Read Western Panjabi متّی 24 Bible Online

متّی 24 - Western Panjabi bible

متّی 24

¹تے یِسُوع ہیکلوں نِکل کے لگا جاندا سی تے شاگِرد اوہدے کول آئے پئی ہیکل دِیاں عمارتاں اوہنوں دسن۔

²پر اوس اوہناں نُوں ایہہ جواب دِتّا۔ تُسی ایہہ سارِیاں شیواں نئیں ویکھدے؟ مَیں تُہانوں سَچ آکھنا آں ایتھے پتّھر دے اُتّے پتّھر چھڈیا نئیں جاناں جیہڑا ڈیگیا نا جائے گا۔

³تے جد اوہ زَیتُوناں دے پہاڑ اُتّے بَیٹھا ہویا سی اوہدے شاگِرداں وَکھریاں ہو کے اوہدے کولوں پُچھیا۔ سانُوں دس ایہہ گلّاں کدوں ہون گِیاں؟ تے تیرے آؤن دا تے ایس زمانے دے مُک جان دا کِیہ نِشان اے؟

⁴تے یِسُوع اوہناں نُوں جواب دِتّا۔ پئی ویکھو تُہانوں کوئی گُمراہ نا کرے۔

⁵کیوں جو بتھیرے میرے ناں اُتّے ایہہ آکھدے ہوئے آؤن گے پئی ”مَیں مسِیح آں۔“ تے بتھیریاں نُوں گُمراہ کر دین گے۔

⁶تے تُسی لڑائِیاں تے لڑائِیاں دِیاں افواواں سُنوں گے۔ خبردار کِتے گھابر نا جانا۔ کیوں جو ایہہ گلّاں تے ہونیاں ای نیں۔ پر اخِیر اجے نئیں اے۔

⁷کیوں جو قوم قوم دے تے بادشاہی بادشاہی دے برخلاف اُٹھ کھلووے گی۔ تے تھاں تھاں کال تے بھونچال ہون گے۔

⁸پر ایہہ سارِیاں شیواں مُصِیبتاں دا شُروع ای ہون گِیاں۔

⁹تَد اوہ تُہانوں دُکھ دین لئی پھڑوا دین گے تے تُہانوں مار سُٹّن گے تے میرے ناں دے سبّب سارِیاں قوماں تُہاڈے نال وَیر رکھن گِیاں۔

¹⁰تے اوس ویلے بتھیرے ٹھوکر کھا جان گے۔ تے اِک دُوجے نُوں پھڑوا دین گے تے اِک دُوجے نال وَیر رکھن گے۔

¹¹تے بُہت جُھوٹھے نبی اُٹھن گے تے بتھیریاں نُوں بد راہ کر دین گے۔

¹²تے بے دِینی وَدّھ جان نال بتھیریاں دی مُحبّت ٹھنڈی ہو جاوے گی۔

¹³پر جیہڑا اخِیر توڑی قیم رہے گا سو ای نجات پائے گا۔

¹⁴تے بادشاہی دی ایس خُوشخبری دی منادی ساری دُنیا وِچ کِیتی جائے گی۔ تاں جو سارِیاں قوماں نُوں گواہی ہوئے تَد اخِیر ہوئے گا۔

¹⁵سو جِس ویلے تُسی اوس اُجاڑن والی گندی شے نُوں جِہدی خبر دانی ایل نبی دِتّی اے پاک مکان وِچ کھلوتی ہوئی ویکھو گے (جو پڑھے سو سمجھ لَوے۔)

¹⁶تَد اوہ جیہڑے یہُودیہ وِچ ہون پہاڑاں اُتّے بھج جان۔

¹⁷جیہڑا کوٹھے اُتّے ہوئے اپنے گھر دا اسباب کڈھن واسطے ہیٹھاں نا اُترے۔

¹⁸تے جیہڑا پَیلی وِچ ہوئے اپنے کپڑے لین نُوں پِچھّاں نا مُڑے۔

¹⁹پر افسوس اوہناں اُتّے جیہڑیاں اوہناں دِناں وِچ جمّن والیاں تے جیہڑیاں دُدّھ چُنگھان والِیاں ہون گِیاں۔

²⁰سو دُعا منگو پئی تُہاڈا بھجنا نا سِیال وِچ تے نا سبت دے دِن ہوئے۔

²¹کیوں جو اوس ویلے ایڈی بھاری مُصِیبت ہوئے گی جیہڑی دُنیا دے مُڈھوں لے کے ہُن تِیکر نا ہوئی۔ تے نا کَدے ہوئے گی۔

²²تے جے اوہ دِن گھٹائے نا جاندے تے اِک جی وی نا بچدا پر چُنیاں ہویاں دی خاطر اوہ دِن گھٹائے جان گے۔

²³اوس ویلے جے کوئی تُہانوں آکھے پئی ویکھو مسِیح ایتھے یا اوتھے وے تے سَچ نا مَنّو۔

²⁴کیوں جو جُھوٹھے مسِیح تے جُھوٹھے پیغمبر اُٹھن گے۔ تے بھارے نِشان تے کراماتاں وکھان گے۔ اجیہے پئی جے ہو سکے تے اوہ چُنیاں ہویاں نُوں وی گُمراہ کر لین۔

²⁵ویکھو مَیں تُہانوں اگیترے دس دِتّا اے۔

²⁶ایس لئی جے تُہانوں آکھن پئی ویکھو اوہ بیابان وِچ اے تے باہر نا جانا۔ جے آکھن ویکھو اندرلیاں کوٹھڑِیاں وِچ اے تے نا مَنّو۔

