Read Western Panjabi لُوقا 24 Bible Online

لُوقا 24 - Western Panjabi bible

لُوقا 24

¹تے اوہ ہفتے دے پہلے دِن مُنھ ہنیرے مصالیاں نُوں جیہڑے اوہناں تیار کِیتے سن نال لے کے قبر اُتّے آئِیاں۔

²تے اوہناں پتّھر نُوں قبر توں رہڑیا ہویا ویکھیا۔

³پر اندر وڑ کے خُداوند یِسُوع دی لاش نا ویکھی۔

⁴تے ایویں ہویا جد اوہ ایس گلّے حَیران سن تے ویکھو دو بندے چمکن والے کپڑے پائے ہوئے اوہناں دے کول آکھلوتے۔

⁵جد اوہ ڈر گِئیاں تے سِر زمین ولّ ہیٹھاں کِیتے۔ تَد اوہناں نیں اوہناں نُوں آکھیا پئی جِیوندے نُوں مویاں وِچ تُسی کیوں لَبّھدیاں ہو؟

⁶اوہ ایتھے نئیں اے سگوں جی اُٹھیا اے۔ چیتا کرو پئی جد اوہ اجے گلِیل وِچ سی اوس تُہانوں کِس طرح آکھیا سی۔

⁷ضرُور اے پئی اِبنِ آدم گُناہِیاں دے حوالے کِیتا جائے۔ تے صلِیب دِتّا جائے۔ تے ترِیجے دیہاڑے جی اُٹھے۔

⁸تے اوہدیاں گلّاں اوہناں نُوں یاد آئِیاں۔

⁹تے قبروں مُڑ کے اوہناں یارھاں نُوں تے ہور ساریاں نُوں اوہناں سبھناں گلّاں دی خبر دِتّی۔

¹⁰جِنہاں رسُولاں نُوں ایہہ گلّاں آکھیاں اوہ مریم مگدلِینی تے یُوأنہ تے یعقُوب دی ماں مریم تے اوہناں دے نال دِیاں ہور زنانِیاں سن۔

¹¹پر ایہہ گلّاں اوہناں دے اگّے قِصّیاں وانگُوں معلُوم ہویاں تے اوہناں نیں اوہناں دا یقِین نا کِیتا۔

¹²تَد پطرس اُٹھ کر قبر ولّ نَسّیا تے جھاتی ماری تے نِرا کفن ای کفن ویکھیا۔ تے حَیران ہو کے پئی کِیہ ہوگیا اے۔ اوہ اپنے گھر نُوں ٹُرگیا۔

¹³تے ویکھو اوسے دِن اوہناں وِچوں دوجنے اِمّاؤس ناں دے اِک پِنڈ ولّ جاندے سن جیہڑا یرُوشلِیم توں سَتّ مِیل اے۔

¹⁴تے اوہناں سارِیاں گلّاں دی بابت جیہڑیاں ہویاں سن آپو وِچ گلّ بات کر دے جاندے سن۔

¹⁵تے اجیہا ہویا پئی جد اوہ گلّ بات تے پُچھ پاچھ کر دے سن۔ تے یِسُوع وی آپ نیڑے آ کے اوہناں دے نال ٹُر پیا۔

¹⁶پر اوہناں دِیاں اَکھّیاں بند کِیتیاں ہویاں سن پئی اوہنوں نا سہانن۔

¹⁷اوس اوہناں نُوں آکھیا ایہہ کِیہ گلّاں نیں جیہڑیاں تُسی آپو وِچ ٹُرے جاندے کر دے ہو؟ تے اوہ اُداس جیہے ہو کے کھلو گئے۔

¹⁸تَد اِک نے جِہدا ناں کلِیُپاس سی جواب وِچ اوہنوں آکھیا۔ نِرا تُوں ای یرُوشلِیم وِچ اِک اوپرا ایں۔ جیہڑا نئیں جان دا۔ پئی ایہنی دِنیں اوتھے کِیہ ورت گیا اے؟

