Read Western Panjabi اعمال 7 Bible Online

اعمال 7 - Western Panjabi bible

اعمال 7

¹تَد سردار کاہِن آکھیا پئی ایہہ گلّاں ایسے طرح نیں؟

²اوہ آکھن لگّا۔ بھراؤ تے بزُرگو سُنو! ساڈے پئیو ابرہام نُوں جدوں مسوپتامِیہ وِچ سی اوہدے حاران وِچ وَسّن توں پہلاں جلال دے خُدا نے وکھالی دِتّی۔

³تے اوہنوں آکھیا پئی اپنے دیس تے انگ ساکاں وِچوں نِکل جا۔ تے جیہڑا دیس مَیں تینُوں دساں اوتھے ٹُر جا۔

⁴تَد کسدِیاں دے دیس وِچوں نِکل کے اوہ حاران وِچ جا وسّیا۔ تے اوہدے پئیو دے مرن پِچّھوں خُدا نے اوہنوں اوتھوں ٹور کے ایس دیس وِچ وسایا جِتّھے ہُن تُسی رہندے ہو۔

⁵تے اوہدے وِچ کُجھ وِرثہ سگوں پَیر رکھن دا تھاں نا بخشیا۔ تے اوس وعدہ کِیتا۔ پئی وِرثہ لئی مَیں تینُوں تے تیرے پِچّھوں تیری اولاد نُوں ایہہ دیاں گا۔ بھانویں اوہدا اجے کوئی بچّہ نئیں سی۔

⁶تے خُدا اینج آکھیا پئی اوہدی اولاد پردیس وِچ اوپری ہو کے رہے گی۔ اوہ اوہنوں چار سَو ورھیاں تِیکر غلامی وِچ رکھن گے۔ تے اوہناں نُوں خراب کرن گے۔

⁷تے خُدا آکھیا پئی مَیں اوس قوم نُوں جِہدے اوہ غلام بنن گے سزا دیاں گا تے اوہ مگروں نِکلن گے۔ تے ایسے تھاں میری عبادت کرن گے۔

⁸تے اوس اوہدے نال سُنتی بہن دا عہد بَدّھا۔ تے ایویں اِضحاق اوہدے توں جمّیا۔ تے اٹھویں دِہاڑے اوس اوہنوں سُنتی بہایا تے اِضحاق توں یعقُوب تے یعقُوب توں باراں وَڈارُو جمّے۔

⁹تے اوہناں وَڈّارواں یُوسف نُوں ساڑے نال ویچ دِتّا پئی مِصر نُوں کھڑیا جائے تے خُدا اوہدے نال سی۔

¹⁰تے اوہنوں اوہدیاں سارِیاں تنگِیاں توں چھڈایا۔ تے مِصر دے بادشاہ فِرعون دی نظر وِچ اوہنوں فضل تے دانائی دِتّی۔ تے اوس اوہنوں مِصر اُتّے تے اپنے سارے گھر اُتّے سردار مُقرّر کِیتا۔

¹¹پر سارے مِصر تے کِنعان وِچ کال پیا۔ تے بڑی تنگی آئی۔ تے ساڈے وڈّیاں نُوں خُوراک نئیں سی لَبھّدی۔

¹²تے یعقُوب جد سُنیا پئی مِصر وِچ اَن پانی اے۔ تَد پہلی واری ساڈے وڈّیاں نُوں گھلّیا۔

¹³تے دُوجی وار یُوسف اپنے بھراواں توں سہیانیا گیا نالے یُوسف دا گھرانا فِرعون نُوں معلُوم ہو گیا۔

¹⁴تَد یُوسف اپنے پئیو یعقُوب تے سارے انگ ساکاں نُوں جیہڑے پنجہتر بندے سن سدّیا۔

¹⁵تے یعقُوب مِصر وِچ گیا۔ تے اوہ آپ مر گیا۔ تے ساڈے وڈّے وی۔

¹⁶تے اوہناں نُوں سِکم نُوں چُک کے لے گئے۔ تے اوس مقبرے وِچ دفنایا جیہڑا ابرہام نے ہمُور دے پُتراں کولوں سِکم وِچ رُپئے دے کے مُل لیا سی۔

