Read Western Panjabi لُوقا 2 Bible Online

لُوقا 2 - Western Panjabi bible

لُوقا 2

¹تے اوہناں دِناں وِچ ایویں ہویا پئی قَیصر اَوگُوستُس ولّوں حُکم جاری ہویا پئی ساری دُنیا دے لوکاں دے ناں لِکھے جان۔

²ایہہ پہلی مردم شُماری سی جیہڑی سُوریہ دے حاکم کورنِیُس دے ویلے وِچ ہوئی۔

³تَد سبھ لوک اپنے اپنے شہر نُوں ناں لکھان گئے۔

⁴تے یُوسف وی گلِیل دے ناصرۃ شہر وِچوں اُٹھ کے داؤد دے شہر بَیت لحم نُوں گیا۔ ایس لئی پئی اوہ داؤد دے گھرانے تے اولاد وِچوں سی جیہڑا یہُودیہ وِچ اے۔

⁵تاں جو اوہ مریم دے نال جیہڑی اوہدی منگ سی۔ تے اوہنوں اُمّیدواری سی۔ اپنا ناں لکھاوے۔

⁶تے ایویں ہویا پئی اوہناں دے اوتھے ہوندیاں اوہدے گربھ دے دِن پُورے ہوگئے۔

⁷تے اوس اپنا پلیٹھی دا پُتر جمّیا۔ تے اوہنوں پوتڑیاں وِچ لویٹ کے کُھرلی وِچ رکھیا کیوں جو سَراں وِچ اوہناں نُوں تھاں نئیں سی مِلیا۔

⁸تے اوس دیس وِچ ایّالی سن جیہڑے جُوہ وِچ رہ کے رات نُوں اپنے اِجّڑاں دی راکھی لئی پَہرا پئے دیندے سن۔

⁹تے خُداوند دا فرِشتہ اوہناں دے کول آ کے کھلو گیا۔ تے خُداوند دا نُور اوہناں دے چَوفیرے چمکیا تے اوہ بڑے ای ڈر گئے۔

¹⁰تَد فرِشتے اوہناں نُوں آکھیا ڈرو نئیں کیوں جو ویکھو مَیں تُہانوں بڑی خُوشی دی خبر سُناناں آں جیہڑی ساری قوم لئی ہوئے گی۔

¹¹پئی داؤد دے شہر وِچ اَج تُہاڈے لئی اِک نجات دین والا پَیدا ہویا اے جو مسِیح خُداوند اے۔

¹²تے تُہاڈے لئی ایہہ نشانی اے پئی تُسی اِک نِیانے نُوں پوتڑیاں وِچ وھلیٹیا تے کُھرلی وِچ پیا ہویا ویکھو گے۔

¹³تے اِک دم فرِشتے دے نال اسمانی فَوج دا اِک جتھا ہوگیا جیہڑا خُدا دی وڈیائی کر دا تے ایویں آکھدا سی۔

¹⁴پئی اسماناں اُتّے خُدا دی وڈیائی تے زمین اُتّے اوہناں لوکاں وِچ صُلح جِنہاں نال اوہ راضی اے۔

¹⁵تے ایویں ہویا پئی جد فرِشتے اوہناں کولوں اسمان نُوں ٹُر گئے تے ایّالیاں آپو وِچ آکھیا۔ پئی چلّو ہُن اسی بَیت لحم تِیکر چلیئے تے ایس گلّ نُوں جیہڑی ہوئی اے ویکھئے جِہدی خُداوند سانُوں خبر دِتّی اے۔

¹⁶تَد اوہناں چھیتی آ کے مریم تے یُوسف نُوں تے نالے نِیانے نُوں کُھرلی وِچ پیا ہویا ویکھیا۔

¹⁷تے ویکھ کے اوہناں اوس گلّ نُوں جیہڑی ایس بال دے حق وِچ اوہناں نُوں آکھی گئی سی دُھما دِتّا۔