¹⁹تے اوس اوہناں نُوں آکھیا کِیہ ورتیا ہے؟ اوہناں اوہنوں آکھیا یِسُوع ناصری دی بابت جیہڑا خُدا تے ساری قوم دے اگّے کمّ تے کلام وِچ قُدرت والا نبی سی۔

²⁰تے کِس طرح سردار کاہِناں تے ساڈے سرداراں قتل دے حُکم لئی اوہنوں پھڑا دِتّا۔ تے اوہنوں صلِیب دِتّی۔

²¹پر سانُوں آس سی پئی ایہہ اوہو اے۔ جیہڑا اِسرائیل نُوں چُھٹکارا دے گا تے ایہناں سارِیاں گلّاں دے سِوا ایس حال گُذرے نُوں ہُن ترِیجا دِن جاندا اے۔

²²نالے ساڈے وِچوں کئی زنانِیاں سانُوں گھبرا رکھیا اے۔ جیہڑیاں بُہت سویرے قبر اُتّے گِئیاں۔

²³تے جد اوہدی لاش اوہناں نُوں نئیں لَبّھی تَد اوہ ایہہ آکھدیاں آئِیاں پئی اساں فرِشتیاں نُوں رویا وِچ ویکھیا۔ اوہناں آکھیا پئی اوہ جِیوندا اے۔

²⁴تے ساڈے نال دیاں وِچوں کئی اِک قبر اُتّے گئے۔ تے ٹھیک جِہیا زنانِیاں آکھیا سی سو ڈِٹّھا۔ پر اوہنوں نا ڈِٹّھا۔

²⁵تَد اوس اوہناں نُوں آکھیا۔ اَے بے عقلو نبیاں دِیاں گلّاں نُوں مَنّن وِچ سُست دِلو۔

²⁶ایہہ گلّ ضرُوری نئیں سی پئی مسِیح ایہناں ساریاں دُکھاں نُوں سہہ کے اپنے جلال وِچ داخل ہوئے؟

²⁷تے مُوسیٰ تے سارے نبیاں توں شُروع کر کے سارِیاں کِتاباں وِچ جِنّیاں گلّاں اوہدی بابت لِکھیاں ہویاں نیں اوہناں نُوں سمجھا دِتّیاں۔

²⁸تے جِس پِنڈ اوہناں جانا سی اوہ اوہدے نیڑے اَپڑ گئے۔ تے اوس اگّے وَدھن نُوں کِیتا۔

²⁹تَد اوہناں ایہہ آکھ کے زور دِتّا۔ پئی ساڈے نال رہو۔ کیوں جو شام ہو چلّی اے۔ تے ہُن دِن لَہہ گیا اے تے اوہ اوہناں دے نال رہن نُوں اندر گیا۔

³⁰تے جد اوہ اوہناں دے نال کھان بَیٹھا سی۔ ایویں ہویا پئی اوس روٹی لئی تے برکت دے کے توڑی تے اوہناں نُوں دین لگّا۔

³¹تَد اوہناں دِیاں اَکھّیاں کُھل گِئیاں تے اوہناں اوہنوں سِہاتا۔ تے اوہ اوہناں دی نظر توں غائب ہوگیا۔

³²تَد اوہ آپو وِچ آکھن لگّے پئی جدوں اوہ وٹے ساڈے نال گلّاں کر دا تے کِتاباں دے بھید ساڈے لئی کھولدا سی؟ تدوں ساڈا دِل جوش نئیں سی مار دا؟

³³تے اوہ اوسے گھڑی اُٹھ کے یرُوشلِیم نُوں پرت گئے تے یارھاں نُوں تے اوہناں دیاں نال دیاں نُوں اکٹّھیاں ڈِٹّھا۔

³⁴اوہ پئے آکھدے سن۔ پئی خُداوند سَچّی مُچیّں جی اُٹھیا اے۔ تے شمعُون نُوں وکھالی دِتّی۔

