Read Western Panjabi لُوقا 13 Bible Online

لُوقا 13 - Western Panjabi bible

لُوقا 13

¹اوس ویلے کئی اِک اوتھے آئے سن جیہڑے اوہنوں اوہناں گلِیلِیاں دی بارے خبر دیندے سن جِنہاں دا خُون پِیلاطُس اوہناں دِیاں قُربانِیاں دے نال مِلایا سی۔

²تے اوس جواب دِتّا۔ تُسی کِیہ سمجھدے ہو۔ پئی ایہہ گلِیلی ساریاں گلِیلِیاں نالوں وَدّھ گُناہیں سن پئی اوہناں اِنج دُکھ پایا اے؟

³مَیں تُہانوں آکھنا آں پئی نئیں۔ پر جے تُسی تَوبہ نا کرو۔ تے تُسی سبھو ایسے طرح ہلاک ہوؤگے۔

⁴یا اوہ اٹھاراں جِنہاں اُتّے شِیلوخ وِچ بُرج ڈِگّا تے اوہناں نُوں مار دِتّا تُسی سمجھدے اوہ۔ پئی یرُوشلِیم دے سارے رہن والیاں نالوں اوہ وَدّھ تقصِیری سن؟

⁵مَیں تُہانوں آکھنا آں نئیں۔ پر جے تُسی تَوبہ نا کرو تے سبھو ایسے طرح ہلاک ہوؤگے۔

⁶تے اوس ایہہ تمثِیل آکھی پئی کِسے دے انگور دے باغ وِچ اِک ہنجیر دا رُکھّ لایا ہویا سی تے اوہ پَھل لَبّھن نُوں آیا۔ پر نا لَبھّا۔

⁷تَد اوس مالی نُوں آکھیا ویکھ تِنّاں ورھیاں توں مَیں آ کے ایس انجِیر دے بُوٹے اُتّے پَھل لبّھنا آں پر نئیں لَبّھ دا۔ ایہنوں وَڈّھ سُٹ۔ ایہہ کاہِنُوں زمین نُوں وی روکے۔

⁸اوس جواب دِتّا۔ اَے مالک! ایس سال وی اوہنوں رہن دے تاں جو مَیں اوہدے دوالے گوڈی کراں تے رُوڑی پاواں۔

⁹تے جے اوہ اگّے نُوں پَھل دیوے تے خَیر۔ نئیں تے اوہنوں وَڈّھا چھڈیں۔

¹⁰تے سبت دے دِن اوہ عبادت خانے وِچ تعلِیم پیا دیندا سی۔

¹¹تے ویکھو اِک زنانی سی جِہنُوں اٹھاراں ورھیاں توں کمزور کرن والی رُوح چمبڑی ہوئی سی تے اوہ کُبّی ہوگئی سی تے کِسے طرح نال اوہ سِدّھی نئیں سی ہو سکدی۔

¹²یِسُوع اوہنوں ویکھ کے کول سدّیا تے اوہنوں آکھیا۔ اَے بی بی تُوں اپنی کمزوریوں چُھٹ گئی ایں۔

¹³تے اپنے ہتّھ اوہدے اُتّے رکھّے۔ تے اوسے ویلے اوہ سِدّھی ہوگئی۔ تے خُدا دی وڈیائی کرن لگّی۔

¹⁴تَد عبادت خانے دا سردار ایس لئی پئی یِسُوع سبت دے دِن چَنگا کِیتا غُصّے ہو کے لوکاں نُوں آکھن لگّا۔ پئی چھ دِن نیں جِنہاں وِچ کمّ کرنا چاہیدا اے۔ سو اوہناں وِچ آ کے علاج کراؤ۔ نا سبت دے دِن۔

¹⁵خُداوند نے اوہنوں جواب وِچ آکھیا۔ اَے مکّارو! تُہاڈے وِچوں ہر کوئی سبت دے دِن اپنے ڈھگّے یا کھوتے نُوں کُھرلیوں نئیں کھولدا تے پانی ڈاہن نُوں نئیں لے جاندا؟

¹⁶ایس زنانی نُوں جیہڑی ابرہام دی دِھی اے جِہنُوں شیطان اٹھاراں ورھیاں توں بَنّھ رکھیا سی۔ اوہنوں سبت دے دِن ایس بند توں چھڈاؤنا نئیں سی چاہیدا؟

¹⁷تے جد اوہ ایہہ گلّاں پیا کر دا سی۔ اوہدے سارے مخالف شرمندے ہوئے تے سارے لوک اوہناں جلال والیاں کمّاں دے سبّب جیہڑے اوس کِیتے خُوش سن۔

