Read Western Panjabi لُوقا 23 Bible Online

لُوقا 23 - Western Panjabi bible

لُوقا 23

¹تے اوہناں دی ساری جماعت اُٹھی تے اوہنوں پِیلاطُس کول لے گئی۔

²تے اوہناں اوہدے اُتّے نالشاں کرنِیاں شُروع کِیتیاں پئی اساں ایہنوں ویکھیا پئی ساڈی قوم نُوں ورغلاؤندا اے۔ تے منع کر دا اے پئی قَیصر نُوں جزیہ نا دین۔ نالے آکھدا اے۔ پئی مَیں آپ مسِیح بادشاہ آں۔

³تے پِیلاطُس اوہنوں ایہہ پُچھیا تُوں یہُودِیاں دا بادشاہ ایں؟ اوس اوہنوں جواب دِتّا تُوں آپے آکھنا ایں۔

⁴پِیلاطُس سردار کاہِناں تے عام لوکاں نُوں آکھیا مَیں ایس بندے وِچ کُجھ قصور نئیں ویکھدا۔

⁵پر اوہناں ہور وی زور لاکے آکھیا۔ پئی سارے یہُودیہ وِچ سگوں گلِیل توں لے کے ایس جگہ تِیکر سِکھال سِکھال کے ایہہ لوکاں نُوں چُک دا اے۔

⁶پِیلاطُس ایہہ گلّ سُن کے پُچھیا۔ ایہہ بندہ گلِیلی اے؟

⁷تے جد پتا لگّا پئی ہیرودیس دے علاقیوں اے۔ تَد اوہنوں ہیرودیس دے کول گھلّیا۔ کیوں جو اوہ وی اونہی دِنیں یرُوشلِیم وِچ سی۔

⁸تے ہیرودیس یِسُوع نُوں ویکھ کے بڑا راضی ہویا کیوں جو اوہ چروکنا اوہنوں ویکھنا چاہندا سی۔ ایس کر کے پئی اوس اوہدی افواہ سُنی۔ تے اوہنوں آس سی۔ پئی مَیں اوہدے ہتھّوں کوئی کرامات ویکھاں۔

⁹تے اوس اوہدے توں بتھیریاں گلّاں پُچھیاں۔ پر اوس اوہنوں کُجھ جواب نا دِتّا۔

¹⁰تے سردار کاہِن تے فقِیہ کھلو کے اوہدے اُتّے زور شور نال نالش کر دے رہے۔

¹¹جد ہیرودیس اپنے سپاہیاں سمیت اوہنوں بے عِزّت کِیتا تے ٹھٹّھا ماریا تَد چمکدی پوشاک پا کے اوہنوں مُڑ پِیلاطُس کول گھلّیا۔

¹²تے اوسے دِن ہیرودیس تے پِیلاطُس آپو وِچ یار بن گئے۔ کیوں جو اگّے اوہناں وِچ وَیر سی۔

¹³تے پِیلاطُس سردار کاہِناں تے سرداراں تے لوکاں نُوں اکٹّھے سَدّ کے۔

¹⁴اوہناں نُوں آکھیا۔ تُسی ایس بندے نُوں میرے کول ایس واسطے لیائے ہو پئی لوکاں نُوں ورغلاؤندا اے۔ تے ویکھو مَیں تُہاڈے اگّے چنگی طرح دریافت کِیتا تے جیہڑیاں گلّاں دی بابت تُسی ایہدے اُتّے نالش کر دے اوہ۔ ایس بندے وِچ مَیں کُجھ قصور نا ڈِٹّھا۔

¹⁵تے نا ہیرودیس کیوں جو اوس اوہنوں ساڈے کول موڑ گھلّیا۔ تے ویکھو اوس کوئی اجیہا کمّ نئیں کِیتا جیہڑا قتل دے لائق ہوئے۔

¹⁶سو مَیں اوہنوں کولڑے مروا کے چھڈ دیاں گا۔

¹⁷[اوہنوں ہر عید نُوں ضرُور سی کہ کِسے نُوں اوہناں لئی چھڈ دیوے۔]

¹⁸تَد ساریاں دے سارے ڈنڈ پا کے بول اُٹھے۔ پئی ایہنوں دفع کر تے ساڈے واسطے برابّا نُوں چھڈ دے۔

