Read Uzbek Muqaddas Kitob Havoriylar 27 Bible Online

Havoriylar 27 - Uzbek Muqaddas Kitob bible

Havoriylar 27

¹Bizni[279] dengiz orqali Italiyaga[280] joʻnatishga qaror qildilar. Shundan keyin ular Pavlusni va boshqa ba’zi mahbuslarni Imperiya qoʻshinidagi Yuliyus degan Rim yuzboshisiga topshirdilar.

²Hammamiz Adramittion shahridan kelgan kemaga oʻtirdik. Kema Asiya viloyatining bandargohlariga[281] endi joʻnamoqchi boʻlib turgan ekan. Biz yoʻlga tushdik. Salonikadan kelgan Makedoniyalik Aristarxus degan odam bizga hamroh boʻldi.

³Ertasi kuni biz Sidon shahriga yetib keldik. Yuliyus Pavlusga yaxshi munosabatda boʻldi, shuning uchun doʻstlari oldiga borishga va kerakli narsalarni olishga ijozat berdi.

⁴Biz u yerdan joʻnab ketdik. Shamol bizga qarshi tomondan esayotgani uchun Kipr orolini panalab suzib oʻtdik.

⁵Soʻng Kilikiya va Pamfiliya viloyatlarining janub tomonidan suzib, Likiya viloyatidagi Mura shahriga keldik.

⁶Yuzboshi u yerda Iskandariyadan Italiyaga suzib ketadigan kemani topdi va bizni unga oʻtqazdi.

⁷Biz bir necha kun sekin suzib, nihoyat qiyinchiliklar bilan Knidus shahriga yetib keldik. Shamol bizga qarshi esayotgani uchun Salmona yarim orolining yonidan oʻtib, Krit orolini panalab suza boshladik.

⁸Orolning qirgʻogʻi boʻylab mashaqqatlar bilan Goʻzal bandargohlar degan joyga yetib keldik. Bu joy Laseya shahri yaqinida joylashgan.

⁹Biz ancha vaqt oʻsha yerda qoldik. Hatto Poklanish kuni[282] ham oʻtdi, suzish xavfli boʻlib qoldi. Pavlus kemachilarga maslahat berdi:

¹⁰— Doʻstlar! Koʻrib turibman, bu yerdan suzib ketadigan boʻlsak, nafaqat yukimiz va kemamiz, balki jonimiz ham xavf ostida qoladi, ogʻir halokatga uchraymiz.

¹¹Lekin yuzboshi Pavlusning maslahatiga quloq solmay, kema dargʻasi va kema egasining gapiga kirdi.

¹²Qishni oʻtkazish uchun bandargoh yaxshi sharoitga ega emas edi. Shuning uchun deyarli hamma u yerdan dengizga chiqishga, qanday qilib boʻlsa ham Finiksga yetib olib, qishni oʻsha yerda oʻtkazishga rozi edi. Finiks Krit orolidagi bandargoh boʻlib, qattiq qish shamollaridan panada edi[283].

¹³Janubdan mayin shabada esa boshlaganda, ular: “Niyatimiz amalga oshadigan boʻldi”, deb oʻyladilar. Shuning uchun ular langarni koʻtarib, Krit oroli boʻylab, qirgʻoqqa yaqin suza boshladilar.

¹⁴Ammo koʻp oʻtmay orol tomondan nihoyatda kuchli boʻron koʻtarildi. Bu “Shimoli — sharq” boʻroni deb aytilardi.

¹⁵Boʻron kemaga shunday urildiki, natijada kema shamolga qarshi suzolmay qoldi. Shundan keyin oʻzimizni toʻlqinlarga topshirib, shamol yoʻnalishi boʻylab suzib ketdik.

¹⁶Biz Kavda[284] degan orolchani panalab oʻtdik. Kemaning qayiqchasini zoʻrgʻa ushlab qoldik.

¹⁷Dengizchilar qayiqni yuqoriga koʻtarib oldilar. Keyin esa kema parchalanib ketmasin deb, uni ostidan arqonlar bilan mahkam bogʻladilar. Ular: “Surtis[285] atroflarida qumga oʻtirib qolmasak edi”, deb qoʻrqib, tezlikni kamaytiradigan langarni[286] tushirdilar va kemani shamol yoʻnalishiga qoʻyib berdilar.

¹⁸Quturgan boʻron davom etardi. Ertasi kuni ular kemadan yuklarni uloqtira boshladilar.

¹⁹Uchinchi kuni esa oʻz qoʻllari bilan kemaning asbob — uskunalarini dengizga otdilar.

²⁰Bir necha kun biz na quyoshni, na yulduzlarni koʻrdik. Boʻron quturgani sari, qutulishimizga boʻlgan umid soʻnib borardi.

