Read Western Panjabi لُوقا 9 Bible Online

لُوقا 9 - Western Panjabi bible

لُوقا 9

¹اوس باراں شاگِرداں نُوں اکٹّھیاں سَدّ کے اوہناں نُوں سارِیاں بدرُوحاں اُتّے قُدرت تے اختیار دِتّا۔ تے روگاں دے دُور کرن واسطے وی۔

²تے اوہناں نُوں خُدا دی بادشاہی دی منادی کرن نُوں تے روگِیاں نُوں تگڑا کرن نُوں گھلّیا۔

³تے اوہناں نُوں آکھیا پئی راہ لئی کُجھ نا لئیو۔ نا سوٹی نا جھولی نا روٹی نا رُپیا پیسہ نا دو دو کُڑتے رکھو۔

⁴تے جِس کِسے گھر وڑو اوتھے ای رہو تے اوتھوں ای ٹُر پَوو۔

⁵تے جیہڑے تُہانوں نا قبولن اوس شہروں باہر جاندِیاں اپنے پیراں دا گھٹّا اوہناں اُتّے گواہی لئی جھاڑ دیو۔

⁶اوہ جا کے پِنڈ پِنڈ ہر تھاں خُوش خبری سُناندے تے چَنگا کر دے پِھرے۔

⁷تے چوتھائی مُلک دے حاکم ہیرودیس نے سارا حال سُنیا۔ تے گھبرا گیا۔ ایس لئی پئی آکھدے سن پئی یُوحنّا مُردیاں وِچوں جی اُٹھیا اے۔

⁸تے کئی آکھدے سن پئی ایلیّاہ نے وکھالی دِتّی اے۔ تے ہور آکھدے سن پئی اگلے نبیاں وِچوں کوئی فیر اُٹھیا اے۔

⁹پر ہیرودیس آکھیا یُوحنّا دا سِر تے مَیں وَڈّھ سُٹّیا اے۔ ایہہ کون اے جِہدی بابت اجیہاں گلّاں سُننا آں؟ تے اوہ اوہدے ویکھن دا موقع لَبّھ دا سی۔

¹⁰تے رسُولاں مُڑ آ کے جو کُجھ کِیتا سی اوہنوں دسیا تے اوہ اوہناں نُوں اپنے نال لے کے وکھرا بَیت صَیدا ناں دے شہر وِچ گیا۔

¹¹ایہہ معلُوم کر کے بڑی خلقت اوہدے مگر ٹُری تے اوس اوہناں نُوں خُوشی نال قبول کِیتا۔ تے اوہناں نال خُدا دی بادشاہی دِیاں گلّاں کِیتیاں۔ تے جِنہاں نُوں تگڑے ہون دی لوڑ سی۔ اوہناں نُوں چَنگا کِیتا۔

¹²تے جد دِن ڈُبن لگّا اوہناں باراں نیں آ کے اوہنوں آکھیا پئی لوکاں نُوں وِداع کر تاں جو آلے دوالے دے پِنڈاں تے ڈیریاں وِچ جا کے رہن تے اَن پانی لَبّھ لین کیوں جو ایتھے اسی اُجاڑ تھاں وِچ آں۔

¹³پر اوس اوہناں نُوں آکھیا تُسی اوہناں نُوں آپے کھوالو۔ اوہناں آکھیا پئی ساڈے کول پنجاں روٹِیاں تے دو مچھّیاں باہجوں ہور کُجھ نئیں اے۔ پئی اسی جا کے ایہناں ساریاں لوکاں لئی کھانا مُل لیائے۔

¹⁴کیوں جو اوہ پنج کُو ہزار سن۔ اوس اپنے شاگِرداں نُوں آکھیا۔ اوہناں نُوں کوئی پنجاہ پنجاہ دی پال بٹھال دئیو۔

¹⁵اوہناں اوسے طرح کِیتا تے ساریاں نُوں بٹھا لیا۔

¹⁶تَد اوس اوہناں پنجاں روٹِیاں تے دو مچھّیاں نُوں لے کے اسمان ولّ ویکھ کے اوہناں اُتّے برکت منگی۔ تے توڑ کے اپنے شاگِرداں نُوں دیندا رہیا پئی لوکاں دے اگّے رکھن۔