¹⁸تے سارے جِنہاں اوہناں گلّاں نُوں سُنیا جیہڑیاں ایّالیاں اوہناں نُوں سُنائیاں سن۔ حَیران ہوئے۔

¹⁹پر مریم اوہناں سبھناں گلّاں نُوں اپنے مَن وِچ رکھ کے سوچ کر دی رہی۔

²⁰تے ایّالی جیویں اوہناں نُوں دسیا گیا سی اوسے طرح سارا حال ویکھ تے سُن کے خُدا دی تعرِیف تے وڈیائی کر دے ہوئے مُڑ گئے۔

²¹تے جدوں اوہدے سُنتی بہان دے اَٹھ دِن پُورے ہوئے تے اوہدا ناں یِسُوع رکھیا گیا۔ جیہڑا اوہدے گربھ وِچ پَین توں پہلاں فرِشتے نے رکھیا سی۔

²²تے جد مُوسیٰ دی شریعت دے سببّوں اوہناں دے پاک ہون دے دِن پُورے ہوئے تَد اوہنوں خُداوند دے اگّے حاضر کرن لئی یرُوشلِیم وِچ لیائے۔

²³(جیویں خُداوند دی شریعت وِچ لِکھیا ہویا اے پئی ہر اِک پلیٹھا نَر خُداوند لئی مُقدّس اکھوائے گا۔)

²⁴تے اوس گلّ دے سببّوں جیہڑی خُداوند دی شریعت وِچ آکھی گئی اے پئی اِک جوڑا کُھمریاں دا یاں دو بچّے کبُوتراں دے قُربانی چڑھان۔

²⁵تے ویکھو یرُوشلِیم وِچ شمعُون ناں اِک بندہ سی۔ تے اوہ نیک تے دِیندار سی تے اوہ اِسرائیل دی تسلّی دی اُڈِیک وِچ سی۔ تے رُوحُ القُدس اوہدے اُتّے سی۔

²⁶اوہدے اُتّے رُوحُ القُدس نے ظاہر کِیتا ہویا سی۔ پئی جد تِیکر تُوں خُداوند دے مسِیح نُوں ویکھ نا لَویں۔ تُوں مَوت نُوں نئیں ویکھیں گا۔

²⁷تے اوہ رُوح دی ہدایت نال ہیکل وِچ آیا تے جِس ویلے ماں پئیو اوس بچّے یِسُوع نُوں اندر پئے لیاؤندے سن پئی اوہدے لئی شریعت دی رِیت پُوری کرن۔

²⁸تَد اوس اوہنوں اپنے ہتّھاں اُتّے چُک لیا تے خُدا دی وڈیائی کر کے آکھیا۔

²⁹پئی اَے مالک ہُن تُوں اپنے بندے نُوں اپنے سُخن دے سببّوں سلامتی نال وِداع کرنا ایں۔

³⁰کیوں جو میرِیاں اَکھّیاں تیری نجات ویکھی اے۔

³¹جیہڑی تُوں ساریاں لوکاں دے سامھنے تیار کِیتی اے۔

³²غیر قوماں واسطے معرفتی نُور تے تیری اُمّت اِسرائیل دا جلال۔

³³اوہدا پئیو تے اوہدی ماں اوہناں گلّاں توں جیہڑیاں اوہدے حق وِچ آکھیاں گِئیاں سن حَیران ہوندے رہے۔

³⁴تے شمعُون اوہناں نُوں خبر دِتّی تے اوہدی ماں مریم نُوں آکھیا ویکھ ایہہ مُنڈا اِسرائیل وِچ بتھیریاں دے ڈِگّن تے اُٹھن لئی مُقرّر کِیتا ہویا اے۔ تے نالے اجیہا نِشان ہون لئی جِہدی مخالفت کِیتی جائے گی۔

³⁵سگوں تیری اپنی جان وِچوں وی تلوار لنگھ جائے گی تاں جو بتھیریاں دے مَناں دِیاں سوچاں کُھل جان۔

