Read Western Panjabi لُوقا 6 Bible Online

لُوقا 6 - Western Panjabi bible

لُوقا 6

¹تے اِک سبت دے دِن ایویں ہویا پئی اوہ پَیلِیاں دے وِچوں دی لگا جاندا سی تے اوہدے شاگِرد سِٹّے توڑ توڑ کے تے ہتّھاں نال مَل مَل کے چَبدے جاندے سن۔

²پر فرِیسیاں وِچوں کئیاں آکھیا تُسی کیوں اوہ کمّ کر دے ہو جیہڑا سبت دے دِن کرنا روا نئیں اے؟

³یِسُوع اوہناں نُوں جواب دِتّا۔ تُساں ایہہ وی نئیں پڑھیا پئی داؤد نے کِیہ کِیتا جدوں اوہ آپ تے اوہدے سنگی بُھکھے سن؟

⁴پئی اوہ کِس طرح خُدا دے گھر وِچ گیا۔ تے نذر دِیاں روٹِیاں جِنہاں دا کھانا کاہِناں دے بِناں ہورناں نُوں روا نئیں سی لے کے کھادِیاں تے اپنے سَنگیاں نُوں وی دِتّیاں۔

⁵تے اوس اوہناں نُوں آکھیا پئی اِبنِ آدم سبت دا مالک اے۔

⁶تے ہوری سبت نُوں ایویں ہویا پئی اوہ عبادت خانے وِچ جا کے تعلِیم دین لگّا تے اوتھے اِک بندہ سی جِہدا سَجّا ہتّھ سُکّیا ہویا سی۔

⁷تَد فقِیہ تے فریسی اوہدی سُوہ وِچ لگّے پئی ویکھئے اوہ سبت دے دِن چَنگا کرے گا یا نئیں تاں جو اوہدے اُتّے نالش کرن دا داء ہتّھ آوے۔

⁸پر اوہنوں اوہناں دے مَن دِیاں دلِیلاں پتا سن۔ تے اوس سُکّے ہتّھ والے نُوں آکھیا۔ اُٹھ تے وِچکار کھلو۔ اوہ اُٹھ کھلوتا۔

⁹تَد یِسُوع نے اوہناں نُوں آکھیا مَیں تُہانوں پُچھناں آں پئی سبت دے دِن نُوں کِیہ روا اے۔ بھلیائی کرنی یا بُریائی کرنی؟ جان بچانی یا اوہدا ناس کرنا؟

¹⁰تے اوہناں ساریاں ولّ چَوفیرے ویکھ کے اوہنوں آکھیا اپنا ہتّھ وَدّھا۔ اوس وَدھایا تے اوہدا ہتّھ ٹھیک ہوگیا۔

¹¹تَد اوہناں بڑے غُصّے ہو کے آپو وِچ آکھیا پئی یِسُوع نال کِیہ کریئے۔

¹²تے اونہی دِنیں اینج ہویا پئی اوہ پہاڑ اُتّے دُعا منگن گیا تے خُدا اگّے دُعا منگدیاں ساری رات کٹّی۔

¹³تے جد دِن چڑھیا تَد اوس اپنے شاگِرداں نُوں کول سَدّ کے اوہناں وِچوں باراں نُوں چُنیا تے اوہناں نُوں رسُول وی آکھیا۔

¹⁴شمعُون جِہدا ناں پطرس وی رکھیا تے اوہدا بھرا اندریاس تے یعقُوب تے یُوحنّا۔ تے فِلپُّس تے برتُلمائی۔

¹⁵تے متّی تے تُوما تے حلفئی دا پُتر یعقُوب تے شمعُون جِہنُوں کُنس والا آکھدے سن۔

¹⁶تے یعقُوب دا پُتر یہُوداہ۔ تے یہُوداہ اِسکریُوتی جیہڑا اوہدا پھڑان والا ہویا۔

¹⁷تے اوہناں نال اُتر کے اوہ میدان وِچ کھلو گیا۔ تے اوہدے شاگِرداں دی بڑی بِھیڑ سی۔ تے لوکاں دی بڑی خلقت جیہڑی سارے یہُودیہ تے یرُوشلِیم تے صُور تے صَیدا دے سمُندر دے کنڈھیوں ایس لئی آئی پئی اوہ اوہدی سُنن تے اپنے اپنے روگاں توں چنگے ہون۔

