Read Uzbek Muqaddas Kitob 1 Shohlar 14 Bible Online

1 Shohlar 14 - Uzbek Muqaddas Kitob bible

1 Shohlar 14

¹Oʻsha kuni Shoulning oʻgʻli Yoʻnatan yoshgina qurolbardoriga: — Yur, narigi tomondagi Filistlarning qoʻnolgʻasi turgan joyga oʻtamiz, — dedi. Ammo bu haqda otasiga hech narsa aytmadi.

²Shoul Givo shahri yaqinidagi Migronda bir anor daraxti tagida oʻtirar, yonida olti yuztacha odamdan iborat lashkari bor edi.

³Efod koʻtarib yurgan ruhoniy Oxiyo ham oʻsha yerda edi. Oxiyoning otasi — Oxitob, Oxitobning akasi — Ixabod edi. Ixabod — Finxazning oʻgʻli, Finxaz esa Shiloʻda Egamizning ruhoniysi boʻlib xizmat qilgan Elaxning oʻgʻli edi. Odamlar Yoʻnatanning ketganini sezmay qolgan edilar.

⁴Yoʻnatan Filistlar qoʻnolgʻasiga dovon orqali oʻtmoqchi boʻldi. Dovonning har ikki tomonida ikkita baland choʻqqi bor edi. Birisi — Bozaz, boshqasi Sanex deb atalardi.

⁵Choʻqqilardan biri shimol tomonda boʻlib, Mixmashga, ikkinchisi janubda boʻlib, Givoga qaragan edi.

⁶Yoʻnatan yosh qurolbardoriga: — Yur, oʻsha sunnatsizlarning qoʻnolgʻasi tomonga oʻtaylik, Egamiz bizga yordam beradi, — dedi. — U koʻpchilik bilan ham, ozchilik bilan ham gʻalabaga erishtiraveradi. Chunki Egamiz uchun toʻsqinlik yoʻq.

⁷— Siz nima desangiz, shu — da, — dedi qurolbardor. — Boʻpti, boramiz. Koʻnglingizga nima ma’qul kelsa, men ham siz bilan birgaman.

⁸— Biz anavi odamlarga oʻzimizni koʻrsatamiz, — dedi Yoʻnatan. — Agar ular bizni koʻrgach:

⁹“Yoningizga borgunimizcha, oʻsha yerda toʻxtab turinglar”, deb aytsa, aytgan joyida toʻxtab turamiz, ularning oldiga bormaymiz.

¹⁰Bordi — yu: “Yonimizga kelinglar”, desa boramiz. Ana shunda Egamiz Filistlarni bizning qoʻlimizga berganini bilamiz, bizga alomat shu boʻladi.

¹¹Ikkovi Filistlarga koʻrinish bergan edi, Filistlar: — Qaranglar, ibroniylar yashiringan xandaqlaridan chiqa boshlashdi! — deb qoldi.

¹²Soʻng Filistlar Yoʻnatan bilan qurolbardoriga: — Bu yoqqa kelinglar — chi, bir gaplashib qoʻyaylik, — deb baqirishdi. Yoʻnatan qurolbardoriga: — Orqamdan yur, Egamiz ularni Isroil xalqining qoʻliga berdi, — dedi.

¹³Yoʻnatan tirmashib qir tepasiga chiqa boshladi. Qurolbardori ham unga ergashdi. Oldidan kelgan Filistlarni Yoʻnatan, orqadan kelganini qurolbardori oʻldiraverdi.

¹⁴Yoʻnatan bilan qurolbardori birinchi hujumdayoq kichkina maydonda[67] yigirmatacha sipohni oʻldirishdi.

¹⁵Hammani — qarorgohdagi va qirdagi odamlarni vahima bosdi. Sipohlar, hatto ilgʻorlar[68] ham dagʻ — dagʻ titrardi. Birdan yer tebrandi. Bu Xudo yuborgan dahshat edi.

¹⁶Shoulning Benyamin hududidagi Givo shahrida oʻrnashgan kuzatuvchilari Filistlarning yugur — yugurini koʻrib qolishdi.

¹⁷Shoul yonidagi odamlarga: — Bilinglar — chi, oramizda kim yoʻq ekan, — dedi. Yoʻqlama qilgan edilar, Yoʻnatan bilan uning qurolbardori yoʻqligi ma’lum boʻldi.

