Read Western Panjabi اعمال 14 Bible Online

اعمال 14 - Western Panjabi bible

اعمال 14

¹تے اِکُنِیُم وِچ اینج ہویا پئی اوہ دونویں مِل کے یہُودِیاں دے عبادت خانے وِچ گئے تے ایس ڈھنگ نال بولے پئی یہُودِیاں تے یُونانِیاں دی اِک بڑی جماعت نے اِیمان لیاندا۔

²پر بے اِیمان یہُودِیاں غیر قوم والیاں نُوں اُبھار کے اوہناں دے دِل بھراواں ولّوں بُرے کر دِتّے۔

³سو اوہناں اوس تھاں بڑا چِر لایا۔ تے خُداوند اُتّے آسرا کر کے دلیری نال کلام سُناندے رہے۔ تے اوہ اوہناں دی ہتّھِیں نشانِیاں تے کراماتاں وکھال کے اپنے فضل دے کلام اُتّے گواہی دیندا رہیا۔

⁴تے شہر دے لوکاں وِچ پُھٹ پَے گئی۔ کُجھ تاں یہُودِیاں ولّ تے کُجھ رسُولاں ولّ ہو گئے۔

⁵تے جد غیر قوماں تے یہُودِیاں اپنے سرداراں سَنے فساد چُکیا تاں جو اوہناں نال بدسلوکی کرن۔ تے اوہناں نُوں مارن۔

⁶اوہ ایس گلّ نُوں معلُوم کر کے لُکااُنیہ دے شہراں لُسترہ۔ تے دِربے۔ تے آلے دوالے دے دیس وِچ نَسّ گئے۔

⁷تے اوتھے خُوشخبری سُناندے رہے۔

⁸تے لُسترہ وِچ اِک جَنا جِہدے پیراں وِچ طاقت نئیں سی۔ بَیٹھا ہویا سی۔ اوہ جماندرُو لنگا سی تے کدی ٹُریا نئیں سی۔

⁹اوس پَولُس نُوں گلّاں کر دیاں سُنیاں تے پَولُس اوہدے ولّ غَور نال دھیان کر کے ویکھیا پئی ایہدے وِچ چَنگا ہون نُوں اِیمان اے۔

¹⁰تاں بڑی اواز نال آکھیا پئی اپنے پیراں اُتّے سِدّھا کھلو تے اوہ چھال مار کے ٹُرن پِھرن لگ پیا

¹¹جد سارے لوکاں ویکھیا پئی پَولُس کِیہ کِیتا۔ تَد اپنی لُکااُنیہ دی بولی وِچ اُچّی اُچّی آکھن لگّے۔ پئی دیوتے بندے دا رُوپ دھار کے ساڈے کول اُتر آئے نیں۔

¹²تے اوہناں برنباس نُوں زیوس آکھیا تے پَولُس نُوں ہرمِیس آکھیا۔ ایس کر کے پئی بولن وِچ اوہ آگُو سی۔

¹³تے زیوس جِہدا مندر شہر دے سامھنے سی۔ اوہدا پُجاری ڈھگّا تے پُھلّاں دے ہار پھاٹک اُتّے لیا کے سارے لوکاں دے نال قُربانی کرنی چاہندا سی۔

¹⁴جد رسُولاں برنباس تے پَولُس ایہہ سُنیا۔ تَد اپنے کپڑے پھاڑ کے تے لوکاں دے وِچ چھالاں مار کے کُد پئے۔ تے بڑی اواز نال آکھیا۔

¹⁵اَے بندیو! تُسی ایہہ کِیہ کر دے ہو؟ اسی وی تُہاڈے جیہے دُکھ سُکھ سہن والے بندے آں تے تُہانوں خُوشخبری دینے آں پئی ایہناں واہیات گلّاں توں لانبھے ہو کے زِندہ خُدا ولّ پِھرو۔ اوسے ای اسمان تے زمین۔ تے سمُندر نُوں۔ تے سبھ کُجھ جو اوہناں دے وِچ اے بنایا اے؟

¹⁶اوس اگلیاں زمانیاں وِچ سارِیاں قوماں نُوں اپنے اپنے راہاں اُتّے ٹُرن دِتّا۔

¹⁷تَد وی اوس اپنے آپ نُوں بے گواہ نئیں چھڈیا۔ اوس مہربانِیاں کِیتیاں۔ تے اسمانوں تُہاڈے لئی مینہ وسایا۔ تے فصل والے مَوسم گھلّے۔ تے تُہاڈے دِل اَن پانی تے خُوشی نال بھر دِتّے۔

¹⁸تے اوہناں ایہہ گلّاں آکھ کے لوکاں نُوں مَساں مَساں روکیا۔ پئی اوہ اوہناں اگّے قُربانی نا چڑھان۔

¹⁹پر انطاکیہ تے اِکُنِیُم توں آ کے یہُودِیاں لوکاں نُوں اپنے نال رَلایا۔ تے پَولُس نُوں روڑے مارے۔ تے ایہہ سمجھ کے پئی اوہ مر گیا اے شہروں باہر گھسِیٹ کے لے گئے۔

²⁰پر جد شاگِرد اوہدے چَوفیرے اکٹّھے ہوئے۔ تَد اوہ اُٹھ کھلوتا۔ تے شہر وِچ آیا۔ تے دُوجے دِن برنباس دے نال دِربے نُوں ٹُر گیا۔

²¹تے اوس شہر وِچ وی خُوشخبری سُنائی۔ تے بتھیریاں نُوں شاگِرد کر کے لُسترہ تے اِکُنِیُم تے انطاکیہ نُوں پِچھّاں پرت گئے۔

²²تے شاگِرداں دے دِلاں نُوں تگڑیاں کر دے سن تے نصِیحت دیندے سن۔ پئی اِیمان اُتّے قیم رہو۔ تے آکھیا پئی ایہہ ضرُور اے۔ پئی بُہت مُصِیبتاں سہہ کے اسی خُدا دی بادشاہی وِچ داخل ہو جائیے۔

²³تے روزے تے دُعا نال ہر اِک کلِیسیا وِچ اوہناں دے لئی بزُرگاں نُوں مُقرّر کِیتا۔ تے اوہناں نُوں خُداوند دے سپُرد کِیتا جِہدے اُتّے اوہ اِیمان لیائے سن۔

²⁴تے پِسدِیہ دے وِچوں دی لنگھ کے پمفِیلیہ وِچ آئے۔

²⁵تے جد پرگہ وِچ کلام سُنا چُکے۔ تَد اتّلیہ وِچ گئے۔

²⁶تے اوتھوں جہاز اُتّے چڑھ کے انطاکیہ ولّ گئے۔ جِتّھوں اوہ اوس کمّ دے لئی جیہڑا ہُن اوہناں پُورا کِیتا سی خُدا دے فضل نُوں دِتّے گئے سن۔

²⁷تے اوتھے اَپڑ کے کلِیسیا نُوں اکٹّھا کِیتا۔ تے اوہناں نُوں خبر دِتّی۔ پئی خُدا نے ساڈی راہِیں کِیہ کِیہ کمّ کِیتے۔ تے غیر قوماں دے اگّے اِیمان دا بُوہا کھول دِتّا۔

²⁸تے شاگِرداں نال چِر تِیکر اوہ اوتھے رہے۔