Read Western Panjabi متّی 25 Bible Online

متّی 25 - Western Panjabi bible

متّی 25

¹اوس ویلے اسمان دی بادشاہی دَساں کوارِیاں وانگر ہوئے گی جیہڑیاں اپنیاں مسالاں لے کے لاڑے دے مِلن نُوں نِکلیاں۔

²تے اوہناں وِچوں پنج مُورکھ تے پنج ہُشیار سن۔

³کیوں جو جیہڑیاں مُورکھ سن اوہناں اپنیاں مسالاں تے لے لئیاں۔ پر تیل اپنے نال نا لیا۔

⁴پر ہُشیاراں نیں اپنیاں اپنیاں بھانڈیاں وِچ مسالاں ناں تیل لے لیا۔

⁵تے جد لاڑے چِر لایا۔ سبھے انگھلاؤن لگ پئیاں تے سو گِئیاں۔

⁶پر اَدھی رات نُوں رَولا پیا پئی لاڑا آؤندا اے اوہدی اگّوں والی لئی چلّو۔

⁷تَد اوہناں سارِیاں کوارِیاں اُٹھ کے آپو اپنیاں مسالاں ٹھیک کِیتیاں۔

⁸تَد مُورکھاں نیں ہُشیاراں نُوں آکھیا۔ اپنے تیل وِچوں سانُوں وی دیو کیوں جو ساڈیاں مسالاں بُجھدیاں جاندِیاں نیں۔

⁹پر ہُشیاراں ایہہ جواب دِتّا نا۔ کِتے ساڈے تے تُہاڈے لئی تُھڑ نا جائے تُسی ویچن والیاں کول جا کے اپنے لئی مُل لوؤ۔

¹⁰تے جد اوہ مُل لین گِیئاں لاڑا آگیا۔ تے جیہڑیاں تیار سن اوہدے نال ویاہ وِچ اندر گِئیاں تے بُوہا ماریا گیا۔

¹¹تے مگروں دُوجیاں کوارِیاں وی آئِیاں تے آکھن لِگئیاں پئی خُداوندا خُداوندا ساڈے لئی بُوہا کھول دے۔

¹²پر اوس اوہناں نُوں جواب دِتّا۔ مَیں تُہانوں سَچ آکھنا آں پئی مَیں نئیں تُہانوں جاندا۔

¹³ایس لئی جاگدے رہو کیوں جو اوس دِن تے اوس گھڑی نُوں تُسی نئیں جان دے۔

¹⁴کیوں جو جیویں اِک بندے نے پردیس نُوں جان لگیاں اپنے گھر دیاں نَوکراں نُوں سدّیا تے اپنا مال اوہناں نُوں سونپیا۔

¹⁵تے اِک نُوں اوس پنج توڑے دِتّے۔ دُوجے نُوں دو۔ تے ترِیجے نُوں اِک۔ ہر اِک نُوں اوہدی اپنی لیاقت سیتی۔ تے پردیس ٹُرگیا۔

¹⁶سو جِس پنج توڑے لَئے سن اوس جا کے اوہناں نال بیوپار کِیتا۔ تے پنج توڑے ہور کمائے۔

¹⁷ایسے طرح اوس وی جِس دو لَئے سن دو ہور کھٹّے۔

¹⁸پر جِس اِک لیا سی اوس جا کے زمین پُٹی۔ تے اپنے مالک دے رُپئے نُوں لُکا دِتّا۔

¹⁹تے بُہت چِر پِچّھوں اوہناں نَوکراں دا مالک آیا تے اوہناں کولوں لیکھا لین لگّا۔

²⁰سو جِس پنج توڑے لَئے سن اوس نیڑے آ کے ہور پنج توڑے اگّے لیا رکھّے تے آکھیا خُداوند تُوں مَینُوں پنج توڑے سونپ دِتّے سن۔ ویکھ مَیں پنج توڑے ہور کھٹ لَئے نیں۔

²¹اوہدے مالک نے اوہنوں آکھیا شاواشے چنگیا تے وفادار نوکرا۔ تُوں تے تھوڑے وِچ وفادار نِکلیا۔ مَیں تینُوں بتھیرے اُتّے اختیار دیاں گا۔ تُوں اپنے مالک دی خُوشی وِچ داخل ہو۔

²²تے جِس دو توڑے لَئے سن اوس وی نیڑے آ کے آکھیا خُداوند تُوں مَینُوں دو توڑے دِتّے سن۔ ویکھ مَیں دو توڑے ہور کھٹ لَئے نیں۔

²³اوہدے مالک اوہنوں آکھیا شاواشے چنگیا تے وفادار نوکرا۔ تُوں تے تھوڑے وِچ وفادار نِکلیوں۔ مَیں تینُوں بتھیرے اُتّے اختیار دیاں گا۔ تُوں اپنے مالک دی خُوشی وِچ داخل ہو۔

²⁴فیر جِس اِک توڑا لیا سی اوس وی نیڑے آ کے آکھیا خُداوند مَیں تینُوں جان دا ساں پئی تُوں کرڑا بندہ ایں جِتّھے تُوں نئیں بِیجیا اوتھوں تُوں وَڈّھنا ایں۔ تے جِتّھے تُوں نئیں کھلاریا۔ اوتھوں اکٹّھا کرنا ایں۔

