Read Uzbek Muqaddas Kitob Luqo 20 Bible Online

Luqo 20 - Uzbek Muqaddas Kitob bible

Luqo 20

¹Bir kuni Iso Ma’badda xalqqa ta’lim berib, Xushxabar aytayotgan edi. Shu payt bosh ruhoniylar, Tavrot tafsirchilari va yoʻlboshchilar kelib qoldilar.

²Ular Isodan soʻradilar: — Bizlarga ayting — chi, Siz bu ishlarni qanday hokimiyat bilan qilyapsiz? Bu hokimiyatni Sizga kim bergan?

³Iso ularga shunday javob berdi: — Men ham sizlarga bir savol berayin, Menga aytinglar:

⁴Yahyo xalqni suvga choʻmdirish huquqini Xudodan olganmidi yoki insondanmi?

⁵Ular esa oʻzaro mulohaza yuritdilar: — Agar: “Xudodan”, — desak, U: “Nega Yahyoga ishonmadingizlar?” — deydi.

⁶Agar: “Insondan”, — desak, butun xalq bizni toshboʻron qiladi, chunki xalq Yahyoning paygʻambarligiga qat’iy ishonadi.

⁷Shunday qilib, ular: — Qayerdanligini bilmaymiz, — deb javob berdilar.

⁸Iso ularga dedi: — Unday boʻlsa, Men ham bu ishlarni qaysi hokimiyat bilan qilayotganimni sizlarga aytmayman.

⁹Iso xalqqa quyidagi masalni aytdi: “Bir odam uzumzor barpo qilibdi. Uzumzorni bogʻbonlarga ijaraga berib, oʻzi uzoq vaqtga safarga ketibdi.

¹⁰Yigʻim — terim mavsumida, uzumzor hosilidan tegishli ulushini olish uchun oʻsha odam xizmatkorini bogʻbonlar oldiga yuboribdi. Ammo bogʻbonlar xizmatkorni kaltaklab, qup — quruq qaytarib yuborishibdi.

¹¹Keyin uzumzor egasi yana boshqa bir xizmatkorini yuboribdi. Bogʻbonlar bu xizmatkorni ham urib, sharmanda qilib, qup — quruq qaytarib yuborishibdi.

¹²Yana uchinchisini yuboribdi, uni ham yarador qilib, quvib chiqarishibdi.

¹³Keyin uzumzor egasi oʻylabdi: «Endi nima qilsam ekan? Endi suyukli oʻgʻlimni yuboraman. Balki bogʻbonlar uni hurmat qilishar.»

¹⁴Ammo bogʻbonlar uning oʻgʻlini koʻrishlari bilan oʻzaro muhokamaga tushib: — Bu merosxoʻr — ku! Uni oʻldiraylik, shunda merosi bizga qoladi, — deyishibdi — da,

¹⁵oʻgʻlini uzumzordan tashqariga chiqarib, oʻldirishibdi. Xoʻsh, sizningcha, endi uzumzor egasi ularni nima qilar ekan?

¹⁶U kelib bogʻbonlarni oʻldiradi, uzumzorini esa boshqalarga ijaraga beradi.” Buni eshitganlar: — Xudo koʻrsatmasin! — deb yuborishdi.

¹⁷Iso esa ularga tikilib, shunday dedi: — Unday boʻlsa, Muqaddas bitiklardagi: “Binokorlar rad etgan tosh Binoning tamal toshi[224] boʻldi”[225], degan soʻzlarning ma’nosi nima?

¹⁸Kimki bu tamal toshiga[226] yiqilsa, parcha — parcha boʻladi. Tosh kimning ustiga tushsa, uni ezib yuboradi.

¹⁹Iso aytgan bu masal tafsirchilar bilan bosh ruhoniylarga qarshi aytilgan edi. Ular buni anglab yetdilar va shu zahoti Isoni qoʻlga olmoqchi boʻldilar. Ammo xalqdan qoʻrqdilar.

²⁰Tafsirchilar bilan bosh ruhoniylar Isoni kuzatib yurdilar. Uning ortidan oʻzlarini samimiy koʻrsatadigan odamlarni qoʻydilar. Ular esa Isoni tilidan ilintirib, hokimning qoʻliga va hukmiga bermoqchi edilar.

²¹Shuning uchun ular Isoga dedilar: — Ustoz, Siz aytayotgan soʻzlaringiz va oʻrgatayotgan ta’limotingiz toʻgʻri ekanini bilamiz. Siz hech kimga yuz — xotir qilmay Xudoning yoʻlini toʻgʻri oʻrgatasiz.

