Read Uzbek Muqaddas Kitob Yuhanno 8 Bible Online

Yuhanno 8 - Uzbek Muqaddas Kitob bible

Yuhanno 8

²Saharda yana Ma’badga qaytdi. Butun xalq Uning oldiga yigʻilib keldi, U esa oʻtirib, odamlarga ta’lim bera boshladi.

³Shu orada Tavrot tafsirchilari[87] bilan farziylar bir ayolni olib kelishdi. Ular bu ayolni zino qilayotganda ushlab olishgan edi. Ayolni hammaning oldiga turgʻizib,

⁴shunday deyishdi: — Ustoz, bu ayol zino qilayotganda ushlandi.

⁵Muso qonunda bunday ayollarni toshboʻron qilishni buyurgan[88]. Siz nima deysiz?

⁶Bu savol bilan ular Isoni tuzoqqa ilintirib, ayblashga asos topmoqchi edilar. Iso esa engashib barmogʻi bilan yerga yoza boshladi.

⁷Ular bu savolni qayta — qayta soʻrayverganlari uchun, Iso oʻrnidan turib dedi: — Sizning orangizda kim begunoh boʻlsa, oʻsha birinchi boʻlib ayolga tosh otsin.

⁸Soʻng yana engashib, yerga yozishni davom ettirdi.

⁹Ular bu gapni eshitib[89], kattalardan boshlab hammasi birin — ketin keta boshlashdi. Oxirida yolgʻiz Iso bilan Uning oldida turgan ayol qoldi.

¹⁰Iso oʻrnidan turib ayolga dedi: — Ey ayol, boshqalar qani? Hech kim seni mahkum qilmadimi?

¹¹— Hech kim, Hazrat! — deb javob berdi ayol. Iso dedi: — Men ham seni mahkum qilmayman. Bor, bundan keyin boshqa gunoh qilma.

¹²Iso yana xalqqa gapirib dedi: — Men olamning nuriman. Kimki Menga ergashsa, hech qachon zulmatda yurmaydi, balki hayot nuriga ega boʻladi.

¹³Farziylar Isoning bu gapiga e’tiroz bildirdilar: — Siz Oʻzingizga Oʻzingiz guvohlik beryapsiz. Bu guvohligingiz haqqoniy emas.

¹⁴Iso shunday javob berdi: — Men Oʻzimga Oʻzim guvohlik bersam ham, guvohligim haqqoniydir. Chunki Men qayerdan kelib, qayerga ketayotganimni bilaman. Sizlar esa Mening qayerdan kelib, qayerga ketayotganimni bilmaysizlar.

¹⁵Sizlar insoniy oʻlchov bilan hukm qilasizlar. Men esa hech kimni hukm qilmayman.

¹⁶Bordi — yu, Men hukm qilsam ham, hukmim haqqoniydir. Chunki Men Oʻzim emas, balki Meni yuborgan osmondagi Otam bilan birga hukm qilaman.

¹⁷Oʻzlaringizning Tavrotingizda: “Ikki guvohning shahodati haqqoniydir”[90], deb yozilgan — ku.

¹⁸Shunday ekan, bitta guvoh Menman, ikkinchisi Meni yuborgan Otadir.

¹⁹Shunda ular Isodan: — Otangiz qayerda? — deb soʻradilar. U bunga javoban dedi: — Sizlar Meni ham, Otamni ham tanimaysizlar. Agar Meni taniganingizda edi, Otamni ham tanigan boʻlar edingizlar.

²⁰Bu soʻzlarni Iso Ma’badda ta’lim berayotib, xayr — ehson qutisining oldida aytdi. Hech kim Uni qoʻlga olmadi, chunki Uning vaqt — soati hali kelmagan edi.

²¹Iso ularga yana dedi: — Men ketyapman. Sizlar Meni qidirasizlar va gunohkor boʻlib oʻlasizlar. Men boradigan joyga sizlar bora olmaysizlar.