¹⁷پر جدوں اوس وعدے دا ویلا جیہڑا خُدا ابرہام نال کِیتا سی نیڑے آیا۔ تاں اوہ لوک مِصر وِچ وَدھے تے گنتری وِچ بُہت ہوگئے۔

¹⁸اوس ویلے تِیکر پئی مِصر دا اِک ہور بادشاہ ہویا۔ جیہڑا یُوسف نُوں نئیں سی جان دا۔

¹⁹اوس ساڈی قوم نال چترائی کر کے ساڈے وڈّیاں نال بدسلوکی کِیتی۔ پئی اوہ اپنے بچّیاں نُوں ایس لئی باہر سُٹّن پئی اوہ جِیوندے نا رہن۔

²⁰اوس سَمے وِچ مُوسیٰ جمّیا جیہڑا بڑا ای سوہنا سی۔ اوہ تِنّ مہینے پئیو دے گھر وِچ پلیا۔

²¹جد باہر سُٹّیا گیا۔ تَد فِرعون دی دِھی اوہنوں چُک لیا۔ تے اپنا پُتر کر کے پالیا۔

²²تے مُوسیٰ مِصریاں دے سارے عِلم وِچ تعلِیم پائی تے اپنے کلام تے کمّ وِچ تگڑا سی۔

²³تے جد اوہ چاہلِیاں کُو ورھیاں دا ہویا۔ اوہدے جی وِچ آیا۔ پئی مَیں اپنے بھراواں بنی اِسرائیل دی خبر لَواں۔

²⁴تے اوہناں وِچوں اِک نُوں ظُلم سہندیاں ویکھ کے اوہدی حمایت کِیتی۔ تے مِصری نُوں مار کے اوس دُکھی دا بدلہ لیا۔

²⁵کیوں جو اوس سوچیا پئی میرے بھرا سمجھ لین گے پئی خُدا میری ہتّھِیں اوہناں نُوں چُھٹکارا پیا دیندا اے۔ پر اوہ نا سمجھے۔

²⁶تے اگلے بَھلک اوہناں وِچ دو پئے لڑ دے سن۔ اوہناں دے کول آیا تے ایہہ آکھ کے اوہناں وِچ صُلح کرانی چاہندا سی پئی اَے بندیو! تُسی تے بھرا بھرا ہو کیوں اِک دُوجے اُتّے ظُلم کر دے ہو؟

²⁷پر اوہ جیہڑا اپنے گواہنڈی اُتّے سختی پیا کر دا سی اوہنوں ایہہ آکھ کے دھکّا دِتّا۔ پئی کِس تینُوں ساڈے اُتّے حاکم تے مُنصف مُقرّر کِیتا اے۔

²⁸تُوں چاہنا ایں پئی جیویں کل مِصری نُوں وَڈّھ سُٹّیا اے مَینُوں وی وَڈّھ سُٹّیں۔

²⁹مُوسیٰ ایس گلّ توں بھجیا۔ تے مِدیان دے دیس وِچ پردیسی ہویا۔ تے اوتھے اوہدے دو پُتر جمّے۔

³⁰جد پُورے چالی ورھے ہو گئے۔ تَد سِینا پہاڑ دے بیابان وِچ اِک فرِشتے نے بَلدی جھاڑی دے۔ بھانبڑ وِچ وکھالی دِتّی۔

³¹مُوسیٰ ایہہ اچرج وکھالی ویکھ کے حَیران ہویا۔ تے پتا لین لئی اگّے وَدّھیا۔ تاں خُداوند دی اواز آئی۔

³²پئی مَیں تیرے پئیو دادیاں دا خُدا ابرہام تے اِضحاق تے یعقُوب دا خُدا ہاں۔ تَد مُوسیٰ کمبیا تے اوہنوں ویکھن دا حَوصلہ نا پیا۔

