Read Uzbek Muqaddas Kitob Yuhanno 11 Bible Online

Yuhanno 11 - Uzbek Muqaddas Kitob bible

Yuhanno 11

¹Baytaniya qishlogʻida[102] Lazar ismli bir odam kasal boʻlib yotgan edi. Maryam va uning opasi Marta ham shu qishloqda yashar edilar.

²Keyinchalik Rabbimiz Isoga atir moy surtgan va Uning oyoqlarini sochi bilan artib quritgan oʻsha Maryam edi[103]. Kasal yotgan Lazar esa Maryamning akasi edi.

³Opa — singil Isoga: — Hazrat, Sizning aziz doʻstingiz kasal, — degan xabar yuborishdi.

⁴Iso buni eshitib, shunday dedi: — Bu kasallik oʻlim bilan yakunlanmaydi, balki Xudoning ulugʻlanishiga va shu orqali Xudo Oʻgʻlining[104] ulugʻlanishiga sabab boʻladi.

⁵Iso Martani, uning singlisini va Lazarni yaxshi koʻrar edi.

⁶Ammo Lazarning xasta ekanini bilsa ham, turgan joyida yana ikki kun qoldi.

⁷Shundan soʻng U shogirdlariga: — Yahudiyaga qaytib boraylik, — dedi.

⁸Shogirdlari esa shunday dedilar: — Ustoz, yaqindagina yahudiylar Sizni toshboʻron qilmoqchi edilar — ku! Endi yana u yerga bormoqchimisiz?

⁹Iso javob berdi: — Kunduz oʻn ikki soatdan iborat emasmi?! Kim kunduzi yursa, qoqilmaydi, chunki bu dunyoning nurini koʻradi.

¹⁰Kechasi yurgan esa qoqiladi, chunki uning oʻzida nur yoʻq.

¹¹Bu soʻzlarini aytib boʻlib, ularga yana dedi: — Doʻstimiz Lazar uxlab qoldi. Men uni uygʻotgani ketyapman.

¹²— Hazrat, agar uxlayotgan boʻlsa, tuzalib ketadi, — dedi shogirdlari.

¹³Iso Lazarning oʻlimini nazarda tutgan edi. Shogirdlar esa Iso odatdagi uyqu toʻgʻrisida gapirdi, deb oʻyladilar.

¹⁴Keyin Iso ularga ochigʻini aytdi: — Lazar vafot etdi.

¹⁵Men uning yonida boʻlmaganimdan xursandman, chunki bu vaziyat sizlarning ishonishingizga imkon beradi. Qani, endi uning oldiga boraylik.

¹⁶Shunda Toʻma, ya’ni Didimus[105] boshqa shogirdlarga: — Qani, yuringlar, biz ham Iso bilan oʻlamiz! — dedi.

¹⁷Iso u yerga yetib borib bildiki, Lazarning qabrga qoʻyilganiga toʻrt kun boʻlgan ekan.

¹⁸Baytaniya qishlogʻi Quddusdan bor — yoʻgʻi uch chaqirimcha[106] masofada joylashgan edi.

¹⁹Quddusdagi koʻp yahudiylar Marta bilan Maryamning oldiga akasining vafoti munosabati ila tasalli berish uchun borgan edilar.

²⁰Marta Isoning kelayotganini eshitib, Uni kutib olgani chiqdi. Maryam esa uyda qoldi.

²¹— Hazrat! — dedi Marta Isoga. — Agar Siz bu yerda boʻlganingizda edi, akam oʻlmagan boʻlardi.

²²Ammo hozir ham bilaman, Siz Xudodan nima soʻrasangiz, Xudo Sizga beradi.

²³— Sening akang tiriladi, — dedi Iso.

²⁴— Bilaman, oxiratda oʻliklar tirilganda tiriladi, — dedi Marta.

²⁵Iso unga dedi: — Men tirilish va hayotdirman. Menga ishongan odam oʻlsa ham yashaydi.

²⁶Kimda — kim Menga ishonib yashasa, to abad oʻlmaydi. Bunga ishonasanmi?

²⁷— Ha, Hazrat, — dedi Marta, — Siz dunyoga keladigan Masih, Xudoning Oʻgʻli ekaningizga ishonaman.

²⁸Marta shunday dedi — yu, borib singlisi Maryamni chaqirdi. Unga sekingina dedi: — Ustoz shu yerda, U seni chaqiryapti.

²⁹Maryam buni eshitgach, shoshib oʻrnidan turdi — da, Isoning oldiga ketdi.

³⁰Iso hali qishloqqa kirmagan, hanuz Marta Uni kutib olgan joyda edi.

³¹Maryam bilan uyda boʻlgan va unga tasalli berayotgan odamlar uning shoshilib oʻrnidan turib tashqariga chiqqanini koʻrishdi. Maryam yigʻi — sigʻi qilgani qabrga ketyapti, deb oʻylab, uning orqasidan ketishdi.

