Read Western Panjabi یُوحنّا 4 Bible Online

یُوحنّا 4 - Western Panjabi bible

یُوحنّا 4

¹سو جد خُداوند نُوں معلُوم ہویا پئی فرِیسیاں ایہہ سُنیا پئی یِسُوع یُوحنّا نالوں وَدّھ شاگِرد بناندا اے تے بپتِسمہ دیندا اے۔

²(بھانویں یِسُوع آپے تے نئیں پر اوہدے شاگِرد بپتِسمہ دیندے سن۔)

³تَد اوہ یہُودیہ نُوں چھڈ کے فیر گلِیل نُوں ٹُر گیا۔

⁴تے اوہنوں سامریہ دے وِچوں ہو کے جانا ضرُور سی۔

⁵تَد سُوخار ناں سامریہ دے اِک شہر آیا اوس تھاں دے نیڑے جیہڑی یعقُوب اپنے پُتر یُوسف نُوں دِتّی سی۔

⁶تے یعقُوب دا کُھوہ اوتھے ای سی۔ سو یِسُوع پَینڈا کر دیاں کر دیاں تھَکّا ہویا ایویں کُھوہ اُتّے بَہہ گیا۔ ایہہ دوپہر کُو دا ویلا سی۔

⁷تَد سامریہ دی اِک عورت پانی بھرن آئی۔ یِسُوع اوہنوں آکھیا مَینُوں پانی پیا۔

⁸کیوں جو اوہدے شاگِرد کھانا مُل لین نُوں شہر وِچ گئے ہوئے سن۔

⁹تَد اوہ سامری عورت اوہنوں آکھن لگّی تُوں یہُودی ہو کے میرے کولوں جیہڑی سامری آں پانی کِس طرح منگنا ایں؟ (ایس لئی پئی یہُودی لوک سامریاں نال نئیں وَرتدے۔)

¹⁰یِسُوع اوہنوں آکھیا جے تُوں خُدا دی بخشِش نُوں جان دِیوں تے ایہہ وی جان دِیوں پئی اوہ کون اے جیہڑا تینُوں آکھدا اے پئی مَینُوں پانی پیا تاں تُوں اوہدے کولوں مَنگدِیوں تے اوہ تینُوں جیون دا پانی دیندا۔

¹¹اوہ عورت اوہنوں آکھن لگّی۔ جناب تواڈے کول تے ڈول وی نئیں اے تے کُھوہ ڈونگھا اے فیر اوہ جیون دا پانی تواڈے کول کِتّھوں آیا؟

¹²تُوں ساڈے پئیو یعقُوب نالوں وَڈا ایں جِہنے ایہہ کُھوہ سانُوں دِتّا تے آپ تے اوہدی آل اولاد تے اوہدے ڈنگراں اوہدے وِچوں پِیتا؟

¹³یِسُوع اوہنوں آکھیا۔ ایس پانی نُوں جیہڑا پِیوے فیر تریہایا ہوئے گا۔

¹⁴پر جیہڑا اوس پانی توں پِیوے جیہڑا مَیں اوہنوں دیاں گا۔ اوہ کدی تریہایا نا ہوئے گا۔ پر جیہڑا پانی مَیں اوہنوں دیاں گا۔ اوہ اوہدے وِچ اِک چشمہ بن جاوے گا جیہڑا سدا دی زِندگی لئی وگدا رہے گا۔

¹⁵عورت اوہنوں آکھن لگّی۔ جناب اوہ پانی مَینُوں دے پئی مَیں ترِہائی نا ہوواں تے نا ایتھوں تِیکر بھرن نُوں آیا کراں۔

¹⁶یِسُوع اوہنوں آکھیا جا اپنے بندے نُوں سَدّ تے ایتھے آ۔

¹⁷عورت اوہنوں آکھیا میرا کوئی بندہ نئیں اے۔ یِسُوع اوہنوں آکھیا تُوں ٹھیک آکھیا پئی میرا کوئی بندہ نئیں اے۔

¹⁸کیوں جو تُوں پنج بندے کر بَیٹھی ایں تے جِہنُوں تُوں ہُن رکھیا ہویا اے اوہ تیرا بندہ نئیں اے تُوں سَچ آکھیا اے۔

