni bajardik, xolos, — deb aytinglar.”

¹¹Iso Samariya bilan Jalilani kesib oʻtib, Quddus tomon yoʻl oldi.

¹²U bir qishloqqa kirayotganda, teri kasalligiga[198] chalingan oʻn kishi Uni qarshilab oldi. Ular uzoqdan turib,

¹³faryod qildilar: — Ey Iso! Ustoz! Bizga rahm qiling!

¹⁴Iso ularni koʻrib: — Boringlar, oʻzlaringni ruhoniylarga koʻrsatinglar[199], — dedi. Ular yoʻlda ketayotganlarida, teri kasalligidan poklanib qoldilar.

¹⁵Ulardan biri oʻzining shifo topganini koʻrib, baland ovozda Xudoni ulugʻlab orqaga qaytdi.

¹⁶Oʻzini Isoning oyoqlari ostiga tashlab, Unga minnatdorchilik bildirdi. Oʻsha odam Samariyalik[200] edi.

¹⁷Iso shogirdlariga dedi: — Teri kasalligidan poklangan oʻn kishi emasmidi?! Qolgan toʻqqiztasi qani?

¹⁸Xudoni ulugʻlash uchun shu bir begona kishidan boshqa hech kim qaytib kelmadimi?

¹⁹Soʻng Iso teri kasalligidan poklangan odamga dedi: — Oʻrningdan turgin — da, boraver. Senga ishonching shifo berdi.

²⁰Ba’zi farziylar Isodan: — Xudoning Shohligi qachon keladi? — deb soʻradilar. Iso ularga shunday javob berdi: — Xudoning Shohligi koʻzga koʻrinadigan shaklda kelmaydi.

²¹Hech kim: “Qara, Xudoning Shohligi bu yerda”, yoki “Ana u yerda”, deb aytmaydi. Chunki Xudoning Shohligi sizlarning orangizdadir.

²²Keyin Iso shogirdlariga dedi: “Shunday vaqtlar keladiki, sizlar Inson Oʻgʻlining kunlaridan bittasini koʻrishni orzu qilasizlar, ammo oʻsha kunni koʻrolmaysizlar.

²³Odamlar sizlarga: «Ana, Masih anavi yerda» yoki «Mana, Masih bu yerda», deb aytadilar. Ammo sizlar ular aytgan yerga bormanglar, ularning ortidan ergashmanglar.

²⁴Chunki Inson Oʻgʻli kelganda, Uni hamma koʻradi. U osmonni bir chetidan boshqa chetigacha yoritib yuborgan chaqmoqday boʻladi.

²⁵Lekin undan avval Inson Oʻgʻli koʻp azob chekishi va bu nasl tomonidan rad qilinishi kerak.

²⁶Nuh davrida[201] qanday boʻlgan boʻlsa, Inson Oʻgʻli keladigan davrda ham xuddi shunday boʻladi.

²⁷Nuh kemaga kirgan kungacha insonlar yeb — ichdilar, uylandilar, turmushga chiqdilar. Toʻfon kelganda esa ularning hammasi nobud boʻldi.

²⁸Lut[202] zamonida ham xuddi shunday boʻlgan edi: odamlar yeb — ichardilar, savdo — sotiq qilardilar, ekin ekardilar, uy qurardilar.

²⁹Lekin Lut Sadoʻm shahridan chiqqan kuniyoq osmondan olov va oltingugurt yogʻib, hammani nobud qildi.

³⁰Inson Oʻgʻli zohir boʻlgan kunda ham xuddi shunday boʻladi.

³¹U kunda tomning ustida boʻlgan kishi[203] uydagi narsalarni olish uchun pastga tushmasin. Dalada boʻlgan odam ham qaytib kelmasin.

³²Lutning xotiniga[204] nima boʻlganini yodingizda tutinglar.

³³Jonini saqlamoqchi boʻlgan uni yoʻqotadi. Jonini yoʻqotgan esa uni asrab qoladi.

³⁴Sizga shuni aytay: oʻsha kecha bir toʻshakda ikki kishi yotgan boʻlsa, biri olinadi, biri qoldiriladi.

³⁵Ikki ayol birga tegirmon tortayotgan boʻlsa, biri olinadi, biri qoldiriladi[205].”

³⁷Shogirdlar Isodan soʻradi: — Hazrat, bu voqealar qayerda yuz beradi? — Kalxatlar toʻplangan joyda murda boʻlishini hamma biladi, — deb javob berdi Iso. — Bu voqealar qayerda yuz berishi ham sizlarga shu singari ayon boʻladi[206].