Read Western Panjabi لُوقا 17 Bible Online

لُوقا 17 - Western Panjabi bible

لُوقا 17

¹فیر اوہنے اپنے شاگِرداں نُوں آکھیا ایہہ نئیں ہوسکدا پئی ٹھوکراں نا لگّن۔ پر افسوس اوس بندے اُتّے جِہدی راہِیں اوہ لگ دِیاں نیں۔

²جے چکّی دا پُڑ اوہدے گل پایا جاندا تے اوہ سمُندر وِچ سُٹّیا جاندا تے اوہدے لئی ایس نالوں چَنگا سی پئی اوہ ایہناں نِکّیاں وِچوں اِک نُوں ٹھوکر کھوائے۔

³خبردار رہو۔ جے تیرا بھرا گُناہ کرے اوہنوں سمجھا دے۔ تے جے تَوبہ کرے اوہنوں مُعاف کر۔

⁴تے جے اِک دِن وِچ سَتّ واری اوہ تیرا گُناہ کرے تے سَتّے واری تیرے کول مُڑ آ کے آکھے مَیں تَوبہ کرناں آں تے اوہنوں مُعاف کر۔

⁵تے رسُولاں خُداوند نُوں آکھیا ساڈا اِیمان وَدّھا۔

⁶خُداوند آکھیا۔ جے تُہاڈے وِچ رائی دے دانے جِنّاں اِیمان ہوندا۔ تے جے تُسی ایس تُوت دے بُوٹے نُوں آکھدے۔ پئی جڑوں پُٹیا جا تے سمُندر دے وِچ جا لگ۔ تے اوہ تُہاڈے آکھے لگدا۔

⁷تے تُہاڈے وِچوں کون اے۔ جِہدا نوکر ہَل واہ کے تے اِجّڑ چار کے پَیلیوں آوے۔ تے آوندے نُوں ایہہ آکھے۔ پئی چھیتی نال آ تے کھان لئی بَہہ جا؟

⁸سگوں اوہنوں ایہہ نا آکھے گا۔ پئی میرے لئی پکا۔ تے جد تِیکر کھا پی نا لواں۔ لکّ بَنّھ کے میری سیوا کر۔ تے ایہہ کمّ مُکا کے مگروں تُوں وی کھا پی لَویں۔

⁹اوہ اوس نوکر دا احسان مَندا اے۔ پئی اوس اوہدا حُکم مَنّیا؟

¹⁰ایسے طرح تُسی وی حُکم نُوں مَن کے آکھو۔ پئی اسی نکمّے نوکر آں۔ جو کُجھ ساڈے اُتّے فرض سی۔ سو ای کِیتا اے۔

¹¹تے اجیہا ہویا پئی یرُوشلِیم نُوں جاندِیاں ہویاں اوہ سامریہ تے گلِیل دے وِچوں دی لنگھیا۔

¹²تے اِک پِنڈ وِچ وڑدیاں سار دَس کوڑھے اوہنوں مِلے جیہڑے دُراڈے کھلوتے رہے۔

¹³تے اوہناں اُچّی اُچّی آکھیا۔ اَے یِسُوع اَے مالک ساڈے اُتّے رَحم کر۔

¹⁴تے اوس ویکھ کے اوہناں نُوں آکھیا۔ جاؤ جا کے اپنا آپ کاہِناں نُوں وکھاؤ۔ تے اجیہا ہویا پئی اوہ جاندے ہوئے پاک صاف ہوگئے۔

¹⁵تے اوہناں وِچوں جد اِک نُوں معلُوم ہویا۔ پئی مَیں ولّ ہوگیا آں تَد بڑی اواز نال خُدا دی وڈیائی کر دا ہویا مُڑیا۔

¹⁶تے یِسُوع دے پیراں اُتّے مُنھ پرنے ڈِگّ کے اوہدا شُکر کِیتا۔ تے اوہ بندہ سامری سی۔

