Read Uzbek Muqaddas Kitob Havoriylar 13 Bible Online

Havoriylar 13 - Uzbek Muqaddas Kitob bible

Havoriylar 13

¹Antioxiyadagi imonlilar jamoatida paygʻambarlar va muallimlar ham bor edi. Barnabo, Qoracha laqabli Shimoʻn, Kirineyalik Lukiyos, viloyat hukmdori[140] Hirod[141] bilan birga oʻsgan Manaxim va Shoul[142] shular jumlasidan edi.

²Ular Egamizga sajda qilib, roʻza tutar ekanlar, Muqaddas Ruh ularga shunday dedi: “Barnabo bilan Shoulni Menga bagʻishlanglar, toki ular Men tayinlagan ishni bajarsinlar.”

³Ular roʻza tutib, ibodat qildilar, soʻng qoʻllarini Barnabo bilan Shoulga qoʻyib, ikkovini safarga joʻnatdilar.

⁴Muqaddas Ruh buyrugʻiga koʻra, Barnabo bilan Shoul yoʻlga tushdilar[143]. Ular Selevkiya shahriga[144] borib, u yerdan kemada Kiprga suzib ketdilar.

⁵Salamis shahriga kelganlaridan keyin, yahudiylarning sinagogalarida Xudoning kalomini va’z qildilar. Yuhanno[145] ham ular bilan birga boʻlib, xizmatda yordam berar edi.

⁶Ular butun orolni u boshidan bu boshigacha kezib chiqib, Pafos shahriga keldilar. U yerda Baryoshua degan sehrgarga duch keldilar. U odam yahudiylarning soxta paygʻambari edi.

⁷Baryoshua orolning hokimi Sergiyus Pavlusning[146] yaqinlaridan biri edi. Sergiyus Pavlus aqlli odam edi. U Barnabo bilan Shoulni huzuriga chaqirib, Xudoning kalomini eshitmoqchi boʻldi.

⁸Ammo sehrgar Elimos Barnabo bilan Shoulga qarshi chiqdi. (Elimos Baryoshuaning yana bir ismi boʻlib, yunonchada “sehrgar” demakdir.) Elimos hokimni imondan toydirishga harakat qildi.

⁹Shoul, ya’ni Pavlus[147], Muqaddas Ruhga toʻlib, sehrgarga tik boqib

¹⁰dedi: — Ey iblis oʻgʻli! Sen har qanday haqiqatning dushmanisan, yuraging ayyorlik va yaramasliklarga toʻla. Egamizning toʻgʻri yoʻlini buzib koʻrsatishni qachon bas qilasan?!

¹¹Endi eshit: Egamizning qoʻli senga qarshi koʻtarilgan, sen ma’lum bir vaqtgacha koʻr boʻlib qolasan, quyosh nurini koʻrmaysan. Shu zahoti Elimosning koʻzi oldi xiralashib, qorongʻi boʻldi. Elimos u yoq — bu yoqni paypaslab, qoʻlidan yetaklab yuradigan birontasini izladi.

¹²Hokim yuz bergan voqeani koʻrib, imonga keldi, chunki u Rabbimiz Iso haqidagi ta’limotdan hayratga tushgan edi.

¹³Pavlus bilan uning hamrohlari Pafos shahridan suzib, Pamfiliyadagi Perga shahriga keldilar. Yuhanno[148] shu yerda ularni tark etib, Quddusga qaytdi.

¹⁴Qolganlar esa Pergadan joʻnab, Pisidiyadagi Antioxiya shahriga keldilar. Shabbat kuni ular sinagogaga kirib oʻtirishdi.

¹⁵Tavrot va Paygʻambarlar bitiklaridan[149] qiroat tugagach, sinagoganing yoʻlboshchilari: “Birodarlar, agar bizga biror nasihatingiz boʻlsa, marhamat”, deb ularga xabar yubordilar.

