Read Western Panjabi لُوقا 4 Bible Online

لُوقا 4 - Western Panjabi bible

لُوقا 4

¹تے یِسُوع رُوحُ القُدس نال بھریا ہویا یَردن توں مُڑیا۔ تے رُوح دی ہدایت نال بیابان پِھردا رہیا۔

²چاھلیاں دِناں تِیکر ابلیس اوہنوں ازماؤندا رہیا تے اونہی دِنیں اوس کُجھ نا کھاہدا تے جد اوہ دِن پُورے ہوگئے تے اوہ بُھکھا ہویا۔

³تے ابلیس اوہنوں آکھیا پئی جے تُوں خُدا دا پُتر ایں تے ایس پتّھر نُوں آکھ پئی روٹی بن جائے۔

⁴یِسُوع اوہنوں جواب دِتّا لِکھیا ہویا اے۔ پئی بندہ نِری روٹی نال ای جِیوندا نئیں رہوے گا۔

⁵تَد اوس اوہنوں اِک اُچّے تھاں لے جا کے دُنیا دِیاں سارِیاں بادشاہیاں اِک پلکارے وِچ وکھالِیاں۔

⁶تے شیطان اوہنوں آکھیا تینُوں مَیں ایہہ سارا اختیار تے اوہناں دی شان شوکت دیاں گا۔ کیوں جو ایہہ میرے وَس وِچ کِیتا گیا اے تے جِہنُوں چاہناں آں اوہنوں دینا واں۔

⁷سو جے تُوں میرے اگّے سجدہ کریں تے سبھو تیرا ہوئے گا۔

⁸یِسُوع اوہنوں جواب دِتّا۔ لِکھیا ہویا اے۔ پئی تُوں خُداوند اپنے خُدا نُوں سجدہ کر۔ تے اوسے اکلّے دی سیوا کر۔

⁹تے اوہ اوہنوں یرُوشلِیم دے اندر لے گیا۔ تے ہیکل دے کِنگرے اُتّے کھلار کے اوہنوں آکھیا جے تُوں خُدا دا پُتر ایں۔ تے ایتھوں اپنے آپ نُوں ڈیگ دے۔

¹⁰کیوں جو لِکھیا ہویا اے پئی اوہ تیری بابت اپنے فرِشتیاں نُوں حُکم کرے گا۔ پئی تیری راکھی کرن۔

¹¹تے ایہہ وی پئی اوہ تینُوں ہتّھاں اُتّے چُک لین گے متاں تیرے پَیر نُوں پتّھر نال سَٹ لگّے۔

¹²یِسُوع اوہنوں جواب دِتّا۔ ایہہ آکھیا گیا اے۔ پئی خُداوند اپنے خُدا دی ازمایش نا کر۔

¹³تے ابلیس جد ساری ازمایش کر لئی۔ تاں کُجھ چِر تِیکر اوہدے توں دُراڈے رہیا۔

¹⁴تے یِسُوع رُوح دی قُدرت نال گلِیل دیس نُوں مُڑیا تے سارے آلے دوالے دے مُلک وِچ اوہدیاں دُھمّاں پَے گِئیاں۔

¹⁵تے اوہ اوہناں دیاں عبادت خانیاں وِچ سِکھاؤندا رہیا۔ تے سارے لوکاں کولوں اوہدی وڈیائی ہوئی۔

¹⁶فیر اوہ ناصرۃ نُوں آیا جِتّھے پلیا سی تے اپنے دستُور دے سببّوں سبت دے دِن عبادت خانے وِچ گیا تے پڑھن لئی کھلو گیا۔

¹⁷تے یسعیاہ نبی دی کتاب اوہنوں دِتّی گئی۔ تے کتاب کھول کے اوس اوہ تھاں کڈھی جِتّھے ایہہ لِکھیا ہویا سی۔ پئی۔

¹⁸خُداوند دا رُوح میرے اُتّے اے اوس ایس کر کے مَینُوں مسَح کِیتا پئی غرِیباں نُوں خُوشخبری دیاں اوس مَینُوں گھلّیا پئی قیدِیاں نُوں چُھٹکارے دی تے اَنھیاں نُوں سُجاکھا ہون دی خبر سُناواں۔ تے مارِیاں کُٹّیاں نُوں خلاصی دیاں۔

¹⁹تے خُداوند دی منظُوری دے ورھے دی خبر سُناواں۔

²⁰تے کتاب بند کر کے ٹہلئے نُوں دِتّی تے بَہہ گیا۔ تے جِنّے عبادت خانے وِچ سن ساریاں دی نِگاہ اوہدے اُتّے لگّی ہوئی سی۔

²¹تَد اوہ اوہناں نُوں آکھن لگّا۔ پئی اَج ایہہ نوِشتہ تُہاڈے سامھنے پُورا ہو گیا ہے۔

²²تے ساریاں اوہدے اُتّے گواہی دِتّی۔ تے اوہناں فضل والِیاں گلّاں توں جیہڑیاں اوہدے مُنھوں نِکلدیاں سن حَیران ہو کے آکھیا۔ ایہہ یُوسف دا پُتر نئیں اے؟

