Read Western Panjabi متّی 9 Bible Online

متّی 9 - Western Panjabi bible

متّی 9

¹فیر بیڑی اُتّے چڑھ کے اوہ پار لنگھیا تے اپنے شہر نُوں آیا۔

²تے ویکھو اِک چولے دے مارے ہوئے نُوں مَنجی اُتّے پیا ہویا اوہدے کول لیائے۔ تے یِسُوع اوہناں دا اِیمان ویکھ کے اوس چولے دے مارے ہوئے نُوں آکھیا پُتر خاطرجمع رکھ تیرے گُناہ بخشے گئے۔

³تے ویکھو کئیاں فقِیہاں اپنے دِلاں وِچ آکھیا پئی ایہہ کُفر بولدا اے۔

⁴تے یِسُوع اوہناں دیاں خیالاں نُوں بُجھ کے آکھیا تُسی کاہِنُوں اپنے دِلاں وِچ بُرے خیال کر دے ہو؟

⁵کیہڑی گلّ آکھنی سوکھی اے ایہہ پئی تیرے گُناہ بخشے گئے یا ایہہ پئی اُٹھ تے ٹُرن لگ پَو۔

⁶پر ایس لئی پئی تُسی جانو پئی اِبنِ آدم نُوں زمین اُتّے گُناہ بخشن دا اختیار اے۔ (تَد اوس چولے دے مارے ہوئے نُوں آکھیا) اُٹھ اپنی مَنجی چُک لے تے اپنے گھر ٹُر جا۔

⁷تے اوہ اُٹھ کے اپنے گھر نُوں ٹُر گیا۔

⁸تے لوک ویکھ کے ڈر گئے تے خُدا دی وڈیائی کِیتی پئی اوس اجیہا اختیار بندیاں نُوں دِتّا۔

⁹جد یِسُوع اوتھوں لنگھ کے اگہاں گیا اوس اِک شخص نُوں جِہدا ناں متّی سی محصُول دی چَوکی اُتّے بَیٹھیاں ویکھیا تے اوہنوں آکھیا میرے مگر ٹُرپَو تے اوہ اُٹھ کے اوہدے مگر ٹُرپیا۔

¹⁰فیر اِنج ہویا جدوں اوہ گھر وِچ روٹی کھان بَیٹھا ہویا سی تے ویکھو بتھیرے محصُولئے تے گُنہگار آ کے یِسُوع تے اوہدے شاگِرداں نال بَہہ گئے۔

¹¹تے فرِیسیاں ویکھ کے اوہدے شاگِرداں نُوں آکھیا تُہاڈا اُستاد محصُولِیاں تے گُناہِیاں دے نال کیوں کھاندا اے؟

¹²اوس ایہہ سُن کے آکھیا نَوِیاں نرویاں نُوں حکِیم دی لوڑ نئیں سگوں مَندیاں نُوں۔

¹³پر تُسی جا کے ایہدا مطلب سمجھو پئی مَیں قُربانی نُوں نئیں چاہندا سگوں رَحم نُوں چاہناں آں کیوں جو مَیں نیکاں نُوں سَدّن لئی نئیں آیا سگوں گُناہِیاں نُوں۔

¹⁴تَد یُوحنّا دے شاگِرد اوہدے کول آ کے آکھن لگّے پئی اسی تے فریسی اکثر روزہ رکھنے آں پر تیرے شاگِرد کیوں روزہ نئیں رکھ دے؟

¹⁵تے یِسُوع اوہناں نُوں آکھیا جِنّاں چِر لاڑا اوہناں دے نال اے جانجی غم کر سکدے نیں؟ پر اوہ دِن آؤن گے جد لاڑا اوہناں توں نِکھیڑیا جائے گا تے تَد اوہ روزہ رکھ لین گے۔

¹⁶کورے کپڑے دی ٹاکی پرانے کپڑے نُوں کوئی نئیں لاندا۔ کیوں جو اوہ ٹاکی کپڑے نُوں کھِچّ لَیندی ایہہ تے لنگار ہور وی وَدّھ جاندا اے۔

¹⁷تے نواں انگور دا رَس پرانیاں مشکاں وِچ لوک نئیں بھردے۔ تے جے بھرن تے مشکاں پاٹ جان گِیاں تے انگور دا رَس وَگ جائے گا۔ تے مشکاں دا ناس ہو جائے گا۔ پر نواں انگور دا رَس نَوِیاں مشکاں وِچ بھردے نیں تے اوہ دوویں بچے رہندے نیں۔