¹⁸Shoul Oxiyoga: — Xudoning Sandigʻini olib kel, — dedi. (Oʻsha paytda Xudoning Sandigʻi Isroil xalqi bilan edi[69].)

¹⁹Shoul ruhoniy bilan gaplashayotgan paytda Filistlarning qarorgohidagi gʻala — gʻovur rosa avjiga chiqdi. Shuning uchun Shoul ruhoniyga: — Kerak emas, qoʻyaver! — dedi.

²⁰Oʻsha zahoti Shoul va yonidagi sipohlarining hammasi birga urush maydoniga ketishdi. U yerda katta gʻalayon boʻlayotgan edi, hamma bir — biriga qilich solardi.

²¹Shunda ilgari Filistlar tomonda boʻlgan va ularning qarorgohiga kelgan ibroniylar ham safdan chiqib, endi Shoul bilan Yoʻnatanning sipohlariga — Isroil sipohlariga qoʻshilib olishdi.

²²Efrayim qirlarida yashirinib olganlar ham Filistlarning qochayotganini eshitib, ularni jang maydonidan quvlay boshladi.

²³Shunday qilib, oʻsha kuni Isroil lashkarini Egamiz gʻalabaga erishtirdi. Urush Bayt — Obunning narigi tomonlarigacha yoyildi.

²⁴Oʻsha kuni Isroil lashkari juda ham holdan toydi, chunki Shoul lashkariga ont ichirib, shunday degan edi: “Dushmanlarimizdan oʻch olmagunimizcha, oqshomga qadar kim bir luqma taom yesa, la’nati boʻlsin!” Shuning uchun biror kimsa hech narsa yemadi.

²⁵Lashkar oʻrmonga borganda, yerda oqib yotgan asalni koʻrdi, lekin Shoul ichirgan qasamdan qoʻrqib, birortasi asalga qoʻl tekkizmadi.

²⁶

²⁷Yoʻnatan esa otasining lashkariga ont ichirganidan bexabar edi. Qoʻlidagi tayogʻini uzatib, tayoq uchini asalari iniga botirdi. Asaldan ozgina tatib koʻrgan edi, koʻzlari chaqnab ketdi.

²⁸Shu zahoti sipohlardan biri Yoʻnatanga: — Otangiz lashkarga, bugun kim taom yesa, la’nati boʻlsin, deb ont ichirgan edi, shuning uchun odamlar holdan toygan, — dedi.

²⁹— Otam odamlarni ogʻir ahvolga solib qoʻydi, — dedi Yoʻnatan. — Qaranglar, mana bu asaldan bir oz tatib koʻrgan edim, koʻzlarim charaqlab ketdi.

³⁰Bugun lashkarimiz gʻanimlardan tortib olgan taomlardan toʻyib yesaydi, juda yaxshi boʻlardi. Oʻshanda Filistlarni magʻlub qilish yanada oson boʻlarmidi?!

³¹Oʻsha kuni Isroil lashkari Mixmash bilan Oyjavlon[70] oraligʻidagi Filistlarni magʻlub qildi. Qorni ochgan Isroil lashkari shu qadar holdan toydiki,

³²oxiri ulardan oʻlja qilib olingan chorvalarga tashlanishdan oʻzga chora qolmadi. Qoʻy, mol, buzoqlarni shu yerning oʻzidayoq soʻyib, qonini oqizmasdan yeyaverishdi.

³³— Qarang, lashkaringiz goʻshtni qoni bilan yeb, Egamizga qarshi gunoh ish qilyapti![71] — deb ahvolni Shoulga ma’lum qilishdi. — Xoinlik qildingizlar, hoziroq katta bir toshni bu yerga yumalatib olib kelinglar! — dedi Shoul.

³⁴Soʻng qoʻshib qoʻydi: — Lashkar orasida yurib aytinglar, har bir odam molini, qoʻyini mening huzurimga olib kelib, shu yerda[72] soʻyib, yesin. Goʻshtni qoni bilan yeb, Egamizga qarshi gunoh ish qilmanglar. Oʻsha kuni kechasi har bir odam molini olib kelib, Shoulning oldida soʻydi.

