Read Uzbek Muqaddas Kitob Luqo 9 Bible Online

Luqo 9 - Uzbek Muqaddas Kitob bible

Luqo 9

¹Iso oʻn ikki havoriyni yoniga chaqirib, ularga hamma jinlarni quvib chiqarish va kasalliklarni davolash qudrati va hokimiyatini berdi.

²Iso ularni Xudoning Shohligini e’lon qilishga va xastalarni shifolashga yuborar ekan,

³shunday dedi: “Yoʻlga hech narsa olmanglar: hassa ham, toʻrva ham, non, pul, hatto qoʻshimcha kiyim ham olmanglar.

⁴Qaysi uyga kirsangizlar, oʻsha shahardan ketguningizcha shu uyda qolinglar.

⁵Agar biror shaharda sizni qabul qilmasalar, u yerdan chiqayotganingizda ularga ogohlantirish tariqasida oyoqlaringizdagi changni qoqib ketinglar[125].”

⁶Havoriylar ketdilar. Qishloqma — qishloq yurib, hamma yoqda Xushxabarni e’lon qildilar, xastalarga shifo berdilar.

⁷Viloyat hukmdori[126] Hirod[127] sodir boʻlayotgan ajoyibotlar haqida eshitib, esankirab qoldi. Chunki ba’zilar: “Yahyo tirilib kelibdi”, desalar,

⁸boshqalar: “Ilyos paygʻambar[128] zohir boʻlibdi”, der edilar. Yana boshqalar boʻlsa: “Qadimgi paygʻambarlardan boshqa biri tirilib kelibdi”, deyishardi.

⁹Hirod: “Men Yahyoning boshini oldirgan edim, ammo menga aytishayotgan bu Odam kim boʻldi ekan?” deb Isoni koʻrgisi keldi.

¹⁰Havoriylar qaytib keldilar[129] va qilgan hamma ishlarini Isoga aytib berdilar. Iso faqatgina havoriylari bilan vaqt oʻtkazmoqchi boʻlib, ularni Baytsayda shahriga[130] olib ketdi[131].

¹¹Olomon esa bu haqda xabar topib, Uning orqasidan ergashdi. Iso olomonni yaxshi kutib oldi, ularga Xudoning Shohligi toʻgʻrisida gapirdi, shifoga muhtojlarni shifoladi.

¹²Kun botib, kech kira boshladi. Oʻn ikki havoriy Isoning oldiga kelib dedilar: — Odamlarni joʻnatib yuboring, toki ular atrofdagi qishloqlarga, ovullarga borib, oʻzlariga tunash uchun joy va yegulik topsinlar. Axir, biz kimsasiz joydamiz.

¹³— Sizlar ularga ovqat beringlar! — dedi Iso. — Beshta non va ikkita baliqdan boshqa hech narsamiz yoʻq — ku! — deya javob berdi shogirdlar. — Nima, biz borib, shuncha odamga ovqat sotib olaylikmi?!

¹⁴Olomon orasida taxminan besh mingga yaqin erkak bor edi. Iso shogirdlariga dedi: — Odamlarni ellikta — ellikta qilib oʻtqazinglar.

¹⁵Shogirdlar aytilganday qilib, hammani yerga oʻtqazdilar.

¹⁶Iso beshta non bilan ikkita baliqni oldi, osmonga qarab shukrona duosini oʻqidi. Soʻng bularni sindirib, xalqqa tarqatish uchun shogirdlariga berdi.

¹⁷Hamma yeb toʻydi. Ortib qolgan burdalarni yigʻib olishganda, oʻn ikki savat chiqdi.

¹⁸Bir kuni Iso yolgʻiz Oʻzi ibodat qilayotganda, shogirdlari kelib qolishdi. Iso ulardan: — Xalq Meni kim deb biladi? — deya soʻradi.

¹⁹Ular shunday javob berdilar: — Ba’zilar Sizni Yahyo choʻmdiruvchi deb hisoblaydilar, ba’zilar Ilyos[132], boshqalari esa, qadimgi paygʻambarlardan biri tirilib kelgan, deb aytib yuribdilar.