²¹Hech kim uzoq vaqt biron narsa tanovul qilmadi. Shunda Pavlus ularning oʻrtasiga chiqib, shunday dedi: — Doʻstlar! Agar mening gaplarimga quloq solib, Kiprdan ketmaganlaringizda edi, biz mana shu zararga va ogʻir halokatlarga duchor boʻlmasdik.

²²Endi sizlarga maslahatim shu: dadil boʻlinglar! Oramizdan hech kim nobud boʻlmaydi, faqat kemadan mahrum boʻlamiz, xolos.

²³Men mansub boʻlgan va men sajda qiladigan Xudoyim oʻtgan kuni oldimga Oʻz farishtasini yubordi.

²⁴Farishta menga shunday dedi: “Qoʻrqma, Pavlus, sen Qaysar[287] huzurida boʻlishing kerak. Sen bilan birga kemada suzib ketayotganlarga Xudo hayot bagʻishladi.”

²⁵Shuning uchun, doʻstlar, dadil boʻlinglar, chunki Xudoga ishonaman: hammasi menga aytilganiday boʻladi.

²⁶Biz biron orolga albatta tushamiz.

²⁷Oʻn toʻrtinchi kuni kechasi biz Oʻrta yer dengizida[288] shamol yoʻnalishi boʻylab suzayotgan edik. Taxminan tun yarmida dengizchilar quruqlikka yaqinlashib qolganimizni payqab qoldilar.

²⁸Ular chuqurlikni oʻlchagan edilar, 20 quloch chiqdi. Bir oz nariroqni oʻlchagan edilar, 15 quloch[289] chiqdi.

²⁹Ular: “Kema qoyalarga borib uriladi”, deb qoʻrqib ketganlari uchun kemaning ortidan toʻrtta langarni tushirdilar va tezroq tong otsin, deb Xudoga astoydil iltijo qildilar.

³⁰Shu orada dengizchilarning ba’zilari kemadan qochib chiqishga urindilar. Ular qayiqni suvga tushirib, oʻzlarini xuddi kemaning old tomonidan langar tushirmoqchi boʻlganday koʻrsatdilar.

³¹Pavlus yuzboshi bilan askarlarga shunday dedi: — Bu odamlar kemada qolmas ekanlar, bilib qoʻyinglar, sizlar ham oʻzlaringizni qutqara olmaysizlar.

³²Askarlar qayiq bogʻlangan arqonni kesdilar va qayiqni suvga tushirib yubordilar.

³³Tong otishi bilan, Pavlus ulardan tamaddi qilib olishlarini iltimos qildi: — Bugun oʻn toʻrt kundirki, sizlar xavotirlikda boʻlib, hech narsa yemadingizlar.

³⁴Yolvoraman: bir oz tamaddi qilib olinglar, bu tirik qolishingiz uchun kerak. Boshingizdan biron tola soch ham tushmaydi.

³⁵Pavlus shu soʻzlarni aytib boʻlgach, nonni oldi va hammaning koʻz oʻngida Xudoga shukrona aytdi. Soʻngra nonni sindirib, yeya boshladi.

³⁶Boshqalar ham dadillanib, ovqatlana boshladilar.

³⁷Kemada jami 276 kishi bor edi.

³⁸Ular toʻyib olgach, bugʻdoyning hammasini dengizga tashlab, kemani yengillashtirdilar.

³⁹Tong otganda, dengizchilar qirgʻoqni taniy olmadilar. Ammo qirgʻoqdagi qumli qoʻltiqni payqadilar. Agar imkoni boʻlsa, kemani oʻsha yerda qirgʻoqqa toʻxtatamiz, deb qaror qildilar.

⁴⁰Soʻng langarlarni kesib, dengizga tushirib yubordilar. Ayni paytda eshkaklarni mahkam bogʻlab turgan arqonlarni yechdilar. Shundan keyin oldingi yelkanni shamolga qaratib, qirgʻoqqa suzib ketdilar.

⁴¹Lekin kema sayoz joyga urilib, qumga oʻtirib qoldi. Oqibatda kemaning old qismi qumga tiqilib, qimirlamay qoldi. Kemaning orqa qismi esa toʻlqinlar shiddatidan parcha — parcha boʻlib ketdi.

⁴²Shunda askarlar: “Mahbuslar suzib, qutulib ketmasin”, deya ularni oʻldirmoqchi boʻldilar.

⁴³Ammo yuzboshi Pavlusni qutqarmoqchi boʻlib, askarlarni bu niyatlaridan qaytardi. Ularga shunday buyruq berdi: “Suzishni biladiganlar birinchi boʻlib kemadan sakrasin va qirgʻoqqa suzib borsin,

⁴⁴qolganlar esa taxtalarni yoki kemaning biron siniq boʻlagini olib, ularning ortidan ergashsinlar.” Shu yoʻsin hammalari eson — omon qirgʻoqqa yetib oldilar.