Read Uzbek Muqaddas Kitob Vahiy 11 Bible Online

Vahiy 11 - Uzbek Muqaddas Kitob bible

Vahiy 11

¹Menga oʻlchash uchun bir qamish berildi, soʻng shunday deb aytildi: “Bor, Xudoning Ma’badini va qurbongohni oʻlchab chiq. U yerda sajda qiluvchilarni sanagin.

²Ma’badning tashqi hovlisini esa qoldir, uni oʻlchama. Chunki u yer butparastlarga berilgan. Ular muqaddas shaharni[54] 42 oy oyoq osti qiladilar.

³Men ikki shohidimga qudrat beraman. Ular egnilariga qanor kiyib[55], 1260 kun[56] davomida va’z qiladilar.

⁴Bu ikki shohid — butun dunyo Egasining huzurida turgan ikkita zaytun daraxti va ikkita chiroqpoyadir.

⁵Bordi — yu, birontasi ularga ozor yetkazmoqchi boʻlsa, ularning ogʻzidan olov chiqib, oʻsha dushmanni yeb bitiradi. Ularga ozor berishni istaganlar shu yoʻsinda halok boʻladi.

⁶Bu ikki shohid va’z qiladigan kunlarda yomgʻir yogʻmasligi uchun Xudo ularga osmonni berkitish qudratini bergan. Ularga yana suvni qonga aylantirish va yer yuzini istagan vaqtlarida turli baloyu ofatlarga yoʻliqtirish qudrati berildi.

⁷Ular shahodat berib boʻlganlaridan keyin, tubsiz chuqurlikdan chiqqan bir maxluq[57] ular bilan jang qiladi, ularni yengib, oʻldiradi.

⁸Ularning jasadlari buyuk shaharning[58] koʻchasida yotadi. Shohidlarning Rabbiysi Iso ham oʻsha shaharda xochga mixlangan edi. Oʻsha shaharning ramziy nomi Sadoʻm va Misrdir[59].

⁹Barcha elu qabilalar, millatu xalqlardan boʻlgan odamlar uch yarim kun davomida ularning jasadlarini tomosha qiladilar. Ularni dafn etishga ruxsat berishmaydi.

¹⁰Yer yuzida yashayotganlar shohidlarning oʻlimidan sevinib xursandchilik qilishadi. Bir — birlariga hadyalar yuborishadi. Chunki bu ikkala paygʻambar yer yuzida yashovchilarga koʻp azob bergan edi.”

¹¹Ammo uch yarim kundan keyin ikkala paygʻambarning vujudiga Xudoning hayot nafasi kirdi. Shunda ular oyoqqa turdilar. Ularni koʻrganlarning hammasini qattiq vahima bosdi.

¹²Ikki paygʻambar samodan kelgan baland bir ovozning: “Bu yoqqa chiqinglar!” — deganini eshitishdi, shunda ular dushmanlarining koʻz oʻngida bulut ichida samoga koʻtarilishdi.

¹³Oʻsha zahoti shiddatli zilzila yuz berdi. Shaharning oʻndan bir qismi quladi. Zilzilada yetti ming kishi nobud boʻldi. Qolganlari esa vahimaga tushib, Samoviy Xudoni ulugʻlashdi.

¹⁴Ikkinchi halokat oʻtdi. Mana, uchinchi halokat tez yaqinlashyapti.

¹⁵Yettinchi farishta karnayini chaldi. Samoda baland ovozlar yangradi. Ular shunday deb aytayotgan edilar: “Endi bu dunyo hukmronligi Egamizga va Uning Masihiga tegishlidir. Ular abadulabad hukmronlik qilishadi.”

¹⁶Shunda Xudoning huzuridagi oʻz taxtlarida oʻtirgan yigirma toʻrt nafar oqsoqol yuz tuban yerga muk tushdilar. Ular Xudoga sajda qilib dedilar:

¹⁷“Yo Qodir Xudo — Egamiz! Sen bor boʻlgansan, hozir ham borsan[60]. Biz Senga tashakkurlar aytamiz. Axir, Sen buyuk qudratingni namoyon etding, Hukmronlik qila boshlading.

¹⁸Xalqlar Sendan gʻazablangandi, Endi Sen ham gʻazabga minding. Endi vaqti keldi oʻliklarni hukm qilishga, Paygʻambar qullaringni, azizlaringni mukofotlashga, Sendan qoʻrqqan kattayu kichikni taqdirlashga. Yerni vayron qilganlarni vaqti keldi xonavayron qilishga!”

¹⁹Soʻng Xudoning samodagi Ma’badi ochildi. Ma’badda Xudoning Ahd sandigʻi koʻrindi[61]. Oʻshanda chaqmoq chaqib, momaqaldiroqning gulduros sadolari yangradi, zilzila boshlandi, shiddatli doʻl yogʻdi.