²²— Nahotki U Oʻzini Oʻzi oʻldirsa? “Men boradigan joyga sizlar bora olmaysizlar”, deb aytyapti — ku, — deyishdi oʻzaro yahudiylar.

²³Iso ularga shunday dedi: — Sizlar bu dunyodansizlar, Men esa yuqoridanman. Sizlar bu olamga mansubsizlar, Men esa bu olamdan emasman.

²⁴Shuning uchun sizlarga: “Gunohkor boʻlib oʻlasizlar”, deb aytdim. Ha, agar Oʻsha Men ekanligimga ishonmasangizlar, gunohkor boʻlib oʻlasizlar.

²⁵— Siz kimsiz? — deb soʻrashdi Isodan. Iso shunday dedi: — Kimligimni sizlarga boshidan aytib kelyapman — ku!

²⁶Sizlarni ayblab aytadigan gapim juda koʻp. Lekin Meni Yuborgan haqdir, Men Undan nima eshitgan boʻlsam, oʻshani dunyoga ma’lum qilaman.

²⁷Ular esa Iso samoviy Otasi haqida gapirayotganini tushunmadilar.

²⁸Iso soʻzida davom etdi: — Inson Oʻgʻlini yuqoriga koʻtarganingizda[91], Oʻsha Men ekanligimni bilib olasizlar. Oʻshanda Men Oʻzimcha hech narsa qilmaganimni, faqat Otam oʻrgatgan narsalarni aytganimni tushunib olasizlar.

²⁹Meni Yuborgan doimo Men bilan birgadir. U Meni yolgʻiz tashlab ketmagan. Zero, Men har doim Unga ma’qul boʻlgan ishlarni qilaman.

³⁰Isoning aytgan gaplarini eshitgan koʻp odamlar Unga imon keltirdilar.

³¹Shu vaqt Iso Unga ishongan yahudiylarga dedi: — Agar Mening soʻzlarimga rioya qilsangizlar, haqiqiy shogirdlarim boʻlasizlar.

³²Sizlar haqiqatni bilib olasizlar, haqiqat esa sizlarni ozod qiladi.

³³Ular shunday deb javob berishdi: — Biz Ibrohim naslimiz. Hech qachon hech kimga qul boʻlmaganmiz. Qanday qilib Siz, “Ozod boʻlasizlar”, deb aytyapsiz?

³⁴Iso dedi: — Sizlarga chinini aytayin: gunoh qiluvchi har bir kishi gunohning qulidir.

³⁵Qul hech qachon xonadon a’zosi boʻla olmaydi, oʻgʻil esa abadulabad oʻz xonadonining a’zosidir.

³⁶Shunday ekan, agar Oʻgʻil sizlarni ozod qilsa, haqiqatan ozod boʻlasizlar.

³⁷Ibrohim nasli ekanligingizni bilaman. Biroq Mening jonimga qasd qilmoqchisizlar. Chunki Mening soʻzim qalbingizdan joy topmagan.

³⁸Men Otaning huzurida nima koʻrgan boʻlsam, oʻshani sizlarga aytyapman. Sizlar esa oʻz otangizdan oʻrganganingizni qilyapsizlar.

³⁹Ular Isoga shunday javob berdilar: — Bizning otamiz Ibrohimdir. Iso shunday dedi: — Agar Ibrohimning farzandlari boʻlganingizda edi, Ibrohimning qilgan ishlarini qilgan boʻlar edingizlar.

⁴⁰Men sizlarga Xudodan eshitgan haqiqatni soʻzlab berdim, xolos. Shunday boʻlsa — da, sizlar Meni oʻldirmoqchisizlar. Ibrohim bunday ish qilmagan.

⁴¹Sizlar Ibrohimning emas, oʻz otangizning ishlarini qilyapsizlar. — Iye, biz zinodan tugʻilmaganmiz. Bizning bittayu bitta Otamiz — Xudoning Oʻzi — ku! — deb javob berishdi Isoga.