²³اوس اوہناں نُوں آکھیا تُسی ایہہ اکھان ضرُور میرے اُتّے آکھو گے۔ پئی اَے حکیماں اپنے آپ نُوں چَنگیاں کر جو کُجھ اساں کَفرنحُوم وِچ کر دیاں سُنیاں ایتھے اپنے وطن وِچ وی کر۔

²⁴تے اوس آکھیا مَیں تُہانوں سَچ آکھنا آں۔ پئی کوئی نبی اپنے وطن وِچ منظُور نئیں ہوندا۔

²⁵مَیں تُہانوں سَچ آکھنا آں۔ پئی جد ایلیّاہ دے ویلے ساڈھیاں تِنّاں ورھیاں تِیکر اسمان بند رہیا۔ پئی سارے مُلک وِچ بڑا کال پیا تَد اِسرائیل وِچ بتھیریاں بیوہ زنانِیاں سن۔

²⁶پر ایلیّاہ اوہناں وِچوں کِسے کول نا گھلّیا گیا۔ پر مُلک صَیدا دے شہر صارپت نُوں اِک بیوہ زنانی دے کول۔

²⁷تے اِلیشع نبی دے ویلے بتھیرے کوڑھے اِسرائیل وِچ سن پر اوہناں وِچوں کوئی پاک صاف نا کِیتا گیا بِناں نعمان سَوریانی دے۔

²⁸تے جیہڑے عبادت خانے وِچ سن اوہ سبھ ایہناں گلّاں نُوں سُن دیاں غُصّے نال بھر گئے۔

²⁹تے اُٹھ کھلوتے تے اوہنوں شہروں باہر دِھک کے اوس پہاڑی دی چوٹی تِیکر جِہدے اُتّے اوہناں دا شہر وَسدا سی ایس لئی لے گئے پئی اوہنوں سِر پرنے سُٹ دین۔

³⁰پر اوہناں وِچوں دی لنگھ کے اوہ ٹُرگیا۔

³¹تے اوہ گلِیل دے اِک شہر کَفرنحُوم نُوں گیا تے سبت دے دِن اوہناں نُوں سِکھالدا رہیا۔

³²تے لوک اوہدی تعلِیم توں حَیران سن کیوں جو اوہدا کلام اختیار نال سی۔

³³تے عبادت خانے وِچ اِک بندہ سی جِہدے وِچ پلِیت رُوح سی۔ اوس اُچّی اُچّی آکھیا۔

³⁴اَے یِسُوع ناصری ساڈا تیرا کِیہ لاگا۔ تُوں ساڈا ناس کرن آیا ایں؟ مَیں تینُوں جاننا آں پئی تُوں کون ایں۔ خُدا دا قُدُّوس۔

³⁵یِسُوع اوہنوں جِھڑک کے آکھیا چُپ کر تے ایہدے وِچوں نِکل جا۔ تے بدرُوح نے اوہنوں وِچکار مروڑ کے سُٹّیا اوہدے وِچوں نِکل گئی۔ تے اوہدا کُجھ نُقصان نا کِیتا۔

³⁶تے ساریاں نُوں حَیرانی ہوئی تے اوہ آپو وِچ ایہہ آکھن لگّے ایہہ کیہو جِہیا کلام اے پئی اوہ اختیار تے قُدرت نال پلِیت رُوحاں اُتّے حُکم کر دا اے تے اوہ نِکل جاندِیاں نیں؟

³⁷تے اوس علاقے دی ہر تھاں اوہدیاں دُھمّاں پَے گِئیاں۔

³⁸فیر اوہ عبادت خانیوں اُٹھ کے شمعُون دے گھر گیا۔ تے شمعُون دی سَس نُوں بڑا تاپ چڑھیا ہویا سی تے اوہناں اوہدے لئی اوہدے اگّے عرض کِیتی۔

³⁹تَد اوس اوہدے کول کھلو کے تاپ نُوں جِھڑکیا تے اوہ لَہہ گیا۔ تے اوہ اوسے ویلے اُٹھ کے اوہناں دی سیوا کرن لگّی۔

⁴⁰تے جد سُورج ڈُب گیا تَد سارے جِنہاں کول کِسے طرح دے بیمار لوک سن اوہناں نُوں اوہدے کول لیائے تے اوس اوہناں وِچوں ہر اِک اُتّے ہتّھ رکھ کے چَنگا کِیتا۔

⁴¹تے بتھیریاں وِچوں بدرُوحاں چِیکاں مار کے تے ایہہ آکھ کے نِکل آئِیاں پئی تُوں خُدا دا پُتر ایں۔ پر اوس اوہناں نُوں جِھڑک کے کُون نا دِتّا۔ کیوں جو جان دِیاں سن پئی اوہ مسِیح اے۔

⁴²تے جد دِن چڑھیا اوہ نِکل کے اُجاڑ وِچ گیا تے بتھیرے لوک لبّھدے لبّھدے اوہدے کول آئے۔ تے اوہنوں روکیا پئی ساڈھے کولوں نا جائے۔

⁴³پر اوس اوہناں نُوں آکھیا مَینُوں ضرُور اے۔ پئی ہور شہراں وِچ وی خُدا دی بادشاہی دی خُوش خبری سُناواں۔ کیوں جو مَیں ایسے لئی گھلّیا گیا آں۔

⁴⁴تے اوہ گلِیل دے عبادت خانیاں وِچ منادی کر دا رہیا۔