Read Western Panjabi متّی 20 Bible Online

متّی 20 - Western Panjabi bible

متّی 20

¹کیوں جو اسمان دی بادشاہی اِک گھر دے مالک وانگر اے۔ جیہڑا سویلے باہر نِکل گیا پئی اپنے انگور دے باغ وِچ مزدُوری اُتّے کامے لائے۔

²تے جد اوس کامیاں نال اِک اِک دینار دِہاڑی چُکا لیا تَد اوہناں نُوں اپنے باغ وِچ گھل دِتّا۔

³تے پہر دِن چڑھے باہر جا کے اوس ہورناں نُوں بازار وِچ ویہلیاں کھلوتے ویکھیا۔

⁴تے اوہناں نُوں آکھیا تُسی وی انگور دے باغ وِچ جاؤ تاں جو کُجھ حق ہوئے گا مَیں تُہانوں دیاں گا تے اوہ ٹُر پئے۔

⁵فیر اوس دُوجے تے تِیجے پَہر باہر جا کے ایسے طرح کِیتا۔

⁶تے اِک گھنیٹا دِن رہندیاں اوس ہورناں نُوں کھلوتیاں ویکھیا تے اوہناں نُوں آکھیا۔ تُسی کیوں سارا دِن ایتھے ویہلے کھلوتے رہے اوہ؟

⁷اوہ اوہنوں آکھن لگّے۔ ایس لئی پئی سانُوں کِسے دِہاڑی نئیں لایا۔ اوہ اوہناں نُوں آکھن لگّا تُسی وی انگور دے باغ وِچ جاؤ۔

⁸تے جد شام پئی تَد انگور دے باغ دے مالک اپنے مُختِیار نُوں آکھیا۔ کامیاں نُوں سَدّ تے پِچّھلیاں توں لے کے پہلیاں تِیکر اوہناں نُوں مزدُوری دے۔

⁹تے جد اوہ آئے جیہڑے گھنیٹا دِن رہندیاں کمّ لگّے سن۔ اوہناں نُوں اِک اِک دینار مِلیا۔

¹⁰تے جد پہلے آئے اوہناں ایہہ سمجھیا پئی سانُوں وَدّھ مِلے گا۔ پر اوہناں نُوں وی اِک اِک دینار مِلیا۔

¹¹تے اوہنوں لے کے اوہ گھر دے مالک اُتّے کُڑ کُڑائے تے آکھیا۔

¹²پئی ایہناں پِچّھلیاں تے اِکّو ای گھڑی کمّ کِیتا تے تُوں اوہناں نُوں ساڈے برابر کر دِتّا جِنہاں سارے دِن دا بھار تے دُھپ سہی۔

¹³پر اوس اوہناں وِچوں اِک نُوں جواب دے کے آکھیا بھرا مَیں تیرے نال کوئی بے انصافی نئیں کر دا۔ تیرا میرے نال اِک دینار نئیں سی چُکیا؟

¹⁴جو تیرا اے سو لے۔ تے ٹُرجا۔ پر میری مرضی اے پئی جِنّاں تینُوں دیناں اوناں ای ایس پِچّھلے نُوں وی دیاں۔

¹⁵میرا اختیار نئیں اے پئی مَیں اپنے مال نال جو چاہاں سو کراں؟ یا تیری اَکھ ایس کر کے بُری اے پئی مَیں چَنگا آں؟

¹⁶ایسے طرح پِچّھلے پہلے ہون گے تے پہلے پِچّھلے ہون گے۔

¹⁷تے یِسُوع یرُوشلِیم نُوں جاندِیاں ہویاں باراں شاگِرداں نُوں وَکھریاں لے گیا تے راہ وِچ اوہناں نُوں آکھیا۔

¹⁸ویکھو اسی یرُوشلِیم نُوں جانے آں تے اِبنِ آدم سردار کاہِناں تے فقِیہاں دے حوالے کِیتا جائے گا تے اوہ اوہدے اُتّے مَوت دا فتویٰ دین گے۔

