Read Uzbek Muqaddas Kitob 1 Shohlar 20 Bible Online

1 Shohlar 20 - Uzbek Muqaddas Kitob bible

1 Shohlar 20

¹Dovud Ramadagi Noyoʻt mahallasidan qochib, Yoʻnatanning oldiga keldi. — Men nima qilibman? Aybim nima? Otangga qarshi nima gunoh ish qilibmanki, meni oʻldirmoqchi boʻladi? — dedi Dovud unga.

²— Xudo saqlasin, oʻlmaysan! — dedi Yoʻnatan. — Otam meni xabardor qilmay, xoh muhim boʻlsin, xoh muhim boʻlmasin, biror ish qilmaydi. Nimaga endi buni mendan yashirsin?! Hech narsa boʻlmaydi.

³Dovud yana ont ichib dedi: — Sen meni yaxshi koʻrasan, buni otang ham yaxshi biladi. Yoʻnatan nima qilishimni bilmay qoʻya qolsin, aks holda, azob chekadi, deb oʻylaydi. Xudo shohid! Toʻgʻrisini aytsam, jar yoqasida turibman.

⁴— Tila tilagingni, sen uchun bajo keltiraman, — dedi Yoʻnatan.

⁵— Qara, ertaga yangi oy shodiyonasi boʻladi, — dedi Dovud. — Shoh bilan birga dasturxonda oʻtirishim kerak[92]. Lekin menga ijozat ber, indin kechgacha dalada yashirinib yuray.

⁶Agar otang yoʻqligimni sezib qolsa, unga shunday deysan: “Dovud shoshilinch oʻz shahri Baytlahmga ketadigan boʻlib qoldi, mendan qattiq turib iltimos qildi. U yerda butun urugʻ — aymogʻi yillik qurbonlik marosimi oʻtkazar ekan.”

⁷Otang “yaxshi” desa, demak, bu qulingga xavf — xatar yoʻq. Agar gʻazablansa, bilginki, menga zarar yetkazishga qat’iy qaror qilgan.

⁸Egamiz oldida ahd qilgansan — ku! Endi menga sodiq qol. Agar aybdor boʻlsam, meni oʻzing oʻldir! Meni otangning huzuriga olib borishingga na hojat?!

⁹— Xudo saqlasin! — dedi Yoʻnatan, — otam senga yomonlik qilmoqchi boʻlganini bilganimda, senga aytmasmidim?!

¹⁰— Otang senga dagʻal javob bersa, kim menga bildiradi? — deb soʻradi Dovud.

¹¹— Yur, dalaga chiqaylik, — dedi Yoʻnatan. Ikkovlari dalaga ketishdi.

¹²Yoʻnatan gapida davom etib, Dovudga dedi: — Isroil xalqining Xudosi — Egamiz shohid boʻlsin! Erta yo indinga xuddi shu vaqtgacha otamning niyatini oʻsmoqchilab bilib olaman. Otam senga moyillik bildirsa, albatta xabar yuboraman.

¹³Bordi — yu, otam seni oʻldirmoqni niyat qilgan boʻlsa — yu, seni xabardor qilmasam, bexatar ketishingni ta’minlamasam, Egam meni yomon koʻyga solsin, hatto undan ham battarrogʻini qilsin! Egam, ilgari otam bilan boʻlganiday, doimo sen bilan boʻlsin.

¹⁴Agar men tirik boʻlsam, Egamizga oʻxshab va’dangda tur, menga sodiq boʻl. Agar oʻlsam,

¹⁵Egamiz dushmanlaringni yoʻq qilganda, mening xonadonimdan sadoqatingni darigʻ tutmagin.

¹⁶Yoʻnatan Dovud xonadoni bilan ahd tuzdi va: — Egamiz hamma dushmanlaringni qirib tashlasin, — dedi.

¹⁷Yoʻnatan Dovudni jonidan ham ortiq yaxshi koʻrardi. U: “Menga boʻlgan doʻstona sevgingni tasdiqlagin”, deb Dovudga yana bir bor ont ichirdi.

¹⁸— Ertaga yangi oy shodiyonasi boʻladi, — dedi Yoʻnatan Dovudga. — Oʻrning boʻsh qoladi, yoʻqliging bilinadi.

¹⁹Indinga darhol pastga tush, oldingi safar yashiringan joyingga borib yashirin. Ezel degan toshning yonida kutib tur.

²⁰Men moʻljallab oʻsha tosh tomonga uchta oʻq otaman.

²¹Keyin xizmatkorimni: “Bor, oʻqlarni topib kel”, deb joʻnataman. Agar unga: “Qara, oʻqlar orqangda, ularni olib bu yoqqa qayt”, deb aytsam, sen uyingga qaytib borgin. Demak, hech qanday xavf — xatar yoʻq. Xudo shohid, sen tinch — omon boʻlasan.