¹⁷یِسُوع جواب وِچ آکھیا۔ دَسے پاک صاف نا ہوئے۔ فیر اوہ نَو کِتّھے نیں؟

¹⁸ایس اوپرے بندے باہجوں ہور نا ٹکّرے جیہڑے مُڑ کے خُدا دی وڈیائی کر دے؟

¹⁹تے اوہنوں آکھیا اُٹھ کے ٹُر جا تیرے اِیمان تینُوں بچایا اے۔

²⁰تے جد فرِیسیاں اوہنوں پُچھیا پئی خُدا دی بادشاہی کدوں آوے گی۔ اوس جواب دے کے اوہناں نُوں آکھیا۔ خُدا دی بادشاہی وکھائی دے کے نئیں آؤندی۔

²¹تے نا لوک آکھن گے پئی ویکھ ایتھے اے یا اوتھے اے۔ کیوں جو ویکھو خُدا دی بادشاہی تُہاڈے وِچ ای اے۔

²²تے اوس شاگِرداں نُوں آکھیا۔ اوہ دِن آؤندا اے۔ جد تُسی چاہ کرو گے۔ پئی اِبنِ آدم دے دِناں وِچوں اِک نُوں ویکھو تے نا ویکھو گے۔

²³تے لوک تُہانوں آکھن گے۔ ویکھو اوتھے اے یا ویکھو ایتھے اے تُسی نا جائیو۔ تے اوہناں دے مگر نا ٹُرئیو۔

²⁴کیوں جو جیویں بِجلی اپنا لشکارا اسمان دے ہیٹھ اِک پاسیوں لشکا کے دُوجے پاسے توڑی پاندی اے۔ اوسے طرح اِبنِ آدم اپنے دِن وِچ ہوئے گا۔

²⁵پر پہلاں اوہنوں ضرُور اے۔ پئی بڑے دُکھ سہے تے ایس زمانہ دے لوکاں توں ردّیا جائے۔

²⁶تے جیویں نُوح دے دِنیں ہویا سی اوسے طرح اِبنِ آدم دے دِناں وِچ وی ہوئے گا۔

²⁷لوک کھاندے پِیندے ویاہ کر دے تے ویاہے جاندے سن۔ اوس دِن تِیکر جد نُوح بیڑی اُتّے چڑھیا۔ تے طوفان ساریاں دا ناس کِیتا۔

²⁸جیویں لُوط دے دِنیں ہویا سی پئی لوک کھاندے پِیندے لین دین کر دے رُکھّ لاندے تے گھر بناندے سن۔

²⁹پر جِس دِن لُوط سدُوموں نِکلیا۔ اَگ تے گندھک اسمانوں وَسّی تے ساریاں دا ناس کِیتا۔

³⁰جِس دِن اِبنِ آدم ظاہر کِیتا جاندا اے۔ ایسے طرح ہوئے گا۔

³¹اوس دِن اوہ جیہڑا کوٹھے اُتّے ہوئے تے اوہدا سامان گھر وِچ ہوئے اوہدے چُکن نُوں ہیٹھاں نا اُترے۔ تے ایسے طرح جیہڑا پَیلی وِچ اے پِچھّاں نا مُڑے۔

³²لُوط دی بیوی نُوں یاد کرو۔

³³جِس کِسے دی اپنی جان بچان دی مُراد ہوئے۔ اوہ اوہنوں گوائے گا تے جیہڑا اوہنوں گوائے سو اوہنوں جِیوندا رکھّے گا۔

³⁴مَیں تُہانوں آکھنا آں پئی اوس رات اِک مَنجی اُتّے دو بندے ہون گے۔ اِک لے لیا جاوے گا۔ تے دُوجا چھڈیا جاوے گا۔

³⁵تے دو زنانِیاں اکٹّھیاں چکّی پِینہدیاں ہون گِیاں۔ اِک لئی جاوے گی۔ تے دُوجی چھڈی جاوے گی۔

³⁶[دو بندے پَیلِیاں وِچ ہون گے۔ اِک لے لیا جائے گا تے اِک چھڈ دِتّا جائے گا۔]

³⁷تَد اوہناں اوہنوں جواب دِتّا۔ اَے خُداوند کِتّھے؟ اوس اوہناں نُوں آکھیا جِتّھے مُردار اے۔ اوتھے گِرجھاں وی اکٹّھیاں ہون گِئیاں۔