¹⁹(اوہ تے کِسے فساد دے سبّب جیہڑا شہر وِچ ہویا سی تے خُون کرن دے سبّب قید وِچ پیا سی۔)

²⁰تے پِیلاطُس فیر اوہناں نال گلّاں کِیتیاں ایہہ چاہ کے پئی مَیں یِسُوع نُوں چھڈ دیاں۔

²¹پر اوہ چلّا کے بولے۔ اوہنوں صلِیب دے صلِیب دے۔

²²ترِیجی وار اوس اوہناں نُوں آکھیا کیوں ایس کِیہ بُریائی کِیتی۔ مَیں اوہدے وِچ قتل دا کوئی سبّب نئیں ویکھیا ایس لئی مَیں اوہنوں کولڑے مروا کے چھڈ دیاں گا۔

²³پر اوہ اوہدے مگر پَے گئے تے اُچّی اُچّی منگ کر دے رہے پئی اوہ صلِیب دِتّا جائے۔ تے اوہناں دِیاں اَوازاں زور پا گِئیاں۔

²⁴تَد پِیلاطُس حُکم کِیتا پئی اوہناں دی منگ دے سببّوں کِیتا جائے۔

²⁵تے اوس بندے نُوں جیہڑا فساد تے خُون دے سبّب قیدے پایا ہویا سی۔ جِہنُوں اوہ منگدے سن اوہنوں چھڈ دِتّا۔ پر یِسُوع نُوں اوہناں دی مرضی اُتّے حوالے کِیتا۔

²⁶تے جد اوہنوں لئی جاندے سن تے شمعُون ناں اِک کُرینی بندے نُوں پِنڈوں آؤندیاں پھڑ کے صلِیب چُکائی پئی یِسُوع دے مگر مگر لے چلّے۔

²⁷تے لوکاں دی وڈّی بِھیڑ تے کئی زنانِیاں جیہڑیاں اوہدے واسطے پِٹدِیاں تے روندیاں سن اوہدے پِچّھے پِچّھے ٹُرے۔

²⁸یِسُوع اوہناں ولّ مُڑ کے آکھیا اَے یرُوشلِیم دی دِھئیو مَینُوں نا روؤ سگوں اپنے آپ نُوں روؤ تے اپنے بچّیاں نُوں۔

²⁹ایس لئی پئی ویکھو اوہ دِن آؤنے نیں جدوں اوہ آکھن گے دھنّ اوہ نیں جیہڑیاں نئیں پَھلیاں تے اوہ کُکھاں جِنہاں نئیں جمّیاں تے اوہ چھاتیاں جِنہاں دُدّھ نئیں پیایا۔

³⁰تَد پہاڑاں نُوں آکھن گے پئی ساڈے اُتّے ڈِگّ پَوو۔ تے ٹِبّیاں نُوں پئی سانُوں لُکاؤ۔

³¹کیوں جو جدوں ہرے رُکھّ نال اِنج کر دے نیں تے سُکّے نال ضرُور ای کرن گے۔

³²تے ہور دو بندیاں نُوں وی جیہڑے بدکار سن لئی جاندے سن پئی اوہدے نال مارے جان۔

³³تے جد اوہ اوس تھاں اُتّے اَپڑے۔ جیہڑی کھوپڑی اکھواؤندی سی۔ تے اوہناں اوتھے اوہنوں سُولی چاہڑیا۔ تے بدکاراں نُوں وی اِک سَجّے دُوجا کھبّے پاسے۔

³⁴تے یِسُوع آکھیا اَے پئیو ایہناں نُوں مُعاف کر۔ کیوں جو ایہہ نئیں جان دے پئی کِیہ کر دے نیں۔ تے اوہناں اوہدے کپڑے ونڈ کے گُنے پائے۔

³⁵تے لوک کھلو کے پئے ویکھدے سن تے سردار وی مخَول کر کر کے آکھدے سن۔ پئی ہور ناں نُوں اوس بچایا۔ جے ایہہ خُدا دا مسِیح تے اوہدا چُنیا ہویا اے تے اپنے آپ نُوں بچاوے۔