²⁰— Sizlar — chi, Meni kim deb bilasiz? — deb soʻradi Iso. — Siz Xudo yuborgan Masihsiz![133] — deb javob berdi Butrus.

²¹Iso shogirdlariga: “Bularni hech kimga aytmanglar, — deb qat’iy ogohlantirib gapirdi.

²²— Inson Oʻgʻli koʻp azob chekadi. Yoʻlboshchilar, bosh ruhoniylar[134] va Tavrot tafsirchilari tomonidan rad qilinib, oʻldiriladi. Uchinchi kuni esa tiriladi.”

²³Soʻng hammaga dedi: “Kimda — kim Menga ergashishni istasa, oʻzidan kechsin va har kuni oʻz xochini koʻtarib[135], ortimdan yursin.

²⁴Kim oʻz jonini asrab qolmoqchi boʻlsa, uni yoʻqotadi. Kim Men uchun jonini bersa, uni asrab qoladi.

²⁵Agar inson butun dunyoni egallab olsa — yu, biroq oʻz hayotiga oʻzi zomin boʻlsa, bundan unga nima foyda?!

²⁶Mendan va Mening soʻzlarimdan uyalmanglar! Aks holda, Inson Oʻgʻli Oʻzining, samoviy Otasining va muqaddas farishtalarning ulugʻvorligida kelganda, U ham sizlardan uyaladi.

²⁷Sizlarga chinini aytayin: bu yerda turganlardan ba’zilari Xudoning Shohligini koʻrmaguncha, oʻlmaydilar.”

²⁸Iso bu gaplarni aytgandan keyin oradan sakkiz kun oʻtdi. U Butrusni, Yuhanno bilan Yoqubni olib, ibodat qilgani toqqa chiqdi.

²⁹Ibodat paytida Isoning yuzi oʻzgardi, kiyimlari ham koʻzni qamashtiradigan darajada oppoq boʻlib qoldi.

³⁰Birdaniga Isoning oldida ikki odam paydo boʻldi, ularning butun borligʻi nur taratib turardi. Bu ikki odam Muso va Ilyos boʻlib, Iso bilan gaplashayotgan edilar. Ular Isoning tez orada Quddusga borishi va u yerda Xudoning rejasini amalga oshirib, olamdan oʻtishi[136] toʻgʻrisida suhbatlashayotgan edilar.

³¹

³²Butrus va u bilan birga boʻlganlar qattiq uyquga ketgan edilar. Ular birdan uygʻonib, Isoning ulugʻvorligini va Uning yonida turgan ikki odamni koʻrdilar.

³³Bu ikki odam ketmoqchi boʻlib turganda Butrus Isoga dedi: — Ustoz, yaxshi ham shu yerda ekanmiz! Keling, uchta chayla yasaylik, bittasi Sizga, bittasi Musoga, bittasi Ilyosga. Ammo u nima deb aytayotganini oʻzi ham bilmas edi.

³⁴U shu gapini tugatmagan ham ediki, bulut paydo boʻlib, hammalariga soya soldi. Bulut ostida qolgan shogirdlar qoʻrqib ketdilar.

³⁵Bulut orasidan esa shunday ovoz eshitildi: — Bu Mening Oʻgʻlimdir, Men Uni tanladim[137]. Unga quloq solinglar!

³⁶Ovoz tingandan keyin, shogirdlar Isoning u yerda yolgʻiz qolganini koʻrdilar. Shogirdlar koʻrganlarini sir saqlab, oʻsha kunlarda hech kimga aytmadilar.

³⁷Ertasi kuni Iso va Uning uch shogirdi togʻdan tushdilar. Isoni katta olomon kutib oldi.

³⁸Toʻsatdan olomon orasidan bir odam baqirib qoldi: — Ustoz! Yolvoraman, oʻgʻlimni koʻrib qoʻying! U mening yakkayu yagona oʻgʻlim!

³⁹Ba’zan uni jin tutib turadi. Shunda oʻgʻlim birdaniga baqirib qoladi. Ogʻzidan koʻpik chiqquncha, jin uni dagʻ — dagʻ qaltiratadi. Bolani oʻlguday charchatib, azob beradi.

⁴⁰Men shogirdlaringizga, jinni quvib chiqaringlar, deb yolvordim, ammo ular eplay olmadilar.

