Read Western Panjabi گلتِیوں 4 Bible Online

گلتِیوں 4 - Western Panjabi bible

گلتِیوں 4

¹میرا مطلب ایہہ اے پئی وارث جِچر تِیکر بال اے۔ بھانویں سبھ کُجھ اوسے دا ای اے۔ پر اوہدے وِچ تے غلام وِچ فرق نئیں۔

²سگوں جیہڑی میعاد باپ مُقرّر کِیتی اُچر تِیکر سَربراہاں تے مُختِیاراں دے اختیار وِچ رہندا اے۔

³ایسے طرح اسی وی جدوں نِیانے ساں۔ تے دُنیا دی مُڈھ دِیاں گلّاں دی غلامی وِچ ڈکے رہے۔

⁴پر جدوں پُورا ویلا آ گیا خُدا اپنے پُتر نُوں گھلّیا جیہڑا عورت توں جمّیا۔ تے جنم توں شریعت دا ہٹھارُو بنیا۔

⁵ایس کر کے پئی شریعت دِیاں ہٹھارُواں نُوں مُل لے کے چھڈا لَئے۔ تے سانُوں پُتر ہون دا درجہ مِلے۔

⁶تے تُسی پُتر جو ہوئے ایس کر کے خُدا اپنے پُتر دا رُوح ساڈیاں دِلاں وِچ گھلّیا جیہڑا ابّا یعنی اَے باپ کر کے پُکار دا اے۔

⁷سو ہُن تُوں غلام نئیں۔ سگوں پُتر ایں تے جد پُتر ہوئیوں۔ تے خُدا دے سببّوں وارث وی ہوئیوں۔

⁸پر اوس ویلے تُسی خُدا نُوں نئیں سو جان دے۔ تے تُسی اوہناں بُتاں دی غلامی وِچ سو جیہڑے اصلوں خُدا نئیں۔

⁹پر ہُن جو تُساں خُدا نُوں پِچھانیا۔ سگوں خُدا تُہانوں پِچھانیا تے اوہناں کمزوراں تے نکمّیاں مُڈھ والِیاں گلّاں ولّ کیوں پِھردے ہو۔ جِنہاں دی دُوجی وار غلامی کرنی چاہندے ہو۔

¹⁰تُسی دِناں تے مہِینیاں تے بنھیاں ہویاں ویلیاں تے ورھیاں نُوں مَن دے ہو۔

¹¹مَیں ڈرنا آں پئی اوہ محنت جیہڑی مَیں تُہاڈے اُتّے کِیتی اے۔ کِتے ایویں نا جائے۔

¹²بھراؤ! مَیں تُہاڈی مِنّت کرنا آں۔ پئی میرے وانگر ہو جاؤ۔ کیوں جو مَیں وی تُہاڈے وانگر آں۔ تُساں میرا کُجھ وگاڑیا نئیں۔

¹³سگوں تُسی جان دے ہو۔ پئی مَیں پہلی واری تُہانوں جِسمانی کمزوری دے سببّوں خُوشخبری سُنائی سی۔

¹⁴تے تُساں میرے جِسم نُوں جِہدے وِچ تُہاڈی ازمایش سی نا ماڑا جانیا نا اوس توں نفرت کِیتی۔ پر خُدا دے فرِشتے سگوں مسِیح یِسُوع وانگر مَینُوں مَن لیا۔

¹⁵سو تُہاڈی اوہ خُوشی کِتّھے گئی؟ مَیں تُہاڈا گواہ آں پئی جے ہو سکدا تے تُسی اپنیاں اَکھّیاں وی کڈھ کے مَینُوں دے دیندے۔

¹⁶تے تُہاڈے نال سَچّی گلّ کرن دے سببّوں مَیں تُہاڈا وَیری بن گیا؟

¹⁷اوہ تُہانوں سجن بنان دی کوشش تے کر دے نیں پر نیک نِیتی نال نئیں۔ سگوں اوہ تُہانوں چھیکنا چاہندے نیں۔ ایس کر کے پئی تُسی اوہناں نُوں سجن بنان دی کوشش کرو۔

¹⁸پر ایہہ چنگی گلّ اے پئی نیک کمّ وِچ سجن بنان دی ہر ویلے کوشش کِیتی جائے نا نِرا اوسے ویلے جِس ویلے تُہاڈے کول ہوواں۔

¹⁹میرے بالو! تُہاڈے ولّوں مَینُوں نَوِیں سِریوں جمّن دِیاں پِیڑاں لگِیاں نیں۔ جدوں تِیکر مسِیح تُہاڈے وِچ صُورت نا پھڑ لَئے۔

²⁰پر مَیں ایہہ چاہناں آں پئی ہُن تُہاڈے کول حاضر ہو کے ہوری طرح بولاں۔ کیوں جو مَینُوں تُہاڈے ولّوں فِکر اے۔

²¹مَینُوں دسّوکھاں تُسی جیہڑے شریعت دے ہٹھارُو ہونا چاہندے ہو۔ تُسی شریعت دی گلّ نُوں نئیں سُندے؟

²²کیوں جو ایہہ لِکھیا ہویا اے پئی ابرہام دے دو پُتر سن۔ اِک ٹہلن وِچوں تے دُوجا ویاہڑ وِچوں۔

²³پر ٹہلن دا مُنڈا جِسمانی طَور تے ویاہڑ دا مُنڈا وعدے دے سببّوں جمّیا۔

²⁴ایہناں گلّاں وِچ مِثال پائی جاندی اے۔ ایس کر کے پئی ایہہ زنانِیاں گویا دو عہد نیں۔ اِک سِینا پہاڑ دا جِہدے توں غلام ای جمدے نیں۔ تے اوہ ہاجرہ اے۔

²⁵تے ہاجرہ عرب دا سِینا پہاڑ اے۔ تے ہُن دا یرُوشلِیم اوہدے نال مِلدا اے کیوں جو اوہ اپنیاں بالاں سَنے غلامی وِچ اے۔

²⁶پر اُتلا یرُوشلِیم اَزاد اے۔ تے اوہ ساڈی ماں اے۔

²⁷کیوں جو لِکھیا ہویا اے۔ پئی اَے بے اولاد تُوں جِہدے گھر اولاد نئیں خُوشی کر تُوں جیہڑی جمّن دِیاں پِیڑاں نُوں نئیں جاندی اُچّی اُچّی رو کیوں جو جیہڑی وچاری چھڈی گئی سی۔ اوہدی اولاد سُہاگن نالوں وَدّھ اے۔

²⁸سو بھراؤ! اسی اِضحاق وانگر وعدے دے پُتر آں۔

²⁹تے جیویں اودُوں جِسم توں جمّیا ہویا رُوح توں جمّے ہوئے نُوں ستاؤندا ہوندا سی اوسے طرح ہُن وی ہوندا اے۔

³⁰پر پاک کتاب کِیہ آکھدی اے؟ پئی ٹہلن تے اوہدے پُتر نُوں کڈھ دے کیوں جو ٹہلن دا پُتر ویاہڑ دے پُتر نال کدی وارث نا ہوئے گا۔

³¹سو بھراؤ اسی ٹہلن دے پُتر نئیں سگوں ویاہڑ دے آں۔