³⁵Shoul Egamizga atab bir qurbongoh qurdi. Bu Shoulning Egamizga atab qurgan ilk qurbongohi edi.

³⁶Keyin Shoul odamlariga aytdi: — Qani, shu kecha Filistlarni bir quvaylik. Tong otguncha mollarini tortib olamiz, birortasini sogʻ qoldirmaymiz. — Bir ogʻiz soʻzingiz, — deb javob berishdi odamlar. — Avval Xudoning xohish — irodasini bilaylik[73], — deb qoldi ruhoniy.

³⁷Shoul Xudodan: — Filistlarga hujum qilaveraymi? Ularni Isroil lashkarining qoʻliga tutib berasanmi? — deb soʻradi. Lekin Xudo oʻsha kuni javob bermadi.

³⁸Shundan soʻng Shoul dedi: — Isroilning hamma lashkarboshilari shu yerga kelishsin, bugun qanday gunoh qilinganini bilib olamiz.

³⁹Isroilga najot beradigan Xudo shohid! Gunoh qilgan oʻgʻlim Yoʻnatan boʻlib chiqsa ham, albatta oʻldiriladi. Biron kimsadan sado chiqmadi.

⁴⁰Shoul oʻz odamlariga buyurdi: — Sizlar bir tomonda turinglar, oʻgʻlim Yoʻnatan bilan men boshqa tomonda turamiz. — Bir ogʻiz soʻzingiz, — deb javob berdi odamlar.

⁴¹Shoul Isroil xalqining Xudosi — Egamizga: — Ey Egam! Aybsizni oʻzing oqla! — deb iltijo qildi. Soʻng qur’a tashlandi[74], qur’a Yoʻnatan bilan Shoulga tushdi, odamlarning hammasi esa oqlandi.

⁴²— Endi men bilan oʻgʻlim Yoʻnatan orasiga qur’a tashlang, — dedi Shoul. Bu safar qur’a Yoʻnatanga tushdi.

⁴³Shoul Yoʻnatandan: — Menga ayt — chi, nima qilding? — deb soʻradi. — Men qoʻlimdagi tayoqning uchini asalga botirib olib, ozgina tatib koʻrgan edim, endi men oʻlimimga roziman, — deb javob berdi Yoʻnatan.

⁴⁴— Yoʻnatan, agar seni oʻldirtirmasam, Xudoning qahriga uchray, hatto undan battarrogʻiga uchray, — dedi Shoul.

⁴⁵Ammo odamlar Shoulga e’tiroz bildirdi: — Isroilni ulugʻ zafarga erishtirgan Yoʻnatanni oʻldirmoqchimisiz? Aslo! Xudo shohid! Sochining bir tolasiga ham zarar yetmaydi. U bugun nima qilgan boʻlsa, Xudoning madadi bilan qildi. Shunday qilib, odamlar Yoʻnatanni oʻlimdan qutqarib qoldi.

⁴⁶Shundan soʻng Shoul Filistlarni ta’qib qilmadi. Filistlar esa oʻz yerlariga qaytib ketishdi.

⁴⁷Shoul Isroil shohi boʻlgandan keyin atrofidagi barcha dushmanlari — Moʻab, Ommon, Edom xalqlari, Zoʻvo shohlari va Filistlar bilan urush qildi. Qayerga borsa, gʻalaba qildi.

⁴⁸Mardona jang qilib Omolek xalqini magʻlub qildi, Isroil xalqini talonchilarning qoʻlidan xalos qildi.

⁴⁹Shoulning Yoʻnatandan boshqa Ishbosit[75] va Malkishuva ismli oʻgʻillari bor edi. Uning ikki qizi ham boʻlib, kattasining ismi Merav, kichkinasiniki Mixal edi.

⁵⁰Xotini Oxinavam edi. U Oximas deganning qizi edi. Shoulning amakisi Narning oʻgʻli Abnur lashkarboshi edi.

⁵¹Abnurning otasi Nar va Shoulning otasi Kish aka — uka edilar. Nar va Kishning otasi Abil edi.

⁵²Shoul davrida Filistlar bilan doimo qaqshatqich urush boʻlar edi. Shoul qayerda mard yoki jang qilishga mohir odamni koʻrsa, oʻz qoʻshiniga olardi.