⁴²Iso ularga shunday dedi: — Agar Otangiz Xudo boʻlganda edi, Meni yaxshi koʻrgan boʻlar edingiz, chunki Men Xudodan kelib, endi shu yerda turibman. Men Oʻzimcha kelganim yoʻq, Meni U yubordi.

⁴³Nega aytganlarimni anglamayapsizlar?! Bunga sabab — soʻzlarimni hazm qila olmaganingiz.

⁴⁴Sizlarning otangiz Xudo emas, iblisdir. Sizlar oʻz otangizning nafsu ehtiroslarini bajo qilishni xohlaysizlar. Azaldanoq iblis qotil edi. U hech qachon haqiqat tarafdori boʻlmagan, chunki unda haqiqat yoʻq. U yolgʻon soʻzlaganda, oʻziga xos soʻzlaydi. Chunki u yolgʻonchi, yolgʻonning otasidir.

⁴⁵Ammo Men haqiqatni gapirganim uchun Menga ishonmayapsizlar.

⁴⁶Qaysi biringiz Meni biron gunohda ayblay olasiz? Agarda haqiqatni gapirayotgan boʻlsam, nega Menga ishonmayapsizlar?

⁴⁷Kim Xudoga tegishli boʻlsa, Xudoning soʻzlariga quloq soladi. Sizlar esa Xudoga begona boʻlganingiz uchun quloq solmayapsizlar.

⁴⁸Bunga javoban yahudiylar shunday dedilar: — Siz Samariyaliksiz — ku[92], Sizni jin uribdi, deb toʻgʻri aytgan ekanmiz!

⁴⁹Iso dedi: — Meni jin urgani yoʻq. Men osmondagi Otamni hurmat qilaman. Sizlar esa Meni beobroʻ qilyapsizlar.

⁵⁰Men Oʻzimga obroʻ orttirmoqchi emasman. Lekin obroʻyimni koʻtaradigan bor, Uning Oʻzi hukm qiladi.

⁵¹Sizlarga chinini aytayin: kim Mening soʻzimga rioya qilsa, hech qachon oʻlim koʻrmaydi.

⁵²Shunda yahudiylar dedilar: — Sizni jin urganini endi aniq bilib oldik! Ibrohim oʻldi, paygʻambarlar ham oʻlib ketishgan. Siz esa: “Kim Mening soʻzimga rioya qilsa, hech qachon oʻlmaydi”, deyapsiz — a?!

⁵³Nahotki Siz vafot etgan otamiz Ibrohimdan ham ustun boʻlsangiz?! Paygʻambarlar ham oʻlib ketishgan — ku! Siz Oʻzingizni kim deb hisoblaysiz oʻzi?!

⁵⁴Iso shunday javob berdi: — Agar Men Oʻzimni Oʻzim maqtasam, maqtovlarim behudadir. Otamning Oʻzi Meni maqtaydi. Sizlar Uni Xudoyimiz deb ataysizlar,

⁵⁵aslida esa Uni tanimaysizlar. Men esa Uni bilaman. Agar, Uni bilmayman, desam, sizlarga oʻxshagan yolgʻonchi boʻlaman. Men Uni bilaman va Uning soʻziga rioya qilaman.

⁵⁶Otangiz Ibrohim kelgan kunimni kutib, xursand boʻlgan edi. Oʻsha kunni koʻrib, qattiq quvondi.

⁵⁷— Siz hali ellik yoshga toʻlmagan boʻlsangiz, qanday qilib Ibrohimni koʻrgansiz?! — deyishdi yahudiylar Unga.

⁵⁸Iso ularga shunday javob berdi: — Sizlarga chinini aytayin: Ibrohim tugʻilmasdan oldin Men bor boʻlganman[93].

⁵⁹Shunda Isoni toshboʻron qilmoqchi boʻldilar. Iso esa yashirincha Ma’baddan chiqib ketdi[94].