⁴¹Iso shunday javob berdi: — Ey imonsiz va buzuq avlod! Qachongacha sizlar bilan birga boʻlishim kerak?! Sizlarga yana qancha toqat qilishim kerak?! Oʻgʻlingni bu yerga olib kel!

⁴²Bola yaqinlashayotganda, jin uni yerga agʻnatib, qaltirata boshladi. Lekin Iso yovuz ruhga doʻq urib, bolaga shifo berdi. Soʻng uni otasiga topshirdi.

⁴³Hamma Xudoning qudratiga hayron qoldi. Odamlar Isoning qilayotgan ishlaridan hayratlanayotgan edilar. Shunda Iso Oʻz shogirdlariga dedi:

⁴⁴“Sizlar bu soʻzlarimni quloqlaringizga quyib olinglar! Inson Oʻgʻli odamlar qoʻliga tutib beriladi.”

⁴⁵Ammo shogirdlar bu soʻzlarni tushunmadilar. Bu soʻzlarning ma’nosi ular uchun qorongʻi boʻlib, uni anglamadilar. “Bu nima deganingiz?” deb Isodan soʻrashga ham botina olmadilar.

⁴⁶Shogirdlar oʻrtasida: “Oramizda eng katta kim?” degan bahs boʻldi.

⁴⁷Ularning bu oʻy — xayollarini bilgan Iso bir bolani olib Oʻzining yoniga turgʻizdi — da,

⁴⁸ularga dedi: — Kim bu bolani Mening nomimdan qabul qilsa, Meni qabul qilgan boʻladi. Kim Meni qabul qilsa, Meni Yuborganni qabul qilgan boʻladi. Oralaringizdagi eng kichigingiz aslida eng kattangizdir.

⁴⁹Shunda Yuhanno dedi: — Ustoz! Biz bir odamni koʻrdik. U Sizning nomingiz bilan jinlarni quvib chiqarayotgan ekan. U biz bilan yurmagani sababli, unga bunday qilishni man etdik.

⁵⁰— Man etmang! — dedi Iso. — Kimki sizlarga qarshi boʻlmasa, u siz tomonda.

⁵¹Isoning osmonga koʻtariladigan kuni yaqinlashib kelarkan, U Quddusga borishga qaror qildi.

⁵²Oʻzidan oldin xabarchilarni yubordi. Ular Isoning kelishiga hozirlik koʻrish uchun Samariyaning bir qishlogʻiga kirdilar.

⁵³Ammo Samariyaliklar[138] Isoni qabul qilmadilar, chunki U Quddusga ketayotgan edi.

⁵⁴Uning shogirdlari Yoqub bilan Yuhanno bu vaziyatni koʻrib, shunday dedilar: — Hazrat, istasangiz, biz: “Osmondan olov tushsin! Bularni yoʻq qilib yuborsin!” — deb buyuramiz[139].

⁵⁵Iso esa oʻgirilib qaradi — da, ularni koyidi.

⁵⁶Shundan keyin ular boshqa qishloqqa ketdilar[140].

⁵⁷Yoʻlda ketayotganlarida, bir odam Isoga: — Qayerga borsangiz ham, men ortingizdan boraman, — dedi.

⁵⁸Iso oʻsha odamga shunday dedi: — Tulkilarning uyalari bor, qushlarning inlari bor. Inson Oʻgʻlining esa bosh qoʻyadigan joyi yoʻq.

⁵⁹Boshqa bir odamga Iso: — Ortimdan yur! — dedi. Lekin u: — Hazrat, ijozat bering, avval borib otamni dafn qilib kelay, — dedi.

⁶⁰Iso esa oʻsha odamga aytdi: — Marhumlarni ruhan oʻlik boʻlganlar[141] dafn qilsinlar, sen esa borib, Xudoning Shohligini e’lon qilgin.

⁶¹Yana boshqa biri aytdi: — Hazrat, men Sizga ergashaman. Faqat oldin borib uydagilar bilan xayrlashishimga ijozat bering.

⁶²Lekin Iso unga dedi: — Omochni tutib, ortiga qaragan bironta odam Xudoning Shohligiga loyiq emas.