¹⁸اوس آکھیا خُدا دی بادشاہی کِدے وانگر اے؟ تے مَیں اوہنوں کِدے وانگر آکھاں؟

¹⁹اوہ رائی دے دانے وانگر اے۔ جِہنُوں کِسے بندے لے کے باغ وِچ سُٹّیا تے اوہ وَدّھیا تے وَڈا رُکھّ بن گیا۔ تے اسمان دے پنچھیاں اوہدی ٹہنِیاں اُتّے آہلنے بنائے۔

²⁰فیر اوس آکھیا مَیں خُدا دی بادشاہی نُوں کِہدے وانگر آکھاں؟

²¹اوہ خمیر وانگر اے۔ جِہنُوں اِک زنانی لے کے تِنّ ٹوپے آٹے وِچ مِلایا۔ ایتھوں تِیکر پئی اوہ سارا خمیر ہوگیا۔

²²تے اوہ یرُوشلِیم دے سفر وِچ شہر شہر پِنڈ پِنڈ تعلِیم دیندا جاندا سی۔

²³تَد اوہنوں کِسے آکھیا۔ اَے خُداوندا۔ کِیہ نجات پان والے تھوڑے نیں؟ اوس اوہناں نُوں آکھیا۔

²⁴دِلوں کوشش کرو۔ پئی بِھیڑے بُوہے توں وڑو۔ کیوں جو مَیں تُہانوں آکھناں آں۔ پئی بتھیرے وڑنا چاہن گے پر وڑ نا سکن گے۔

²⁵جدوں گھر دے مالک اُٹھ کے بُوہا مار لیا۔ تے تُسی باہر کھلو کے بُوہا کھڑکاندیاں ایہہ آکھن لگّو۔ پئی اَے خُداوندا۔ ساڈے لئی کھول دے۔ تے اوہ تُہانوں جواب دے گا۔ پئی مَیں تُہانوں نئیں جان دا پئی کِتّھوں دے ہو۔

²⁶تَد تُسی آکھن لگّو گے۔ پئی اساں تے تیرے سامھنے کھادا پِیتا تے تُوں ساڈیاں بازاراں وِچ تعلِیم دِتّی۔

²⁷پر اوہ آکھے گا۔ مَیں تُہانوں آکھنا آں مَیں نئیں جان دا پئی تُسی کِتّھوں دے ہو۔ اَے سارے بدکارو۔ میرے کولوں دُراڈے ہو جاؤ۔

²⁸اوس تھاں رونا تے کچیچیاں وٹنا ہوئے گا۔ جد ابرہام نُوں تے اِضحاق نُوں تے یعقُوب نُوں تے سارے نبیاں نُوں خُدا دی بادشاہی وِچ شریک تے اپنے آپ نُوں باہر کڈھیاں ہویا ویکھو گے۔

²⁹تے لوک چڑھدیوں لہندیوں تے پہاڑوں دکھنوں آؤن گے۔ تے خُدا دی بادشاہی وِچ بیہن گے۔

³⁰تے دھیان کرو پئی کئی چھیکڑلے نیں جیہڑے پہلے ہون گے۔ تے کئی پہلے نیں جیہڑے چھیکڑلے ہون گے۔

³¹اوسے گھڑی کئی فرِیسیاں آ کے اوہنوں آکھیا۔ چَل نِکل تے ایتھوں ٹُر جا۔ کیوں جو ہیرودیس تینُوں جانوں مارنا چاہندا اے۔

³²اوس اوہناں نُوں آکھیا جا کے اوس لُومبڑ نُوں آکھو پئی ویکھ مَیں بدرُوحاں نُوں کڈھناں آں تے اَج تے بھلکے چَنگا پیا کرنا آں۔ تے ترِیجے دِن نُوں پُورا ہو جاواں گا۔

³³پر مَینُوں ضرُور اے۔ پئی اَج تے بھلکے تے پرسوں اپنی راہ ٹُراں۔ کیوں جو ہو نئیں سکدا۔ پئی نبی یرُوشلِیم توں باہر ماریا جائے۔

³⁴اَے یرُوشلِیم۔ اَے یرُوشلِیم۔ جیہڑی نبیاں نُوں مار سُٹّنی ایں۔ تے اوہناں نُوں پتّھراؤ کرنی ایں جیہڑے تیرے کول گھلّے گئے نیں۔ مَیں کِنی ای واری چاہیا۔ پئی جیویں کُکّڑی اپنے چُوچیاں نُوں کھنباں ہیٹھ اکٹّھے کر دی اے۔ مَیں تیرے بالاں نُوں اکٹّھیاں کراں۔ پر تُوں نئیں چاہندی سَیں۔

³⁵ویکھو تُہاڈا گھر تُہاڈے لئی اُجاڑ چھڈیا جاندا اے۔ تے مَیں تُہانوں آکھنا آں۔ ہُن توں لے کے تُسی مَینُوں نا ویکھو گے جد توڑی ایہہ نا آکھو گے۔ پئی دھنّ اے اوہ جیہڑا خُداوند دے ناں اُتّے آؤندا اے۔