Read Western Panjabi لُوقا 10 Bible Online

لُوقا 10 - Western Panjabi bible

لُوقا 10

¹ایہناں گلّاں دے پِچّھوں خُداوند ستّر بندے ہور مُقرّر کِیتے تے اوہناں نُوں اپنے اگّے ہر شہر تے ہر تھاں جِتّھے آپ جان والا سی دو دو کر کے گھلّیا۔

²تے اوہناں نُوں آکھیا۔ پئی فصل تے بُہت اے۔ پر واڈھے تھوڑے نیں۔ ایس لئی فصل دے مالک دی مِنّت کرو۔ پئی اوہ فصل نُوں وَڈّھن لئی واڈھے گھل دیوے۔

³جاؤ۔ ویکھو مَیں تُہانوں بگھیاڑاں وِچ لیلیاں وانگُوں گھَلّناں آں۔

⁴نا بٹوا لے جاؤ نا جھولی نا جُتِّیاں۔ تے راہ وِچ کِسے نُوں سلام نا کرو۔

⁵تے جِس کِسے گھر وِچ وڑو۔ پہلاں آکھو پئی ایس گھر دی سلامتی ہوئے۔

⁶تے جے کوئی سلامتی دا پُتر اوتھے ہوئے تُہاڈا سلام اوہدے اُتّے ٹھیرے گا۔ نئیں تے تُہاڈے اُتّے مُڑ آئے گا۔

⁷تے اوسے گھر وِچ رہو تاں جو کُجھ اوہناں ولّوں مِلے کھاؤ پِیو۔ کیوں جو مزدُوری مزدُور دا حق اے۔ گھر گھر نا پِھرو۔

⁸تے جِس شہر وِچ وڑو تے اوہ شہر تُہانوں قبولے تاں جو کُجھ تُہاڈے اگّے رکھیا جائے کھاؤ۔

⁹اوس تھاں دے روگِیاں نُوں ولّ کرو۔ تے اوہناں نُوں ایہہ آکھو۔ پئی خُدا دی بادشاہی تُہاڈے نیڑے آئی اے۔

¹⁰تے جِس کِسے شہر وِچ وڑو تے اوہ شہر تُہانوں نا قبولے تے اوہدیاں بازاراں وِچ جا کے آکھو۔

¹¹پئی تُہاڈے شہر دا گھٹّا وی جیہڑا ساڈے پیراں اُتّے پیا اے۔ اسی تُہاڈے سامھنے جھاڑ دینے آں۔ پر ایہہ جان لو پئی خُدا دی بادشاہی نیڑے آگئی اے۔

¹²مَیں تُہانوں آکھنا آں پئی اوس دِن سدُوم دا حال اوس شہر نالوں بُہتا سوکھا ہوئے گا۔

¹³خُرازِین افسوس تیرے اُتّے۔ بَیت صَیدا افسوس تیرے اُتّے۔ کیوں جو اوہ کراماتاں جیہڑیاں تُہاڈے وِچ وکھائیاں گِئیاں سن جے صُور تے صَیدا وِچ وکھالِیاں جاندِیاں۔ تے اوہ ترپڑ اپنے اُتّے لے کے تے سواہ وِچ بَیہہ کے کدوں دی تَوبہ کر لَیندے۔

¹⁴پر صُور تے صَیدا لئی تُہاڈے نالوں عدالت وِچ سوکھا ہوئے گا۔

¹⁵تے اَے کَفرنحُوم کِیہ تُوں اسمان تِیکر اُچّا کِیتا جائیں گا؟ نئیں تُوں سگوں پاتال تِیکر اُتاریا جائیں گا۔

¹⁶جیہڑا تُہاڈی سُندا اے۔ میری سُندا اے۔ جیہڑا تُہانوں رَدّ کر دا اے اوہ مَینُوں رَدّ کر دا اے۔ تے جیہڑا مَینُوں رَدّ کر دا اے اوہ میرے گھلّن والے نُوں رَدّ کر دا اے۔

¹⁷اوہ ستّر خُوشی نال مُڑ آئے تے آ کے آکھیا۔ اَے خُداوند تیرے ناں اُتّے بد رُوحاں وی ساڈے وَس وِچ نیں۔

¹⁸تَد اوس اوہناں نُوں آکھیا۔ مَیں شیطان نُوں بِجلی وانگُوں اسمانوں ڈِگّیا ویکھیا۔

¹⁹ویکھو مَیں تُہانوں اختیار دِتّا اے۔ پئی سپّاں تے ٹھوہیاں نُوں لتاڑو تے وَیری دی ساری طاقت نُوں۔ تے کوئی شے کدی تُہاڈا نُقصان نا کرے گی۔

²⁰تَد وی ایس اُتّے خُوش نا ہو پئی رُوحاں تُہاڈے وَس وِچ نیں پر خُوشی کرو۔ پئی تُہاڈے ناں اسمانِیں لِکھے ہوئے نیں۔

²¹اوسے گھڑی اوس پاک رُوح وِچ خُوش ہو کے آکھیا۔ اَے باپ اسمان تے زمین دے خُداوند مَیں تیری وڈیائی کرنا آں پئی تُوں ایہناں گلّاں نُوں عقل والیاں سیانیاں توں لُکایا۔ تے نیانیاں اُتّے اوہناں نُوں ظاہر کِیتا۔ ہاں اَے باپ ایسے طرح ای تینُوں چَنگا لگّا۔

