Read Uzbek Muqaddas Kitob Havoriylar 5 Bible Online

Havoriylar 5 - Uzbek Muqaddas Kitob bible

Havoriylar 5

¹Xanoniyo degan bir odam xotini Sapfira bilan kelishib, mulkidan bir qismini sotdi.

²Xanoniyo pulning bir qismini oʻziga olib qoldi. Xotini bu haqda bilardi. Xanoniyo pulning qolganini havoriylarga olib borib berdi.

³Butrus undan soʻradi: — Xanoniyo, nimaga shaytonga qalbingdan joy berib, Muqaddas Ruhga yolgʻon gapirding? Yerning pulidan bir qismini olib qolding — ku!

⁴Mulkingni sotmasingdan oldin, u seniki edi, sotganingdan keyin ham, pul seniki edi. Bunday ish qilishga qanday jur’at etding?! Sen odamlarga emas, balki Xudoga yolgʻon gapirding!

⁵Xanoniyo bu soʻzlarni eshitishi bilanoq yerga yiqilib jon berdi. Bu voqeani eshitganlarning hammasi qattiq vahimaga tushib qoldi.

⁶Yigitlar kelib, uning jasadini kafanladilar, keyin uni olib chiqib, dafn qildilar.

⁷Uch soatlardan keyin Xanoniyoning xotini keldi. Yuz bergan hodisadan u bexabar edi.

⁸Butrus ayoldan soʻradi: — Menga ayt — chi, sen bilan ering yerlaringizni falon narxga sotdingizlarmi? — Ha, oʻshancha narxga sotdik, — deb javob berdi ayol.

⁹Shunda Butrus ayolga dedi: — Nima uchun sizlar Egamizning Ruhini sinashga qaror qildingizlar? Ana, eringni dafn qilgan odamlar eshikdan kirib kelishyapti. Endi ular seni ham olib chiqadilar.

¹⁰Shu zahoti ayol ham yiqildi — yu, jon berdi. Yigitlar kirib kelib koʻrdilarki, ayol jon beribdi. Ular ayolni ham olib borib, erining yoniga dafn qildilar.

¹¹Bu voqeani eshitgan odamlar va butun jamoat[53] vahimaga tushib qoldi.

¹²Havoriylar xalq orasida koʻplab moʻjizalar va ajoyibotlar koʻrsatardilar. Hamma imonlilar Sulaymon ayvonida[54] yigʻilishardi.

¹³Xalq ularga gʻoyat hurmat koʻrsatar, begonalardan hech kim ularga qoʻshilishga jur’at qilolmasdi.

¹⁴Ammo Rabbimiz Isoga imon keltirib, jamoatga qoʻshilgan erkagu ayollar soni tobora koʻpayib boraverdi.

¹⁵Odamlar: “Butrus yoʻldan oʻtayotganda, uning soyasi bularning ustiga tushsin”, deb xastalarni koʻchalarga olib chiqishardi. Ularni chorpoyalarga, toʻshaklarga yotqizib qoʻyishardi.

¹⁶Bir talay olomon ham Quddus atrofidagi qishloqlardan keldi. Ular ham xasta, yovuz ruhlardan azob chekayotganlarni olib kelgan edilar. Xastalarning hammasi shifo topdi.

¹⁷Shunda sadduqiy mazhabidan boʻlgan oliy ruhoniy va uning barcha sheriklari havoriylarga qahrini sochdilar.

¹⁸Ular havoriylarni hibsga olib, davlat qamoqxonasiga tashladilar.

¹⁹Ammo tunda Egamizning bir farishtasi qamoqxona eshigini ochdi, havoriylarni tashqariga olib chiqib, shunday dedi:

²⁰— Boringlar, Ma’badda turib, bu yangi hayot toʻgʻrisidagi xabarni odamlarga aytinglar.

²¹Havoriylar bu gapni eshitib, azonda Ma’bad hovlisiga kirdilar va odamlarga ta’lim bera boshladilar. Oliy ruhoniy va uning yordamchilari Ma’badga keldilar va Oliy kengashni, ya’ni hamma Isroil yoʻlboshchilarini chaqirtirdilar. Havoriylarni olib kelish uchun qamoqxonaga odam yubordilar.

²²Ma’bad mirshablari borib, qamoqxonada havoriylarni topa olmadilar. Ular qaytib kelib, xabar berdilar:

²³— Borsak, qamoqxona mahkam qulflangan, soqchilar eshik oldida turishgan ekan. Ammo eshiklarni ochib ichkariga kirganimizda, ichkarida hech kimni topa olmadik.

