Read Western Panjabi لُوقا 21 Bible Online

لُوقا 21 - Western Panjabi bible

لُوقا 21

¹تے اوس نِگاہ کر کے دَولت منداں نُوں ویکھیا پئی اپنیاں نذراں ہیکل دے خزانے وِچ پئے پاندے سن۔

²تے اِک غرِیب بیوہ نُوں دو دَمڑِیاں پاندیاں ویکھیا۔

³تے آکھیا مَیں تُہانوں سَچ آکھنا آں۔ پئی ایس غرِیب بیوہ ساریاں توں وَدّھ پایا۔

⁴کیوں جو ایہناں ساریاں اپنے مال دی ودِھیک وِچوں نذر کِیتا پر اوس اپنی تُھڑ وِچوں ساری پُونجی جیہڑی اوہدی ہے سی پا دِتّی۔

⁵تے جد ہیکل دی بابت کُجھ لوک آکھ دے سن پئی اوہ سوہنے پتّھراں تے چڑھاویاں نال سنواری ہوئی اے۔ اوس آکھیا۔

⁶ایہہ جو کُجھ تُسی ویکھدے ہو اوہ دِن آؤن گے جدوں ایس تھاں پتّھر اُتّے پتّھر نا چھڈیا جائے گا جیہڑا ڈیگیا نا جائے گا۔

⁷تے اوہناں اوہنوں ایہہ پُچھیا اے اُستاد فیر ایہہ گلّاں کدوں ہون گِیاں تے جد ایہہ ہون والِیاں ہون اودُوں دا کِیہ پَتا ہوئے گا؟

⁸اوس آکھیا خبردار۔ پئی دھوکھا نا کھاؤ۔ کیوں جو بتھیرے میرے ناں اُتّے آؤن گے تے آکھن گے پئی مَیں اوہو ای آں۔ تے ویلا آگیا اے۔ اوہناں دے مگر نا لگناں۔

⁹تے جد لڑائِیاں تے فساداں دی خبر سُنو گے تے گھابر نا جاناں۔ کیوں جو ایہناں گلّاں دا پہلاں آؤنا ضرُور اے پر اوس ویلے اخِیر جھٹ پَٹ نا آوے گی۔

¹⁰فیر اوس اوہناں نُوں آکھیا۔ پئی قوم قوم اُتّے تے بادشاہی بادشاہی اُتّے چڑھ آوے گی۔

¹¹تے بڑے بُھچال تے تھائِیں تھائِیں کال تے مَرِیاں پَین گِیاں تے اسمانوں ڈراؤنِیاں شیواں تے بڑے عجائِب نِشان ظاہر ہون گے۔

¹²پر ایہناں سارِیاں گلّاں توں پہلاں لوک تُہاڈے اُتّے میرے ناں دی خاطر ہتّھ پان گے۔ تے تُہانوں دُکھ دین گے۔ تے عبادت خانیاں دی عدالت دے حوالے کرن گے تے قید کرن گے تے بادشاہاں تے حاکماں کول دھرُون گے۔

¹³ایہہ تُہاڈے لئی گواہی ہوئے گی۔

¹⁴سو اپنے دِلاں وِچ پَکّی کر لو پئی اسی جواب دین لئی پہلاں فِکر نا کریئے۔

¹⁵ایس لئی پئی مَیں تُہانوں اجیہی زبان تے حِکمت دیاں گا جِہدے اگّے تُہاڈے وَیری نا بول سکن نا کھلو سکن۔

¹⁶تے ماں پئیو تے بھرا تے ساک تے دوست وی تُہانوں پھڑن گے تے تُہاڈے وِچوں کئیاں نُوں مروا چھڈن گے۔

¹⁷تے میرے ناں دے سبّب سارے لوک تُہاڈے نال وَیر رکھن گے۔

¹⁸پر تُہاڈے سِر دا اِک وال وی وِنگا نا ہوئے گا۔

¹⁹تے اپنے صبر وِچ ای تُسی اپنیاں جاناں نُوں بچاؤ گے۔

²⁰تے جد تُسی یرُوشلِیم نُوں فَوجاں نال گھیریا ہویا ویکھو گے تے جان لوؤ پئی اوہدا ناس ہون والا اے۔

