Read Western Panjabi مرقس 14 Bible Online

مرقس 14 - Western Panjabi bible

مرقس 14

¹دو دِناں پِچّھوں فسح تے پتِیری روٹی دی عید سی۔ تے سردار کاہِن تے فقِیہ کھوج وِچ لگّے ہوئے سن پئی اوہنوں کِیویں داء نال پھڑ کے جانوں مارِیئے۔

²اوہناں آکھیا۔ عید دے دِن نئیں۔ کِتے لوکاں وِچ ہَلّا گُلّا نا ہوئے۔

³تے جد اوہ بَیت عَنِیاہ وِچ شمعُون کوڑھے دے گھر کھان بَیٹھا سی۔ اِک عورت بڑے مُل والا وال چھڑ دا کھرا عِطر شِیشی وِچ لیاندا۔ تے شِیشی نُوں توڑ کے اوہدے سِر اُتّے ڈوہلیا۔

⁴تَد کئی اپنے مَن وِچ کھِجدے سن پئی عِطر دا ایس طرح کاہِنُوں نُقصان ہویا۔

⁵کیوں جو ایہہ عِطر تِنّ سَو دینار توں وَدّھ وِک کے غرِیباں نُوں دِتّا جا سکدا سی۔ تے اوہ اوہنوں جِھڑکن لگّے۔

⁶پر یِسُوع آکھیا۔ اوہنوں چھڈ دیو۔ کیوں اوہنوں دُکھ دیندے اوہ۔ اوس میرے نال ہَچھّا ورتاوا کِیتا۔

⁷کیوں جو غرِیب لوک ہمیش تُہاڈے نال نیں تے جد چاہو اوہناں دا بھلا کر سکدے اوہ۔ پر مَیں ہمیش تُہاڈے نال نئیں آں۔

⁸جو کُجھ اوہدے توں بن پیا۔ اوس کِیتا۔ اوس پہلاں لئی میرے بدن اُتّے میرے کفنان دفنان لئی عِطر لا دِتّا۔

⁹تے مَیں تُہانوں سَچ آکھنا آں۔ پئی ساری دُنیا وِچ جِتّھے کِتّھے اِنجِیل دی منادی کِیتی جائے گی اوتھے ایہدا وی جو ایس کِیتا اے اوہدی یادگیری دے لئی ذِکر ہوئے گا۔

¹⁰تے یہُوداہ اِسکریُوتی جیہڑا باراں وِچوں اِک سی۔ سردار کاہِناں دے کول ٹُر گیا۔ تاں جو اوہنوں اوہناں دے حوالے کرے۔

¹¹اوہ ایہہ سُن کے خُوش ہوئے۔ تے اوہنوں رُپئے دین دا اِقرار کِیتا تے اوہ کھوج وِچ لگّا۔ پئی کِسے طرح داء لگّے تے اوہنوں پھڑوا دے۔

¹²تے پتِیری روٹی دی عید دے پہلے دِن جدوں فسح ذِبح کر دے سن۔ اوہدے شاگِرداں اوہنوں آکھیا تُوں کِتّھے چاہنا ایں پئی اسی جا کے تیرے فسح کھان لئی تیاری کریئے؟

¹³تے اوس اپنے شاگِرداں وِچوں دُونہہ نُوں گھلّیا تے اوہناں نُوں آکھیا۔ پئی شہر وِچ جاؤ تے اِک بندہ پانی دا گھڑا چُکیا ہویا تُہانوں مِلے گا۔ اوہدے مگر ٹُرپَو۔

¹⁴تے جِس گھر وِچ اوہ جائے اوس گھر دے مالک نُوں آکھو اُستاد آکھدا اے۔ میرے اُترن دا تھاں کِتّھے اے۔ جِتّھے مَیں اپنے شاگِرداں نال فسح کھانواں۔

¹⁵تے اوہ اِک موکلا چُبارہ فرش وِچھایا تے سنواریا ہویا تُہانوں وکھائے گا۔ اوتھے ساڈے لئی تیار کرو۔

¹⁶تے شاگِرد ٹُر گئے۔ تے شہر وِچ آئے۔ تے جیویں اوس دسیا سی۔ اوسے طرح ویکھیا۔ تے فسح تیار کِیتا۔