²⁴Ma’bad mirshabboshisi[55] va bosh ruhoniylar bu soʻzlarni eshitib, havoriylarga nima boʻldi ekan, deb hayron boʻldilar.

²⁵Shu payt bir odam kelib, xabar berdi: — Sizlar qamoqqa tashlagan odamlar Ma’bad hovlisida turibdilar, odamlarga ta’lim beryaptilar.

²⁶Mirshabboshi bilan mirshablar borib, havoriylarni hibsga oldilar, ammo zoʻrlik qilmadilar. “Odamlar bizni toshboʻron qilmasin”, deb qoʻrqdilar.

²⁷Ular havoriylarni olib kelib, Oliy kengash oldida turgʻizib qoʻydilar. Oliy ruhoniy ularga shunday dedi:

²⁸— Biz sizlarga, bu Odamning nomi bilan ta’lim bermanglar, deb qat’iy taqiqlamaganmidik?! Sizlar esa butun Quddus boʻylab ta’limotingizni yoyib yuboribsiz! Bu Odamning qonini bizning gardanimizga yuklayapsizlar!

²⁹Butrus bilan havoriylar shunday javob berdilar: — Biz insonga emas, Xudoga itoat etishimiz lozim.

³⁰Sizlar Isoni yogʻochga[56] mixlab oʻldirgan edingizlar, ota — bobolarimizning Xudosi esa Uni tiriltirdi.

³¹Xudo Isoni yuksaltirib, Oʻzining oʻng tomoniga oʻtqazdi[57]. Isroil xalqi tavba qilsin, ularning gunohlari kechirilsin deb, Xudo Isoni Sarvar va Najotkor qilib tayinladi.

³²Biz bularga guvohmiz, Muqaddas Ruh ham guvohdir. Xudo Muqaddas Ruhni Unga itoat etadiganlarga in’om qilgan.

³³Oliy kengash bu gaplarni eshitib, gʻazabga mindi, havoriylarni oʻldirmoqchi boʻldi.

³⁴Oliy kengashda xalqning hurmatiga sazovor boʻlgan bir Tavrot tafsirchisi bor edi. Uning ismi Gamaliyol boʻlib, u farziylardan[58] edi. Gamaliyol oʻrnidan turib, havoriylarni qisqa vaqtga tashqariga olib chiqishlarini buyurdi.

³⁵Shundan keyin u Oliy kengashga dedi: — Ey, Isroil yoʻlboshchilari, bu odamlarni biron narsa qilmoqchi boʻlsangiz, ehtiyot boʻlinglar.

³⁶Esingizda boʻlsa, bir qancha vaqt oldin Fevdas degan odam buyuklikka da’vo qilgandi. Hatto toʻrt yuztacha odam unga ergashdi. Ammo Fevdas oʻldirildi, uning izdoshlari tarqalib, yoʻq boʻlib ketdi.

³⁷Shundan keyin aholini roʻyxatga olish paytida paydo boʻlgan Jalilalik Yahudo bir qancha odamni ortidan ergashtirdi. U ham halok boʻldi, unga ergashganlarning hammasi tarqalib ketdi.

³⁸Shu bois sizlarga aytyapman: bu odamlarga qarshi biron harakat qila koʻrmanglar. Ularni oʻz holiga qoʻyinglar! Ularning rejalari va qilayotgan ishlari insonniki boʻlsa, bu ishlari barham topadi.

³⁹Agar Xudodan boʻlsa, sizlar ularni magʻlub qila olmaysizlar. Yana oʻzlaringiz Xudoga qarshi jang qilayotgan boʻlib qolmanglar.

⁴⁰Shunday qilib, Oliy kengash Gamaliyolning maslahatiga rozi boʻldi. Ular havoriylarni chaqirib, qamchi bilan savalatdilar, “Hech qachon Isoning nomi bilan gapirmaysizlar”, deb buyruq berib, qoʻyib yubordilar.

⁴¹Havoriylar Oliy kengash huzuridan xursand boʻlib chiqdilar, chunki ular “Xudo bizni Isoning nomi uchun haqoratlanishimizga loyiq hisobladi”, der edilar.

⁴²Ular har kuni Ma’bad hovlisida va odamlarning uylarida ta’lim berardilar. Isoning Masih ekani toʻgʻrisidagi Xushxabarni va’z qilishda davom etaverdilar.