¹⁹تے اوہنوں غیر قوماں دے حوالے ایس کر کے کرن گے۔ پئی اوہنوں ٹھٹّھے کروان تے کولڑے مروان تے صلِیب اُتّے چڑھوان۔ تے ترِیجے دِہاڑے اوہ اُٹھا لیا جائے گا۔

²⁰اوس ویلے زبدی دے پُتراں دی ماں اپنے پُتراں سَنے اوہدے کول آئی تے اوہدے اگّے اِک عرض کِیتی۔

²¹اوس اوہنوں آکھیا تُوں کِیہ چاہنی ایں۔ اوہ اوہنوں آکھن لگّی۔ تُوں حُکم دے پئی میرے ایہہ دوویں پُتر اِک تیرے سَجّے تے اِک تیرے کھبّے تیری بادشاہی وِچ بَہین۔

²²یِسُوع جواب دے کے آکھیا۔ تُسی نئیں سمجھدے پئی کِیہ منگدے اوہ۔ اوہ پیالہ جِہنُوں مَیں پِینا اے تُسی پی سکدے اوہ؟ اوہ اوہنوں آکھن لگّے ہاں پی سکنے آں۔

²³اوہ اوہناں نُوں آکھن لگّا۔ میرا پیالہ تے تُسی ضرُور پِیو گے پر سَجّے تے کبھّے بہانا میرے ہتّھ وِچ نئیں اے پئی کِسے نُوں دے دیاں۔ پر اوہناں نُوں بخشیا جائے گا جِنہاں واسطے میرے باپ کولوں مُقرّر کِیتا گیا اے۔

²⁴تے دَساں نیں سُن کے اوہناں دوہاں بھراواں دی بابت بُہت غُصّہ کِیتا۔

²⁵پر یِسُوع اوہناں نُوں اپنے کول سَدّ کے آکھیا تُسی جان دے اوہ پئی غیر قوماں دے حاکم اوہناں اُتّے دابا پاندے نیں تے اوہناں دے وڈّے لوک اوہناں اُتّے دَھونس جماندے نیں۔

²⁶اجیہا تُہاڈے وِچ نا ہوئے گا۔ سگوں جیہڑا کوئی تُہاڈے وِچ وَڈا بننا چاہے سو تُہاڈا ٹہلیا ہوئے گا۔

²⁷تے جیہڑا کوئی تُہاڈے وِچ سردار ہونا چاہے سو تُہاڈا کاماں ہوئے گا۔

²⁸جیویں اِبنِ آدم سیوا کران نئیں سگوں سیوا کرن تے بتھیریاں دے تھاں ڈنڈ بھرن نُوں اپنی جان دین آیا اے۔

²⁹تے یرِیحُو توں نِکل دیاں اوہدے پِچّھے بڑی بِھیڑ ہو ٹُری۔

³⁰تے ویکھو دواَنّھے بندے راہ دے کنڈھے بَیٹھے ہوئے سن۔ جد اوہناں ایہہ سُنیا پئی یِسُوع لنگھدا جاندا اے تے چلّا کے بولے اَے خُداوند داؤد دے پُتر ساڈے اُتّے رَحم کر۔

³¹تے لوکاں نیں اوہناں نُوں جِھڑکیا پئی چُپ کر جان۔ پر اوہناں ہور وی چلّا کے آکھیا۔ اَے خُداوند داؤد دے پُتر ساڈے اُتّے رَحم کر۔

³²تَد یِسُوع کھلو گیا تے اوہناں نُوں سَدّ کے آکھیا تُسی کِیہ چاہندے ہو پئی مَیں تُہاڈے لئی کراں؟

³³اوہ اوہنوں آکھن لگّے خُداوندا ساڈیاں اَکھّیاں کُھل جان۔

³⁴تے یِسُوع ترس کھا کے اوہناں دِیاں اَکھّیاں نُوں چُھوئیا تے اوسے ویلے اوہ سُجاکھے ہوگئے۔ تے اوہدے مگر ٹُر پئے۔