Read Western Panjabi لُوقا 19 Bible Online

لُوقا 19 - Western Panjabi bible

لُوقا 19

¹تے اوہ یرِیحُو دے وِچوں دی لنگھدا جاندا سی۔

²تے ویکھو زکائی ناں دا اِک بندہ سی اوہ محصُولِیاں دا سردار سی تے دَولت مند وی سی۔

³تے اوہ موقع لَبّھدا سی۔ پئی یِسُوع نُوں ویکھے پئی اوہ کون اے پر بِھیڑ دے سببّوں اوہدی کُجھ پیش نا چلّی۔ کیوں جو اوہ قد دا مدھرا سی۔

⁴تَد اگانہہ بھج کے اوہ اِک گُولر دے رُکھّ اُتّے چڑھ گیا پئی ویکھے۔ کیوں جو اوس اوسے رستیوں لنگھناں سی۔

⁵تے جد یِسُوع اوس تھاں اَپڑیا تے اُتانہہ دھیان کر کے اوہنوں آکھیا۔ اے زکائی چھیتی کر کے تھلے آ کیوں جو اَج مَینُوں تیرے گھر رہنا ضرُور اے۔

⁶تَد اوہ چھیتی اُتریا تے خُوشی نال اوہنوں قبول کِیتا۔

⁷تے سارے ایہہ ویکھ کے بُڑبُڑ کرن لگّے۔ پئی اوہ اِک گُنہگار بندے دے گھر جا اُتریا اے۔

⁸پر زکائی کھلو کے خُداوند نُوں آکھیا۔ اَے خُداوند ویکھ مَیں اپنا ادھا مال غرِیباں نُوں دینا آں۔ تے جے کِسے کولوں کُجھ ناحق لے لیا اے۔ مَیں اوہدا چَوناں بھر دینا آں۔

⁹یِسُوع اوہنوں آکھیا۔ اَج ایس گھر وِچ نجات آئی اے۔ ایس لئی پئی ایہہ وی ابرہام دا پُتر اے۔

¹⁰کیوں جو اِبنِ آدم گواچے ہویاں نُوں لَبّھن تے بچان آیا اے۔

¹¹تے جد اوہ ایہہ گلّاں پئے سُندے سن اوس اِک ہور تمثِیل ایس لئی سُنائی پئی اوہ یرُوشلِیم دے نیڑے سی۔ تے اوہ لوک خیال کر دے سن پئی خُدا دی بادشاہی ہُنے ظاہر ہون لگّی اے۔

¹²سو اوس آکھیا۔ اِک امیر دُراڈے دے دیس نُوں گیا۔ پئی اپنے لئی بادشاہی لے کے مُڑ آوے۔

¹³اوس اپنے دَس نَوکراں نُوں سَدّ کے اوہناں نُوں دَس اشرفیاں دِتّیاں تے اوہناں نُوں آکھیا میرے آؤندیاں تِیکر بیوپار کرو۔

¹⁴پر اوہدے شہری اوہدے نال وَیر رکھدے سن تے اوہدے مگروں قاصداں دی ہتّھِیں اکھوا گھلّیا پئی اسی نئیں چاہندے پئی ایہہ ساڈے اُتّے بادشاہی کرے۔

¹⁵تے ایویں ہویا جد اوہ بادشاہی لے کے واپس آگیا تے اوہناں نَوکراں نُوں جِنہاں نُوں رُپئے دِتّے سن سَداوا گھلّیا پئی پتا کرے پئی لین دین کر کے اوہناں کِیہ کمایا۔

¹⁶تَد پہلے آ کے آکھیا اَے خُداوند تیری اشرفی توں دَس ہور اشرفیاں ہور کمائِیاں۔

¹⁷تے اوس اوہنوں آکھیا۔ شاواشے! چنگے نوکر ایس لئی پئی تُوں بُہت تھوڑے وِچ وفادار نِکلیوں دَساں شہراں اُتّے تُوں مُختِیار ہو۔

¹⁸تے دُوجے آ کے آکھیا۔ اَے خُداوند تیری اشرفی نے پنج اشرفیاں کمائِیاں۔

¹⁹اوس اوہنوں وی آکھیا تُوں وی پنجاں شہراں اُتّے حاکم ہو۔

²⁰تے اِک ہور نے آ کے آکھیا۔ اَے خُداوند ایہہ تیری اشرفی جِہنُوں مَیں رُومال وِچ رکھ چھڈیا اے۔

²¹کیوں جو مَیں تَیتھوں ڈر دا ساں ایس لئی پئی تُوں کرڑا بندہ ایں۔ جو کُجھ تُوں نئیں دھریا سو چُکنا ایں۔ تے جو کُجھ نئیں بِیجیا اوہ وَڈّھنا ایں۔

²²اوس اوہنوں آکھیا۔ اَے بَھیڑے نوکر مَیں تیرا فیصلہ تیرے ای مُنھوں کرنا آں۔ جد تُوں جان دا ساں پئی مَیں کرڑا بندہ آں۔ تے جو کُجھ نئیں دھریا سو چُکناں آں تے جو کُجھ نئیں بِیجیا سو وَڈّھنا آں۔

²³فیر تُوں میرے رُپئیاں نُوں ساہوکار کول کیوں نا رکھیا پئی مَیں آ کے اوہناں نُوں بیاج سَنے لَیندا؟

²⁴تے اوس کول کھلوتے ہویاں نُوں آکھیا پئی اوہ اشرفی ایہدے کولوں لے لوؤ تے دَس اشرفیاں والے نُوں دے دیو۔