³⁶تے سپاہیاں وی اوہدے نال ٹھٹّھا کِیتا۔ تے اگانہہ ہو کے سِرکہ وکھال کے۔ آکھیا۔

³⁷جے تُوں یہُودِیاں دا بادشاہ ایں تے اپنے آپ نُوں بچا۔

³⁸تے اوہدے اُتّے ایہہ نوِشتہ لایا۔ پئی یہُودِیاں دا بادشاہ ایہو اے۔

³⁹تے جیہڑے بدکار ٹنگے گئے سن اوہناں وِچوں اِک نے اوہنوں مِہنا مار کے آکھیا تُوں مسِیح نئیں ایں؟ تُوں اپنے آپ نُوں تے سانُوں وی بچا۔

⁴⁰پر دُوجے اوہنوں جِھڑک کے جواب دِتّا۔ تینُوں خُدا توں وی ڈر نئیں آؤندا پئی ٹھیک اوہو جیہی سزا بُھگتنا ایں؟

⁴¹تے سانُوں ایہہ انصاف نال مِلیا اے۔ کیوں جو اسی اپنی کرنی دا پَھل پانے آں پر ایس کوئی بُرا کمّ نئیں کِتیا۔

⁴²تے اوس آکھیا اَے یِسُوع جدوں تُوں اپنی بادشاہی وِچ آویں تے میرا چیتا رکھّیں۔

⁴³یِسُوع اوہنوں آکھیا مَیں تینُوں سَچ آکھنا آں پئی اَج تُوں میرے نال بہشت وِچ ہوئیں گا۔

⁴⁴تے ہُن دوپہر دے قریب سی تے ساری زمین اُتّے ہنیرا ہوگیا۔ تے لَوہڈے ویلے تِیکر رہیا۔

⁴⁵سُورج گواچ گیا تے ہیکل دا پردہ وِچکاروں پاٹ گیا۔

⁴⁶تے یِسُوع بڑی اواز نال پُکار کے آکھیا۔ اَے باپ مَیں اپنے رُوح نُوں تیرے ہتّھِیں سونپنا آں تے ایہہ آکھ کے دَم چھڈ دِتّا۔

⁴⁷تے صُوبیدار ایہہ حال ویکھ کے خُدا دی وڈیائی کِیتی تے آکھیا بے شک ایہہ بندہ نیک سی۔

⁴⁸تے سارے لوک جیہڑے ساری گلّ نُوں ویکھن لئی اکٹّھے ہوئے سن ایہہ حال ویکھ کے پِٹدے ہوئے مُڑے۔

⁴⁹تے اوہدے سارے جانُوں تے اوہ زنانِیاں جیہڑیاں اوہدے نال گلِیلوں اوہدے مگر آئِیاں سن۔ اوہ دُراڈے کھلو کے ایہہ حال پئیاں ویکھدِیاں سن۔

⁵⁰تے ویکھو یُوسف ناں اِک پینچ بندہ جیہڑا چَنگا تے نیک بندہ سی۔

⁵¹تے اوہ اوہناں دی صلاح تے کمّ وِچ شریک نئیں سی۔ اوہ یہُودِیاں دے ارِمَتِیاہ شہر دا سی۔ تے آپ خُدا دی بادشاہی دی اُڈِیک رکھدا سی۔

⁵²اوس پِیلاطُس کول جا کے یِسُوع دی لوتھ منگی۔

⁵³تے اوہنوں لاہ کے مَلمَل دے کپڑے وِچ وھلیٹیا۔ تے اِک قبر وِچ رکھ دِتّا جیہڑی چٹان وِچ پُٹی ہوئی سی۔ جِہدے وِچ کدی کوئی اجے نئیں سی پیا۔

⁵⁴تے تیاری دا دِن سی۔ تے سبت دا دِن شُروع ہون لگّا۔

⁵⁵تے اوہناں زنانِیاں جیہڑیاں اوہدے نال گلِیلوں آئِیاں سن مگر مگر ٹُر کے قبر نُون ویکھیا۔ تے ایہہ وی پئی اوہدی لاش کِس طرح رکھی گئی سی۔

⁵⁶تے مُڑ کے خوشبو والے مصالے تے عِطر نُوں تیار کِیتا پر سبت دے دِن حُکم دے سببّوں آرام کِیتا۔