¹⁹عورت اوہنوں آکھن لگّی اَے خُداوند مَینُوں معلُوم ہوندا اے پئی تُوں نبی ایں۔

²⁰ساڈے وڈّیاں ایس پہاڑ اُتّے بندگی کِیتی پر تُسی آکھدے ہو پئی اوہ تھاں جِتّھے بندگی کرنی چاہیدی اے یرُوشلِیم وِچ اے۔

²¹یِسُوع اوہنوں آکھیا بی بی! میری گلّ مَن۔ اوہ ویلا آؤندا اے جدوں نا ایس پہاڑ اُتّے تے نا یرُوشلِیم وِچ تُسی باپ دی بندگی کرو گے۔

²²تُسی جِہنُوں نئیں جان دے اوہدی بندگی کر دے ہو۔ اسی جِہنُوں جاننے آں اوہدی بندگی کرنے آں۔ ایس لئی پئی نجات یہُودِیاں وِچوں اے۔

²³پر ویلا آؤندا اے تے ہُنے اے جدوں سَچّے بَھگت رُوح تے سچیائی نال باپ دی بندگی کرن گے کیوں جو باپ اجیہاں نُوں چاہندا اے۔ پئی اوہدی بندگی کرن۔

²⁴خُدا رُوح اے تے جیہڑے اوہدی بندگی کر دے نیں اوہناں نُوں چاہیدا اے۔ پئی رُوح تے سچیائی نال بندگی کرن۔

²⁵عورت اوہنوں آکھن لگّی مَیں جاننی آں پئی مسِیح جِہنُوں خُرستُس آکھدے نیں آؤن والا اے تے اوہ جد آوے گا سانُوں سارِیاں گلّاں دی خبر دیوے گا۔

²⁶یِسُوع اوہنوں آکھن لگّا۔ مَیں جیہڑا تیرے نال بولنا آں اوہو ای آں۔

²⁷اینے نُوں اوہدے شاگِرد آگئے تے حَیران ہوئے پئی اوہ عورت نال گلّاں کر دا اے۔ تَد وی کِسے نا آکھیا پئی تُوں کِیہ چاہنا ایں؟ یا تُوں کیوں اوہدے نال گلّاں کرنا ایں؟

²⁸تَد عورت اپنا گھڑا چھڈ کے شہر وِچ گئی تے لوکاں نُوں آکھن لگّی۔

²⁹آؤ۔ اِک بندے نُوں ویکھو جِہنے جو کُجھ مَیں کِیتا اے۔ سبھو مَینُوں دس دِتّا۔ کِیہ ایہہ ای مسِیح نئیں؟

³⁰اوہ لوک شہروں نِکل کے اوہدے کول آؤن لگّے۔

³¹اینے وِچ شاگِرداں عرض کِیتی پئی اَے ربّی کُجھ کھا لے۔

³²پر اوس اوہناں نُوں آکھیا میرے کول کھان واسطے اجیہا کھانا اے جِہنُوں تُسی نئیں جان دے۔

³³ایس کر کے شاگِرد آپو وِچ آکھن لگّے کوئی اوہنوں کھان نُوں تے نئیں دے گیا؟

³⁴یِسُوع اوہناں نُوں آکھیا میرا کھانا ایہہ اے پئی اپنے گھلّن والے دی مرضی اُتّے چلاں تے اوہدا کمّ پُورا کراں۔

³⁵تُسی نئیں آکھدے پئی چَوہاں مہِینیاں نُوں واڈھی ہوئے گی؟ ویکھو مَیں تُہانوں آکھنا آں اپنیاں اَکھّیاں چُکو تے پَیلِیاں نُوں ویکھو پئی اوہ واڈھی لئی ہُن وی پکّیاں نیں۔

³⁶وَڈّھن والے نُوں مزدُوری مِلدی اے تے اوہ سدا دی زِندگی لئی پَھل اکٹّھا کر دا اے تاں جو بِیجن والا تے وَڈّھن والا رَل کے خُوشی کرن۔

