Read Western Panjabi متّی 13 Bible Online

متّی 13 - Western Panjabi bible

متّی 13

¹اوسے دِن یِسُوع گھروں نِکل کے سمُندر دے کنڈھے جا بَیٹھا۔

²تے اوہدے کول بڑی بِھیڑ اکٹّھی ہوگئی۔ ایس کر کے اوہ آپ بیڑی اُتّے چڑھ بَیٹھا۔ تے ساری بِھیڑ کنڈھے اُتّے کھلوتی رہی۔

³تے تمثِیلاں دے دے کے اوس اوہناں نُوں بُہت سارِیاں گلّاں دسیاں۔ پئی ویکھو اِک بِیجن والا بی بِیجن نُوں نِکلیا۔

⁴تے اوہدے بِیجدیاں بِیجدیاں کُجھ دانے راہ دے کنڈھے ڈِگّ پئے۔ تے پنچھی آ کے اوہناں نُوں چُگ گئے۔

⁵تے ہور کُجھ پتّھراں والی زمین اُتّے ڈِگّ پئے جِتّھے اوہناں نُوں بُہت مِٹّی نا مِلی تے بُہتی مِٹّی نا مِلن کر کے اوہ چھیتی اُگ تے پئے۔

⁶پر جدوں دُھپ چڑھی اوہ جُھلس گئے۔ تے جڑ نا ہون دے سبّب کر کے سُک گئے۔

⁷تے ہور کُجھ ملہیاں وِچ ڈِگّے۔ تے ملہیاں نیں وَدّھ کے اوہناں نُوں دَبا لیا۔

⁸تے ہور کُجھ چنگی زمین اُتّے ڈِگّے تے پَھل دِتّا۔ کُجھ سَو گُنا کُجھ سَٹّھ گُنا۔ کُجھ تَرِیہہ گُنا۔

⁹جِہدے کنّ ہون سو سُنے۔

¹⁰تے شاگِرداں کول آ کے اوہنوں آکھیا۔ تُوں تمثِیلاں وِچ اوہناں نال کیوں گلّاں کرنا ایں؟

¹¹اوس اوہناں نُوں جواب دِتّا تے آکھیا۔ اسمان دی بادشاہی دے بھیتاں نُوں جان لینا تُہانوں بخشیا گیا اے۔ پر ایہناں نُوں ایہہ بخشیا نئیں گیا۔

¹²ایس لئی جِہدے کول اے اوہنوں دِتّا جائے گا۔ تے اوہدا بڑا وادھا ہو جائے گا۔ پر جِہدے کول نئیں اے اوہدے کولوں اوہ وی جو کُجھ اوہدے کول اے لے لیا جائے گا۔

¹³مَیں اوہناں نال تمثِیلاں وِچ ایس لئی گلّاں کرنا آں پئی اوہ ویکھدے ہوئے نئیں ویکھدے تے سُندے ہوئے نئیں سُندے تے نا سمجھدے نیں۔

¹⁴تے اوہناں اُتّے یسعیاہ دی نبُوّت پُوری ہوئی۔ پئی کنّاں نال تے سُنو گے پر کَدے وی نئیں سمجھو گے تے ویکھدے ہوئے ویکھو گے پر کَدے وی نئیں بجھُو گے۔

¹⁵کیوں جو ایس قوم دا دِل موٹا ہوگیا اے۔ تے کنّاں توں اوہ اُچّا سُندے نیں تے اوہناں اپنیاں اَکھّیاں مِیٹ لئیاں نیں۔ کِتے ایہہ نا ہوئے پئی اَکھّیاں نال ویکھن تے کنّاں نال سُنن تے دِل نال سمجھن تے پرت آؤن تے مَیں اوہناں نُوں ولّ کر دیاں۔

¹⁶پر دھنّ نیں تُہاڈیاں اَکھّیاں کیوں جو اوہ ویکھدِیاں نیں تے تُہاڈے کنّ کیوں جو اوہ سُندے نیں۔

¹⁷ایس لئی پئی مَیں تُہانوں سَچ آکھنا آں پئی بتھیرے نبی تے نیک بندے ایس گلّ دی چاہ کر دے گئے پئی جو کُجھ تُسی ویکھدے ہو ویکھن پر اوہناں نئیں ویکھیا۔ تاں جو کُجھ تُسی سُندے ہو سُنن پر نئیں سُنیا۔

¹⁸سو تُسی بِیجن والے دی تمثِیل سُنو۔

¹⁹جد کوئی بادشاہی دا کلام سُندا اے تے سمجھدا نئیں تَد اوہدے مَن وِچوں جو کُجھ بِیجیا ہویا سی اوہ بُرا آ کے کھو لے جاندا اے۔ ایہہ اوہ اے جیہڑا راہ دے کنڈھے بِیجیا گیا سی۔

²⁰تے جیہڑا پتّھریلی زمین وِچ بِیجیا گیا۔ سو اوہ اے۔ جیہڑا کلام سُندا تے جھٹ خُوشی نال اوہنوں مَن لَیندا اے۔