²²Agar xizmatkorimga: “Qara, oʻqlar oldingda”, desam, sen ketgin. Demak, Egamiz ketishingni xohlagan boʻladi.

²³Bir — birimizga qilgan ahdimizga Egamiz abadiy shohid boʻlsin.

²⁴Shunday qilib, Dovud dalada yashirinib oldi. Yangi oy chiqqani munosabati bilan bayram boshlanganda, shoh Shoul kelib, bayram dasturxoniga oʻtirdi.

²⁵U odatdagiday, devor yonidagi oʻrindiqdan joy oldi. Yoʻnatan Shoulning roʻparasidan[93], Abnur esa uning yonidan oʻz joylarini egallashdi. Dovudning oʻrni boʻsh qoldi.

²⁶Ammo Shoul oʻsha kuni hech narsa demadi. Biror tasodif boʻlsa kerak, Dovud harom boʻlgan — u, yuvinmagandir[94], deb oʻyladi.

²⁷Ertasiga, yangi oy shodiyonasining ikkinchi kuni Dovudning joyi yana boʻsh qoldi. Shoul oʻgʻli Yoʻnatandan soʻradi: — Essayning oʻgʻli nimaga kecha ham, bugun ham taomga kelmadi?

²⁸— Dovud Baytlahmga ketmoqchi ekan, mendan qattiq iltimos qildi, — deb javob berdi u.

²⁹— “Iltimos, ijozat bersang, oilamiz oʻsha shaharda qurbonlik qiladi. Akam, oʻsha yerda boʻl, deb buyurdi. Menga iltifot koʻrsatsang, borib, akalarimni koʻrib kelsam”, dedi. Shu vajdan shohning dasturxoniga kela olmadi.

³⁰Shoul gʻazablanib, Yoʻnatanga baqirdi: — Sen, yaramas, suyuqoyoq xotinning bolasi, u bilan doʻstlashganingni bilmasmidim?! Bu qiligʻing bilan oʻzingni ham, seni tuqqan onangni ham isnodga qoldirding — ku.

³¹Essayning oʻgʻli yer yuzida yashar ekan, na oʻzing, na shohliging saqlanib qoladi. Endi birorta odamni joʻnatib, uni mening oldimga chaqirtirib kel. Uni oʻlim kutyapti.

³²— Nega u oʻldirilar ekan? U nima qildi? — dedi Yoʻnatan otasiga.

³³Shoul Yoʻnatanni oʻldirmoqqa shaylanib, nayzasini unga qaratib otdi. Yoʻnatan tushundiki, otasi Dovudni oʻldirmoqqa qat’iy qaror qilgan ekan.

³⁴Yoʻnatan dargʻazab boʻlib dasturxondan turdi, yangi oy shodiyonasining ikkinchi kuni hech narsa yemadi. Otasi Dovudni bu qadar haqorat qilganiga xafa boʻldi.

³⁵Ertalab Yoʻnatan Dovud bilan koʻrishmoq uchun dalaga ketdi. Yoniga bir kichkina bolani oldi.

³⁶Yoʻnatan bolaga: — Yugur, men otgan oʻqlarni qidir! — dedi. Bola yugurib ketdi. Yoʻnatan bolaning old tomoniga bir oʻq otdi.

³⁷Yoʻnatanning oʻqi tushgan yerga bola yetib borgan ham ediki, u: — Oʻq oldingda!

³⁸Tez boʻl, yugur, toʻxtab turma! — deb ovoz berdi. Bola oʻqni olib, xoʻjayiniga keltirib berdi.

³⁹Bola bundan bexabar, bu gapning ma’nosi Yoʻnatan bilan Dovudga ayon edi, xolos.

⁴⁰Yoʻnatan qurol — aslahalarini oʻsha bolaga berib: — Koʻtar bularni, shaharga olib bor, — dedi.

⁴¹Bola ketishi bilanoq, Dovud tosh orqasidan chiqib keldi va yuzi bilan yerga muk tushib, uch marta ta’zim qildi. Ikkala doʻst bir — birlarini quchoqlab, oʻpib, yigʻlashdi. Dovud Yoʻnatanga qaraganda qattiqroq yigʻladi.

⁴²Nihoyat Yoʻnatan: — Endi eson — omon yoʻlingga ket, — dedi. — Ikkovimiz: “Xudo senu mening oramizda, urugʻlarimiz orasida abadiy shohid boʻlsin”, deb Uning nomini oʻrtaga qoʻyib ont ichganmiz.

⁴³Shundan keyin Dovud oʻz yoʻliga ketdi. Yoʻnatan esa shaharga qaytdi.