²²Ayting — chi, Qaysarga[227] soliq toʻlashimiz[228] toʻgʻrimi yoki yoʻqmi?

²³Iso ularning makkorligini anglab, dedi[229]:

²⁴— Qani, Menga bir dinor[230] koʻrsatinglar! Bu tangadagi surat va yozuv kimniki? — Qaysarniki, — deb javob berdi ular.

²⁵Iso: — Unday boʻlsa, Qaysarning haqini Qaysarga, Xudoning haqini Xudoga beringlar, — dedi.

²⁶Ular xalqning koʻz oʻngida Isoni tilidan ilintira olmadilar. Isoning javobidan lol qolib, jim boʻldilar.

²⁷Sadduqiylar[231] oʻliklarning tirilishini inkor etardilar. Ularning ba’zilari Isoning oldiga kelib, xalq oldida Unga shunday savol berdilar:

²⁸— Ustoz! Muso bizga shunday yozib qoldirgan[232]: agar birovning akasi farzand koʻrmay oʻtib ketsa, ukasi akasining xotiniga uylanib, akasi uchun farzandni dunyoga keltirsin. Tugʻilgan bola marhum akasiniki hisoblanadi.

²⁹Xoʻsh, yetti aka — uka boʻlgan ekan. Birinchisi uylanibdi, ammo farzand koʻrmay olamdan oʻtibdi.

³⁰Soʻng ikkinchisi oʻsha xotinni olib, bola koʻrmay oʻlibdi.

³¹Uchinchisi ham xuddi shu koʻyga tushibdi. Xullas, yettala aka — ukaning hammasi oʻsha xotinga uylanib, farzandsiz oʻtib ketibdi.

³²Oxirida xotin ham qazo qilibdi.

³³Ayting — chi, Xudo odamlarni tiriltirganda oʻsha ayol qaysi birining xotini hisoblanadi? Yettovi ham unga uylangan edilar — ku!

³⁴Iso ularga shunday javob berdi: — Bu dunyoda odamlar uylanadilar va erga tegadilar.

³⁵Ammo oʻlikdan tirilishga va kelajakdagi dunyoda yashashga sazovor boʻlganlar u dunyoda uylanmaydilar, erga ham tegmaydilar.

³⁶Ular bamisoli farishtalarday boʻlganlari uchun hech qachon oʻlmaydilar. Ular Xudoning farzandlaridir, chunki tirilgandirlar.

³⁷Hatto Musoning oʻzi ham oʻliklarning tirilishini ta’kidlab, yonayotgan buta toʻgʻrisidagi voqeada[233] Egamizni “Ibrohim, Is’hoq va Yoqubning Xudosi” deb atagan.

³⁸Zotan, Xudo oʻliklarning emas, tiriklarning Xudosidir. Xudo uchun hamma tirikdir.

³⁹Tafsirchilarning ba’zilari Isoga yana savol berishga jur’at etmaganlari uchun: — Ustoz, yaxshi gapirdingiz, — dedilar. Iso tafsirchilarga dedi:

⁴⁰

⁴¹— Nega Masihni Dovudning Oʻgʻli[234] deydilar?

⁴²Mana, Dovudning oʻzi Zabur kitobida shunday degan: “Egamiz aytmoqda Rabbimga: Dushmanlaringni oyoqlaring ostiga poyandoz qilmagunimcha, Sen Mening oʻng tomonimda[235] oʻtirgin.”[236]

⁴³

⁴⁴Demak, Dovud Masihni Rabbim deb atagan boʻlsa, qanday qilib Masih Dovudning Oʻgʻli boʻladi?!

⁴⁵Butun xalq Isoni tinglab turar ekan, U shogirdlariga dedi:

⁴⁶— Tavrot tafsirchilaridan ehtiyot boʻlinglar! Ular uzun kiyimlar kiyishni, bozorlarda yurganlarida ularga salom berishlarini yaxshi koʻradilar. Sinagogalarda yaxshi joylarda oʻtirishni, ziyofatlarda toʻrda oʻtirishni yoqtiradilar.

⁴⁷Ammo beva ayollarning uy — joylarini tortib oladilar, xoʻja koʻrsinga uzoq duo oʻqiydilar. Bunday odamlar nihoyatda qattiq jazoga mubtalo boʻladilar.