²¹اوہ تے جڑ اپنے وِچ نئیں رکھدا پر تھوڑا چِر رہندا اے۔ تے کلام دے سبّب دُکھ یا ظُلم ہوندیاں ای جھٹ اوہ ٹھوکر کھاندا اے۔

²²تے اوہ جیہڑا ملہیاں وِچ بِیجیا گیا سو اوہ اے جیہڑا کلام سُندا اے تے زمانے دی سوچ فِکر تے دَولت دا دھوکھا کلام نُوں دَبا لَیندا اے تے اوہ اپّھل ہو جاندا اے۔

²³تے اوہ جیہڑا چنگی زمین وِچ بِیجیا گیا سو اوہ اے جیہڑا کلام سُندا تے سمجھدا اے اوہ ضرُور پَھل لیاؤندا اے۔ تے پَیداواری دیندا اے۔ کوئی سَو گُنا کوئی سَٹّھ گُنا۔ کوئی تَرِیہہ گُنا۔

²⁴اوس ہور اِک تمثِیل لے کے اوہناں نُوں آکھیا۔ پئی اسمان دی بادشاہی اوس بندے وانگر اے جِس اپنی پَیلی وِچ چَنگا بی بِیجیا۔

²⁵پر جد لوک سَوں گئے تَد اوہدا وَیری آیا تے کنک دے وِچ کَوڑے دانے وی بِیج کے ٹُر گیا۔

²⁶تے جد انگُوری نِکلی تے سِٹّے لگّے تَد کَوڑا بُوٹا وی دِس پیا۔

²⁷تَد نَوکراں گھر دے مالک کول جا کے اوہنوں آکھیا اَے خُداوند تُوں اپنی پَیلی وِچ چَنگا بی نئیں سی بِیجیا فیر کَوڑے بُوٹے کِتّھوں آئے؟

²⁸اوس اوہناں نُوں آکھیا کِسے وَیری بندے ایہہ کمّ کِیتا اے۔ نوکر اوہنوں آکھن لگّے مرضی ہوئے تے اسی جا کے اوہناں نُوں اکٹّھا کریئے۔

²⁹اوس آکھیا پئی نا۔ کِتے ایویں نا ہوئے پئی کَوڑے بُوٹیاں نُوں کٹھِیاں کر دیاں تُسی کنک نُوں اوہدے نال ای پُٹ لوؤ۔

³⁰واڈھی تِیکر دوہاں نُوں رَلے مِلے وَدھن دیو۔ تے واڈھی دے ویلے مَیں وَڈّھن والیاں نُوں آکھاں گا پئی کَوڑے بُوٹیاں نُوں پہلاں اکٹّھا کرو تے ساڑن لئی اوہناں دِیاں بھریاں بنا دیو تے کنک نُوں میری کوٹھی وِچ جمع کرو۔

³¹اوس اِک ہور تمثِیل دِتّی تے اوہناں نُوں آکھیا پئی اسمان دی بادشاہی اوس رائی دے دانے وانگر اے۔ جِہنُوں اِک بندے لے کے اپنی پَیلی وِچ بِیجیا۔

³²اوہ تے بے شک سبھناں بِیّاں نالوں نِکّا اے پر جدوں اوہ وَدّھ جاندا اے اوہ سبزیاں نالوں وَڈا ہو جاندا ایہہ۔ تے رُکھّ بن جاندا اے۔ ایتھوں تِیکر پئی اسمان دے پکھیرُو آ کے اوہدیاں ٹہنِیاں وِچ آہلنے بناندے نیں۔

³³اوس اوہناں نُوں اِک ہور تمثِیل آکھی پئی اسمان دی بادشاہی خمیر وانگر اے جِہنُوں اِک زنانی نے لے کے آٹے دے تِنّاں ٹوپیاں وِچ رَلا چھڈیا۔ ایتھوں تِیکر پئی سارا خمیر ہوگیا۔

³⁴ایہہ سارِیاں گلّاں یِسُوع تمثِیلاں نال لوکاں نُوں آکھیاں تے تمثِیل بِناں اوہناں نُوں کُجھ نا آکھیا۔

³⁵تاں جو جو کُجھ نبی دی راہِیں آکھیا گیا ہویا سی اوہ پُورا ہوئے پئی مَیں تمثِیلاں نال مُنھ کھولاں گا مَیں تے اوہ گلّاں مُنھوں کڈھاں گا جیہڑیاں دُنیا دے مُڈھوں لُکِیاں ہویاں سن۔

³⁶تَد اوہ بِھیڑ نُوں چھڈ کے گھر دے اندر گیا۔ تے اوہدے شاگِرداں اوہدے کول آ کے آکھیا پئی پَیلی دے کَوڑے بُوٹیاں دی تمثِیل سانُوں کھول کے دس۔