²⁷کیوں جو جیویں بِجلی چڑھدیوں نِکل کے لہندے تِیکر لِشک مار دی اے اونویں ای اِبنِ آدم دا آؤنا ہوئے گا۔

²⁸جِتّھے کِتّھے مُردار اے اوتھے ای گِرجھاں اکٹّھیاں ہون گِیاں۔

²⁹تے اوہناں دِناں دی مُصِیبت دے پِچّھوں جھٹ سُورج ہنیرا ہو جائے گا۔ تے چَنّ اپنا چانن نئیں دیوے گا تے تارے اسمانوں ڈِگّ پَین گے۔ تے اسمان دِیاں قُوّتاں ہلائِیاں جان گِیاں۔

³⁰تے اوس ویلے اِبنِ آدم دا نِشان اسمان اُتّے نظر آوے گا تے تَد زمین دے سارے گھرانے پِٹن گے تے اِبنِ آدم نُوں قُدرت تے بڑے جلال نال اسمان دیاں بدّلاں اُتّے آؤندیاں ویکھین گے۔

³¹تے تُرہی دی بڑی اواز نال اوہ اپنے فرِشتیاں نُوں گھلّے گا تے اوہ اوہدیاں چُنیاں ہویاں نُوں اسمان دے ایس سِرے توں لے کے اوس سِرے تِیکر چَوہاں گُٹّھاں توں اکٹّھے کرن گے۔

³²ہُن ہنجیر دے رُکھّ توں تمثِیل سِکھّو پئی جد اوہدی ٹہنی نرم ہوندی اے تے پَتّر پُھٹدے نیں تُسی جان لَیندے ہو پئی گرمی دی بہار نیڑے اے۔

³³ایسے طرح جد تُسی ایہہ سبھ کُجھ ویکھو تَد جان لوؤ پئی اوہ نیڑے سگوں بُوہے اُتّے اے۔

³⁴مَیں تُہانوں سَچ آکھنا آں۔ پئی ایہہ پِیڑھی گُذر نئیں جائے گی۔ جد تِیکر ایہہ سبھو کُجھ نا ہو جائے۔

³⁵اسمان تے زمین ٹل جان گے پر میرِیاں گلّاں کدی نا ٹلن گِیاں۔

³⁶پر اوس دِن تے اوس گھڑی نُوں باپ دے سِوا کوئی نئیں جاندا نا اسماناں دے فرِشتے تے نا پُتر۔

³⁷پر جیویں نُوح دے دِن سن اوسے طرح اِبنِ آدم دا آؤنا ہوئے گا۔

³⁸کیوں جو جیویں اوہناں دِناں وِچ جھکھڑ توں اگّے لوک کھاندے پِیندے تے ویاہ کر دے تے کراندے سن اوس دِن تِیکر پئی نُوح بیڑی اُتّے چڑھ گیا۔

³⁹تے اوہناں نُوں خبر نا ہوئی جد تِیکر جھکھڑ آ کے اوہناں سبھناں نُوں روہڑ کے نا لے گیا۔ ایسے طرح اِبنِ آدم دا آؤنا ہوئے گا۔

⁴⁰اوس ویلے دو جَنے پَیلی وِچ ہون گے اِک پھڑیا تے دُوجا چھڈیا جائے گا۔

⁴¹دو زنانِیاں چکّی پِیہندیاں ہون گِیاں۔ اِک پَھڑی تے دُوجی چھڈی جائے گی۔

⁴²ایس لئی جاگدے رہو پئی تُسی نئیں جان دے پئی تُہاڈا خُداوند کیہڑے دِن آؤندا اے۔

⁴³پر ایہہ جانو پئی جے گھر دے مالک نُوں خبر ہوندی پئی چور کیہڑے پَہر آوے گا۔ تے جاگدا رہندا تے اپنے گھر نُوں سَنّھ لگّن نا دیندا۔

⁴⁴ایس کر کے تُسی وی تیار رہو۔ کیوں جو جِس گھڑی تُہانوں کوئی چِت چیتا نا ہوئے اوس گھڑی اِبنِ آدم آوے گا۔

⁴⁵فیر اوہ وفادار تے سیانا نوکر کیہڑا اے پئی جِہنُوں اوہدے مالک اپنے سارے سیوا کرن والیاں اُتّے مُختِیار کِیتا پئی ویلے سر اوہناں نُوں رست دیوے؟

⁴⁶دھنّ اے اوہ نوکر جِہنُوں اوہدا مالک جد آوے اجیہا ای کر دیاں ویکھے۔

⁴⁷مَیں تُہانوں سَچ آکھنا آں اوہ اوہنوں اپنے سبھ مال اُتّے مُختِیار کر دے گا۔

⁴⁸پر جے اوہ خراب نوکر اپنے دِل وِچ آکھے پئی میرا مالک چِر لاندا اے۔

⁴⁹تے اپنے نال دیاں نَوکراں نُوں مارن لگّے تے شرابیاں نال کھائے پئے۔

⁵⁰تاں اوس نوکر دا مالک اجیہے دِن آوے گا جد اوہنوں اوہدی اُڈِیک نئیں اے۔ تے اجیہی گھڑی پئی اوہ نا جانے۔

⁵¹تے اوہنوں دو ٹوٹے کر دے گا۔ تے اوہدا حِصّہ مکّاراں نال ٹھیراوے گا اوتھے رونا تے کچیچیاں وٹنا ہوئے گا۔