Read Western Panjabi لُوقا 8 Bible Online

لُوقا 8 - Western Panjabi bible

لُوقا 8

¹تے ایہدے تھوڑے چِر پِچّھوں ایویں ہویا۔ پئی اوہ منادی کر دا تے خُدا دی بادشاہی دی خُوش خبری سُناندا ہویا شہروں شہر تے پِنڈوں پِنڈ پِھرن لگّا تے اوہ باراں اوہدے نال سن۔

²تے کئی زنانِیاں جیہڑیاں بُریاں رُوحاں تے ماندگِیاں توں چَنگیاں کِیتیاں گِئیاں سن جیویں کہ مریم جیہڑی مگدلِینی اکھواؤندی سی۔ جِہدے وِچوں سَتّ بدرُوحاں نِکل گِئیاں سن۔

³تے یُوأنہ ہیرودیس دے گھر دے مُختِیار خوزہ دی گھر والی تے سُوسنّاہ۔ تے ہور بتھیریاں سن جیہڑیاں اپنے مال نال اوہناں دی سیوا کر دیاں سن۔

⁴تے جد بڑی خلقت اکٹّھی ہوئی تے شہر شہر دے لوک اوہدے کول لگے آوندے سن تَد اوس تمثِیل دے کے آکھیا۔

⁵اِک بِیجن والا اپنا بی بِیجن نُوں نِکلیا تے بِیجدیاں بِیجدیاں کُجھ راہ دے کنڈھے کِریا تے پیراں ہیٹھاں مدھولیا گیا۔ تے وَا دے پنچھیاں اوہنوں چُگ لیا۔

⁶تے کُجھ پتّھریلی زمین اُتّے ڈِگّ پیا۔ تے اُگدیاں ای سُک گیا۔ کیوں جو اوہنوں وَتّر نا مِلیا۔

⁷تے ہور کُجھ ملہیاں وِچ کِریا تے ملہیاں نیں نال ای نال وَدّھ کے اوہنوں دَبّ لیا۔

⁸تے کُجھ چنگی زمین وِچ کِریا۔ تے اُگ کے سَو گُنا پَھلیا۔ ایہہ آکھ کے اوہ اُچّی اُچّی بولیا۔ پئی جِہدے کنّ سُنن والے ہون اوہ سُنے۔

⁹تے اوہدے شاگِرداں اوہنوں پُچھیا ایہہ کِیہ تمثِیل اے؟

¹⁰اوس آکھیا خُدا دی بادشاہی دے بھیتاں دی سمجھ تُہانوں دِتّی گئی اے۔ پر ہورناں نُوں تمثِیلاں وِچ پئی اوہ ویکھ دیاں نا ویکھن تے سُندیاں نا سمجھن۔

¹¹تمثِیل تے ایویں اے پئی بی خُدا دا کلام اے۔

¹²راہ دے کنڈھے والے اوہ نیں جِنہاں سُنیاں مگروں ابلیس آؤندا تے کلام نُوں اوہناں دے مَنوں کڈھ لے جاندا اے تاں جو ایہہ نا ہوئے پئی اِیمان لیا کے اوہ نجات پان۔

¹³تے پتّھریلی زمین اُتّے دے اوہ نیں جیہڑے سُن کے خُوشی نال کلام نُوں مَن لَیندے نیں پر اوہ جڑ نئیں رکھ دے۔ کُجھ چِر اِیماندار رہ کے ازمایش دے ویلے پھر جاندے نیں۔

¹⁴تے جیہڑا ملہیاں وِچ کِریا سو اوہ نیں جِنہاں سُن لیا تے راہ ٹُر دیاں ٹُردیاں زِندگی دی فِکر تے دَولت تے مَوجاں وِچ پَھس جاندے نیں۔ تے اوہناں دا پَھل پکدا نئیں۔

¹⁵پر چنگی زمین والے اوہ نیں جیہڑے چنگے تے کھرے دِل نال جد سُن لَیندے نیں تے کلام نُوں سانبھی رکھ دے۔ تے صبر نال پَھل لاؤندے نیں۔

¹⁶کوئی بندہ دِیوا بال کے اوہنوں بھانڈے تھلے نئیں لُکاندا نا مَنجی ہیٹھ رکھدا اے۔ پر ڈیوڑی اُتّے رکھدا اے۔ تاں جو اندر وڑن والے چانن ویکھن۔

¹⁷کیوں جو کُجھ اوہلے نئیں جیہڑا اُجاگر نا کِیتا جائے گا۔ تے نا کُجھ لکُیا ہویا اے جیہڑا جانیا نا جائے گا۔ تے اُجاگر نا کِیتا جائے گا۔

¹⁸ایس لئی خبردار رہو۔ پئی تُسی کِیویں سُندے اوہ کیوں جو جِہدے کول اے اوہنوں دِتّا جائے گا۔ تے جِہدے کول نئیں۔ اوہدے توں اوہ وی کھوہ لیا جائے گا۔ جیہڑا اوہ اپنا سمجھدا اے۔