¹⁸جد اوہ اوہناں نُوں ایہہ گلّاں پیا آکھدا سی ویکھو اِک سردار آ کے اوہنوں سجدہ کِیتا تے آکھیا میری دِھی ہُنے ای مر گئی اے پر تُوں آ کے اوہدے اُتّے ہتّھ رکھ تے اوہ جِیو پَوے گی۔

¹⁹تے یِسُوع اُٹھ کے اپنے شاگِرداں دے نال اوہدے مگر ٹُر پیا۔

²⁰تے ویکھو اِک زنانی نے جِہنُوں باراں ورھیاں دا لہو آؤندا سی اوہدے پِچّھوں دی آ کے اوہدے کپڑے دی کنّی چُھوئی۔

²¹کیوں جو اوس اپنے جی وِچ آکھیا سی جے مَیں نِرا اوہدا کپڑا چُھو لَواں تے ولّ ہو جاواں گی۔

²²تَد یِسُوع بَھوں کے اوہنوں ویکھیا تے آکھیا۔ دِھئے خاطرجمع رکھ تیرے اِیمان تینُوں ولّ کِیتا اے تے اوہ زنانی اوسے گھڑیوں ولّ کِیتی گئی۔

²³تے جدوں یِسُوع سردار دے گھر اَپڑیا اوس بانسری بجان والیاں تے بِھیڑ نُوں رَولا پاندیاں ویکھیا۔

²⁴تے آکھیا لانبھے ہو جاؤ کیوں جو کُڑی موئی نئیں پر سُتّی ہوئی اے۔ تے اوہ اوہدے اُتّے ہسّے۔

²⁵پر جد بِھیڑ باہر کڈھی گئی اوس اندر جا کے اوہدا ہتّھ پھڑیا تے اوہ کُڑی اُٹھی۔

²⁶تے ایہہ خبر سارے دیس وِچ پھیل گئی۔

²⁷تے جد یِسُوع اوتھوں لنگھدا جاندا سی دو اَنھے اوہدے مگر ٹُرپَئے تے ڈنڈ پا کے آکھن لگّے۔ اَے داؤد دے پُتر ساڈے اُتّے رَحم کر۔

²⁸تے جد اوہ گھر دے اندر آگیا اوہ اَنھے اوہدے کول آئے۔ تے یِسُوع اوہناں نُوں آکھیا۔ تُہانوں یقِین اے پئی مَیں ایہہ کمّ کر سکنا آں؟ اوہ اوہنوں آکھن لگّے ہاں خُداوندا۔

²⁹تَد اوس اوہناں دِیاں اَکھّیاں نُوں ایہہ آکھ کے چُھوئیا پئی جِہیا تُہاڈا اِیمان اے ایویں ای تُہاڈے لئی ہوئے۔

³⁰تے اوہناں دِیاں اَکھّیاں کُھل گِئیاں۔ تے یِسُوع تاکِید نال اوہناں نُوں آکھیا۔ خبردار کوئی نا جانے۔

³¹پر اوہناں باہر جا کے اوس سارے دیس وِچ اوہنوں مشہُور کِیتا۔

³²تے ایہہ اجے باہر پئے جاندے سن تے ویکھو لوک اِک گُنگے نُوں جِہدے وِچ بدرُوح سی اوہدے کول لیائے۔

³³تے جد بدرُوح کڈھی گئی تَد گُنگا گلّاں کرن لگ پیا۔ تے بِھیڑ حَیران ہو کے آکھن لگّی۔ پئی اجیہی گلّ اِسرائیل وِچ کدی نئیں سی ویکھی گئی۔

³⁴پر فرِیسیاں آکھیا۔ اوہ تے بدرُوحاں دے سردار دی مدد نال بدرُوحاں نُوں کڈھدا اے۔

³⁵تے یِسُوع اوہناں دیاں عبادت خانیاں وِچ تعلِیم دیندا تے بادشاہی دی خُوشخبری دی منادی کر دا تے سبھ دُکھ دَرد تے سارے روگاں نُوں دُور کر دا ہویا ساریاں نگراں تے پِنڈاں وِچ پِھریا

³⁶تے بِھیڑ نُوں ویکھ کے اوہنوں اوہناں اُتّے ترس آیا کیوں جو اوہ اوہناں بھیڈاں وانگر اَوکھیاں تے کھِنڈیاں ہویاں سن جِنہاں دا ایّالی نا ہوئے۔

³⁷تَد اوہ اپنے شاگِرداں نُوں آکھن لگّا فصل تے بُہت اے پر کامے تھوڑے نیں۔

³⁸ایس لئی فصل دے مالک دی مِنّت کرو پئی اوہ اپنی فصل لئی کامیاں نُوں گھل دے۔