¹⁷تے اوہناں کھادا تے سارے رَجّ گئے۔ تے بچیاں ہویاں ٹُکّراں دِیاں باراں ٹوکریاں چُکیاں گِئیاں۔

¹⁸تے ایویں ہویا جد اوہ اکلّا ہو کے دُعا پیا منگدا سی۔ تے شاگِرد اوہدے نال سن۔ اوس اوہناں کولوں ایہہ پُچھیا۔ پئی لوک مَینُوں کِیہ آکھدے نیں۔ پئی مَیں کون آں؟

¹⁹اوہناں جواب دِتّا پئی یُوحنّا بپتِسمہ دین والا تے ہور ایلیّاہ تے ہور آکھدے نیں پئی اگلے نبیاں وِچوں کوئی جی اُٹھیا اے۔

²⁰اوس اوہناں نُوں آکھیا تُسی کِیہ آکھدے اوہ۔ پئی مَیں کون آں؟ پطرس جواب دِتّا۔ خُدا دا مسِیح۔

²¹اوس اوہناں نُوں تاکِید کِیتی پئی ایہہ کِسے نُوں نا دسیو۔

²²تے آکھیا پئی ضرُور اے پئی اِبنِ آدم بڑے دُکھ سہے۔ تے بزُرگاں تے سردار کاہِناں تے فقِیہاں توں ردّیا جائے۔ تے جانوں ماریا جائے۔ تے ترِیجے دِہاڑے جوالیا جائے۔

²³تے اوس ساریاں نُوں آکھیا جے کوئی چاہے۔ پئی میرے مگر آئے تے اپنے آپ دا اِنکار کرے۔ تے نِت دِہاڑے اپنی صلِیب چُک کے میرے مگر لگ پئے۔

²⁴ایس لئی پئی جے کوئی اپنی جان بچانی چاہوے۔ اوہ اوہنوں گوائے گا۔ پر جے کوئی میری خاطر اپنی جان گوائے۔ اوہو اوہنوں بچائے گا۔

²⁵جے بندہ ساری دُنیا نُوں کماوے تے اپنی جان گوائے یا اوہدا نُقصان کرے تے اوہنوں کِیہ فائدہ ہوئے گا۔

²⁶کیوں جو جیہڑا مَیتھوں تے میرِیاں گلّاں توں شرمائے گا اِبنِ آدم وی جدوں اوہ اپنے تے باپ تے پاک فرِشتیاں دے جلال وِچ آئے گا اوہدے توں شرمائے گا۔

²⁷پر مَیں تُہانوں سَچ آکھنا آں پئی ایتھے کھلون والیاں وِچوں کئی اِک نیں جیہڑے جد تِیکر خُدا دی بادشاہی نُوں ویکھ نا لین اُکّا مَوت دا سواد نا لین گے۔

²⁸تے اوہناں گلّاں دے اَٹھاں کُو دِناں پِچّھوں اجیہا ہویا جد پطرس تے یُوحنّا تے یعقُوب نُوں نال لے کے اوہ پہاڑ اُتّے دُعا منگن نُوں چڑھیا۔

²⁹تے دُعا منگ دیاں ای اوہدے چِہرے دا رُوپ بدل گیا۔ تے اوہدے کپڑے چِٹّے لِشکن والے ہوگئے۔

³⁰تے ویکھو دو بندے جیہڑے مُوسیٰ تے ایلیّاہ سن اوہدے نال گلّاں پئے کر دے سن۔

³¹ایہہ جلال وِچ وکھالی دے کے اوہدے کُوچ کرن دا ذِکر کر دے سن۔ جیہڑا یرُوشلِیم وِچ ہون والا سی۔

³²پر پطرس تے اوہدے سنگی نِیندر نال بھرے سن۔ جد چنگی طرح جاگ پئے تے اوہدے جلال تے اوہناں دوہاں جِنّیاں نُوں اوہدے نال کھلوتیاں ہویاں دیکھیا۔

