Read Uzbek Muqaddas Kitob Luqo 24 Bible Online

Luqo 24 - Uzbek Muqaddas Kitob bible

Luqo 24

¹Yakshanba kuni erta tongda ayollar tayyorlab qoʻygan xushboʻy moylarini[281] olib, qabrga keldilar[282].

²Qabr ogʻzidagi tosh agʻdarilib yotganini koʻrdilar.

³Ichkariga kirdilar, ammo Rabbimiz Isoning jasadini topmadilar.

⁴Ular gangib qoldilar. Shunda toʻsatdan ayollarning qarshisida ikki odam paydo boʻldi. Ularning kiyimlari yarqirab turardi.

⁵Ayollar vahimadan boshlarini yerga egib turishdi. Odamlar esa ayollarga shunday deyishdi: — Nega siz tirikni oʻliklar orasidan qidiryapsizlar?

⁶U bu yerda yoʻq, U tirildi! Hali Jalilada boʻlgan paytida sizlarga nima deganini eslanglar.

⁷U sizga: “Inson Oʻgʻli gunohkor odamlar qoʻliga tutib beriladi, xochga mixlanadi, uchinchi kuni esa tiriladi”, degan edi — ku[283].

⁸Shunda ayollar Isoning bu soʻzlarini esladilar.

⁹Ular qabr yonidan qaytib, bu voqeani oʻn bir shogirdga va qolgan hammaga aytib berdilar.

¹⁰Havoriylarga bu xabarni Magdalalik[284] Maryam, Yoʻanna va Yoqubning onasi Maryam yetkazdilar. Ular bilan birga boshqa ayollar ham bor edi.

¹¹Ammo havoriylar, bu ayollar safsata tarqatyaptilar, deb oʻyladilar, ayollarning gaplariga ishonmadilar.

¹²Butrus esa oʻrnidan turib, qabr tomon yugurdi. Ichkariga engashib qarab, u yerda faqatgina kafanni koʻrdi. Yuz bergan voqeadan hayron qolib, uyiga qaytib ketdi.

¹³Oʻsha kuni Isoning shogirdlaridan ikkitasi Emmaus degan qishloqqa ketishayotgan edi. Bu qishloq Quddusdan taxminan oʻn chaqirim[285] uzoqlikda joylashgan edi.

¹⁴Ular yuz bergan voqealar toʻgʻrisida suhbatlashib ketayotgan edilar.

¹⁵Ular gaplashib, boʻlib oʻtganlarni muhokama qilib ketayotganlarida, Isoning Oʻzi ularga yaqinlashib, hamroh boʻldi.

¹⁶Shogirdlar Isoni koʻrdilar, ammo Uni taniy olmadilar.

¹⁷Iso ulardan: — Nimani muhokama qilib ketyapsizlar? — deb soʻradi. Ular toʻxtab qoldilar, yuzlari gʻamgin edi[286].

¹⁸Shogirdlaridan Kleopas degani Unga javob berdi: — Shu kunlarda Quddusda koʻp voqealar yuz berdi. Bulardan bexabar qolgan musofir yolgʻiz Siz boʻlsangiz kerak.

¹⁹— Qanday voqealar? — deb soʻradi Iso ulardan. — Nosiralik Iso toʻgʻrisidagi voqealar — da, — deb javob berdi ular. — Iso paygʻambar edi, Xudo oldida va butun xalq oldida soʻzlari va ishlari bilan qudratini koʻrsatdi.

²⁰Ammo bosh ruhoniylarimiz bilan yoʻlboshchilarimiz Uni oʻlimga mahkum qilib, xochga mixlash uchun tutib berdilar.

²¹Biz esa, U Isroilni xalos etadi, deb umid qilgan edik. Bu hodisalar sodir boʻlganiga bugun uch kun boʻldi.

²²Buning ustiga — ustak, oramizdagi ayrim ayollar bizni hayratda qoldirishdi. Ular bugun saharda qabrga borgan ekanlar,

²³Uning jasadini topa olmabdilar. Ayollar qaytib kelib: “Bizga farishtalar zohir boʻldi, ular bizga, Iso tirik, deb aytishdi” degan xabarni olib kelishdi.

²⁴Shunda oramizdan ba’zilar qabrga borib, ayollarning gapi toʻgʻri ekanini koʻrdilar. Iso qabrda yoʻq edi.

²⁵Iso ularga dedi: — Bunchalik befahm boʻlmasangizlar?! Paygʻambarlarning gaplariga ishonish nega sizlar uchun shunchalik qiyin?!

²⁶Axir, Masih ulugʻlanishidan oldin bu azoblarni boshdan kechirishi kerak edi — ku!

