Read Uzbek Muqaddas Kitob Luqo 7 Bible Online

Luqo 7 - Uzbek Muqaddas Kitob bible

Luqo 7

¹Iso xalqqa bu soʻzlarini aytib boʻlgandan keyin, Kafarnahum shahriga ketdi.

²U yerda bir Rim[100] yuzboshisining juda aziz xizmatkori kasal boʻlib, oʻlim toʻshagida yotgan edi.

³Yuzboshi Iso toʻgʻrisida eshitib qoldi va yahudiy oqsoqollarini Uning oldiga yuborib: “Keling, xizmatkorimga shifo bering”, — deb iltimos qildi.

⁴Ular Isoning yoniga kelgach, oʻtinib yolvordilar: — U Sizning yordamingizga munosibdir.

⁵U xalqimizni yaxshi koʻradi, bizga hatto sinagoga ham qurib bergan.

⁶Iso ular bilan birga ketdi. U uyga yaqinlashib qolganda, yuzboshi doʻstlari orqali shunday xabar joʻnatdi: — Hazrat, ovora boʻlmang! Kulbamga oyoq bosishingiz uchun nomunosibman.

⁷Men oʻzimni noloyiq hisoblaganim uchun Sizning oldingizga oʻzim bormadim. Siz buyursangiz, bas, xizmatkorim sogʻayib ketadi.

⁸Men oʻzim buyruqqa tobe odamman, ammo mening ham qoʻlim ostida askarlarim bor. Biriga “ket” desam, ketadi, boshqasiga “kel” desam, keladi. Biron xizmatkorimga “shuni qil” desam, qiladi.

⁹Iso bu soʻzlarni eshitgach, yuzboshidan hayratlandi. U oʻgirilib, orqasidan ergashib kelayotgan olomonga dedi: — Sizlarga shuni aytay: Men hattoki Isroil xalqi orasida ham bunday kuchli imonga ega boʻlgan odamni uchratmadim.

¹⁰Yuborilganlar yuzboshining uyiga qaytib kelganlarida, xizmatkor sogʻayib qolganini koʻrdilar.

¹¹Oradan koʻp vaqt oʻtmay, Iso Nain degan shaharga bordi. Uning shogirdlari[101] va bir talay olomon Iso bilan birga edi.

¹²Iso shahar darovozasiga yetib qolganda, vafot etgan bir odamni olib chiqishayotganini koʻrib qoldi. Marhum odam beva ayolning yolgʻiz oʻgʻli ekan. Ayol bilan birga shahardan bir talay olomon chiqib kelayotgan edi.

¹³Rabbimiz Iso bu ayolni koʻrgach, unga rahmi kelib: — Yigʻlama! — dedi.

¹⁴Keyin Iso yaqinlashib, tobutga qoʻlini tekkizdi. Tobutni koʻtarib borayotganlar toʻxtab qoldilar. Iso oʻlikka: — Ey yigit, senga aytaman: tur oʻrningdan! — dedi.

¹⁵Oʻshanda oʻlik rostlanib oʻtirdi — da, gapira boshladi. Iso uni onasiga topshirdi.

¹⁶Hammani vahima bosdi. Odamlar: “Oramizda buyuk paygʻambar paydo boʻldi, Xudo Oʻz xalqini qutqarish uchun keldi”, deb Xudoga hamdu sano aytardilar.

¹⁷Iso haqidagi bu xabar Yahudiyaga[102] va butun atrofga yoyildi.

¹⁸Yahyoga shogirdlari boʻlib oʻtgan bu voqealar toʻgʻrisida xabar berishdi.

¹⁹Yahyo shogirdlaridan ikkitasini chaqirib, ularni Rabbimiz Isoning oldiga shunday savol bilan yubordi: “Keladigan Zot Sizmisiz, yoki biz boshqasini kutaylikmi?”

²⁰Ular Isoning oldiga borib deyishdi: — Bizni Yahyo choʻmdiruvchi yubordi. U Sizdan: “Keladigan Zot Sizmisiz, yoki biz boshqasini kutaylikmi?” — deb soʻrayapti.

²¹Ayni shu paytda Iso koʻp odamlarning xastaliklariyu dardlariga shifo berayotgan, yovuz ruhlarga chalinganlarni tuzatayotgan, koʻplab koʻrlarning koʻzlarini ochayotgan edi.

²²Iso Yahyoning shogirdlariga shunday javob berdi: — Boringlar, koʻrib eshitayotganlaringizni Yahyoga aytinglar: koʻrlar koʻrmoqda, choʻloqlar yurmoqda, teri kasalligiga[103] chalinganlar tuzalmoqda, karlar eshitmoqda, oʻliklar tirilmoqda, yoʻqsillar Xushxabarni eshitmoqda.

²³Mendan yuz oʻgirmaganlar naqadar baxtlidir!

²⁴Yahyoning xabarchilari ketgandan keyin, Iso olomonga Yahyo haqida gapira boshladi: “Sahroga nimani koʻrgani bordingizlar? Shamolda hilpirab turgan qamishnimi?

²⁵Xoʻsh, nimani koʻrgani bordingizlar? Bashang kiyingan odamnimi? Biroq bashang kiyinib, boy — badavlat yashaydiganlar shoh saroyida boʻladi — ku!

