Read Uzbek Muqaddas Kitob Ibroniylar 11 Bible Online

Ibroniylar 11 - Uzbek Muqaddas Kitob bible

Ibroniylar 11

¹Imon — umid qilingan narsalarning amalga oshishiga ishonish, koʻrinmaydigan narsalarga amin boʻlish demakdir.

²Imon tufayli ota — bobolarimiz Xudoning maqtoviga sazovor boʻldilar.

³Imon tufayli biz koinot Xudoning kalomi bilan yaratilganini anglab olamiz, koʻrinadigan moddalar koʻrinmaydigan voqelikdan vujudga kelganini bilamiz.

⁴Imoni tufayli Hobil[82] Xudoga, Qobildan koʻra, yaxshiroq qurbonlikni keltirdi. Xudo Hobilning qurbonligidan mamnun boʻlib, Hobilni imoni tufayli solih kishi deb bildi. Hobil oʻlgan boʻlsa ham, uning imoni hanuz bizga namuna boʻlib xizmat qilyapti.

⁵Imoni tufayli Xanoʻx[83] oʻlmadi. U tiriklayin osmonga koʻtarilib ketdi. Xanoʻx birdaniga gʻoyib boʻlib qolgandi, chunki Xudo uni olib ketgan edi. Muqaddas bitiklarda aytilishicha, Xudo Xanoʻxni olib ketmasdan oldin ham undan mamnun edi.

⁶Ishonmagan odam hech qachon Xudoni mamnun qila olmaydi. Axir, Xudoga sajda qilayotgan har kim Xudoning borligiga ishonishi kerak, Xudoga yuz burganlarga Xudoning Oʻzi mukofot berishiga u amin boʻlishi kerak.

⁷Imoni tufayli Nuh[84] oilasini qutqarish uchun kema qurgandi. U misli koʻrilmagan kulfat haqidagi Xudoning ogohlantirishlarini eshitib, Xudodan qoʻrqib, Unga quloq solgandi. Qilgan bu ishi bilan u Xudoning butun dunyo ustidan chiqargan hukmini e’lon qildi. Xudo uni imoni tufayli solih kishi deb bildi.

⁸Imoni tufayli Ibrohim[85] Xudoga itoat qildi. Xudo unga: “Men senga mulk qilib beradigan yerga bor”, deb buyurganda, Ibrohim qayerga ketayotganini bilmasdan yoʻlga tushdi.

⁹Imoni tufayli u Xudo va’da qilgan yerda oʻrnashdi, musofir boʻlib, chodirlarda yashadi. Uning oʻgʻillari Is’hoq va Yoqub ham u kabi kun kechirishdi, chunki Xudo ularga ham xuddi oʻsha va’dani bergandi.

¹⁰Nega Ibrohim bunday qildi? Chunki u Xudo tomonidan loyihalashtirilgan va qurilgan, poydevori mustahkam, boqiy shaharni kutayotgan edi.

¹¹Oʻzi qarib ketgan, xotini Sora esa bepusht boʻlganiga qaramay, Ibrohim imoni tufayli farzand koʻrdi[86]. Chunki farzandni va’da qilgan Xudo sadoqatli ekaniga u ishonardi.

¹²Shuning uchun bir oyogʻi goʻrda boʻlgan bu bitta odamdan osmondagi yulduzlarday, dengiz qirgʻogʻidagi qumday son — sanoqsiz nasl kelib chiqdi.

¹³Ibrohim, Is’hoq va Yoqub olamdan oʻtdilar, ammo Xudo bergan va’dasini bajarishiga ular ishonardilar. Ular Xudo va’da qilgan yurtga erishmadilar, ammo oʻsha yurtni uzoqdan koʻrib, xursand boʻlgan edilar. Ular bu dunyoda kelgindi va musofir ekanliklarini ochiqchasiga tan oldilar.

¹⁴Musofirligini tan olgan odamlar oʻzlarining haqiqiy vatanini qoʻmsayotganini koʻrsatadilar.

¹⁵Bordi — yu, ular kelib chiqqan yurtini qoʻmsagan boʻlganlarida edi, u yerga qaytib borish uchun ilojini topgan boʻlar edilar.

¹⁶Aslida ular yaxshiroq yurtni, ya’ni samoviy vatanni qoʻmsayotgan edilar. Shuning uchun Xudo Oʻzini ularning Xudosi deb atashdan or qilmaydi. Xudo hatto ular uchun bir shahar hozirlagan edi.

¹⁷Xudo Ibrohimni sinovdan oʻtkazayotganda[87], Ibrohim oʻz imoni tufayli oʻgʻli Is’hoqni qurbonlikka olib bordi. Garchi Xudo unga: “Men senga va’da qilgan nasling Is’hoq orqali kelib chiqadi”[88], — deb va’da bergan boʻlsa — da, u yagona oʻgʻlini qurbonlik qilishga tayyor edi.

¹⁹Demak, Xudo hatto oʻliklarni ham tiriltirishga qodir ekanligiga Ibrohim ishonardi. Shuning uchun Xudo Is’hoqni Ibrohimga tiriklayin qaytarib berdi. Is’hoq oʻlikdan tiriladigan hamma odamlarning ramzi boʻlib xizmat qiladi.