²⁵(تَد اوہناں اوہنوں آکھیا۔ اَے خُداوند۔ اوہدے کول دَس اشرفیاں تے ہے نیں۔)

²⁶مَیں تُہانوں آکھنا آں۔ پئی جِس کِسے کول اے اوہنوں دِتّا جائے گا۔ تے جِہدے کول نئیں اے اوہدے توں جو کُجھ اوہدے کول اے اوہ وی کھوہ لیا جائے گا۔

²⁷پر میرے اوہناں وَیرِیاں نُوں جیہڑے نئیں چاہندے سن پئی مَیں اوہناں اُتّے بادشاہی کراں۔ ایتھے لیاؤ تے اوہناں نُوں میرے سامھنے قتل کرو۔

²⁸تے ایہہ گلّاں آکھ کے اوہ یرُوشلِیم ولّ جاندِیاں ہویاں اگانہہ ٹُریا۔

²⁹تے اجیہا ہویا جد بَیت فگے تے بَیت عَنِیاہ دے نیڑے اوس پہاڑ کول جِہیڑا زَیتُون اکھواؤندا اے اَپڑیا تَد اوس شاگِرداں وِچوں دو نُوں ایہہ آکھ کے گھلّیا۔

³⁰پئی سامھنے دے پِنڈ وِچ جاؤ۔ تے اوہدے وِچ وڑدیاں اِک کھوتی دا بچّہ جِہدے اُتّے کدی کوئی سوار نئیں ہویا۔ بَدّھا ہویا ویکھو گے اوہنوں کھول لیاؤ۔

³¹تے جے کوئی تُہانوں پُچھے۔ پئی کاہِنُوں کھولدے ہو؟ اوس نُوں ایس طرح آکھو پئی خُداوند نُوں ایہدی لوڑ اے۔

³²سو جیہڑے گھلّے ہوئے سن اوہ گئے تے جِہیا اوس اوہناں نُوں آکھیا سی تیہا ای ویکھیا۔

³³تے جد کھوتی دا بچّہ کھولن لگّے۔ اوہدے مالکاں اوہناں نُوں آکھیا۔ بچّے نُوں کاہِنُوں کھول دے ہو؟

³⁴اوہناں آکھیا خُداوند نُوں ایہدی لوڑ اے۔

³⁵تے اوہ اوہنوں یِسُوع کول لیائے تے اپنے کپڑے اوس بچّے اُتّے پا کے یِسُوع نُوں چاڑھ لیا۔

³⁶جد اوہ جاندا پیا سی اوہناں اپنے کپڑے راہ وِچ وچھائے۔

³⁷تے جد اوہ شہروں نیڑے زَیتُون دے پہاڑ دی اُترائی اُتّے اَپڑیا اوہدے شاگِرداں دی بِھیڑ اوہناں سبھناں کراماتاں دے سبّب جیہڑیاں اوہناں ویکھیاں سن خُوش ہو کے بڑی اواز نال خُدا دی وڈیائی کرن لگّی۔

³⁸پئی دھنّ اوہ بادشاہ جیہڑا خُداوند دے ناں اُتّے آؤندا اے۔ اسمان وِچ صُلح تے عالمِ بالا وِچ جلال۔

³⁹تے بِھیڑ وِچوں کئیاں فرِیسیاں اوہنوں آکھیا اَے اُستاد اپنے شاگِرداں نُوں جِھڑک۔

⁴⁰تے اوس جواب دِتّا مَیں تُہانوں آکھنا آں جے ایہہ چُپ کر رہن تے پتّھر بول اُٹھن گے۔

⁴¹تے جد اوہ نیڑے آیا۔ تے شہر نُوں ویکھ کے اوہدے اُتّے رویا۔

⁴²تے آکھیا کینا چَنگا ہوندا جے تُوں اپنے ایسے دِن وِچ اوہناں گلّاں نُوں جان دا جیہڑیاں سلامتی دِیاں نیں۔ پر ہُن اوہ تیریاں اَکھّیاں توں لُک گِئیاں نیں۔

⁴³کیوں جو اوہ دِن تیرے اُتّے آؤن گے پئی تیرے وَیری تیرے دوالے مورچہ بَنّھ کے تے گھیرا پا کے تینُوں سبھنیں پاسیں قابُو کرن گے۔

⁴⁴تے تینُوں تے تیری اولاد نُوں جیہڑے تیرے اندر نیں گھٹے وِچ رُلاؤن گے تے اوہ تیرے اندروں کِسے پتّھر اُتّے پتّھر نا چھڈن گے ایس لئی پئی تُوں اوس ویلے نُوں نا سہاتا۔ جد تیرے اُتّے نظر سی۔

⁴⁵تَد ہیکل دے اندر وڑ کے اوہ ویچن والیاں نُوں کڈھن لگّا۔

⁴⁶تے اوہناں نُوں ایہہ آکھیا پئی لِکھیا ہویا اے پئی میرا گھر دُعا دا گھر اے۔ پر تُساں اوہنوں ڈاکُوؤاں دی کھوہ بنایا۔

⁴⁷تے اوہ روز دِہاڑے ہیکل وِچ تعلِیم دیندا سی پر سردار کاہِن تے فقِیہ تے قوم دے سردار اوہنوں قتل کرن دا داء لبّھدے سن۔

⁴⁸تے موقعہ نا لَبھّا۔ پئی کِس طرح کرن۔ کیوں جو سارے لوک بڑی چاہ نال اوہدی سُندے سن۔