³⁷تے اوہدے اُتّے ایہہ اکھان ٹھیک آؤندا اے پئی ”بِیجے کوئی تے وَڈّھے کوئی۔“

³⁸مَیں تُہانوں اوہدے وَڈّھن نُوں گھلّیا جِہدی تُساں محنت نئیں کِیتی اے۔ ہورناں محنت کِیتی تے تُسی اوہناں دی محنت وِچ رَل گئے ہو۔

³⁹تے اوس شہر وِچوں بتھیرے سامری لوک اوس عورت دی گواہی دے سبّب اوہدے اُتّے اِیمان لیائے پئی اوس آکھیا جو کُجھ مَیں کِیتا اوس سبھو کُجھ مَینُوں دس دِتّا۔

⁴⁰سو سامری جد اوہدے کول آئے تَد عرض کِیتی پئی ساڈے کول ای رہو۔ تے اوہ دو دِن اوتھے رہیا۔

⁴¹تے ہور بتھیرے اوہدے کلام دے سبّب اِیمان لیائے۔

⁴²تے اوہناں عورت نُوں آکھیا ہُن تیرے ای آکھن نال اسی نئیں مَن دے ایس لئی پئی اساں آپی سُنیا اے۔ تے معلُوم کِیتا پئی ایہہ ٹھیک دُنیا دا بچاؤن والا اے۔

⁴³تے اوہناں دوہاں دِناں پِچّھوں اوہ اوتھوں گلِیل نُوں ٹُر گیا۔

⁴⁴کیوں جو یِسُوع آپ گواہی دِتّی پئی نبی دی اپنے وطن وِچ عِزّت نئیں۔

⁴⁵سو جد اوہ گلِیل وِچ آگیا تَد ایس واسطے گلِیلِیاں اوہنوں قبول کِیتا پئی اوہناں سبھ کُجھ جو اوس عید دے ویلے یرُوشلِیم وِچ کِیتا سی ویکھیا ہویا سی۔ کیوں جو اوہ وی عید نُوں گئے سن۔

⁴⁶فیر یِسُوع مُڑ گلِیل دے قانا نُوں آیا جِتّھے اوس پانی توں انگور دا رَس بنایا سی۔ اوتھے اِک سردار سی جِہدا پُتر کَفرنحُوم وِچ ماندا سی۔

⁴⁷جد اوس سُنیا پئی یِسُوع یہُودیہ توں گلِیل نُوں آیا اے تے اوہدے کول جا کے عرض کِیتی پئی چَل کے میرے پُتر نُوں ولّ کر دے کیوں جو اوہ مرن لگّا سی۔

⁴⁸تَد یِسُوع اوہنوں آکھیا جے تُسی مُعجزے تے کراماتاں نا ویکھو گے تے اِیمان نئیں لیاؤ گے۔

⁴⁹اوس سردار اوہنوں آکھیا اَے خُداوند میرے بچّے دے مرن توں پہلاں چَل۔

⁵⁰یِسُوع اوہنوں آکھیا جا تیرا پُتر جِیوندا اے۔ اوس بندے ایس گلّ اُتّے جیہڑی یِسُوع اوہنوں آکھی سی یقِین کِیتا تے ٹُر پیا۔

⁵¹اوہ اجے لگا جاندا ای سی پئی اوہدے نوکر اوہنوں اگّوں آ کے مِلے۔ تے خبر دِتّی پئی تیرا پُتر جِیوندا اے۔

⁵²تَد اوس اوہناں توں اوہ گھڑی پُچھی جِہدے وِچ اوہ چَنگا ہون لگ پیا سی۔ تے اوہناں اوہنوں آکھیا پئی کل ستوِیں گھڑی اوہدی کَس لَہہ گئی۔

⁵³تَد پئیو نُوں معلُوم ہویا پئی اوہ اوہو گھڑی سی جد یِسُوع مَینُوں آکھیا سی تیرا پُتر جِیوندا اے۔ سو اوس آپ تے اوہدے سارے ٹبّر اِیمان لیاندا۔

⁵⁴ایہہ دُوجا مُعجزہ اے جیہڑا یِسُوع یہُودیہ توں گلِیل وِچ آ کے کِیتا۔