²⁰Imoni tufayli Is’hoq[89] oʻz oʻgʻillari Yoqub va Esovni duo qildi. Kelajakda duolari amalga oshishiga u ishongandi.

²¹Imoni tufayli Yoqub[90] ham Yusufning oʻgʻillarini birma — bir duo qildi. U olamdan koʻz yumayotganda ham, oʻz hassasiga suyanganicha, Xudoga sajda qildi[91].

²²Imoni tufayli Yusuf[92] Isroil xalqining Misrdan chiqib ketishi toʻgʻrisida bashorat qildi. U oʻsha paytda oʻlim toʻshagida yotgan boʻlib: “Mening suyaklarimni oʻzlaringiz bilan bu yerdan olib ketinglar”, deb vasiyat qilgandi.

²³Imoni tufayli Musoning ota — onasi[93] yangi tugʻilgan Musoni uch oy yashirishdi. Ular chaqaloqning chiroyli ekanligini koʻrib, fir’avnning farmonidan qoʻrqishmadi.

²⁴Muso[94] voyaga yetganda imoni tufayli fir’avn qizining oʻgʻli deb atalishni rad etdi.

²⁵U gunoh qilib, vaqtinchalik huzur — halovatda yashashdan koʻra, Xudoning xalqi bilan birga azob — uqubat chekishni oʻziga ravo koʻrdi.

²⁶U kelajakdagi mukofotni koʻzlagani uchun Masihni deb xoʻrlanishni Misrning xazinalaridan afzal deb bildi.

²⁷Imoni tufayli Muso Misrni tark etdi. U fir’avnning gʻazabidan qoʻrqmadi. Goʻyo koʻrinmas Xudoni koʻrgandek, tanlagan yoʻlidan qaytmadi.

²⁸Imoni tufayli u Isroil xalqiga Fisih[95] qoʻzilarini soʻyishni buyurdi. Soʻng qoʻzilarning qonini eshiklar kesakilariga[96] sepishni buyurdi. Bundan maqsadi Isroil xalqining toʻngʻich oʻgʻillarini Azroildan asrab qolish edi.

²⁹Imoni tufayli Isroil xalqi Qizil dengizdan[97] xuddi quruqlikdan oʻtayotgandek kechib oʻtdi. Misrliklar ham oʻtmoqchi boʻlishdi, ammo choʻkib ketishdi.

³⁰Isroil xalqi yetti kun Yerixo shahri[98] devorlari atrofida aylanib boʻlgandan keyin, ularning imoni tufayli shahar devorlari qulab tushdi.

³¹Imoni tufayli fohisha Rahoba[99] halok boʻlmadi. U aygʻoqchilarga mehmondoʻstlik qilgani uchun Xudoga itoat qilmagan hamshaharlari bilan birga oʻlmadi.

³²Yana kimni misol qilib keltiray?! Gidoʻn, Baraq, Shimshoʻn, Yiftox, Dovud, Shomuil[100] va boshqa paygʻambarlar haqida hikoya qilish uchun vaqtim yetarli emas.

³³Imoni tufayli ular shohliklarni bosib oldilar, davlatni adolat bilan boshqardilar va Xudo bergan va’dalarga erishdilar. Sherlarning[101] jagʻlarini yopdilar,

³⁴lovullagan olovni[102] oʻchirdilar va qilich tigʻidan omon qoldilar. Holdan toygan paytlarida kuchga toʻldilar, jangda bahodirlik koʻrsatdilar va oʻzga yurt lashkarlarini tor — mor qildilar.

³⁵Ayollar[103] marhum qarindoshlarini tirilgan holda qaytarib oldilar. Boshqalar esa imoni tufayli qiynoqlarni boshdan kechirdilar. Ular Xudodan voz kechib, oʻlimdan qutulishlari mumkin edi. Ammo ular bunday qilmadilar, chunki a’loroq narsani, ya’ni abadiy hayot uchun tirilishni umid qilgan edilar.

³⁶Ulardan ba’zilari haqoratu kaltaklarga chidadilar, ba’zilari zanjirband boʻlib, zindonlarda yotdilar.

³⁷Ularni toshboʻron qildilar[104], tanalarini arralab ikkiga boʻldilar[105], qilichdan oʻtkazdilar. Ular qoʻy va echki poʻstinlarini kiyib, sarson — sargardon boʻldilar, muhtojlikda yashadilar, zulm ostida qoldilar, xor boʻldilar.

³⁸Ular choʻl — sahrolarda, togʻ — toshlarda daydib yurdilar, gʻorlarda, yerning kavaklarida yashirindilar. Aslida dunyo ularning tirnogʻiga ham arzimas edi!

³⁹Ular imoni tufayli Xudoning maqtoviga sazovor boʻldilar. Shunday boʻlsa — da, Xudoning va’dasiga erishmadilar.

⁴⁰Xudoga sodiq qolgan bu odamlarni Xudo biz bilan birga barkamol qilishni istadi. Chunki U bizni ham oʻylagan holda a’loroq rejani tayyorlab qoʻygandi.