¹⁶Pavlus oʻrnidan turib, qoʻli bilan “jim” degan ishorani qildi, soʻng soʻz boshladi: “Ey Isroil xalqi! Xudodan qoʻrqadigan[150] boshqa xalqlar, quloq solinglar!

¹⁷Mana shu Isroil xalqining Xudosi bizning ota — bobolarimizni tanlab oldi. Ular Misrda musofir boʻlib yashagan vaqt davomida Xudo ulardan buyuk xalq yaratdi. Buyuk qudrati bilan ularni Misrdan olib chiqdi.

¹⁸Qirq yil davomida Xudo ularning sahrodagi qilmishlariga chidadi[151].

¹⁹U Kan’on yurtida yetti elatni[152] qirib tashlab, ularning yurtini Isroil xalqiga mulk qilib berdi.

²⁰Bularning hammasi taxminan 450 yil[153] davom etdi. Bundan keyin Xudo ularga Shomuil paygʻambar zamonigacha hakamlarni berdi.

²¹Keyin Isroil xalqi shoh soʻragan edi, Xudo ularga Kish oʻgʻli Shoulni shoh qilib berdi. Shoul Benyamin qabilasidan boʻlib, qirq yil hukmronlik qildi.

²²Xudo Shoulni taxtdan tushirgandan keyin, Dovudni Isroil xalqining shohi qildi. Xudo u haqda shunday degan edi: «Essay oʻgʻli Dovudni Oʻzimning koʻnglimga mos deb topdim. Dovud Mening hamma xohishlarimni bajo qiladi.»[154]

²³Xudo bergan va’dasiga muvofiq, Dovud naslidan Isoni Isroil xalqiga najotkor qilib yubordi.

²⁴Iso xizmatini boshlamasdan oldin, Yahyo butun Isroil xalqiga, gunohlaringizdan qaytinglar, suvga choʻminglar, deb va’z qildi.

²⁵Yahyo xizmatini yakunlayotib: «Sizlar meni kim deb bilasizlar? Men va’da qilingan Zot emasman. U mendan keyin keladi. Men Uning choriqlarini yechib qoʻyishga ham arzimayman», degan edi[155].

²⁶Ey birodarlarim, Ibrohim avlodlari! Ey Xudodan qoʻrqadigan boshqa xalqlar! Najot haqidagi bu xabar bizga berilgan.

²⁷Ammo Quddus aholisi va ularning hukmdorlari Isoning kimligini tanimadilar. Garchi ular har Shabbat kuni oʻqilayotgan paygʻambarlarning soʻzlarini eshitsalar — da, paygʻambarlar Iso haqida yozganini ular tushunmadilar. Isoni oʻlimga mahkum qilib, paygʻambarlarning bashoratlarini amalga oshirdilar.

²⁸Oʻlimga mahkum qilish uchun ular sabab topa olmagan boʻlsalar ham, Pilatdan[156] Uni oʻldirishni talab qildilar.

²⁹U toʻgʻrida yozilgan har bir narsani amalga oshirganlaridan keyin, jasadini yogʻochdan[157] tushirib, qabrga qoʻydilar.

³⁰Ammo Xudo Uni oʻlikdan tiriltirdi.

³¹Bir necha kun U Jaliladan Quddusga Oʻzi bilan kelganlarga zohir boʻlib turdi. Hozir ular Isroil xalqiga guvohlik beryaptilar.

³²Barnabo bilan men esa bu Xushxabarni sizlarga e’lon qilmoqdamiz: Xudo Isoni tiriltirdi! Shu orqali ota — bobolarimizga bergan va’dasini ularning farzandlari boʻlmish bizlar uchun bajardi. Bu haqda Zaburning ikkinchi sanosida shunday yozilgan: «Sen Mening Oʻgʻlimsan, Bugun Men Senga Ota boʻldim.»[158]

³³

³⁴Axir, Xudo, Uni oʻlikdan tiriltiraman, Uni qabrda chiritmayman, deb va’da bergan edi. U shunday degan edi: «Dovudga va’da qilgan tabarruk barakalarni sizlarga beraman.»[159]

³⁵Boshqa bir sanoda bu yanada toʻliqroq tushuntirilgan: «Taqvodoringni[160] qabrda chiritmaysan.»[161]

³⁶Darvoqe, Dovud oʻz vaqtida Xudoning maqsadi uchun xizmat qilgan edi. Dovud vafot etgach, ota — bobolari yoniga dafn qilindi. Uning tanasi qabrda chiridi.