³⁵تَد اوہناں اپنے راہ دا حال دسیا تے ایہہ وی پئی اوہ روٹی دے توڑن ویلے ساتھوں کِس طرح سہاتا گیا۔

³⁶اوہ ایہہ گلّاں پئے کر دے ای سن پئی اوہ آپ اوہناں دے وِچ آ کے کھلو گیا تے اوہناں نُوں آکھیا تُہاڈی سلامتی ہوئے۔

³⁷پر اوہ حَیران ہو کے تے خَوف کھا کے سمجھے۔ پئی اسی کِسے رُوح نُوں ویکھنے آں۔

³⁸تے اوس اوہناں نُوں آکھیا۔ تُسی کیوں گھبراؤندے ہو؟ تے کاہِنُوں تُہاڈے دِل وِچ شک پَیندا اے؟

³⁹ویکھو میرے ہتّھاں تے پیراں نُوں پئی مَیں ای آں۔ مَینُوں ہتّھ لاکے ویکھو۔ کیوں جو رُوح دا گوشت تے ہڈِّیاں نئیں ہوندیاں۔ جیویں میرے وِچ تُسی ویکھدے ہو۔

⁴⁰تے ایہہ آکھ کے اوہناں نُوں اپنے ہتّھ پَیر وکھائے۔

⁴¹تے جد اجے خُوشی دے مارِیاں اوہناں نُوں یقِین نئیں سی آیا۔ تے اوہ تعجُّب پئے کر دے سن۔ اوس اوہناں نُوں آکھیا۔ تُہاڈے کول کُجھ کھان نُوں ایتھے اے؟

⁴²تَد اوہناں بُجھّی ہوئی مچّھی دا اِک ڈکرا دِتّا۔

⁴³تے اوس لے کے اوہناں دے سامھنے کھادا۔

⁴⁴تَد اوس اوہناں نُوں آکھیا ایہہ میرِیاں اوہ گلّاں نیں جیہڑیاں تُہاڈے نال ہوندیاں ہویاں مَیں تُہانوں آکھیاں پئی اوہناں سبھناں گلّاں دا پُورا ہونا ضرُور اے۔ جیہڑیاں مُوسیٰ دی توریت تے نبیاں دِیاں کِتاباں تے زبُوراں وِچ میری بارے لِکھیاں ہویاں نیں۔

⁴⁵تَد اوس اوہناں دا ذہن کھول دِتّا۔ پئی کِتاباں نُوں سمجھ لین۔

⁴⁶تے اوہناں نُوں آکھیا۔ ایویں لِکھیا اے۔ پئی مسِیح دُکھ جھلّے گا۔ تے ترِیجے دِہاڑے مُردیاں وِچوں جی اُٹھے گا۔

⁴⁷تے یرُوشلِیم توں شُروع کر کے سارِیاں قوماں وِچ تَوبہ تے گُناہاں دی مُعافی دی منادی اوہدے ناں اُتّے کِیتی جائے گی۔

⁴⁸تُسی ایہناں گلّاں دے گواہ ہو۔

⁴⁹تے ویکھو مَیں اپنے باپ دے وعدہ نُوں تُہاڈے اُتّے گھلّنا آں۔ پر تُسی شہر وِچ بَیٹھے رہو۔ جد تِیکر عالمِ بالا توں تُہانوں قُدرت دے لباس نا مِلے۔

⁵⁰تَد اوہ اوہناں نُوں شہروں باہر بَیت عَنِیاہ دے سامھنے لے گیا تے اپنے ہتّھ چُک کے اوہناں نُوں برکت دِتّی۔

⁵¹تے ایویں ہویا پئی جد اوہناں نُوں برکت پیا دیندا سی۔ تے اوہ اوہناں توں وَکھ ہویا۔ تے اسمان اُتّے چُکیا گیا۔

⁵²تے اوہناں اوہنوں سجدہ کِیتا۔ تے بڑی خُوشی نال یرُوشلِیم نُوں مُڑے۔

⁵³تے ہر ویلے ہیکل وِچ خُدا دی حمد کر دے رہے۔