²⁶Unday boʻlsa, nimani koʻrgani bordingizlar? Paygʻambarnimi? Ha, sizlarga shuni aytay: sizlar paygʻambardan ham ulugʻini koʻrdingizlar!

²⁷U haqda shunday yozilgan: «Mana, Sendan oldin Men Oʻz elchimni yuboryapman, U Sen uchun yoʻlni hozirlaydi.»[104]

²⁸Sizlarga aytamanki, butun inson zoti orasida Yahyodan ulugʻi yoʻq[105]. Ammo Xudoning Shohligida eng kichik hisoblangan odam ham undan ulugʻroqdir.”

²⁹Yahyoni eshitgan jamiki odamlar, hatto soliqchilar[106] ham Xudoning yoʻli toʻgʻri ekanligini tan olgan edilar. Ular Yahyo tomonidan suvga choʻmdirilgandilar.

³⁰Farziylar bilan Tavrot tafsirchilari esa, Yahyo tomonidan suvga choʻmdirilishni istamay, Xudoning ular uchun boʻlgan maqsadini rad qildilar.

³¹Iso gapida davom etdi: “Shunday ekan, zamonimizdagi odamlarni kimga qiyoslasam boʻladi?

³²Ular maydonda oʻtirgan bolalarga oʻxshaydilar. Oʻsha bolalar bir — birlariga shunday deya baqiradilar: «Sizlar uchun nay chaldik, ammo raqsga tushmadingiz, Biz oh — voh qildik, ammo sizlar yigʻlamadingiz.»

³³Yahyo choʻmdiruvchi kelib na non yedi, na sharob ichdi. Sizlar esa: «Uni jin uribdi», deysizlar.

³⁴Inson Oʻgʻli kelib, ham yedi, ham ichdi. Uni esa sizlar: «Yebtoʻymas, sharobxoʻr, soliqchilar va gunohkorlarning doʻsti», deysizlar.

³⁵Ammo bilib qoʻyinglar: Xudoning donoligini tan olganlar Uning donoligi toʻgʻri ekanligini koʻrsatib turibdilar.”

³⁶Farziylardan biri Isoni taom yeyishga taklif qildi. Iso farziyning uyiga kirib, dasturxon yoniga yonboshladi.

³⁷Shaharda gunohkor bir ayol bor edi. U: “Iso farziyning uyida mehmonda ekan”, deb eshitdi va ganchdan[107] yasalgan idishda atir moy olib keldi.

³⁸Oʻsha ayol Isoning oyoqlari tomonida turib yigʻladi. Ayolning koʻz yoshlari Isoning oyoqlariga tomar edi. Ayol Isoning oyoqlarini sochlari bilan artib, oʻpa boshladi, oyoqlariga atir moy surtdi.

³⁹Isoni oʻz uyiga taklif qilgan farziy buni koʻrib: “Agar bu Odam haqiqatan ham paygʻambar boʻlganda edi, Unga qoʻl tekkizgan ayolning kimligini va qanaqaligini bilgan boʻlardi, bu ayol gunohkor — ku”, deb koʻnglidan oʻtkazdi.

⁴⁰Iso farziyga dedi: — Shimoʻn, senga bir gap aytmoqchiman. — Ayting, Ustoz! — dedi u.

⁴¹Iso dedi: — Ikki kishi bir odamdan qarzdor ekan: biri besh yuz kumush tanga[108], ikkinchisi ellik kumush tanga.

⁴²Ular qarzlarini toʻlay olmagani uchun, qarz beruvchi ikkovining ham qarzidan kechib yuboribdi. Xoʻsh, ulardan qaysi biri qarz berganni koʻproq yaxshi koʻradi?

⁴³Shimoʻn javob berib dedi: — Menimcha, koʻproq qarzi kechirilgan odam boʻlsa kerak. — Toʻgʻri mulohaza qilding, — dedi unga Iso.

⁴⁴Keyin Iso ayolga oʻgirilib qaradi — da, Shimoʻnga dedi: — Mana bu ayolni koʻryapsanmi? Men uyingga kelganimda, oyoqlarimni yuvgani suv bermading. U esa koʻz yoshlari bilan oyoqlarimni yuvib, sochlari bilan artib quritdi.

⁴⁵Sen Meni oʻpib kutib olmading. Bu ayol esa, kelganimdan beri oyoqlarimni oʻpishdan toʻxtagani yoʻq.

⁴⁶Sen boshimga zaytun moyi surtmading[109], bu ayol esa oyoqlarimga atir moy surtdi.

⁴⁷Senga aytay: bu ayolning gunohlari koʻp edi, kechirildi. Chuqur mehrining sababi ham shudir. Oz kechirilganning mehri oz boʻladi.

⁴⁸Soʻng Iso ayolga: — Gunohlaring kechirildi, — dedi.

⁴⁹Iso bilan dasturxon atrofida yonboshlaganlar ichlarida aytardilar: “Bu kim boʻldiki, hatto gunohlarni ham kechiradi — ya!”

⁵⁰Iso esa ayolga: — Ishonching seni qutqardi, eson — omon bor, — dedi.