²¹تَد اوہ جیہڑے یہُودیہ وِچ ہون پہاڑاں اُتّے بھج جان تے اوہ جیہڑے یرُوشلِیم وِچ ہون کِتے دُراڈے نَسّ جان۔ تے اوہ جیہڑے پِنڈاں وِچ ہون اوہدے اندر نا آؤن۔

²²کیوں جو اوہ دِن بدلہ لین دے نیں۔ جِنہاں وِچ اوہ سبھ کُجھ جو لِکھیا ہویا اے پُورا ہوئے۔

²³پر افسوس اوہناں اُتّے جیہڑیاں اوہناں دِناں وِچ جمّن والِیاں تے دُدّھ پیان والِیاں ہون کیوں جو زمین اُتّے بڑی تنگی تے ایس قوم اُتّے غضب پئے گا۔

²⁴تے اوہ تلوار نال مر جان گے۔ تے قید ہو کے سارِیاں قوماں وِچ پہنچائے جان گے۔ تے جد توڑی غیر قوماں دا ویلا پُورا نا ہو جائے یرُوشلِیم غیر قوماں توں لتاڑیا جائے گا۔

²⁵تے سُورج تے چَنّ تے تاریاں وِچ نِشان نظر آؤن گے تے زمین اُتّے قوماں نُوں مُصِیبت پئے گی۔ کیوں جو اوہ سمُندر تے اوہدیاں ٹھاٹھاں دے شور نال گھابر جان گے۔

²⁶تے ڈردے مارِیاں تے دُنیا اُتّے آؤن والِیاں بلاواں دی اُڈِیک نال لوکاں دی جان وِچ جان نا رہے گی۔ ایس لئی پئی اسمان دِیاں طاقتاں ہلائِیاں جان گِیاں۔

²⁷تَد اوہ اِبنِ آدم نُوں بدّل وِچ قُدرت تے بڑے جلال نال آؤندیاں ویکھن گے۔

²⁸تے جد ایہہ گلّاں ہون لگّن تَد سِدّھے ہو کے اپنے سِر اُتانہہ چُکو۔ ایس لئی پئی تُہاڈی خلاصی نیڑے آگئی اے۔

²⁹تے اوس اوہناں نُوں اِک تمثِیل سُنائی۔ پئی ہنجیر نُوں تے ساریاں رُکھّاں نُوں ویکھو۔

³⁰اوہناں نُوں پُنگر دیاں ای ویکھ کے تُسی آپے جان دے ہو پئی ہُن گرمِیاں نیڑے آگئیاں۔

³¹اوسے طرح جد ایہناں گلّاں نُوں ہوندیاں ویکھو تے جانو پئی خُدا دی بادشاہی نیڑے آئی۔

³²مَیں تُہانوں سَچ آکھنا آں پئی جد تِیکر ایہہ سبھ کُجھ ہو نا لَوے ایہہ پِیڑھی نا مُکے گی۔

³³اسمان تے زمین ٹل جان گے۔ پر میرِیاں گلّاں کدی نا ٹلن گِیاں۔

³⁴پر ہُشیار رہو۔ کِتے تُہاڈے دِل بوہتا کھان پِین تے نشئی ہون تے زِندگی دی فِکراں نال بھارے نا ہو جان۔ تے اوہ دِہاڑا تُہاڈے اُتّے پھاہی وانگُوں جھٹ پَٹ آ پَوے۔

³⁵ایس لئی پئی اوہ ساری زمین دے سبھناں رہن والیاں اُتّے آپَوے گا۔

³⁶پر ہر ویلے جاگدے رہو تے دُعا منگو پئی تُسی ایہناں سارِیاں شیواں توں جیہڑیاں ہون والِیاں نیں بچ سکو۔ تے اِبنِ آدم دے اگّے کھلو سکو۔

³⁷تے روز اوہ ہیکل وِچ تعلِیم دیندا سی۔ تے رات نُوں باہر جا کے اوس پہاڑ اُتّے جیہڑا زَیتُون اکھواؤندا اے۔ ٹِکدا ہوندا سی۔

³⁸تے سارے لوک اوہدی سُنن لئی ہیکل وِچ اوہدے کول سویرے آوندے سن۔