³³تے خُداوند اوہنوں آکھیا۔ اپنے پیراں توں جُتّی لاہ۔ کیوں جو جیہڑے تھاں تُوں کھلوتا ایں اوہ پاک زمین اے۔

³⁴مَیں نِگاہ کر کے اپنے لوکاں دا جیہڑے مِصر وِچ نیں بُرا حال ویکھیا تے مَیں اوہناں دے ہو کے سُنے۔ تے اوہناں نُوں چھڈان لئی اُتریا آں۔ ایس لئی ہُنے چَل مَیں تینُوں مِصر وِچ گھلاں گا۔

³⁵جیہڑے مُوسیٰ توں اوہناں مُنھ موڑیا تے آکھیا پئی کِس تینُوں حاکم تے مُنصف کِیتا اوسے ای نُوں خُدا نے اوس فرِشتے دے راہِیں جِس اوہنوں جھاڑی وِچ وکھالی دِتّی حاکم تے چھڈواؤن والا بنا کے گھلّیا۔

³⁶اوہو اوہناں نُوں کڈھ لیایا تے مِصر تے لال سمُندر وِچ تے بیابان وِچ چالی ورھے کراماتاں تے نشانِیاں وکھاؤندا رہیا۔

³⁷ایہہ اوہو مُوسیٰ اے جِس بنی اِسرائیل نُوں آکھیا۔ پئی خُدا تُہاڈے بھراواں وِچوں تُہاڈے لئی میرے جِہیا اِک نبی کھلا کرے گا۔

³⁸ایہہ اوہ ای جَنا اے۔ جیہڑا بیابان دی کلِیسیا وِچ اوس فرِشتے دے نال سی جیہڑا سِینا پہاڑ اُتّے اوہدے نال گلّاں کر دا سی تے نالے ساڈیاں پئیو دادیاں دے نال سی اوسے نُوں جیون دا کلام مِلیا پئی ساڈے تِیکر پہنچائے۔

³⁹اوہدے تابعدار ہونا ساڈے پئیو دادے نئیں سن چاہندے۔ سگوں اوہنوں ہٹا دِتّا تے اپنے دِلاں وِچ مِصر نُوں مُڑ گئے۔

⁴⁰تے ہارُون نُوں آکھن لگّے پئی ساڈے لئی اجیہے بُت بنا جیہڑے ساڈے اگّے اگّے ٹُرن۔ کیوں جو ایہہ مُوسیٰ جیہڑا مِصر دے دیس وِچوں سانُوں کڈھ لیا یا اسی نئیں جان دے پئی اوہنوں کِیہ ہویا۔

⁴¹تے اوہناں ای دِناں اوہناں اِک وَچّھا بنایا۔ تے اوس بُت اگّے قُربانی لیائے تے اپنے ہتّھاں دے کمّاں اُتّے خُوشی کِیتی۔

⁴²تَد خُدا نے اوہناں توں مُنھ موڑیا تے اوہناں نُوں چھڈ دِتّا۔ پئی اسمان دی فَوج نُوں پُوجن جیویں نبیاں دی کتاب وِچ لِکھیا اے۔ پئی اے اِسرائیل دے گھرانے تُسی چالی ورھے تِیکر بیابان وِچ میرے اگّے ذِبح کِیتے ہوئے جنَوراں تے قُربانِیاں نُوں لیاندا؟

⁴³سگوں جد تُسی مولک دا تنبُو تے رفان دیوتے دے تارے نُوں چُکی پِھردے سو یعنی اوہ مُورتاں جیہڑیاں تُساں مَتّھا ٹیکن لئی بنائِیاں۔ ایس لئی مَیں تُہانوں کڈھ کے بابل دے پرے چُک کھڑاں گا۔

⁴⁴گواہی دا خیمہ ساڈے وڈّیاں دے نال بیابان وِچ اوہدے حُکم دے سببّوں سی جِس مُوسیٰ نال کلام کر کے آکھیا۔ پئی ایس نمونے وانگر جیہڑا تُوں ویکھیا اے اوہنوں بنا۔