²⁷Keyin Musodan tortib, barcha Paygʻambarlar bitiklarida[287] Oʻzi haqida yozilgan soʻzlarning hammasini Iso ularga tushuntirdi.

²⁸Nihoyat, ular borayotgan qishloqqa yaqinlashdilar. Iso Oʻzini yoʻlda davom etadigan qilib koʻrsatdi.

²⁹Lekin ular Isoga: — Kech boʻlib qoldi, hademay qorongʻi tushadi. Biz bilan birga qoling, — deb qistadilar. Iso ular bilan birga qolgani ichkariga kirdi.

³⁰Ular bilan birga dasturxonga oʻtirganda, nonni olib shukrona duosini aytdi va nonni sindirib ularga berdi.

³¹Shunda ularning koʻzlari ochilib, Isoni tanib qolishdi. Biroq Iso koʻzdan gʻoyib boʻldi.

³²Shogirdlar bir — biriga dedilar: — U yoʻlda biz bilan gaplashib, Muqaddas bitiklarni tushuntirayotganda, yuraklarimiz jizillamaganmidi, axir?!

³³Shu zahoti oʻrinlaridan turib, Quddusga qaytib bordilar. Oʻn bir havoriyni va ular bilan toʻplanib turganlarni topdilar.

³⁴Havoriylar ularga: — Rabbimiz Iso haqiqatan ham tirilibdi! U Butrusga[288] koʻrinibdi! — deb aytdilar.

³⁵Shunda Emmausdan qaytib kelgan ikki shogird ham yoʻldagi voqealarni, Iso nonni sindirayotganda Uni qanday tanib qolganlarini aytib berdilar.

³⁶Ular bu toʻgʻrida hali gapirayotganlarida, Isoning Oʻzi oʻrtalarida zohir boʻldi. — Sizlarga tinchlik boʻlsin! — dedi.

³⁷Shogirdlar, arvoh koʻryapmiz, deb oʻylab oʻtakasi yorildi.

³⁸Lekin Iso ularga dedi: — Nega qoʻrqib ketdingizlar? Nechun koʻnglingizda buncha gumonlar tugʻilyapti?

³⁹Qoʻllarimga va oyoqlarimga qaranglar, bu Men Oʻzimman. Meni ushlab koʻringlar. Arvohning etu suyagi boʻlmaydi — ku, axir! Mening esa, koʻrib turganingizday, etu suyagim bor.

⁴⁰Iso shu gaplarni aytib, ularga qoʻl — oyoqlarini koʻrsatdi.

⁴¹Shogirdlari sevinchdan taajjublanib hali ham ishonmay turganlarida, Iso ulardan soʻradi: — Bu yerda yeydigan biron narsangiz bormi?

⁴²Shogirdlari Unga bir boʻlak qovurilgan baliq[289] berishdi.

⁴³Iso buni olib, ularning koʻzlari oldida yedi.

⁴⁴Keyin Iso shogirdlariga dedi: — Sizlar bilan birga boʻlgan paytlarimda, Musoning Tavrot kitobida, Paygʻambarlar bitiklarida va Zaburda[290] Men toʻgʻrimda yozilganlar bajo boʻlishi kerak, deb sizlarga aytgan edim.

⁴⁵Soʻngra Iso, Muqaddas bitiklarni tushunib yetsinlar deb, ularning ongini ochdi

⁴⁶va ularga dedi: — Masih azob chekishi va uchinchi kuni oʻlikdan tirilishi kerak, deb yozilgan.

⁴⁷Yana, tavba qilish va gunohlarning kechirilishi haqidagi xabar Uning nomi bilan jamiki xalqlarga va’z qilinishi kerak, deb ham yozilgan. Shunday ekan, Quddusdan boshlab,

⁴⁸hamma odamlarga koʻrgan — bilganlaringizni aytinglar.

⁴⁹Men sizlarga osmondagi Otam va’da qilgan Muqaddas Ruhni yuboraman[291]. Shuning uchun yuqoridan qudrat kelib sizlarni qamrab olmaguncha, shu shaharda qolinglar.

⁵⁰Shundan keyin Iso shogirdlarini shahardan tashqariga — Baytaniya[292] yaqiniga olib chiqdi. Iso qoʻllarini koʻtarib, ularni duo qildi.

⁵¹Duo qilayotib, ulardan uzoqlashib boraverdi va osmonga koʻtarildi.

⁵²Shogirdlar esa Unga sajda qildilar va katta sevinch ila Quddusga qaytib bordilar.

⁵³Ular doimo Ma’badda boʻlib, Xudoni olqishlar edilar[293].