³⁷اوس جواب دِتّا۔ چنگے بی دا بِیجن والا اِبنِ آدم اے۔

³⁸تے پَیلی دُنیا اے جیہڑا چَنگا بی اے اوہ بادشاہی دے پُتر نیں۔ تے کَوڑے بُوٹے بُرے دے پُتر نے۔

³⁹تے اوہ وَیری جِس اوہناں نُوں بِیج دِتّا سی ابلیس اے۔ واڈھی دا ویلا زمانے دا اخِیر اے۔ تے وَڈّھن والے فرِشتے نیں۔

⁴⁰سو جیویں کَوڑے بُوٹے اکٹّھے کر کے اَگ وِچ پُھوکے جاندے نیں۔ اجیہا ای زمانے دے اخِیر نُوں ہوئے گا۔

⁴¹اِبنِ آدم اپنیاں فرِشتیاں نُوں گھلّے گا تے اوہ اوہدی بادشاہی وِچوں سارِیاں ٹھوکر کھوان والِیاں شیواں تے بدکاراں نُوں اکٹّھیاں کرن گے۔

⁴²تے اوہناں نُوں بَھکھدی بھٹّھی وِچ سُٹ دین گے۔ اوتھے رونا تے کچیچیاں وٹنا ہوئے گا۔

⁴³تَد نیک لوک اپنے باپ دی بادشاہی وِچ سُورج وانگُوں چمکن گے۔ جِہدے کنّ ہون سو سُنے۔

⁴⁴اسمان دی بادشاہی اِک خزانے وانگُوں اے جیہڑا پَیلی وِچ لُکایا ہویا سی۔ تے اوہنوں کِسے شخص لَبّھ کے لُکا رکھیا۔ تَد خُوشی دے مارے اوس اپنا سبھ کُجھ جا کے ویچ دِتّا تے اوس پَیلی نُوں مُل لے لیا۔

⁴⁵فیر اسمان دی بادشاہی اِک بیپاری وانگُوں اے جیہڑا چنگے موتِیاں نُوں لَبّھدا پِھردا سی۔

⁴⁶جد اوہنوں اِک وڈّے مُل دا موتی لَبّھ گیا تَد اوس اپنا سبھ کُجھ ویچیا تے اوہنوں مُل لے لیا۔

⁴⁷فیر اسمان دی بادشاہی اوس جال وانگُوں اے جیہڑا سمُندر وِچ سُٹّیا گیا تے سارِیاں جِنساں اکٹّھیاں کر لیاؤندا اے۔

⁴⁸جد اوہ بھر گیا تَد اوہناں نُوں کنڈھے اُتّے لیاندا تے بَیہہ کے چَنگیاں نُوں بھانڈیاں وِچ جمع کِیتا تے نکمّیاں نُوں سُٹ چھڈیا۔

⁴⁹زمانے دے اخِیر وِچ ایسے طرح ہوئے گا۔ فرِشتے نِکلن گے تے بُریاں نُوں نیکاں توں اَڈ کرن گے۔

⁵⁰تے اوہناں نُوں بَھکھدی بھٹّھی وِچ سُٹ دین گے اوتھے رونا تے کچیچیاں وٹنا ہوئے گا۔

⁵¹ایہہ سارِیاں گلّاں تُسی سمجھ لئیاں نیں؟ اوہناں اوہنوں آکھیا ہاں۔

⁵²اوس اوہناں نُوں آکھیا ایس کر کے ہر اِک فقِیہ جیہڑا اسمان دی بادشاہی دا شاگِرد بن گیا اے اوہ اوس گھر دے مالک وانگر اے جیہڑا اپنے خزانے وِچوں نَوِیاں تے پرانیاں شیواں کڈھ لیاؤندا اے۔

⁵³تے ایویں ہویا پئی جد یِسُوع ایہہ تمثِیلاں مُکائِیاں تَد اوہ اوتھوں ٹُرپیا۔

⁵⁴تے اپنے وطن وِچ آ کے اوہ اوہناں دے عبادت خانے وِچ اجیہی تعلِیم دیندا سی پئی اوہ حَیران ہوگئے تے آکھن لگّے۔ پئی ایہنوں ایہہ دانائی تے ایہہ کراماتاں کِتّھوں آگئیاں؟

⁵⁵ایہہ ترکھان دا پُتر نئیں اے۔ تے اوہدی ماں نُوں مریم نئیں آکھدے؟ تے اوہدے بھرا یعقُوب تے یُوسف تے شمعُون تے یہُوداہ نئیں۔

⁵⁶تے اوہدیاں سارِیاں بھیناں ساڈے کول نئیں؟ فیر اوہنوں ایہہ سبھ کُجھ کِتّھوں آگیا؟

⁵⁷تے اوہناں اوہدے کولوں ٹھوکر کھادِی پر یِسُوع اوہناں نُوں آکھیا پئی نبی اپنے وطن تے اپنے گھر دے بِناں کِتے بے قدر نئیں اے۔

⁵⁸تے اوس اوہناں دی بے اِیمانی دے سبّب اوتھے بتھیریاں کراماتاں نا کِیتیاں۔