⁴⁵اوسے تنبُو نُوں ساڈیاں پئیو دادیاں اپنے وڈّیاں کولوں لے کے یشُوع دے نال لیاندا جیہڑے ویلے اوہناں قوماں دی ملکیّت اُتّے قبضہ کِیتا جِنہاں نُوں خُدا نے ساڈیاں پئیو دادیاں دے اگّوں کڈھ دِتّا۔ تے اوہ داؤد دے سَمے تِیکر رہیا۔

⁴⁶اوسے دے اُتّے خُدا دی درگاہوں فضل ہویا۔ تے اوس عرض کِیتی۔ پئی یعقُوب دے خُدا دے لئی ڈیرہ بناواں۔

⁴⁷پر سُلیمان اوہدے لئی اِک گھر اُساریا۔

⁴⁸تَد وی حق تعالیٰ ہتّھاں دے بنائے ہوئے تھانواں وِچ نئیں رہندا۔ جیویں نبی آکھدا اے۔

⁴⁹پئی خُدا آکھدا اے۔ اسمان میرا تخت تے زمین میرے پیراں دی چَوکی اے۔ میرے لئی تُسی کِیویں دا گھر اُسارو گے؟ یا کیہڑی جگہ میرے آرام دی اے؟

⁵⁰میرے ہتھّوں ایہہ سارِیاں شیواں نئیں بنیاں؟

⁵¹اَے ہُوڑمت والیو جیہڑے دِل تے کنّ ولّوں سُنتی نئیں بَیٹھے۔ تُسی ہر ویلے پاک رُوح دا سامنا کر دے ہو جیویں تُہاڈے وڈّے کر دے سن۔ اوسے طرح تُسی کر دے ہو۔

⁵²نبیاں وِچوں تُہاڈے وڈّیاں کِنوں نئیں ستایا؟ ہاں اوہناں اوہناں نُوں مار وی چھڈیا جِنہاں اوس راستباز دے آؤن دی خبر اگّوں دِتّی۔ اوہدے ہُن تُسی پھڑان والے تے قتل کرن والے وی بنے ہو۔

⁵³تُسی اوہ لوک ہو جِنہاں نُوں فرِشتیاں دی راہِیں شریعت مِلی تَد وی تُساں عمل نا کِیتا۔

⁵⁴ایہہ گلّاں سُندیاں ای اوہ دِلاں وِچ سڑ گئے تے اوہدے اُتّے کچیچیاں وَٹن لگّے۔

⁵⁵پر اوہ پاک رُوح نال بھریا ہویا اسمان ولّ پیا ویکھدا سی۔ تے خُدا دے جلال تے یِسُوع نُوں خُدا دے سَجّے ہتّھ کھلوتیاں ویکھیا۔

⁵⁶تے آکھیا مَیں اسمان نُوں کُھلیا ہویا۔ تے اِبنِ آدم نُوں خُدا دے سَجّے ہتّھ کھلوتا ویکھنا ہاں۔

⁵⁷تے اوہناں اُچّی ڈنڈ پا کے اپنے کنّ بند کِیتے۔ تے اِک دِل ہو کے اوہدے اُتّے آپئے۔

⁵⁸تے شہروں باہر کڈھ کے اوہنوں روڑے مارن لگ پئے تے گواہاں نیں اپنے کپڑے ساؤُل نال دے اِک جوان دے پیراں کول رکھ دِتّے۔

⁵⁹تے ایہہ تاں ستِفنُس نُوں روڑے مار دے رہے تے اوہ ایہہ آکھ کے دُعا پیا منگدا سی۔ پئی اَے خُداوند یِسُوع میری رُوح نُوں قبول کر۔

⁶⁰فیر اوس گوڈے نواکے آکھیا۔ پئی اَے خُداوند ایہہ گُناہ ایہناں دے پیٹے نا پا۔ تے ایہہ آکھ کے اوہ سوؤں گیا۔