¹⁹تَد اوہدی ماں تے بھرا اوہدے کول آئے۔ تے بِھیڑ دے سبّب اوہنوں مِل نا سکے۔

²⁰تے اوہنوں سنیہا مِلیا پئی تیری ماں تے تیرے بھرا باہر کھلوتے ہوئے تینُوں مِلنا چاہندے نیں۔

²¹اوس اوہناں نُوں جواب دِتّا میری ماں تے میرے بھرا ایہہ نیں جیہڑے خُدا دے کلام نُوں سُندے تے عمل کر دے نیں۔

²²تے اِک دِن ایویں ہویا پئی اوہ آپ تے اوہدے شاگِرد بیڑی اُتّے چڑھے تے اوس اوہناں نُوں آکھیا جِھیلوں پار چلّئے۔ تے بیڑی نُوں چھڈ دِتّوں نیں۔

²³تے جد بیڑی لگی جاندی سی اوہ سَوں گیا۔ تے جِھیل وِچ وڈّی ہنیری آئی تے بیڑی پانی نال بھر جان لگّی۔ تے اوہ خطرے وِچ پئے۔

²⁴اوہناں کول جا کے اوہنوں جگایا تے آکھیا۔ اَے مالک اَے مالک اسی مر چلّے آں۔ تَد اوس اُٹھ کے وَا تے پانی دِیاں ٹھاٹھاں نُوں دابا ماریا تے اوہ تھم گِئیاں تے آرام ہویا۔

²⁵تے اوس اوہناں نُوں آکھیا تُہاڈا اِیمان کِتّھے اے۔ اوہ ڈر گئے تے حَیران ہو کے آپو وِچ آکھن لگّے۔ ایہہ کون اے۔ جیہڑا وَا تے پانی اُتّے وی حُکم کر دا اے۔ تے اوہ اوہدی مَن دے نیں؟

²⁶تے اوہ گراسِینیاں دے علاقے وِچ جیہڑا گلِیل دے سامھنے اوس پاسے اے۔ بیڑی وِچ اَپڑے۔

²⁷تے جد اوہ کنڈھے اُتّے اُتریا تے شہر دا اِک بندہ ٹکّریا جَنّہوں بدرُوحاں چمبڑیاں ہویاں سن۔ تے اوہ بڑے چِر توں کپڑے نئیں سی پاندا تے گھر وِچ نئیں سگوں قبراں وِچ رہندا ہوندا سی۔

²⁸جد اوس یِسُوع نُوں ویکھیا تَد چیکدیاں ہویاں اوہدی پَیرِیں ڈِگّ پیا تے اُچّی اُچّی آکھیا۔ اَے یِسُوع خُدا تعالیٰ دے پُترا میرا تیرا کِیہ لاگا؟ تیری مِنّت کرنا ہاں۔ پئی مَینُوں اَوکھیاں نا کر۔

²⁹کیوں جو اوہنے پلِیت رُوح نُوں حُکم دِتّا سی پئی ایس بندے وِچوں نِکل جا۔ کیوں جو اوس بڑی واری اوہنوں پھڑیا سی تے اوہ سنگلاں تے بیڑیاں نال جکڑیا ہویا پہرے وِچ رہندا سی پر سنگلاں نُوں توڑ دا سی۔ تے اوہ بدرُوح اوہنوں بیاباناں وِچ بھجائی پِھردی سی۔

³⁰یِسُوع اوہنوں پُچھیا تیرا کِیہ ناں اے؟ اوس آکھیا لشکر۔ کیوں جو بُہت سارِیاں بدرُوحاں اوہدے وِچ وڑِیاں ہویاں سن۔

³¹اوہناں اوہدی مِنّت کِیتی پئی سانُوں کھڈے وِچ جان دا حُکم نا کر۔

³²اوس تھاں سُؤراں دا اِجّڑ پہاڑ اُتّے چَردا پیا سی۔ اوہناں اوہدی مِنّت کِیتی پئی سانُوں اجازت دے۔ پئی اوہناں دے وِچ جا وڑِیئے۔ اوس اوہناں نُوں اجازت دِتّی۔

³³تے بدرُوحاں اوس بندے وِچوں نِکل کے سُؤراں وِچ جا وڑِیاں۔ تے اِجّڑ کھڈ اُتّوں جِھیل وِچ چھالاں مار کے ڈُب گیا۔

³⁴چران والے ایہہ حال ویکھ کے بَھجّے تے شہر تے پِنڈاں وِچ خبر کِیتی۔

³⁵تَد اوہ اوہدا حال ویکھن نُوں نِکلے۔ تے یِسُوع کول آئے تے اوس بندے نُوں جِہدے وِچوں بدرُوحاں نِکلیاں سن۔ کپڑے پائے تے سُرت سمبھالی یِسُوع دے پیراں کول بَیٹھیاں ویکھیا۔ تے اوہ ڈر گئے۔

³⁶تَد ویکھن والیاں اوہناں نُوں خبر دِتّی۔ پئی اوہ جِہدے وِچ بدرُوحاں سن۔ کِیویں چَنگا کِیتا گیا۔