²²سبھ کُجھ میرے باپ ولّوں مَینُوں دِتّا گیا اے۔ تے کوئی پُتر نُوں بِناں باپ دے نئیں جان دا۔ پئی اوہ کون اے۔ تے نا کوئی باپ نُوں جان دا اے پئی اوہ کون اے۔ بِناں پُتر دے۔ تے اوہ جِہدے اُتّے پُتر اوہنوں ظاہر کرنا چاہے۔

²³تے شاگِرداں ولّ دھیان کر کے اوہناں نُوں اوہلے وِچ آکھیا دھنّ اوہ اَکھّیاں جیہڑیاں ایہہ ویکھدِیاں نیں۔ جو کُجھ تُسی پئے ویکھدے اوہ۔

²⁴کیوں جو مَیں تُہانوں آکھنا آں پئی بتھیرے نبیاں تے بادشاہاں چاہ کِیتی پئی جو کُجھ تُسی ویکھدے اوہ۔ سو ویکھن۔ پر نا ویکھیا۔ تاں جو کُجھ تُسی سُن دے اوہ۔ سو سُنن۔ پر نا سُنیا۔

²⁵تے ویکھو اِک شریعت دا سکھالن والا اُٹھیا تے ایہہ آکھ کے اوہدی ازمایش کِیتی پئی اَے اُستاد مَیں کِیہ کراں۔ پئی ہمیشہ دی زِندگی دا وارث ہوواں؟

²⁶اوس اوہنوں آکھیا۔ توریت وِچ کِیہ لِکھیا ہویا اے تُوں کِیویں پڑھنا ایں؟

²⁷اوس جواب دِتّا پئی تُوں خُداوند نُوں جیہڑا تیرا خُدا اے اپنے سارے دِل تے اپنی ساری جان تے اپنے سارے زور تے اپنی ساری عقل نال پیار کر۔ تے اپنے گوانڈھی نُوں اپنے جِہیا۔

²⁸اوس اوہنوں آکھیا۔ تُوں ٹھیک جواب دِتّا ایہو کر تے جیویں گا۔

²⁹پر اوس ایس مطلب نال پئی اپنے آپ نُوں سَچّا ٹھہراوے۔ یِسُوع نُوں آکھیا۔ فیر میرا گوانڈھی کیہڑا ہویا۔

³⁰یِسُوع آکھیا اِک بندہ یرُوشلیِموں یرِیحُو نُوں پیا جاندا سی تے ڈاکُوؤاں وِچ جا پیا۔ اوہناں اوہنوں ننگا کر کے مارکُٹ کِیتی تے ادھ موئیا چھڈ کے ٹُر گئے۔

³¹سبّب نال اِک کاہِن اوسے راہ لگا جاندا سی تے اوہنوں ویکھ کے پریوں دی لنگھ گیا۔

³²تے ایسے طرح اِک لاوی وی اوس تھاں آیا تے اوہ وی اوہنوں ویکھ کے پریوں لنگھ گیا۔

³³پر اِک سامری راہی اوسے تھاں آیا تے اوہنوں ویکھ کے ترس کھادا۔

³⁴تے اوہدے کول گیا تے اوہدے زخماں نُوں تیل تے رَس پا کے بَدّھا۔ تے اپنے جنَور اُتّے بہا کے اوہنوں سَراں وِچ لے گیا تے اوہدی خبرداری کِیتی۔

³⁵تے اگلے دیہاڑے دو دینار کڈھ کے بھٹیاری نُوں دِتّے۔ تے آکھیا تُوں ایہدی خبر رکھّیں۔ تے جو کُجھ تیرا ہور لگّے مَیں مُڑ دا ہویا تینُوں دے دیاں گا۔

³⁶ہُن تیری سمجھ وِچ ایہناں تِنّاں وِچوں اوس بندے دا جیہڑا ڈاکُوؤاں وِچ جا پیا سی کیہڑا گوانڈھی بنیا۔

³⁷اوہ آکھن لگّا۔ اوہ جِس اوہدے اُتّے مِہربانی کِیتی۔ یِسُوع اوہنوں آکھیا جا تُوں وی ایویں ای کر۔

³⁸تے اِنج ہویا پئی اوہ جاندِیاں اِک پِنڈ وِچ اَپڑے تے مرتھا ناں دی اِک زنانی اوہنوں اپنے گھر اُتاریا۔

³⁹تے اوہدی اِک بھین مریم ناں سی۔ اوہ یِسُوع دے پیراں کول بَہہ کے اوہدا کلام پئی سُن دی سی۔

⁴⁰پر مرتھا بُہت خِدمت دے سبّب گھابر گئی سی تے سامھنے ہو کے آکھیا اَے خُداوندا تینُوں کُجھ پرواہ نئیں اے۔ پئی میری بھین نے مَینُوں اکلّیاں سیوا کرن لئی چھڈ دِتّا؟ اوہنوں آکھ پئی میری مدد کر کے۔

⁴¹تَد یِسُوع اوہنوں جواب دِتّا مرتھا مرتھا! تُوں کِنیاں بھوتیاں شیواں دی فِکر وِچ پَے کے گھابر گئی ایں۔

⁴²پر اِکّو شے دی لوڑ اے۔ مریم تے چَنگا حِصّہ پسند کِیتا اے۔ اوہ اوہدے توں کھوہیا نا جاوے گا۔