³³تے اجیہا ہویا پئی جد اوہ اوہدے توں وَکھ ہون لگّے۔ تَد پطرس یِسُوع نُوں آکھیا۔ اَے مالک ساڈا ایتھے رہنا چَنگا اے۔ سو اسی تِنّ ڈیرے بنائیے اِک تیرے لئی۔ تے اِک مُوسیٰ تے اِک ایلیّاہ دے لئی تے اوہنوں پتا نئیں سی۔ پئی مَیں کِیہ آکھنا آں۔

³⁴اوہ ایہہ آکھدا ای سی۔ پئی بدّل آیا تے اوہناں اُتّے چھاں کِیتی۔ تے بدّل وِچ وڑدیاں اوہ ڈر گئے۔

³⁵تے بدّلوں اِک اواز آئی پئی ایہہ میرا چُنیا ہویا پُتر اے۔ اوہدی سُنو۔

³⁶تے اواز آؤندیاں ای یِسُوع اکلّا لَبھّا تے اوہ چُپ کر رہے تے اونہی دِنیں کِسے نُوں نا دسیا پئی اساں کِیہ کُجھ ویکھیا اے۔

³⁷تے اگلے دِن ایویں ہویا پئی جد اوہ پہاڑوں اُترے تَد بڑی بِھیڑ اوہنوں آ مِلی۔

³⁸تے ویکھو بِھیڑ وِچوں اِک بندے اُچّی اُچّی آکھیا اَے اُستاد مَیں تیری مِنّت کرنا آں۔ میرے پُتر اُتّے نِگاہ کر پئی اوہ میرا اکلّا اے۔

³⁹تے ویکھو اِک بدرُوح اوہنوں پھڑ لَیندی اے تے اوہ اِک دم چِیکن لگ پَیندا اے تے اوہنوں اجیہا مروڑ دی اے۔ پئی اوہنوں جھگ آ جاندی اے۔ تے اوہنوں مِدّھ کے مَساں ای چھڈ دی اے۔

⁴⁰تے مَیں تیرے شاگِرداں دی مِنّت کِیتی پئی اوہنوں کڈھن پر اوہ کڈھ نا سکے۔

⁴¹تَد یِسُوع جواب وِچ آکھیا اَے بے اعتباری تے پُٹھی قوم مَیں کِنّاں چِر تُہاڈے نال رہاں گا تے تُہاڈی سہاں گا؟ اپنے پُتر نُوں اُرے لیا۔

⁴²اجے اوہ پیا آؤندا ای سی پئی بد رُوح نے اوہنوں پھٹک کے مروڑیا۔ پر یِسُوع اوس پلِیت رُوح نُوں دابا ماریا تے مُنڈے نُوں چَنگا کِیتا۔ تے اوہنوں مُڑ اوہدے پئیو نُوں دِتّا۔

⁴³تے سارے خُدا دی شان توں حَیران ہوئے۔ پر جد سارے لوک اوہناں ساریاں کمّاں ولّوں جیہڑے اوس کِیتے حَیران ہوندے سن۔ اوس اپنے شاگِرداں نُوں آکھیا۔ پئی۔

⁴⁴تُسی ایہناں گلّاں نُوں اپنے کنّاں نال سُن چھڈو۔ کیوں جو اِبنِ آدم بندیاں دے ہتّھاں وِچ پھڑوایا جان والا اے۔

⁴⁵پر اوہناں ایہہ گلّ نا سمجھی۔ تے اوہ اوہناں توں لُکائی گئی تاں جو اوہ اوہنوں نا بُجھّن۔ تے اوہ اوہنوں ایس گلّ دی بابت پچُھّن توں ڈر دے سن۔

⁴⁶فیر اوہ آپو وِچ بحث کرن لگّے پئی ساڈے وِچ وَڈا کیہڑا اے؟

⁴⁷یِسُوع اوہناں دے مَناں دے خیالاں نُوں معلُوم کر کے اِک نِیانے نُوں لیا تے اوہنوں اپنے کول کھلھاریا تے اوہناں نُوں آکھیا۔