³⁶تے آشر دے گھرانے وِچوں حنّاہ ناں فنوایل دی دِھی اِک نَبِیہ سی۔ اوہ وڈّی عُمر دی سی۔ تے اوس اپنے کوار پُنے دے پِچّھوں اپنے بندے نال سَتّ ورھے کٹّے سن۔

³⁷تے اوہ چَوراسِیاں ورھیاں توں بیوہ سی۔ تے ہیکل نُوں نئیں سی چھڈ دی پر رات دِنے روزیاں تے دُعاواں نال خُدا دی بندگی کر دی سی۔

³⁸تے اوس وی اوسے ویلے آ کے خُدا دا شُکر کِیتا تے اوہناں سبھناں نال اوہدا ذِکر کِیتا جیہڑے یرُوشلِیم وِچ چُھٹکارے نُوں پئے اُڈِیک دے سن۔

³⁹تے جد خُداوند دی شریعت دے سببّوں اوہناں سبھ کُجھ پُورا کِیتا تے اوہ گلِیل ولّ اپنے شہر ناصرۃ نُوں مُڑ گئے۔

⁴⁰تے اوہ مُنڈا وَدھدا تے زور پَھڑکے دانائی نال بھردا گیا تے خُدا دا فضل اوہدے اُتّے سی۔

⁴¹تے اوہدے ماں پئیو ورھے دے ورھے عید فسح اُتّے یرُوشلِیم نُوں جان دے ہوندے سن۔

⁴²تے جد اوہ باراں ورھیاں دا ہویا تَد اوہ عید دی رسم مُوجِب گئے۔

⁴³تے اوہناں دِناں نُوں پُوریاں کر کے جد اوہ مُڑن لگّے۔ اوہ مُنڈا یِسُوع یرُوشلِیم وِچ رہ گیا۔ تے اوہدے ماں پئیو نُوں پَتا نا لگّا۔

⁴⁴پر ایہہ سمجھ کے پئی اوہ ساک لوکاں دے نال اے اِک منزل نِکل گئے۔ تے اوہنوں اپنے ساکاں تے جان پچھاناں وِچ لبّھدے پِھرے۔

⁴⁵تے جد نا لَبّھیا تاں اوہنوں لبّھدے ہوئے یرُوشلِیم نُوں مُڑ گئے۔

⁴⁶تے تِنّاں دِناں پِچّھوں ایویں ہویا پئی اوہناں اوہنوں اُستاداں دے وِچ کار بَیٹھیاں تے اوہناں دی سُندیاں نالے اوہناں توں سوال پُچھدیاں ہیکل دے وِچ لَبّھیا۔

⁴⁷تے سارے سُنن والے اوہدی سمجھ اُتّے تے اوہدے جواباں توں حَیران ہوندے سن۔

⁴⁸تے اوہنوں ویکھ کے اوہ بڑے حَیران ہوئے تے اوہدی ماں اوہنوں آکھیا۔ پُتر تُوں ساڈے نال ایہہ کِیہ کِیتا؟ ویکھ تیرا پئیو تے مَیں وی پریشانی کر دے ہوئے تینُوں لبّھدے پِھردے ساں۔

⁴⁹تے اوس اوہناں نُوں آکھیا تُسی مَینُوں کاہِنُوں لبّھدے سو تُسی نئیں سو جاندے پئی مَینُوں اپنے باپ دیاں کمّاں وِچ رُدھیاں رہناں ضرُور اے۔

⁵⁰تے اوہ اوس گلّ نُوں جیہڑی اوس اوہناں نُوں آکھی سی نا سمجھے۔

⁵¹تے اوہ اوہناں دے نال ٹُرکے ناصرۃ نُوں آیا۔ تے اوہناں دی تابعداری وِچ رہیا۔ تے اوہدی ماں سبھناں گلّاں نُوں اپنے دِل وِچ رکھ چھڈیا۔

⁵²تے یِسُوع دانائی تے قد وِچ تے خُدا تے بندیاں دے اگّے فضل وِچ وَدھدا گیا۔