³⁷تے گراسِینیاں دے آلے دوالے دے علاقے دیاں ساریاں لوکاں اوہدے اگّے مِنّت کِیتی پئی ساڈے کولوں ٹُرجا۔ کیوں جو اوہناں نُوں بڑا ڈر پَے گیا سی۔ تے اوہ بیڑی اُتّے چڑھ کے مُڑ گیا۔

³⁸تے اوس بندے جِہدے وِچوں بدرُوحاں نِکلیاں سن۔ اوہدے اگّے عرض کِیتی۔ پئی مَینُوں اپنے نال رہن دے۔ پر اوس اوہنوں وِداع کر کے آکھیا۔ پئی۔

³⁹اپنے گھر نُوں مُڑ جا تے جِنّے کمّ خُدا تیرے نال کِیتے نیں اوہ دسیں۔ اوہ منادی کر دا کر دا ٹُر گیا۔ پئی یِسُوع میرے لئی کیڈے کیڈے کمّ کِیتے۔

⁴⁰تے جد یِسُوع مُڑی آؤندا سی تَد لوکاں اوہنوں خُوشی نال قبول کِیتا۔ کیوں جو سبھو اوہدا راہ اُڈِیکدے سن۔

⁴¹تے ویکھو یائِیر ناں اِک بندہ آیا جیہڑا عبادت خانے دا سردار سی اوس یِسُوع دی پَیرِیں پَے کے اوہدی مِنّت کِیتی۔ پئی میرے گھر چَل۔

⁴²کیوں جو اوہدی باراں کُو ورھیاں دی اِکّو کُڑی سی تے اوہ مرن والی سی۔ جد جان لگّا تَد خلقت اوہدے اُتّے ڈِگّ ڈِگّ پَیندی سی۔

⁴³تے اِک زنانی جِہنُوں باراں ورھیاں توں لہو آؤندا سی تے جِس اپنی ساری پُونجی حکیماں اُتّے خرچ کِیتی پر کِسے توں تگڑی نا ہو سکی۔

⁴⁴اوہدے مگر آ کے اوہدے کپڑے دا پلّا چُھوئیا۔ تے اوسے ویلے اوہدا لہو وَگنا بند ہوگیا۔

⁴⁵تَد یِسُوع آکھیا کِس مَینُوں چُھوئیا جد ساریاں نا کِیتی۔ پطرس تے اوہدے نال دیاں آکھیا۔ اَے مالک بِھیڑ تینُوں دَباندی تے تیرے اُتّے ڈِگّدی اے۔

⁴⁶پر یِسُوع آکھیا۔ کِسے تے مَینُوں چُھوئیا۔ اے کیوں جو مَیں جاننا آں۔ پئی قُدرت مَیتھوں نِکلی اے۔

⁴⁷جد اوس زنانی ویکھیا پئی مَیں لُک نئیں سکدی۔ تَد کمبدی ہوئی آئی۔ تے اوہدی پَیرِیں ڈِگّ کے ساریاں لوکاں دے سامھنے دسیا پئی کیہڑی گلّوں اوہنوں چُھوئیا۔ تے کِیویں اوسے ویلے چنگی ہوگئی۔

⁴⁸اوس اوہنوں آکھیا۔ دِھیے تیرے اِیمان تینُوں بچایا۔ سلامتی نال ٹُر جا۔

⁴⁹تے اجے اوہ ایہہ آکھدا ای پیا سی پئی عبادت خانے دے سردار دے گھروں اِک نے آ کے آکھیا۔ پئی تیری دِھی مر گئی۔ اُستاد نُوں اَوکھیاں نا کر۔

⁵⁰یِسُوع سُن کے اوہنوں جواب دِتّا۔ ڈر نا صرف اِیمان لِئیا تے اوہ بچ جائے گی۔

⁵¹تے اوس اوہدے گھر اَپڑ کے پطرس تے یُوحنّا تے یعقُوب تے اوس کُڑی دے ماں پئیو دے بِناں کِسے نُوں اپنے نال اندر نا آن دِتّا۔

⁵²تے سارے اوہدے لئی روندے پِٹدے سن پر اوس آکھیا۔ نا روؤ۔ اوہ مر نئیں گئی بس سُتّی پئی اے۔

⁵³اوہ اوہدے اُتّے ہسّن لگّے۔ کیوں جو جان دے سن پئی اوہ مر گئی اے۔

⁵⁴پر اوس اوہدا ہتّھ پھڑ کے اُچّی آکھیا۔ کُڑیئے اُٹھ۔

⁵⁵تے اوہدی رُوح فیر آئی تے اوسے ویلے اوہ اُٹھ کھلوتی تے یِسُوع حُکم دِتّا پئی اوہنوں کھان لئی کُجھ دِتّا جاوے۔

⁵⁶تے اوہدے ماں پئیو حَیران ہوئے۔ پر اوس اوہناں نُوں تاکِید کِیتی۔ پئی جیہڑا حال گُذریا اے۔ کِسے نُوں نا دسیو۔