⁴⁸جیہڑا ایس نِیانے نُوں میرے ناں اُتّے قبولے مَینُوں قبولدا اے۔ تے جیہڑا مَینُوں قبولے میرے گھلّن والے نُوں قبولدا اے۔ کیوں جو جیہڑا تُہاڈے ساریاں وِچوں نِکّا اے اوہو وَڈا اے۔

⁴⁹یُوحنّا جواب دِتّا اَے مالک اساں کِسے نُوں تیرے ناں اُتّے بدرُوحاں کڈھ دیاں ویکھیا تے اوہنوں ڈَک دِتّا کیوں جو اوہ ساڈے نال تیرے مگر نئیں ٹُردا۔

⁵⁰پر یِسُوع اوہنوں آکھیا نا ڈَکو۔ کیوں جو جیہڑا تُہاڈے خلاف نئیں اوہ تُہاڈے ولّ اے۔

⁵¹تے جد اوہ دِن نیڑے ڈُھکے پئی اوہ اُتّے چُک لیا جائے تے اجیہا ہویا۔ پئی اوس پَکّی طرح یرُوشلِیم ولّ جان لئی اپنا رُخ کِیتا۔

⁵²تے اوس اپنے اگّے لاگی گھلّے۔ اوہ ٹُرکے سامریاں دے پِنڈ وِچ جاوڑے۔ پئی اوہدے واسطے تیاری کرن۔

⁵³تے اوہناں اوہنوں نا قبولیا کیوں جو اوہدا رُخ یرُوشلِیم ولّ جان نُوں سی۔

⁵⁴اوہدے شاگِرد یعقُوب تے یُوحنّا نے ایہہ ویکھ کے آکھیا۔ اے خُداوند مرضی کِیہ اے پئی اسی حُکم دئیے۔ پئی اسمانوں اَگ آوے تے ایہناں دا ناس کرے؟ [جیویں ایلیّاہ نے کِیتا۔]

⁵⁵اوس مُڑ کے اوہناں نُوں جِھڑکیا۔ [تے آکھیا پئی تُسی نئیں جان دے پئی تُسی کیویں دی رُوح دے ہو۔

⁵⁶کیوں جو اِبنِ آدم لوکاں دی جان برباد کرن نئیں سگوں بچان آیا] تَد اوہ ہور پِنڈ نُوں ٹُر گئے۔

⁵⁷تے جد اوہ راہ وِچ لگے جاندے سن۔ تے کِسے اوہنوں آکھیا جِتّھے تُوں جائیں۔ مَیں تیرے مگر چلاں گا۔

⁵⁸یِسُوع اوہنوں آکھیا لُومبڑِیاں دے گھورنے تے وَا دیاں پینچھیاں دے آہلنے نیں۔ پر اِبنِ آدم لئی کُجھ نئیں جِتّھے اپنا سِر رکھّے۔

⁵⁹فیر اوہنے اِک ہور نُوں آکھیا میرے مگر ٹُر۔ پر اوس آکھیا اَے خُداوند مَینُوں اجازت دے۔ پئی پہلاں جا کے اپنے پئیو نُوں دفن کراں۔

⁶⁰اوس اوہنوں آکھیا۔ مُردیاں نُوں اپنے مُردے دفنان دے۔ پر تُوں جا کے خُدا دی بادشاہی دی خبر سُنا۔

⁶¹اِک ہور نے وی آکھیا اَے خُداوند۔ مَیں تیرے مگر ٹُراں گا۔ پر پہلاں مَینُوں اجازت دے۔ پئی اپنے گھر دے لوکاں توں وِداع ہو آواں۔

⁶²یِسُوع اوہنوں آکھیا کوئی نئیں اے جیہڑا ہَل اُتّے ہتّھ رکھ کے پِچھّاں ویکھے تے اوہ خُدا دی بادشاہی دے لائق ہوئے۔