¹⁷جد شام ہوئی اوہ باراں دے نال آیا۔

¹⁸تے جد اوہ بَہہ کے کھان لگّے۔ تے یِسُوع آکھیا۔ مَیں تُہانوں سَچ آکھنا آں۔ پئی تُہاڈے وِچوں اِک جیہڑا میرے نال کھاندا اے۔ مَینُوں پھڑوائے گا۔

¹⁹اوہ اُداس ہون تے اِک اِک کر کے اوہنوں آکھن لگّے۔ مَیں آں؟

²⁰اوس اوہناں نُوں آکھیا باراں وِچوں اِک جَنا۔ جیہڑا میرے نال تھال وِچ ہتّھ پاندا اے۔ سو ای اے۔

²¹کیوں جو اِبنِ آدم تے جان دا اے۔ جیویں اوہدے حق وِچ لِکھیا اے پر افسوس اوس بندے اُتّے جِہدی راہِیں اِبنِ آدم پھڑوایا جاندا اے۔ اوس بندے لئی چَنگا ہوندا جے اوہ نا جمدا۔

²²تے جد اوہ پئے کھاندے سن اوس روٹی لئی تے برکت منگ کے توڑی۔ تے اوہناں نُوں دے کے آکھیا۔ لوؤ ایہہ میرا بدن اے۔

²³تے اوس پیالہ لے کے شُکر کِیتا۔ تے اوہناں نُوں دِتّا۔ تے سبھناں اوہدے وِچوں پِیتا۔

²⁴تے اوس اوہناں نُوں آکھیا۔ ایہہ میرا عہد دا لہو اے۔ جیہڑا بتھیریاں لئی وگایا جاندا اے۔

²⁵مَیں تُہانوں سَچ آکھنا آں پئی مَیں فیر انگور دا رَس کَدے نا پِیاں گا۔ جِس دِن تِیکر خُدا دی بادشاہی وِچ اوہ نواں نا پِیواں۔

²⁶فیر اوہ خُدا دی تعرِیف گاؤں کے زَیتُون دے پہاڑ نُوں گئے۔

²⁷تے یِسُوع اوہناں نُوں آکھیا پئی تُسی سارے ٹھوکر کھاؤ گے۔ کیوں جو لِکھیا اے پئی مَیں ایّالی نُوں ماراں گا تے بھیڈاں کھِلّر جان گِیاں۔

²⁸پر مَیں اپنے جی اُٹھن دے پِچّھوں تُہاتھوں اگّے گلِیل نُوں جان گا۔

²⁹تَد پطرس اوہنوں آکھیا۔ بھانویں سارے ای ٹھوکر کھان۔ پر مَیں نئیں کھاں گا۔

³⁰تے یِسُوع اوہنوں آکھیا مَیں تینُوں سَچ آکھنا آں۔ پئی اَج ایسے رات کُکّڑ دے دو وار بانگ دین توں پہلاں تُوں تَرے وار میرا اِنکار کریں گا۔

³¹تَد اوس بڑے جوش نال آکھیا۔ جے تیرے نال مَینُوں مرنا پَوے تے وی کَدے تیرا اِنکار نا کراں گا۔ تے سارے ایسے طرح آکھن لگّے۔

³²فیر اوہ گتسمنی ناں اِک تھاں آئے۔ تے اوس اپنے شاگِرداں نُوں آکھیا۔ جد تِیکر مَیں دُعا منگاں تُسی ایتھے بَیٹھے رہو۔

³³تے پطرس تے یعقُوب تے یُوحنّا نُوں اپنے نال لیا۔ تے حَیران پریشان تے بُہت دلگِیر ہون لگّا۔

³⁴تے اوس اوہناں نُوں آکھیا۔ میرا جی بُہت اُداس اے۔ سگوں مرن وانگر حال اے۔ تُسی ایتھے ٹھیرو تے جاگدے رہو۔

³⁵تے اوہ تھوڑا اگّے وَدّھ کے زمین اُتّے ڈِگّ پیا۔ تے دُعا منگی۔ پئی جے ہوسکے ایہہ گھڑی مَیتھوں ٹل جائے۔

³⁶تے اوس آکھیا۔ ابّا یعنی اے باپ سبھ کُجھ تَیتھوں ہوسکدا اے۔ ایس پیالے نُوں میرے کولوں ہٹا دے۔ پر اوہ نا ہوئے جو مَیں چاہناں آں۔ سگوں اوہ جو تُوں چاہنا ایں۔