²⁵سو مَیں ڈریا تے تیرے توڑے نُوں زمین وِچ لُکا دِتّا ویکھ تیرا تینُوں لَبّھ گیا۔

²⁶پر اوہدے مالک اوہنوں جواب دِتّا۔ اَے بَھیڑے تے نکمّے نوکر تُوں جان دا سَیں پئی جِتّھے مَیں نئیں بِیجیا اوتھوں وَڈّھنا آں تے جِتّھے مَیں نئیں کھلاریا اوتھوں اکٹّھا کرنا آں۔

²⁷ایس لئی تینُوں چاہیدا سی پئی میرے رُپئے ساہُوکاراں نُوں دیندوں۔ تاں جو مَیں آ کے اپنا مال بیاج سَنے لے لَیندا۔

²⁸سو اوہدے کولوں ایہہ توڑا کھوہ کے جیہدے کول دَس توڑے نیں اوہنوں دے دیو۔

²⁹کیوں جو ہر اِک جیہدے کول کُجھ اے اوہنوں دِتّا جائے گا۔ تے اوہدا وادھا ہو جائے گا۔ پر جیہدے کول نئیں اوہدے کولوں جو کُجھ اوہدا اے اوہ وی کھوہ لیا جائے گا۔

³⁰تے ایس نکمّے نوکر نُوں باہر ہنیرے وِچ سُٹ دیو۔ اوتھے رونا تے کچیچیاں وٹنا ہوئے گا۔

³¹جد اِبنِ آدم اپنے جلال وِچ آوے گا تے سارے فرِشتے اوہدے نال تَد اوہ اپنے جلال دے تخت اُتّے بَہے گا۔

³²تے سارِیاں قوماں اوہدے اگّے اکٹّھیاں کِیتیاں جان گِیاں۔ تے جیویں ایّالی بھیڈاں نُوں بکرِیاں توں وَکھریاں کر لَیندا اے تیویں اوہ اوہناں نُوں اِک دُوجے توں وَکھ کرے گا۔

³³تے بھیڈاں نُوں اپنے سَجّے تے بکرِیاں نُوں اپنے کھبّے پاسے کھلا کرے گا۔

³⁴تَد بادشاہ اپنے سَجّے پاسے والیاں نُوں آکھے گا اَے میرے باپ دے مُبارک لوکو آؤ۔ اوس بادشاہی دے وارث بنو جیہڑی دُنیا دے مُڈھوں ای تُہاڈے لئی تیار کِیتی گئی سی۔

³⁵کیوں جو مَیں بُھکھا ساں تے تُساں مَینُوں کھان نُوں دِتّا مَیں تریہایا ساں تُساں مَینُوں پانی پیایا۔ مَیں اوپرا ساں تے تُساں مَینُوں اپنے گھر رکھیا۔

³⁶ننگا ساں تے تُساں مَینُوں کپڑا دِتّا۔ مَیں ماندا ساں تے تُساں میری خبر لئی۔ مَیں قید وِچ ساں تے تُسی میرے کول آئے۔

³⁷تَد نیک لوک اوہنوں جواب دین گے خُداوندا کدوں اساں تینُوں بُھکیاں ویکھیا تے کھوایا؟ یا تریہایا تے تینُوں پیایا؟

³⁸کدوں اساں تینُوں اوپرا ویکھیا تے اپنے گھر رکھیا۔ ننگا ویکھیا تے کپڑا دِتّا؟

³⁹اساں کدوں تینُوں ماندا یا قید وِچ ویکھیا تے تیرے کول آئے؟

⁴⁰تے بادشاہ اوہناں نُوں جواب وِچ آکھے گا۔ مَیں تُہانوں سَچ آکھنا آں پئی جد تُساں میرے ایہناں سبھناں توں نِکّیاں بھراواں وِچوں اِک نال ایہہ کِیتا تے میرے نال کِیتا۔

⁴¹تَد اوہ کھبّے پاسے والیاں نُوں وی آکھے گا۔ اَے لعنتیؤ میرے اگّوں اوس ہمیشہ دی اَگ وِچ جاؤ جیہڑی ابلیس تے اوہدیاں فرِشتیاں دے لئی تیار کِیتی ہوئی اے۔

⁴²کیوں جو مَیں بُھکھا ساں تے تُساں مَینُوں کھان نُوں نا دِتّا۔ مَیں تریہایا ساں تے تُساں مَینُوں نا پیایا۔

⁴³مَیں اوپرا ساں تے تُساں مَینُوں اپنے گھر نا رکھیا۔ ننگا ساں تے تُساں مَینُوں کپڑا نا دِتّا۔ ماندا تے قید وِچ ساں تُساں میری خبر نا لئی۔

⁴⁴تَد اوہ وی جواب دین گے۔ خُداوندا کدوں اساں تینُوں بُھکھیاں یا تریہایاں یا اوپریاں یا ننگِیاں یا ماندیاں یا قید وِچ ویکھیا تے تیری سیوا نئیں کِیتی؟

⁴⁵تَد اوہ اوہناں نُوں جواب دیوے گا۔ پئی مَیں تُہانوں سَچ آکھنا آں پئی جد تُساں ایہناں سبھناں توں نِکّیاں وِچوں اِک نال ایہہ نئیں کِیتا تے میرے نال وی نئیں کِیتا۔

⁴⁶تے اوہ ہمیشہ دی سزا وِچ جان گے۔ پر نیک ہمیشہ دی زِندگی وِچ۔