¹⁸تے جیہڑے پلِیت رُوحاں دے دُکھی سن چنگے کِیتے گئے۔

¹⁹تے ساری بِھیڑ چاہندی سی پئی اوہنوں چُھوئے کیوں جو قُدرت اوہدے وِچوں نِکل دی سی۔ تے سبھناں نُوں چَنگا کر دی سی۔

²⁰فیر اوس اپنے شاگِرداں اُتّے نظر کر کے آکھیا دھنّ ہو تُسی جیہڑے کنگال اوہ کیوں جو خُدا دی بادشاہی تُہاڈی اے۔

²¹دھنّ ہو تُسی جیہڑے ہُن بُھکھے اوہ کیوں جو رجائے جاؤ گے۔ دھنّ ہو تُسی جیہڑے ہُن روندے اوہ کیوں جو ہَسّو گے۔

²²دھنّ ہو تُسی جد اِبنِ آدم دے سبّب بندے تُہاڈے نال وَیر رکھن گے تے تُہانوں باہر کڈھ دین گے تے ملامت کرن گے تے تُہاڈا ناں بُرا جانن گے۔

²³اوس دِن خُوشی کرنا تے چھالاں مارنا ایس لئی پئی اسمان اُتّے تُہاڈا بڑا اَجر اے۔ کیوں جو نبیاں نال اوہناں دے وَڈّھے ایسے طرح کر دے سن۔

²⁴پر تُہاڈے اُتّے افسوس جیہڑے دَولت مند اوہ۔ کیوں جو تُساں اپنی تسلّی لے لئی اے۔

²⁵تُہاڈے اُتّے افسوس جیہڑے ہُن رجّے ہوئے ہو۔ کیوں جو تُسی بُھکھے ہوؤگے۔ تُہاڈے اُتّے افسوس جیہڑے ہُن ہسدے اوہ کیوں جو تُہانوں غم لگّے گا تے تُسی روؤ گے۔

²⁶افسوس تُہاڈے اُتّے جد سبھ لوک تُہانوں بھلا آکھن کیوں جو جُھوٹھے نبیاں نال اوہناں دے وَڈّھے ایسے طرح کر دے سن۔

²⁷پر تُہانوں جیہڑے سُندے ہو مَیں آکھنا آں پئی اپنے دُشمناں نُوں پیار کرو۔ جیہڑے تُہاڈے نال وَیر رکھن اوہناں دا بھلا کرو۔

²⁸جیہڑے تُہانوں بد دُعا دین اوہناں نُوں دُعا دیو۔ جیہڑے تُہاڈی پَتّ لاہن اوہناں لئی دُعا کرو۔

²⁹جیہڑا تیری اِک گلھ اُتّے چپیڑ مارے اوہدے ولّ دُوجی وی پھیر دے۔ تے جیہڑا تیرا چوغہ کھو لَوے کُرتا لین توں وی اوہنوں نا ڈَک۔

³⁰ہر کِسے نُوں جیہڑا تَیتھوں منگے دے تے اوہدے توں جیہڑا تیرا مال کھو لَوے مُڑ نا منگ۔

³¹تے جیہو جیہا تُسی چاہندے ہو پئی لوک تُہاڈے نال کرن اوہناں نال تُسی وی اونج ای کرو۔

³²جے تُسی اوہناں نُوں جیہڑے تُہانوں پیار کر دے نیں پیار کرو تاں تُہاڈا کاہدا احسان اے؟ کیوں جو گُناہیں وی اپنے پیار کرن والیاں نُوں پیار کر دے نیں۔

³³تے جے تُسی اوہناں دا جیہڑے تُہاڈا بھلا کر دے نیں بھلا کرو۔ تے تُہاڈا کاہدا احسان اے؟ کیوں جو گُنہگار وی ایسے طرح کر دے نیں۔

³⁴تے جے تُسی اوہناں نُوں اُدھار دیو جِنہاں کولوں لین دی آس اے۔ تے تُہاڈا کاہدا احسان اے؟ گُنہگار وی گُناہِیاں نُوں اُدھار دیندے نیں تاں جو مُڑاونا ای لے لین۔

³⁵پر اپنے وَیرِیاں نال پیار کرو تے اوہناں دا بھلا کرو تے کُجھ مُڑ نا لین دی آس رکھ کے اُدھار دیو۔ تے تُہاڈا اَجر وَڈا ہوئے گا۔ تے تُسی خُدا تعالیٰ دے پُتر ہوؤگے۔ کیوں جو اوہ تے ناشکریاں تے شریراں لئی وی مہربان اے۔