³⁷فیر اوہ آیا۔ تے اوہناں نُوں سُتّے ہوئے ویکھیا۔ تے پطرس نُوں آکھیا۔ شمعُون تُوں سُتّا ہویا ایں؟ تَیتھوں اِک گھڑی وی جاگن نئیں ہویا۔

³⁸جاگو تے دُعا منگو پئی تُسی ازمایش وِچ نا پَوو۔ رُوح تے تیار اے پر بدن کمزور اے۔

³⁹تے اوہ فیر گیا۔ تے اوہو گلّ آکھ کے دُعا منگی۔

⁴⁰تے فیر آ کے اوس اوہناں نُوں سُتّیاں ویکھیا کیوں جو اوہناں دِیاں اَکھّیاں نِیندر نال بھریاں ہویاں سن۔ تے اوہ نئیں جان دے سن پئی اوہنوں کِیہ جواب دین؟

⁴¹تے اوہ ترِیجی وار آیا۔ تے اوہناں نُوں آکھیا۔ ہُن سُتّے رہو۔ تے آرام کرو۔ بس ہُن ویلا آگیا اے۔ ویکھو اِبنِ آدم گُنہگاراں دے حوالے کِیتا جاندا اے۔

⁴²اُٹھو چلّئے۔ ویکھو میرا پھڑان والا نیڑے آیا اے۔

⁴³تے جدوں اجے اوہ بولدائی سی۔ اوسے ویلے یہُوداہ جیہڑا باراں وِچوں اِک سی آگیا۔ تے سردار کاہِناں تے فقِیہاں تے بزُرگاں ولّوں اِک بِھیڑ تلواراں تے لاٹھِیاں لئی ہوئی اوہدے نال سی۔

⁴⁴تے اوہدے پھڑان والے نیں اوہناں نُوں ایہہ پَتا دِتّا سی۔ پئی جِہنُوں مَیں چُمّاں۔ اوہو اے۔ اوہنوں پھڑ کے تگڑائی نال لے جاؤ۔

⁴⁵سو جد اوہ آگیا۔ اونویں اوہدے کول آ کے آکھیا۔ اے ربّی۔ تے اوہنوں چُمّ لیا۔

⁴⁶تَد اوہناں اوہدے اُتّے ہتّھ پائے تے اوہنوں پھڑ لیا۔

⁴⁷تے اوہناں وِچوں جیہڑے اوتھے کھلوتے سن۔ اِک نیں اپنی تلوار کھِچّ لئی تے سردار کاہِن دے نوکر نُوں ماری۔ تے اوہدا کنّ اُڈا دِتّا۔

⁴⁸تے یِسُوع اوہناں نُوں آکھیا۔ پئی تلواراں تے لاٹھِیاں لے کے تُسی مَینُوں چور وانگُوں پھڑن نِکلے ہو؟

⁴⁹مَیں تے روز ہیکل وِچ تُہاڈے کول ساں۔ تے تعلِیم دیندا ساں۔ تے تُساں مَینُوں نا پھڑیا۔ پر ایہہ ایس لئی ہویا۔ پئی نوِشتے پُورے ہو جان۔

⁵⁰تے سارے اوہنوں چھڈ کے بھج گئے۔

⁵¹تے اِک جوان جِس مَلمَل دا کپڑا اپنے ننگے بدن اُتّے لیا ہویا سی۔ اوہدے مگر ٹُر پیا۔ تے لوکاں اوہنوں پھڑیا۔

⁵²پر اوہ کپڑا چھڈ کے ننگا بھج گیا۔

⁵³تے اوہ یِسُوع نُوں سردار کاہِن دے کول لے گئے تے سارے سردار کاہِن تے بزُرگ تے فقِیہ اوہدے کول اکٹّھے ہوئے۔

⁵⁴تے پطرس دُوروں اوہدے پِچّھے پِچّھے سردار کاہِن دے وِہڑے دے اندر تِیکر ٹُرگیا۔ تے پیادیاں دے نال بَہہ کے اَگ سیکن لگّا۔

⁵⁵تے سردار کاہِن تے ساری مجلس یِسُوع اُتّے اوہنوں مارن لئی گواہی لبّھدے سن۔ پر نا لَبّھی۔