³²Maryam Iso turgan yerga yetib kelib, Uni koʻrdi — yu, oyogʻiga yiqilib dedi: — Hazrat! Agar Siz shu yerda boʻlganingizda edi, mening akam oʻlmagan boʻlardi!

³³Maryam ham, u bilan kelganlar ham yigʻlayotgan edilar. Iso buni koʻrib, qattiq iztirobga tushdi, koʻngli oʻrtanib ketdi.

³⁴— Uni qayerga qoʻydingizlar? — deb soʻradi. — Yuring, Hazrat, koʻrasiz! — dedilar.

³⁵Isoning koʻzlaridan duv — duv yosh oqdi.

³⁶Oʻsha yerdagi odamlar: — Qaranglar, uni qanchalik yaxshi koʻrar ekan! — deyishdi.

³⁷Ulardan ba’zilari esa shunday deyishdi: — U koʻrning koʻzlarini ochgan. Lazarni ham oʻlimdan olib qolsa boʻlmasmidi?!

³⁸Iso tagʻin qattiq iztirob chekib, qabr oldiga keldi. Qabr bir gʻor boʻlib, ogʻzi tosh bilan yopilgan edi.

³⁹Iso: — Toshni olib tashlanglar! — dedi. Marhumning singlisi Marta Unga dedi: — Hazrat, jasad hidlanib qolgan — ku! Axir, qabrga qoʻyilganiga toʻrt kun boʻldi!

⁴⁰— Agar ishonsang, Xudoning ulugʻvorligini koʻrasan, deb senga aytmaganmidim?! — dedi Iso.

⁴¹Toshni olib tashladilar. Iso esa osmonga koʻz tikib, dedi: — Ey Ota! Meni eshitganing uchun Senga shukurlar aytaman.

⁴²Sen Meni doimo eshitishingni bilaman. Lekin bu soʻzlarni shu yerda turgan xalq uchun aytyapman, toki Meni Sen yuborganingga ular ishonsin.

⁴³Shunday dedi — yu, baland ovoz bilan xitob qildi: — Lazar, tashqariga chiq!

⁴⁴Shu payt qoʻlu oyoqlari kafanlangan, yuzi roʻmol bilan oʻralgan marhum chiqib keldi. — Kafanini yechinglar, uni qoʻyib yuboringlar, — dedi Iso odamlarga.

⁴⁵Maryamni yoʻqlagani kelgan odamlarning koʻpchiligi Isoning qilgan ishini koʻrib, Unga ishonishdi.

⁴⁶Ammo ba’zilari farziylarning oldiga borib, Isoning qilganlarini aytib berishdi.

⁴⁷Shundan keyin bosh ruhoniylar va farziylar Oliy kengash[107] chaqirib, deyishdi: — Nima qilamiz? Bu Odam juda koʻp moʻjizali alomatlar koʻrsatib yuribdi — ku!

⁴⁸Buni davom etishiga yoʻl qoʻysak, hamma Unga ishonib ketadi. Rimliklar kelib, Ma’badimizni ham, xalqimizni ham xonavayron qiladilar.

⁴⁹Ulardan biri, oʻsha yili oliy ruhoniy boʻlgan Kayafas[108] soʻz oldi: — Sizlar hech narsani bilmaysizlar!

⁵⁰Butun xalq halok boʻlgandan koʻra, bitta odamning xalq uchun oʻlishi oʻzingiz uchun yaxshiroq — ku! Nahotki buni tushunmasangizlar?!

⁵¹Bu soʻzlarni u oʻzidan — oʻzi aytmagan edi. Balki oʻsha yili oliy ruhoniy sifatida Isoning xalq uchun oʻlishini bashorat qilgan edi.

⁵²Iso nafaqat yahudiy xalqi uchun, balki Xudoning tarqoq boʻlgan hamma farzandlarini[109] birlashtirish uchun oʻlishi kerak edi.

⁵³Shunday qilib, oʻsha kundan boshlab, Isoni oʻldirishga til biriktirdilar.

⁵⁴Iso esa endi yahudiylar orasida ochiqchasiga yurmaydigan boʻldi. U choʻl yaqinidagi Efrayim shahriga[110] borib, Oʻz shogirdlari bilan oʻsha yerda qoldi.

⁵⁵Yahudiylarning Fisih bayrami yaqinlashayotgan edi. Mamlakatning hamma tomonidan odamlar bayramdan oldin poklanish uchun Quddusga borishdi.

⁵⁶Shu vaqtda Isoni izladilar. Ma’badda yigʻilib turganlar oʻzaro: “Nima deb oʻylaysizlar? U bayramga keladimi?” deb soʻrashdi.

⁵⁷Bosh ruhoniylar va farziylar esa Isoni qoʻlga olmoqchi boʻlib, shunday buyruq bergan edilar: “Kim Isoning qayerdaligini bilib qolsa, xabar qilsin.”