³⁷Ammo Xudo tiriltirgan Isoning tanasi chirimadi.

³⁸Shuning uchun, ey birodarlarim, eshitinglar! Gunohlarimiz Iso orqali kechirilishini biz sizlarga e’lon qilmoqdamiz.

³⁹Isoga ishongan har bir kishi hamma gunohlaridan U orqali oqlanadi. Musoning qonuni orqali esa oqlanib boʻlmaydi.

⁴⁰Ehtiyot boʻlinglar, toki paygʻambarlar aytgan quyidagi soʻzlar boshingizga tushmasin:

⁴¹«Qaranglar, ey mazaxchilar! Hayratda qolib oʻlinglar! Sizning davringizda Men shunday bir ish qilamanki, Eshitsangiz quloqlaringizga ishonmaysizlar.»[162]”

⁴²Pavlus bilan Barnabo sinagogadan chiqar ekanlar, xalq ularga: “Kelgusi Shabbat kuni ham shu narsalar toʻgʻrisida gapirib bersangizlar”, deb iltimos qildilar.

⁴³Sinagogadagi yigʻindan keyin xalq tarqaldi. Pavlus bilan Barnaboga koʻplab yahudiylar va yahudiy diniga kirgan[163] taqvodorlar ergashdilar. Pavlus bilan Barnabo ularga, Xudoning marhamati ostida yashashni davom ettiringlar, deb dalda berdilar.

⁴⁴Keyingi Shabbat kuni ham deyarli butun shahar Rabbimiz Iso haqidagi xabarni eshitish uchun yigʻildi.

⁴⁵Yahudiylar shunchalik koʻp odamni koʻrib, qattiq hasad qila boshladilar. Pavlusning aytganlariga qarshi chiqib, uni haqoratladilar.

⁴⁶Shunda Pavlus bilan Barnabo ikkovi jasorat bilan shunday dedilar: — Xudoning kalomini birinchi navbatda sizlarga bildirishimiz kerak edi. Ammo sizlar Xudoning kalomini rad qildingizlar va oʻzlaringizni abadiy hayotga noloyiq deb bildingizlar. Shuning uchun biz gʻayriyahudiylarning oldiga ketyapmiz.

⁴⁷Egamiz bizga shunday amr bergan edi: “Yerning chetigacha najotni olib boringlar deb, Men sizlarni gʻayriyahudiylarga nur qilaman.”[164]

⁴⁸Gʻayriyahudiylar bu gapni eshitib, xursand boʻldilar. Ular Rabbimiz Iso haqidagi xabarni izzat — hurmat bilan qabul qildilar. Abadiy hayot uchun tanlanganlarning hammasi imonga keldi.

⁴⁹Shunday qilib, Rabbimiz Iso haqidagi xabar yurt boʻylab yoyilib boraverdi.

⁵⁰Ammo yahudiylar shaharning yuqori martabali, Xudodan qoʻrqadigan[165] ayollarini va e’tiborli erkaklarini qayrab, Pavlus bilan Barnaboni ta’qib qilib, ularni yurtdan quvib chiqarishga undadilar.

⁵¹Havoriylar esa ogohlantirish tariqasida oyoqlarining changini qoqib[166], Ikoniya shahriga ketdilar.

⁵²Antioxiyadagi shogirdlar sevinch va Muqaddas Ruhga toʻlib boraverdilar.