⁵⁶بتھیرے اوہدے اُتّے جُھوٹھے گواہ بُھگتے۔ پر اوہناں دی گواہی رَلدی نئیں سی۔

⁵⁷تے کئیاں اُٹھ کے ایہہ آکھ کے اوہدے اُتّے گواہی دِتّی۔

⁵⁸پئی اساں اوہنوں ایہہ آکھدیاں سُنیاں پئی مَیں ایس ہیکل نُوں جیہڑی ہتّھ نال بنائی ہوئی اے ڈھا دیاں گا۔ تے تِنّاں دِناں دے اندر اندر اِک ہور نُوں بناواں گا۔ جیہڑی ہتّھاں دی بنائی ہوئی نا ہوئے۔

⁵⁹تَد وی اوہناں دی گواہی اِکّو جِہی نئیں سی۔

⁶⁰تے سردار کاہِن وِچکار کھلو گیا تے یِسُوع نُوں ایہہ پُچھیا۔ پئی تُوں کُجھ جواب نئیں دیندا؟ ایہہ تیرے اُتّے کِیہ گواہی دیندے نیں؟

⁶¹پر اوہ چُپ ای کر رہیا تے کُجھ جواب نا دِتّا۔ سردار کاہِن نیں فیر اوہنوں پُچھیا۔ تے اوہنوں آکھیا۔ تُوں مسِیح ایں۔ اوس مُبارک دا پُتر؟

⁶²یِسُوع آکھیا۔ مَیں آں۔ تے تُسی اِبنِ آدم نُوں قُدرت دے سَجّے ہتّھ بَیٹھیاں ہویاں تے بدّلاں نال آؤندیاں ویکھو گے۔

⁶³تَد سردار کاہِن اپنے کپڑے پاڑ کے آکھیا۔ بس ہُن سانُوں ہورناں گواہاں دی کِیہ لوڑ اے؟

⁶⁴تُساں کُفر سُنیا۔ تُہانوں کِیہ معلُوم ہوندا اے؟ تَد اوہناں سبھناں اوہنوں مَوت دے لائق ہون دا فتویٰ دِتّا۔

⁶⁵تَد کئی اوہدے اُتّے تُھکن تے اوہدا مُنھ ڈھکن تے اوہنوں دَھپھے مارن تے اوہنوں آکھن لگّے۔ نبُوّت نال دس۔ تے پیادیاں اوہنوں چپیڑاں مار کے پھڑ لیا۔

⁶⁶تے جدوں پطرس ہیٹھاں وِہڑے وِچ سی۔ سردار کاہِن دِیاں ٹہلناں وِچوں اِک آئی۔

⁶⁷تے پطرس نُوں اَگ سیکدیاں ویکھ کے اوہدے ولّ نظر کِیتی تے آکھیا تُوں وی یِسُوع ناصری دے نال سائیں۔

⁶⁸پر اوہ مُکّر کے بولیا۔ مَیں نا جان دا نا سمجھنا آں۔ پئی تُوں کِیہ آکھنی ایں تے اوہ باہر ڈیوڑھی وِچ ٹُر گیا۔ تے کُکّڑ بانگ دِتّی۔

⁶⁹تے ٹہلن اوہنوں ویکھ کے فیر اوہناں نُوں جیہڑے کول کھلوتے سن آکھن لگّی۔ ایہہ اوہناں وِچوں اِک اے۔

⁷⁰پر اوہ فیر مُکّر گیا تے فیر تھوڑے چِر پِچّھوں جیہڑے کول کھلوتے سن اوہناں پطرس نُوں آکھیا ٹھیک تُوں اوہناں وِچوں ایں کیوں جو تُوں گلِیلی ایں۔

⁷¹پر اوہ لعنت کرن تے سَونہہ کھان لگّا۔ پئی مَیں اوس بندے نُوں۔ جِہدی گلّ تُسی کر دے ہو نئیں جان دا۔

⁷²تے اونویں کُکّڑ دُوجی وار بانگ دِتّی۔ تے پطرس نُوں اوہ گلّ یاد آئی جیہڑی یِسُوع اوہنوں آکھی سی۔ پئی کُکّڑ دے دو وار بانگ دین توں پہلاں تُوں تَرے وار میرا اِنکار کریں گا تے اوہ اوس گلّ نُوں سوچ کے رون لگّا۔