³⁶جیویں تُہاڈا باپ رحیم اے تُسی وی رَحم دِل ہوؤ۔

³⁷تے عیب نا لاؤ تاں جو تُہاڈے اُتّے وی عیب نا لایا جائے۔ تے مُجرم نا ٹھہراؤ۔ تاں جو تُسی وی مُجرم نا ٹھہرائے جاؤ۔ رہا کرو۔ تے تُسی وی رہا ہوؤگے۔

³⁸دیو تاں تُہانوں دِتّا جائے گا۔ چَنگا ناپ گُھٹ گُھٹ کے ہِلاہِلا کے مُونہا مُنھ بھر کے تُہاڈی جھولی پان گے۔ کیوں جو جِس ماپ نال تُسی مِندے ہو اوسے نال تُہاڈے لئی وی مِنیا جائے گا۔

³⁹تے اوس اوہناں نُوں اِک تمثِیل وی سُنائی۔ کِیہ اَنھا اَنھے نُوں راہ پا سکدا اے؟ دونویں ٹوئے وِچ نا ڈِگّن گے؟

⁴⁰شاگِرد اُستاد نالوں وَڈا نئیں۔ پر ہر کوئی جد کامِل ہویا۔ تَد اپنے اُستاد جِہیا ہوئے گا۔

⁴¹تے تُوں اوس ککھ نُوں جیہڑا تیرے بھرا دی اَکھ وِچ اے۔ کاہِنُوں ویکھنا ایں۔ پر اوس چھتیر ولّ جیہڑی تیری اپنی اَکھ وِچ اے دھیان نئیں کر دا؟

⁴²یا تُوں کِیویں اپنے بھرا نُوں آکھ سکنا ایں بھراوا ککھ نُوں جیہڑا تیری اَکھ وِچ اے مَینُوں کڈھن دے۔ پر آپ اوس چھتیر نُوں جیہڑی تیری اَکھ وِچ اے نئیں ویکھدا؟ اَے مکّارا پہلاں چھتیر نُوں اپنی اَکھ وِچوں کڈھ۔ تَد ککھ نُوں اپنے بھرا دی اَکھ وِچوں تُوں چنگی طرح ویکھ کے کڈھ سکیں گا۔

⁴³کیوں جو کوئی چَنگا رُکھّ نئیں اے۔ جِہنُوں ماڑا پَھل لگّے۔ تے نا کوئی ماڑا رُکھّ اے۔ جِہنُوں چَنگا پَھل لگّے۔

⁴⁴کیوں جو ہر اِک رُکھّ اپنے پَھلوں سیاتا جاندا اے۔ ایس لئی پئی ملہیاں توں ہنجیراں اکٹّھیاں نئیں کر دے تے نا جھاڑی توں انگور توڑ دے نیں۔

⁴⁵کھرا بندہ اپنے دِل دے کھرے خزانیؤں کھرِیاں گلّاں لیاؤندا اے تے بُرا بندہ اپنے بُرے خزانیؤں بُریاں گلّاں لیاؤندا اے۔ کیوں جو جو کُجھ دِل وِچ بھریا ہویا اے۔ اوہی اوہدے مُنھ اُتّے آؤندا اے۔

⁴⁶تے تُسی کیوں مَینُوں خُداوند خُداوند آکھدے ہو۔ تے میرے آکھے نئیں لگدے؟

⁴⁷جیہڑا میرے کول آؤندا اے تے میرِیاں گلّاں سُن کے اوہناں نُوں مَندا اے۔ مَیں تُہانوں دساں گا پئی اوہ کِہدے وانگر اے۔

⁴⁸اوہ اوس بندے وانگر اے۔ جِس گھر بنان لگیاں ڈُوہنگا پَٹ پَٹ کے پتّھر اُتّے نِیہہ رکھی۔ جد ہڑ آیا تے چھلّاں اوس گھر اُتّے زور ماریا۔ پر اوہنوں ہلا نا سکیاں۔ کیوں جو اوہ چنگی طرح بنایا ہویا سی۔

⁴⁹تے اوہ جیہڑا سُن کے نئیں مَندا اوس بندے وانگر اے۔ جِس بِناں نِیہہ دے زمین اُتّے گھر بنایا۔ اوہدے اُتّے چھلّاں نیں زور ماریا تے اوہ اونویں ای ڈَھے پیا۔ تے اوس گھر دی پُوری بربادی ہوئی۔