Read Uzbek Muqaddas Kitob Vahiy 21 Bible Online

Vahiy 21 - Uzbek Muqaddas Kitob bible

Vahiy 21

¹Shundan keyin men yangi bir osmon va yangi bir yerni koʻrdim. Avvalgi yeru osmon gʻoyib boʻlgan edi, dengiz ham endi yoʻq edi.

²Men muqaddas shahar — yangi Quddusni koʻrdim. Quddus samodan, Xudo huzuridan tushib kelayotgan edi. U kuyovi uchun bezanib olgan kelinchakka oʻxshar edi.

³Men taxtdan baland bir ovoz kelganini eshitdim. Oʻsha ovoz dedi: “Xudoning maskani insonlar orasidadir! U endi odamlar orasida yashaydi, Ular Xudoning xalqi boʻladilar. Xudoning Oʻzi ular bilan birga boʻladi.

⁴Xudo ularning koʻzidagi har bir tomchi yoshni artib qoʻyadi. Endi oʻlim mavjud boʻlmaydi, Hech kim qaygʻurmaydi, yigʻlamaydi, azob chekmaydi. Zero, avvalgilar oʻtib ketdi.”

⁵Taxtda oʻtirgan Zot shunday dedi: “Mana, Men hammasini yangi qilib yaratyapman!” Keyin U menga dedi: “Bularni yozib qoʻy. Axir, bu soʻzlar ishonchli va toʻgʻridir!”

⁶Soʻng menga yana dedi: “Amalga oshdi! Ibtido va Intiho[101], Boshi va Poyoni Oʻzimman. Chanqaganga Men buloqdagi hayotbaxsh suvdan ichiraman. Buning evaziga u hech qanday toʻlov bermaydi.

⁷Gʻolib kelganlarga bu barakalar nasib boʻladi. Men uning Xudosi boʻlaman, u Mening oʻgʻlim boʻladi.

⁸Ammo qoʻrqoq, imondan qaytgan, iflos, qotil, buzuq, jodugar, butparast va hamma yolgʻonchilarning qismati olov va oltingugurt bilan yonayotgan koʻldadir. Bu ikkinchi oʻlimdir[102].”

⁹Shu payt men oxirgi yetti baloga toʻldirilgan yettita kosani ushlagan yetti farishtadan birini koʻrdim. U oldimga kelib, menga dedi: “Bu yoqqa kel! Men senga kelinni, Qoʻzining xotinini koʻrsataman.”

¹⁰Muqaddas Ruh meni qamrab oldi va farishta meni baland bir togʻning choʻqqisiga olib chiqdi. U menga samodan, Xudo huzuridan tushayotgan muqaddas shahar — Quddusni koʻrsatdi.

¹¹Shahar Xudoning ulugʻvorligiga toʻlib, qimmatbaho javohirday, billur kabi musaffo boʻlgan yashma toshiday yarqirardi.

¹²Qalin va baland devor bilan oʻralgan bu shaharning oʻn ikki darvozasi bor edi. Har bir darvozani bittadan farishta qoʻriqlardi. Darvozalarda Isroil xalqining oʻn ikki qabilasi nomlari yozilgandi.

¹³Darvozalarning uchtasi sharqda, uchtasi shimolda, uchtasi janubda va uchtasi gʻarbda joylashgan edi.

¹⁴Shahar devorlarining oʻn ikkita poydevori bor edi. Poydevorlarga Qoʻzining oʻn ikki havoriysi ismlari yozilgandi.

¹⁵Menga gapirgan farishtaning qoʻlida oltin chizgʻichi bor edi. Bu chizgʻich shaharni, uning darvozalariyu devorini oʻlchash uchun edi.

¹⁶Shahar toʻrtburchak shaklda boʻlib, uzunligi bilan eni bir xil edi. Farishta chizgʻichi bilan shaharni oʻlchadi, shaharning eni 12.000 oʻq otimi[103] ekan. Uning uzunligi bilan balandligi ham shunday edi.

¹⁷Soʻng farishta shaharning devorini oʻlchadi. Devorning balandligi[104] 144 tirsak[105] chiqdi. Farishta insoniy oʻlchovdan foydalangandi.

¹⁸Shahar devori yashma toshidan qurilgandi. Shaharning oʻzi esa shishaday tiniq, sof oltindan edi.

¹⁹Shahar devorlarining poydevorlari turli qimmatbaho toshlar[106] bilan bezatilgan edi: birinchi poydevor yashmadan, ikkinchisi koʻk yoqutdan, uchinchisi agatdan, toʻrtinchisi zumraddan edi.

²⁰Beshinchisi aqiq, oltinchisi la’l, yettinchisi xrizolit, sakkizinchisi berill, toʻqqizinchisi topaz, oʻninchisi zabarjad, oʻn birinchisi lojuvard, oʻn ikkinchisi ametistdan edi.

²¹Oʻn ikki darvoza oʻn ikki marvariddan iborat edi. Har bir darvoza bitta marvariddan yasalgan edi. Shaharning shoh koʻchasi sof oltindan boʻlib, shishaday musaffo edi.

²²Men bu shaharda Ma’bad koʻrmadim. Zotan, Qodir Xudo — Egamizning Oʻzi va Qoʻzi shaharning Ma’badidir.

²³Shaharni yoritish uchun quyoshga yoki oyga ehtiyoj ham yoʻq. Chunki Xudoning ulugʻvorligi uni yoritadi, Qoʻzining Oʻzi uning chirogʻi boʻladi.

²⁴Xalqlar shaharning nurida yurishadi. Yer yuzi shohlari unga oʻz boyliklarini keltirishadi.

²⁵Shahar darvozalari kun boʻyi yopilmaydi, u yerda tun boʻlmaydi.

²⁶Xalqlarning ulugʻvor xazinalari unga kiritiladi.

²⁷Lekin hech qanday harom narsa, jirkanch ishlar qiladigan yoki yolgʻon gapiradigan bironta kishi unga kirmaydi. Faqat Qoʻzining hayot kitobida[107] yozilganlar kiradilar.